Skocz do zawartości

Beta Crucis - Mimosa


Bellatrix*

Rekomendowane odpowiedzi

 

image.png.8f7a5f1e7c3c0a722c258e55e0dfd4a2.png

 

BŁĘKITNE SEKRETY POŁUDNIOWEJ KRÓLOWEJ, CZYLI KILK SŁÓW O MIMOSIE

 

W konstelacji Krzyża Południowego, należącej do Południowego Nieboskłonu znajduje się niezwykła, intensywnie niebieska jasna gwiazda należąca do typu widmowego B1IV. Mimosa, bo o niej mowa, to podolbrzymzlokalizowany blisko 280 l.ś. od Ziemi. Niestety, niewidoczny z terenu Polski. Mogą ją podziwiać obserwatorzy znajdujący się poniżej dwudziestego siódmego równoleżnika.
Mimosa jest dziewiętnastą pod względem jasności gwiazdą na nocnym niebie oraz drugą (tuż po AlphaCrucis) w swojej konstelacji. Jej jasność wizualna wynosi średnio ok. 1,3m.

 

Parametry fizyczne:

Beta Crucis jest masywną gwiazdą. Przy obecnej masie wynoszącej blisko 14 M?, prawdopodobnie zakończy życie jako supernowa, a w centrum eksplozji pozostanie gwiazda neutronowa złożona z niezwykle gęstej materii zdegenerowanej.
Gwiazda generuje silny wiatr, który jest przyczyną intensywnej utraty masy, która w przypadku Mimosy sięga 10-8M
? rocznie.

Wiele masywnych, gorących, błękitnych gwiazd wykazuje znaczną prędkość rotacji, np. Gamma Cassiopeiae (450 km/s), Spica (200 km/s). Natomiast Mimosa wiruje z szybkością 35 km/s (w okolicach równika). Jej okres rotacji wynosi ok. 8 dni.
Jako podolbrzym jest gwiazdą o dużej jasności absolutnej, równej w jej przypadku jasności 20.000 Słońc.

 

Parametry chemiczne:

Beta Crucis to bardzo gorąca gwiazda wczesnego typu widmowego B. Temperatura jej powierzchni szacowana jest na 27.000 K. Emitowane przez gwiazdę światło nie napotyka na drodze szczególnie obfitych obszarów mgławicowych i nie ulega znacznej deformacji, dzięki temu docierająca do obserwatora barwa jest wyraźnie błękitna. Wskaźnik barwy B-V wynosi -0,23.
Znaczna część wysyłanych przez gwiazdę fal elektromagnetycznych należy do zakresu promieni UV.

Mimosa, przy swej temperaturze powierzchni 27.000 K jest jedną z najgorętszych, jasnych, blisko 1-magnitudowych gwiazd. Przewyższa pod tym względem nawet Spikę (?Virginis), której dwa główne, spektroskopowo rozdzielne składniki mają temperatury ? Vir Aa  i  ? Vir Ab odpowiednio: 22.400 K i 18.500 K. Za to Mimosa nieznacznie ustępuje gwieździe tej samej konstelacji: ?Crucis (Acrux), u której temperatura powierzchni sięga aż 28.000 K.

Natomiast pod względem intensywności błękitnego koloru, Mimosa dorównuje Spice i wraz z nią uchodzi za najbardziej błękitną pośród jasnych, blisko 1- magnitudowych gwiazd.

 

Gwiazda wielokrotna:

Beta Crucis jest gwiazdą wielokrotną złożoną z co najmniej sześciu komponentów o następujących parametrach:
 

Składowa główna A: 1,3m

B: 11,4m; st.sep. A-B: 43??

C: 7,2m; st.sep. A-C: 373??

D: 11m; st.sep. A-D: 10??

E: 12m; st.sep. A-E: 30??

 

Jedynie składowa C jest łatwym obiektem do obserwacji przy użyciu teleskopu o niewielkiej aperturze. Pozostałe gwiazdy systemu albo są zbyt ciemne, albo znajdują się zbyt blisko głównego komponentu i nikną w jego silnym blasku.
AlphaCrucisA jest gwiazdą spektroskopowo podwójną (stad mowa o sześciu składnikach). Bliski komponent
?Cru Ab jest oddalony od ?Cru Aa o dystans 8 A.U. a ich wzajemny okres obiegu wynosi blisko 5 lat.

Profesor Jim Kaler z Uniwersytetu w Illinois wspomina, iż ?Crucis posiada szczególny składnik o niewielkiej masie i jasności. Prawdopodobnie należy do klasy podkarłów (IV) i znajduje się jeszcze na etapie formowania.

Warto wspomnieć, że w odległości około 140?? od Mimosy znajduje się niezwiązana grawitacyjnie z systemem, ale bardzo interesująca gwiazda węglowa, DY Cru o niebywale czerwonej barwie. Jej wskaźnik barwy B-V to aż +3,8.

 

image.png.db02e63378f770442473bc79224c23cb.png

 

Gwiazda zmienna:

Mimosa to gwiazda zmienna typu Beta Cephei. Są to gorące gwiazdy typu widmowego OlubB, o krótkich okresach zmienności, rzędu kilku godzin oraz niewielkich amplitudach zmian, sięgających dziesiątych części magnitudo. Jasność wizualna Mimosy waha się w zakresie 1,23m do 1,31m. Gwiazda wykazuje kilka okresów zmienności. Niektóre źródła podają o pięciu, których czas trwania mieści się w przedziale 4,6- 8,6 dni.

 

...........................................................

Źródło:

1.      R. Burnham: ?Burnham?s Celestial Handbook?, tom. II, str. 729.

2.      J.B. Kaler: ?First Magnitude: the Book of the Bright Sky?; str. 181- 182.

3.      Notatki Jima Kalera, profesora Uniwersytetu w Illinois.

4.      E. Howel: ?Becrux (Beta Crucis): Bright Star in the Southern Cross?, Nov. 2013.

5.      Katalog gwiazd podwójnych ?Stelle Doppie?.

6.      Zdjęcie konstelacji Krzyża Południowego: Dave Chapman, 2017r.

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić obrazków. Dodaj lub załącz obrazki z adresu URL.

  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)