Znajdź zawartość

Zachęcam do obejrzenia fotorelacji z piątkowej wycieczki ścieżką dydaktyczną na którą zabrałem moją rodzinkę. Relację napisałem w łykend, nie mailem jednak czasu jej opublikować, puszczam to teraz z komórki ,mam nadzieję że u Was pogoda majowa i nie zrobię nikomu smaku tą zielenią. Generalnie: Bardzo lubimy to miejsce, stąd często je odwiedzamy. Nie będę Was zanudzał szczegółami odnośnie meteorytu Morasko, wszystko jest w Wikipedii. Podróż po rezerwacie najlepiej rozpocząć w tym miejscu. Obok tego domku. Jest parking i tablica informacyjna To raczej rezerwat przyrodniczy choć szumnie zwany rezerwatem przyrodniczo-astronomicznym. Utworzono go na powierzchni 54,5 ha w pod-Sucho-Leskim, pagórkowatym Morasku, 24 maja 1976 roku. To wyjątkowy i niepowtarzalny obszar chroniony. Na jego terenie mieszczą się kratery, które zdaniem większości badaczy powstały w wyniku upadku meteorytu Morasko ok. 5 tys. lat temu. Teraz wypełnia je woda i porośnięte są wokół drzewami, jednak na pierwszy rzut oka widać, że to cylindryczne leje. Odwiedzającym proponuję ścieżkę dydaktyczną biegnącą przez las grabowo-dębowy kipiący zielenią i obfitującą w rzadkie okazy roślin chronionych np.: lilia złotogłów, kopytnik pospolity, czy rogatek krótkoszyjkowy. Możemy posłuchać śpiewu rzadkich ptaków takich jak lelek kozodój. Nasz jednak interesują kratery: Na terenie rezerwatu znajduje się sześć kraterów, z czego największy ma ok. 90 metrów średnicy i 11,5 m głębokości. Napotkaliśmy też wykop, znaczy ktoś szuka legalnie na terenie rezerwatu! Tuż za moją córką macie przykład takiego oczka pometeorytowego. Zachęcam do odwiedzenia tego miejsca szczególnie wtedy gdy króluje bujna zieleń - warto.

Lubię astronomię, meteoryty i? ostre noże. Czy można w jakiś sposób połączyć ze sobą te trzy pasje? Czasami gdzieś przeczytałem o starożytnym ostrzu zrobionym z meteorytowego żelaza, ale kucie w moim przypadku raczej odpada, bo nie mam na to warunków. Można jednak użyć meteorytu do zdobienia. Mówią, że chcieć to móc, więc w przypływie chęci pewnego dnia wziąłem się do pracy. Jako, że nigdy wcześniej tego nie próbowałem, trzeba było zastosować ekonomiczne rozwiązania. Jeśli coś nie wyjdzie, to przynajmniej nie będzie żal wyrzucić do śmieci. W szufladzie znalazłem jakąś starą szwedzką Morę, rozciąłem plastikową rękojeść i zabrałem się do pracy. Na nową rękojeść zastosowałem kawałek jesionu, jako wstawkę użyłem płytkę meteorytu Morasko, a przekładki to bydlęca skóra jucht. Pochewka to 2,5 milimetrowa skóra naturalna, ta sama, co w przekładkach, krojona na wymiar do tego konkretnego noża, barwiona na ciemno hebanową bejcą, konserwowana olejem lnianym i naturalnym woskiem pszczelim (z mojej własnej pasieki). Wszystko robione własnoręcznie moimi "ręcyma". Wizerunek kometki wyrzeźbiony? yhmmm? kawałkiem śrubokręta. Efekt nie jest jakiś powalający, prawdziwi knifemakerzy pewnie mieliby ze mnie niezły ubaw, ale to było nawet miłe i relaksujące zajęcie. Wciągnęło mnie na tyle, że już planuję nowe projekty, oparte jednak na własnej produkcji klingach, staranniej przemyślane i wykończone. Zatem sporo nauki przede mną, ja jednak lubię wyzwania i mam nadzieję, że za jakiś czas będę mógł pokazać ciekawsze i bardziej udane prace. pozdrawiam