Obiekt tygodnia 24.06.2018 NGC 6453

[lukost]

Myślami jestem już pod niebem dalekiego południa. Nie będę jednak przeginał i nie zaproponuję jako celu Omegi Centauri czy 47 Tuc. Co nie znaczy, że nie zejdziemy nisko. Oj, zejdziemy i to bardzo, bo aż w rejon centrum Galaktyki, do ?34°35?, gdzie w bezpośrednim sąsiedztwie Messiera 7, wśród mrowia gwiazd przyczaiła się nasza bohaterka.  
Faktycznie NGC 6453 znajduje się w odległości ok. 37,8 tys lat świetlnych od Ziemi oraz 12,1 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki. Kulkę zaliczono do IV klasy koncentracji (czyli jest raczej zwarta), a odkrył ją John Herschel w czerwcu 1837 r.  

Wymyśliłem sprytnie, że zdjęcie (pikny, szeroki kadr z Messierem 7 w centrum i NGC 6453 po prawej i nieco powyżej środka) podkradnę z niezmierzonych zasobów netu: 

źródło: http://cs.astronomy.com/asy/m/starclusters/491093.aspx

a opisy buchnę kolegom (a co, niech mają wreszcie jakiś udział w powstaniu kolejnego odcinka OT, nawet o tym nie wiedząc) - choć resztki przyzwoitości podpowiadają mi, by dodać cosik od siebie.  

Ale do rzeczy; mimo, że forumowa wyszukiwarka to wielce pomocne narzędzie, tym razem wypluła jedynie kilka rekordów (za to nadzwyczaj ciekawych). 

Na  początek Wyspy Kanaryjskie, Panasmaras i jego Fujinony. Maras podszedł do tematu na luzie, by nie rzec nonszalancko, pisząc, że "(...) wyłącznie dla sportu łapię też gromadę kulistą leżącą w tle M7, NGC 6453 - pod tym niebem w 16x70 nie jest ekstremalnym wyzwaniem. Messier 7 najpiękniej wygląda jednak w szerokim, sześciostopniowym polu Fujinona 10x50. Mimo gubienia najdrobniejszych detali, bez problemu łapię wszystkie obiekty przylegające do Gromady Ptolemeusza. O ile mnie pamięć nie myli, NGC 6453 została również wyzerkana." 
Wniosek ? no proszę, jednak liczy się technika, jakość optyki i miejscówka, a nie tylko brutalna siła apertury.

Żeby nie było, żem gorszy - pewnej kwietniowej nocy, testując nową miejscówkę obserwacyjną na Spiszu, też wyhaczyłem engieca w lornecie. Po sesji poświęconej (bezskutecznemu) szukaniu Robala (mgławica planetarna NGC 6303) zanotowałem, że: "(...) sukces odniosłem natomiast w starciu z gromadą kulistą NGC 6453 w Skorpionie - w tym przypadku Delta Extreme 15x70 dała radę. Do namierzenia kulki wykorzystałem niecnie pobliską M7. Sporo się namęczyłem (znów kłania się kwestia transparentności atmosfery), ale ostatecznie ją wyzerkałem. Myślę, że przy lepszych warunkach pogodowych to musi być stosunkowo łatwy obiekt.?"

Spisz nie jest zły, ale najlepsze do tego typu zabaw są Bieszczady, szczególnie podczas nocy cudów; niejako Iro, gdy już wtaszczył swoje 14 cali na górkę w okolicy Stężnicy, zaraportował: "(...) NGC 6453 - zbita kuleczka ulokowana blisko M7 na -37 st. - ile razy wypatrywałem jej na próżno - ale tym razem magia wyjątkowo suchej nocy, gdzie zjawisko atenuacji praktycznie zanikło... ech... poezja.. Marek potwierdza dostrzeżenie - szach-mat!?"

Bieszczady Bieszczadami, ale można też poszaleć na Ćwilinie w Beskidzie Wyspowym, szczególnie jeśli w pobliżu jest Paweł Trybus i jego przerośnięta nieco Miyauchi. Paweł próbował bić rekordy w niskich deklinacjach, chwaląc się, że: "(...) Mój rekord południowej deklinacji obiektu DS to póki co gromada kulista NGC 6441 tuż obok G Scorpii. Kulka ma jasność wizualną 7.4 mag i deklinację -37st 03', a dorwałem ją niemal dokładnie 2 lata temu sprzed rodzinnego domu niedaleko Jasła. Wtedy południowe rubieże nieba były bardzo czyste, SQM pokazał 21.29 mag/sec2. Na Ćwilinie niestety nie było szans na pobicie rekordu, bo nad horyzontem nie było super czysto. Ten sam miernik pokazał w najciemniejszym fragmencie nocy od 21.17 do- 21.22 mag/se?k2. Ale i tak lukost ustrzelił kulkę tuż obok M7 (NGC 6453, jasność wizualna 10.2 mag, deklinacja -34 st 36'), którą zerkaniem dostrzegłem też w lornecie w układzie 45x141."
Sam lukost uściśla, że walczył wówczas Taurusem 300/1500.

Do kulki wróciłem równy tydzień później z achro 150  mm,  przy bardzo dobrej przejrzystości atmosfery nad horyzontem, znów na Spiszu, gdy "(...) czesząc ?emkę? numer 7 nie odmówiłem sobie przyjemności wyłuskania gromady kulistej NGC 6453, leżącej (pozornie oczywiście) na jej zachodnich rubieżach. Podczas ubiegłotygodniowych obserwacji na Ćwilinie kulka wydawała się być obiektem trudnym ? zarówno w wielkiej lornecie Pawła Trybusa, jak i moim dwunastocalowym newtonie wyskakiwała opornie, jako blady, ulotny duszek. Tym razem ona po prostu tam była ? niezastąpiony Delos 10 mm pokazał niewielkie, lecz oczywiste pojaśnienie, rzecz jasna bez żadnych śladów rozbicia."

Wisienką na torcie był wypad do RPA. Wówczas "(...) dużą porcję świetnej zabawy zapewniła nam kulka skatalogowana jako NGC 6453, ukryta wśród mrowia gwiazd na obrzeżach gromady otwartej M 7 (znanej też jako Gromada Ptolemeusza). Ten Messier to zresztą materiał na odrębny wpis ? w Polsce ledwie muskający horyzont, tutaj doskonale widoczny gołym okiem, jako jasna plama na tle Drogi Mlecznej. Na engieca 6453 polowaliśmy prawie dokładnie rok temu podczas sesji na górze Ćwilin w Beskidzie Wyspowym. Obiekt, choć padł, nie był bynajmniej łatwym łupem ani dla lornety Miyauchi 141 mm Pawła Trybusa, ani dla mojego dwunastocalowego Taurusa. W Afryce ? po prostu był, nawet refraktor 120 mm nie miał z nim żadnych problemów. Tak coś mi się kojarzy, że w "Cosmic Challenge" Harringtona został wymieniony jako wyzwanie dla średniej wielkości teleskopów; hmm, wygląda na to, że Phil nie odwiedził farmy Bateleur."

To jak, spróbujecie przebić się przez gesty woal atmosfery nisko nad horyzontem i dacie znać jak poszło? *

* - szczególnie interesujące mogą być relacje posiadaczy szesnasto- i więcej calowców. Opis w The Night Sky Observer's Guide wskazuje, że w takich aperturach możliwe jest rozbicie peryferyjnych partii gromady. Ktoś, coś?