Skocz do zawartości

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów 'titanium' .

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Forum

  • Obserwujemy Wszechświat
    • Astronomia dla początkujących
    • Co obserwujemy?
    • Czym obserwujemy?
  • Utrwalamy Wszechświat
    • Astrofotografia
    • Astroszkice
  • Zaplecze sprzętowe
    • ATM
    • Sprzęt do foto
    • Testy i recenzje
    • Moje domowe obserwatorium
  • Astronomia teoretyczna i badanie kosmosu
    • Astronomia ogólna
    • Astriculus
    • Astronautyka
  • Astrospołeczność
    • Zloty astromiłośnicze
    • Konkursy FA
    • Sprawy techniczne F.A.
    • Astro-giełda
    • Serwisy i media partnerskie

Kalendarze

  • Kalendarz

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które zawierają...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Dołączył

  • Od tej daty

    Do tej daty


Grupa podstawowa


MSN


Website URL


ICQ


Yahoo


Jabber


Skype


Zamieszkały


Interests


Miejsce zamieszkania

Znaleziono 2 wyniki

  1. Uznałem, że jesienna pogodowa posucha i brak możliwości podyskutowania o obserwacjach to dobry czas na podzielenie się wrażeniami z użytkowania tytułowej lornetki. Jestem jej posiadaczem od 2,5 roku, a niniejszy tekst jest połączeniem luźnych refleksji z jej użytkowania z garścią danych, będących efektem moich amatorskich pomiarów. Wyroby rodzimej firmy Delta Optical zadomowiły się na rynku kilkanaście lat temu, a seria Titanium przez wielu, w tym samego producenta, uznawana jest za flagową. Jej debiut miał miejsce w 2006 r., kiedy firma wypuściła na rynek pierwsze trzy modele, w tym bardzo udany Titanium 8x56. Od tego czasu seria była stale rozbudowywana, a obecnie tworzy ją kilkanaście modeli o konstrukcji porro- i dachopryzmatycznej, które nie sposób wymienić jednym tchem. Są to lornetki dające dużą źrenicę wyjściową, mieszczącą się w przedziale 5,25 - 7 mm (wyjątkiem jest tu model 10x42), a zatem szczególnie przydatną w warunkach słabego oświetlenia dla myśliwych, ale także użyteczną do obserwacji astronomicznych pod ciemnym, wiejskim niebem. Zakup tytułowej Delty jest efektem moich poszukiwań uniwersalnej lornetki w budżecie kilkuset złotych, po tym jak uznawane za najbardziej wszechstronne parametry 10x50 okazały się nie do końca trafionymi. Rzeczywiście ich możliwości pod ciemnym niebem potrafią zaskoczyć, ale drgający obraz powodował, że sięgałem po lornetkę coraz rzadziej. Nie chcąc jednak rezygnować z beztroskiego oglądania szerokich pól nieba przez niewielkie bino postanowiłem, że potrzebuję sprzętu o mniejszej wadze i niższym powiększeniu. Po przeglądzie oferty lornetek w sprzedaży, niejednych oględzinach w sklepie stacjonarnym i długich wahaniach między parametrami 7x35, 8x40, 8x42, 7x50 uznałem, że to właśnie model 8x42 powinien spełnić moje oczekiwania. Biorąc lornetki z linii Titanium po raz pierwszy do ręki, odniosłem bardzo pozytywne wrażenie obcowania ze sprzętem dobrej jakości, co najmniej z mocnej średniej półki. Lornetka wygląda jak klasyczne porro, dosyć surowe i bez zbędnych udziwnień. Jak na model o parametrach 8x42 jest dosyć spora, dzięki czemu dobrze leży w dłoniach, ale trudniej będzie jej konkurować z konkurencyjnymi modelami w kategorii poręczności. Obita jest chropowatą gumą, która gwarantuje pewny uchwyt. Owa gumą, jak pokazały oględziny kilku modeli, potrafi odchodzić od obudowy lornetki, na co warto zwrócić uwagę podczas zakupu. Lornetka posiada wyjście na statyw, zlokalizowane standardowo z przodu pomiędzy obiektywem. Lornetka spoczywa w gustownym i sztywnym pokrowcu, do którego można za pomocą klamer doczepić pasek na ramię ? to dobrze, bo zauważyłem że producenci niektórych lornetek czasem zapominają o tym ?szczególe?. Choć wygląda efektownie, pokrowiec ten nie zachęca do zabrania lornetki na wycieczkę w teren. Otwarcie i zamknięcie sztywnego pokrowca dwoma suwakami po więcej niż 3/4 jego obwodu (co dobrze obrazuje poniższe zdjęcie) to w warunkach terenowych duże wyzwanie, nie mówiąc już o operowaniu jedną ręką gdy w drugiej mamy aparat, czy inne graty. W zestawie mamy jeszcze szmatkę do czyszczenia optyki i przyjemny w dotyku pasek na szyję. Regulacja ostrości pokrętłem na prawym okularze działa płynnie, z optymalnym oporem. Nieco gorzej pracuje centralne pokrętło ostrości: z dużym oporem i dosyć nierównomiernie. Również regulacja rozstawu tubusów pracuje dosyć ciężko, ale jest to czynnik który mi odpowiada ? nie lubię skupiać się na zmianie ustawienia podczas obserwacji, ponieważ za każdym razem na nowo potrzebuję chwili, aby dopasować położenie tubusów do rozstawu oczu, by obraz był w pełni satysfakcjonujący. Metalowy mostek okularowy nie ugina się pod naciskiem, jak każdy element lornetki sprawia solidne wrażenie. Podobnie jak w kwestii wykonania obicia lornetki, działanie mechaniki jest mocno zróżnicowane i zależy od egzemplarza na jaki trafimy. Różnice dotyczyły przede wszystkim równomierności działania pokrętła ostrości i oporu rozstawu tubusów. Dodam, że swoją lornetkę wybrałem spośród trzech. Obiektywy chronią gumowe zatyczki, przymocowane do tubusów, zaś optykę okularów osłaniają gumowe, połączone zatyczki zakładane na muszle oczne. Pochwalam to rozwiązanie, które ogranicza do minimum liczbę elementów, o których trzeba pamiętać w okolicznościach terenowych, a zwłaszcza nocą. Okulary lornetki posiadają własne pole widzenia zbliżone do 60 stopni i można uznać je za komfortowe. Nie jest to porywająca wartość, ale zdecydowanie nie można tu mówić o efekcie dziurki od klucza ? zwłaszcza gdy porównamy je z polem widzenia ?najjaśniejszych? lornetek z serii, czyli 7x50 i 9x63. W moim odczuciu długość muszli jest na optymalnym poziomie. Mniejsza mogłaby powodować efekt fasolkowania w wyniku zbliżenia oka do soczewki okularu, a dłuższa utrudniałaby objęcie wzrokiem całego pola widzenia. Wykonane są z dosyć sztywnej gumy, która z pewnym trudem da się wywinąć. Mimo, że na co dzień noszę okulary korekcyjne, nigdy nie używałem ich do obserwacji jakimkolwiek sprzętem optycznym. Rozwiązanie to wydaje mi się niekomfortowe - nie pozwala na optymalne ustawienie oczu i ?zgranie się? z instrumentem optycznym. Niemniej jednak spróbowałem i z mojego punktu widzenia obserwacje z całkowicie wywiniętymi muszlami powinny być możliwe w okularach, z widoczną jeszcze diafragmą. Amatorski test latarkowy pokazał, że lornetka korzysta z pełnej średnicy obiektywu. Obserwacje w dzień Testy przeprowadzone były w środowisku miejskim, a zatem wszelkich wad poszukiwałem obserwując detale zabudowy i gałęzie drzew. Wnioski są następujące: Aberracja chromatyczna ? w centralnej części pola widzenia jest na śladowym poziomie, dostrzegalna tylko na bardzo kontrastowych krawędziach (gałęzie-niebo, krawędź komina-niebo). Nasilenie chromatyzmu pojawia się od około 75% promienia licząc od centrum, a od 85% obarczone jest jej dosyć wysokim poziomem. Nieostrość brzegowa ? pojawia się od 80% promienia i oczywiście znacząco postępuje w kierunku krawędzi pola widzenia. Za całkowicie nieużyteczne uznałbym jednak dopiero ostatnie kilka procent pola widzenia. Dystorsja poduszkowata ? pierwsze zakrzywienie linii prostych (krawędzie budynku, okna) są dostrzegalne w okolicach 50% pola widzenia od krawędzi, ale na niewielkim poziomie. Przypadłość ta nabiera większej skali zbliżając się do krawędzi pola widzenia, ale nawet tam jest nieduża. W lornetkach niższych serii Delta Optical, które miałem okazję oglądać, wada ta widoczna jest dużo bardziej. Obserwacje dzienne dostarczają bardzo pozytywnych wrażeń. Moja ocena widoczności wad optycznych została dokonana, gdy lornetka spoczywała na statywie, a ja rzeczywiście skupiałem się na ich dostrzeganiu. Użytkując lornetkę w typowych warunkach i trzymając ją w dłoniach skupiamy się na ustawieniu pożądanego obiektu w centralnej części pola widzenia, a wtedy wady brzegowe przestają mieć znaczenie. Obserwacje w nocy Zdecydowanie nie zgodziłbym się ze stwierdzeniem, że średnica obiektywów 42 mm dyskwalifikuję lornetkę do obserwacji astronomicznych. Oczywiście dostrzeżenie obiektów głębokiego nieba wymaga ciemnego nieba, a skala obrazu nie pozwoli dostrzec wielu szczegółów, jednak użytkownik świadomy jej możliwości, zdecydowanie znajdzie w niej dobry użytek. Waga 750 g oraz powiększenie 8x to kombinacja, która pozwala odbyć dłuższą sesję obserwacyjną, z naturalnymi przerwami na rozejrzenie się po niebie, czy też rzut oka do atlasu bez oznak zmęczenia. W stosunku do lornetki 10x50 utrata apertury i powiększenia została w moim przypadku w pełni zrekompensowana przez bardziej stabilny obraz. Pole widzenia 7,3 stopnia czyni nawigację po niebie łatwiejszą, a to przydaje się zarówno gdy korzystam z lornetki jako supportu dla teleskopu, jak i podczas dedykowanej sesji lornetkowej. Oczywiście opisywanie poszczególnych obiektów głębokiego nieba mija się z celem, gdyż w tym powiększeniu są one w większości małymi punktami, mgiełkami, czy też ledwie widocznymi pojaśnieniami tła nieba. Jednak dzięki stabilności obrazu liczba obiektów DS w zasięgu obiektywów 42 mm jest zaskakująco duża ? obserwacje przebijających z tła drogi mlecznej gromad otwartych, wschodniego Veila, Ameryki Północnej, ciemnych mgławic z moją ulubioną ?E? Bernarda na czele robią wrażenie. Doskonale prezentują się w niej szerokie kadry okolic Strzelca, gdzie w jednym polu widzenia możemy obserwować kilka obiektów DS o różnej naturze i odległości od Układu Słonecznego, co daje świetne poczucie przestrzeni i wyobrażenie na temat budowy naszej galaktyki. Estetyczne doznania wzbogaca dobrze i wyraźnie oddana kolorystyka gwiazd. Znane reprezentantki barwnych "słońc", jak Albireo, Alberan czy Miu Cephei przykuwają wzrok na długo, wyróżniając się spośród otoczenia. Przejdźmy jednak do sprawdzenia, jak wygląda korekcja wad optycznych. Lornetka obarczona jest niezbyt uciążliwym astygmatyzmem. W centralnej części pola widzenia obraz gwiazd jest bardzo satysfakcjonujący, stają się one wyraźnymi kreseczkami od około 70% promienia pola widzenia. Nieco dalej, około 75% widoczna jest koma i kierując wzrok dalej w stronę diafragmy obraz gwiazd dosyć szybko staje się nieostry. Dopiero w tej mało już użytecznej części pola widzenia pojawia się dodatkowo chromatyzm w postaci fioletowych obwódek wokół najjaśniejszych gwiazd. Podsumowując, lornetka zdecydowanie zasługuje na uwagę, jako instrument solidnie wykonany, dobrze radzący sobie z korekcją wad optycznych i właściwie pozycjonowany cenowo. Do pełni szczęścia brakuje nieco szerszego pola widzenia, a moje doświadczenie pokazało, że producentowi zdarzają się niedoróbki i przed zakupem warto obejrzeć swój egzemplarz dokładnie.
  2. DOT HD 10x42 ED vs DOT HD 8x42 ED vs DO Chase 10x42 ED Gdy sypnęło nagrodami dla lornetek z serii lornetek DOT HD ED, postanowiłem sprawdzić jak się spisują obie przedstawicielki tej rodziny pod gwiaździstym niebem ale również w trakcie wycieczek w teren czy obserwacji ptaków oraz samolotów na przelotówkach. Dodatkowo jako trzecią sparingpartnerkę wybrałem znaną od dwu lat lornetkę z serii Chase. Wyniki w celu lepszej konfrontacji wpisałem do poniższej tabeli zbiorczej. PARAMETR DOT HD 10x42 ED DOT HD 8x42 ED DO Chase 10x42 ED Komplet fabryczny Sztywny futerał obszyty cordurą, typowy dla wszystkich przedstawicieli rodziny Tinanium; dobrze dopasowany deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe ściśle przylegają na podwójnym rancie; wygodny pasek neoprenowy, ściereczka do czyszczenia optyki Sztywny futerał obszyty cordurą, typowy dla wszystkich przedstawicieli rodziny Tinanium; dobrze dopasowany deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe ściśle przylegają na podwójnym rancie; wygodny pasek neoprenowy, ściereczka do czyszczenia optyki Sztywny futerał tworzywowy, identyczny jak lornetki z serii Forest; płytki ale dobrze przylegający deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe dobrze przylegają na pojedynczym rancie Obiektywy Powłoki fioletowo-błękitne, przechodzące w pomarańczowe przy patrzeniu pod ostrym kątem Powłoki fioletowo-błękitne, przechodzące w pomarańczowe przy patrzeniu pod ostrym kątem Powłoki ciemno-zielone, przechodzące we wrzosowe przy patrzeniu pod ostrym kątem Okulary Kolory powłok identyczne jak na obiektywach; wyraźnie widoczny krzyż od pryzmatów; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; precyzyjna regulacja dioptrii w prawym okularze Kolory powłok identyczne jak na obiektywach; wyraźnie widoczny krzyż od pryzmatów; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; precyzyjna regulacja dioptrii w prawym okularze Kolory powłok zielono-błękitne; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; Pokrętło ostrości Pełny kąt obrotu to 345o; pokrętło metalowe, radełkowane, obraca się z dosyć dużym oporem ale płynnie Pełny kąt obrotu to 345o; pokrętło metalowe, radełkowane, obraca się z dosyć dużym oporem ale płynnie Pełny kąt obrotu to aż 880o; obraca się bardzo lekko; posiada około 10o luzu (jałowy obrót); z precyzyjną regulacją dioptrii pod pokrętłem Wyjście statywowe Są dwa, ale budowa lornetki (odstęp pomiędzy zawiasami) wymusza przerobienie adaptera statywowego Są dwa, ale budowa lornetki (odstęp pomiędzy zawiasami) wymusza przerobienie adaptera statywowego Jest Obudowa Gumowa, o strukturze ?radełkowanej?; dobrze leży w rękach Gumowa, o strukturze ?radełkowanej?; dobrze leży w rękach Gumowa, o strukturze rowkowanej; dobrze leży w rękach Masa (z kompletem dekielków) - pomierzona 790 g 790 g 715 g Zakres regulacji rozstawu oczu ? pomierzony 57-78 mm 57-78 mm 55-75 mm Średnica okularów ? pomierzona 24 mm 24 mm 21 mm Wyniki testu latarkowego 38 mm ? widać ?miękką? diafragmę okularów a nie ostrą diafragmę obiektywów 39 mm ? widać ?miękką? diafragmę okularów a nie ostrą diafragmę obiektywów 42 mm Ostrość minimalna ? pomierzona 1,8 m 1,7 m 2,1 m Głębia ostrości 100 m-? - na krótszych dystansach trzeba się trochę nakręcić pokrętłem ostrości 60 m-? - na krótszych dystansach wystarczą drobne korekty pokrętłem ostrości 80 m-? - na krótszych dystansach trzeba się trochę nakręcić pokrętłem ostrości Ostre pole widzenia w obserwacjach dziennych ~80 % ~90 % ~85 % Ostre pole widzenia na gwiazdach ~70 % - do tego dochodzą znaczne zniekształcenia przy diafragmie np. Księżyc zmienia się w elipsę o proporcjach boków 2:3 ~80 % ~80 % Wielkość pola widzenia pomierzona na gwiazdach W polu widzenia z minimalnym zapasem mieszczą się Mizar i Alkaid w Wielkim Wozie o separacji 6,85o ? pole zgodne z deklaracjami producenta +/- 0,1o W polu widzenia na styk mieszczą się Merak i Phecda w Wielkim Wozie o separacji 7,85o ? pole minimalnie większe od deklaracji producenta W polu widzenia na styk mieszczą się Mekbuda i Mebsuta w Bliźniętach o separacji 6,45o ? pole minimalnie większe od deklaracji producenta Dystorsja Korygowana bardzo dobrze, pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych po przekroczeniu 80% promienia pola widzenia Korygowana bardzo dobrze, pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych po przekroczeniu 80% promienia pola widzenia Pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych zaraz po przekroczeniu 50% promienia pola widzenia Aberracja chromatyczna W środku pola widzenia praktycznie brak, na brzegu pola widzenia na zauważalnym ale małym poziomie W środku pola widzenia praktycznie brak, na brzegu pola widzenia na zauważalnym ale małym poziomie W środku pola widzenia na minimalnym poziomie, na brzegu pola widzenia pomiędzy poziomem małym a średnim Koma Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 70% pola widzenia, przy diafragmie na bardzo dużym poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Astygmatyzm Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Wierność oddania kolorów Prawidłowa ? kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową Prawidłowa ? kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową Prawidłowa ? kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową Transmisja Na wysokim poziomie, nawet o zmierzchu widać dużo szczegółów Na wysokim poziomie, nawet o zmierzchu widać dużo szczegółów Obraz minimalnie ciemniejszy niż w lornetkach z serii HD; zasięg gwiazdowy o 0,1mag mniejszy niż w lornetce HD 10x42 Kilka zdjęć detali testowanych lornetek: W podsumowaniu mogę powiedzieć, że lornetka DOT HD 10x42 ED byłaby zwycięzcą testów, gdyby tylko jej rekordowe pole widzenia było lepiej skorygowane przy diafragmie. Lornetka DOT HD 8x42 ED, korygująca większość wad optycznych w sposób dobry lub bardzo dobry okazała się zwycięzcą porównania. Z kolei lornetka DO Chase 10x42 ED ustępowała obydwu dużo droższym towarzyszkom naprawdę niewiele, pozostawiając po sobie bardzo dobre wrażenie.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)