Poznajemy Księżyc

[Alien]

Rozpatrzę sugestie czytelników. ;)

[Alien]

Po rozpatrzeniu sugestii Mariusza są kwadraciki/prostokąciki ;)

Na fotkach jest pomyłka w dacie powinno być 2012-03-04 już nie chciało mi się robić wszystkiego od nowa, opisy są w poprzednich wpisach nie ma co dublować.

[Jacek E.]

Kurcze - chyba Ten ,,Rudawy" miał rację- bardziej obrazowo  :P

No i jak zwykle super fotki ;)

[pmamot]

Jakoś nie wiem jak ostrzyć księżyc nie wychodzi mi specjalnie. Tutaj widać dobrą obróbkę Zdzisiu opanował księżyc na maxa a rzeczywiście dobra sugestia Mariusza teraz widać precyzyjniej zaznaczony sektor. Fajnie fajnie  :)

[Alien]

Jakoś nie wiem jak ostrzyć księżyc nie wychodzi mi specjalnie. Tutaj widać dobrą obróbkę Zdzisiu opanował księżyc na maxa a rzeczywiście dobra sugestia Mariusza teraz widać precyzyjniej zaznaczony sektor. Fajnie fajnie  :)

Ostrzenie w kamerce to nie problem później stack obróbka i wsio.

[pmamot]

No niby tak ale bardziej mi jupek wychodzi . Moje Stacki księżyca są gorsze niż pojedyncze klatki jakoś wszystko się rozjeżdża . Jak będę zabierał się za łysego to na pw pogadamy. Na pewno Twoja wiedza w tej materii jest o niebo większa.

[Alien]

No niby tak ale bardziej mi jupek wychodzi . Moje Stacki księżyca są gorsze niż pojedyncze klatki jakoś wszystko się rozjeżdża . Jak będę zabierał się za łysego to na pw pogadamy. Na pewno Twoja wiedza w tej materii jest o niebo większa.

Jak masz jakiś filmik z Księżycem to go skompresuj i daj na serwer chciałbym poglądowo zobaczyć o co chodzi.

[pmamot]

Jak coś będę miał to Tobie wyślę. Nie dawno robiłem format kompa i te pliki które uważałem za nie ważne usunąłem wraz z plikami łysego. Czekam na pogodę ale prognozy na najbliższy czas to zgnilizna na najbliższy okres  >:(

[Alien]

Hyginus to mały księżycowy krater znajduje się na wschodnim krańcu krateru Sinus Medii. Jego obręcz jest podzielona przez krater Rima Rille. Hyginus jest głębszy niż Rille, i leży na zakręcie, gdzie przecinają się. Razem Hyginus i Rima Hyginus tworzą charakterystyczny kształt dominującą nad otaczającą ich płaską powierzchnią. Można tam dostrzec mniejsze kratery wzdłuż Rille, prawdopodobnie spowodowane upadkiem meteoru.

Hyginus jest jednym z kilku kraterów w księżyca, że nie został utworzony w wyniku uderzenia tylko jest pochodzenia wulkanicznego.

Był miejscem lądowania dla planowanej, niestety odwołanej 19 misji Apollo.

Położenie 7.8°N 6.3°E

Średnica 11 km

Głębokość 0,8 km

http://en.wikipedia.org/wiki/Hyginus_(crater)

Triesnecker jest typowym księżycowym kraterem uderzeniowym, który jest zlokalizowany w Sinus Medii, w pobliżu centralnej części Księżyca. Znajduje się na północny-północny-zachód od krateru Rhaeticus. Obręcz krateru jest nieco zniekształcona, posiada znaczne wybrzuszenie w ścianie zachodniej, oraz mniejsze w południowo-wschodniej i północnej stronie. Ściany wewnętrzne są tarasowe , z centralnym szczytem w punkcie środkowym. Triesnecker posiada system promieni, który jest najbardziej widoczny, gdy słońce jest pod dużym kątem. Na długości ponad 300 kilometrów.

Położenie 4.2°N 3.6°E

Średnica 26 km

Głębokość 2,8 km

http://en.wikipedia.org/wiki/Triesnecker_(crater)

Gyldén jest pozostałością księżycowego krateru znajdującego się na północnym wschodzie. Leży wzdłuż południka zerowego w selenograficznym układzie współrzędnych, a mniej niż 150 km na południe od księżycowego równika. Najbliższe kratery to Herschel na zachodzie, Réaumur na północy i Hipparch na wschodzie.

Obręcz krateru w kształcie serca jest w bardzo złym stanie, została zniszczona przez uderzenia, resztki jej stanowią nierówne pierścienie szczytów i dolin wokół powierzchni jego wnętrza. Krater Réaumur łaczy się z jego północną krawędzią. A szeroki rozszczep przecina jego zachodni brzeg. Wnętrze jest stosunkowo łagodne , chociaż niewielki krater Gyldén K usytuowany jest w południowo-wschodniej części.

Położenie 5.3°S 0.3°E

Średnica 47 km

Głębokość 1,8 km

http://en.wikipedia.org/wiki/Gylden_(crater)

Regiomontanus to starożytny księżycowy krater uderzeniowy, położony w południowej części regionu Highlands do południowo-wschodniej części Mare Nubium. Jest połączony bardzo chaotycznie z północną obręczą krateru Purbach, a na południowy-zachód z kraterem Walther.

Położenie 28.4°S 1.0°W

Średnica 126 × 110 km

Głębokość 1,7 km

http://en.wikipedia.org/wiki/Regiomontanus_(crater)

Montes Apenninus ? poszarpany łańcuch górski w północnej części widocznej strony Księżyca. Jego współrzędne selenograficzne wynoszą  18,9 N 3,7 W, a nazwa, nadana przez Jana Heweliusza pochodzi od gór Apeninów we Włoszech.

To pasmo tworzy południowo-wschodni brzeg morza księżycowego Mare Imbrium oraz północno-zachodnią granicę wyżynnego regionu Terra Nivium. Zaczyna się zaraz na zachód od wybitnego krateru Eratostenes, który leży po jego południowej stronie. Na zachód od Apeninów znajduje się szeroka szczelina łącząca Mare Imbrium na północy z Mare Insularum na południu. Jeszcze dalej na zachód leżą Montes Carpatus.

Wiki http://pl.wikipedia.org/wiki/Montes_Apenninus

Alphonsus ? stary krater uderzeniowy znajdujący się na wyżynie księżycowej na wschodnim krańcu Mare Nubium oraz na zachód od Imbrian Highlands, od północy nieco pokrywający się z kraterem Ptolemeusz. Wzdłuż tej granicy jego powierzchnia jest zdeformowana i nieregularna. Ściany zewnętrzne ma nieco zniekształcone o nieco sześciokątnym kształcie. Na północnym zachodzie znajduje się mniejszy krater Alpetragius. Krater ten powstał w wyniku uderzenia lecz ciemne plany i pęknięcia odkryte na jego dnie są skutkiem aktywności wulkanicznej.

W kraterze Alphonsus 24 marca 1965 roku został planowo rozbity próbnik Ranger 9. Podczas zbliżania się do powierzchni dna krateru próbnik wysyłał sygnały telewizyjne. Ze względu na odkryte przez sondę śladów erupcji krater ten był rozważany jako alternatywne miejsce lądowania dla misji Apollo 16 oraz Apollo 17.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Alphonsus_(krater_księżycowy)

[pmamot]

A pomyślałeś Zdzisiu o takim efekcie że na przykład można by fotografować jakiś spektakularny jeden krater najlepiej jak najwyższy . A to dlatego że fajne było by zobaczyć owy krater podczas różnych przejść cienia. i wtedy zrobić animację . Wtedy widzieli byśmy wędrujący cień na księżycu .I  nie dosyć że było by fajnie widzieć poruszający się cień ale też ujawnił by ukryte szczegóły w okolicy krateru. Wiadomo że nie udało by się to zrobić podczas jednej sesji obiegu księżyca w koło ziemi ale można by zbierać materiał i po roku coś by z tego wyszło. Najlepiej było by opisywać fotki nie wg dat a raczej wg fazy i procentu zacienienia. Po to żeby szło je potem po kolei poukładać do animacji.

[Alien]

Pewnie ze można wszystko zależy od pogody i czasu.

[pmamot]

To fakt ostatnio chyba bardziej pogoda niż czas  :( Fajna jest fotka nr 2 i ta rysa coś jakby stary krater po jakiejś rzece. Można sobie wyobrazić jakby się tam było w jakimś samochodzie księżycowym ale by się fajnie zwiedzało tak na żywo. Pomyśleć że 12 ludzi na ziemi miało okazje tam być .

[maquu]

trochę offtop, ale nie do końca, bo w końcu "poznajemy Księżyc":) Błądząc w poszukiwaniu prezentów natrafiłem na taki dla siebie w empiku: http://www.rebis.com.pl/rebis/public/books/books.html?co=print&id=K3451

[ignisdei]

trochę offtop, ale nie do końca, bo w końcu "poznajemy Księżyc":) Błądząc w poszukiwaniu prezentów natrafiłem na taki dla siebie w empiku: http://www.rebis.com.pl/rebis/public/books/books.html?co=print&id=K3451

O.T.

No Włodarczyk  i jego "Przewodnik po gwieździstym niebie -1989 -" to był mój pierwszy poradnik obserwacyjny, który zgłębiałem z wypiekami na twarzy! 

[Alien]

No to lecim dale Księżyc 9.4 dnia po nowiu.

Palus Putredinis (łac. Bagno Zgnilizny) ? fragment powierzchni Księżyca rozciągający się od krateru Archimedes w kierunku południowo-wschodnim do poszarpanego łańcucha Apeninów. Jest to prawie płaska, zalana lawą równina ograniczona przez krater Autolykos na północy i przedgórza Montes Archimedes na zachodzie. Jego współrzędne selenograficzne wynoszą  26,5 N 0,4 E, a średnica 161 km.

W południowej części tego obszaru znajduje się system szczelin nazwany Rimae Archimedes. Na południu leży znacząca, liniowa szczelina zwana Rima Bradley, a na wschodzie Rima Hadley i Rimae Fresnel[1]. Tuż na północny zachód od środka Palus Putredinis położony jest prawie zakryty krater Spurr. W tym rejonie rozbiła się Łuna 2.

Wiki http://pl.wikipedia.org/wiki/Palus_Putredinis

Mons Hadley ? masyw w północnej części Montes Apenninus, pasma leżącego na północnej półkuli Księżyca. Góra wznosi się na wysokość 4,6 km, a maksymalna średnica przy podstawie to 25 km.

Na południowy zachód od Mons Hadley znajduje się dolina będąca miejscem lądowania Apollo 15, a jeszcze dalej w tym samym kierunku nieco mniejszy szczyt Mons Hadley Delta (?) o wysokości około 3,5 km, którego współrzędne wynoszą  25,8 N 3,8 E. Na zachód od tych gór leży kręta Rima Hadley.

Nazwy tych miejsc upamiętniają Johna Hadleya.

Wiki http://pl.wikipedia.org/wiki/Mons_Hadley

[bolid25]

Zdzichu kawał dobrej roboty z tym księżycem,tak trzymać.

[Alien]

Dzięki bolid25 staram się jak mogę.

Ptolemeusz ? stary krater uderzeniowy na Księżycu, położonym blisko centrum widocznej z Ziemi strony. Na północnym zachodzie znajduje się krater Alphonsus a na południu krater Arzachel i Albategnius oraz na północy krater Herschel.

Cechy krateru Ptolemeusz uwydatniają się gdy słońce jest nachylone pod małym kątem podczas pierwszej i ostatniej fazy. Podczas pełni słońce świeci bezpośrednio na powierzchnię i kontury krateru stają się trudniejsze do rozpoznania.

Krater ma niski, nieregularny zewnętrzny brzeg, który jest mocno zniszczony oraz posiada mniejsze kratery. Brzeg ma kształt wielokąta, pomimo to pozostaje kolisty. Najwyższy ze szczytów wzdłuż brzegu, nazwany Ptolemeusz Gamma (?), ma wysokość 2,9 km i znajduje się wzdłuż północno-zachodniego brzegu. Krater nie posiada żadnych centralnych szczytów, a wnętrze jest zalane lawą.

We wnętrzu krateru Ptolemaeus wyróżnia się kilka "kraterów duchów", powstałych, gdy strumień lawy zalał istniejące poprzednio kratery. Pozostawiają niewielkie wzniesienia gdzie kiedyś istniał ich brzeg i obecnie są trudne do wykrycia. Na nowej powierzchni powstały nowe mniejsze kratery, a w szczególności krater Ammonius w północno-wschodniej części.

Wiki http://pl.wikipedia.org/wiki/Ptolemeusz_(krater_księżycowy)

Kopernik (Copernicus) ? uderzeniowy krater księżycowy, leżący we wschodniej części Oceanus Procellarum. Krater jest widoczny przez lornetkę, nieco na północny zachód od centrum widocznej z Ziemi półkuli Księżyca.

Jest to jeden z najefektowniejszych kraterów na Księżycu, widoczny w pobliżu środka obserwowanej z Ziemi jego tarczy na północnym brzegu Morza Chmur (Mare Nubium). Wał krateru ma szerokość około 22 kilometrów, wysokość zewnętrzna 1010 metrów, wewnętrzną zaś ? 3350 metrów. Średnica dna krateru wynosi około 46 km. Zewnętrzne zbocza wału krateru nachylone są łagodnie. Wybiegają z nich pasma górskie, wśród których widać kraterki, znajdujące się w ogromnych ilościach wokół krateru. Wewnętrzne zbocza wału ukształtowane są tarasowo, przy czym tarasy oddzielone są od siebie wąwozami. Nachylenie zboczy wewnętrznych wynosi od 8,5° do 27°. Na wale krateru znajdują się 23 małe kraterki. Góra centralna krateru ma siedem wyróżniających się wierzchołków, z których najwyższy ma wysokość 730 m. Krater podczas pełni jest tak jasny, że może być zauważony nieuzbrojonym okiem. Jest otoczony długimi, jasnymi smugami.

Na południe od krateru leży Mare Insularum, a na południowym zachodzie krater Reinhold. Na północy rozciąga się pasmo gór ? Karpat ? które z kolei stanowią południową krawędź Mare Imbrium. Krater Kopernik powstał ok. 1,1 mld lat temu, rozpoczynając w historii geologicznej Księżyca okres kopernikański.

Wiki http://pl.wikipedia.org/wiki/Kopernik_(krater_księżycowy)

Krater Fra Mauro leży na równinie księżycowej, jest w znacznym stopniu zniszczony. Obręcz składa się z nieregularnych niskich grzbietów o maksymalnej wysokości 0,7 km. Położony w północno-wschodniej części Mare Cognitum i na południowy wschód od Mare Insularum. Od południowego brzegu przylegają kratery Bonpland i Parry, które tworzą wybrzuszenia ścian.

Jego dno zalega bazaltowa lawa ze szczelinami biegnącymi z północy na południe. Nie ma centralnego szczytu, tylko malutki krater leżący prawie w połowie tej formacji.

Krater był przeznaczony jako lądowisko pechowej misji Apollo 13. Dopiero następna misja księżycowa Apollo 14 dokonała w tym rejonie lądowania. Położenie 6.0°S 17.0°W  Średnica 95 km.

Wiki http://en.wikipedia.org/wiki/Fra_Mauro_(crater)

[Alien]

Lecim dalej  :)

Tycho ? krater uderzeniowy na Księżycu, nazwany na cześć duńskiego astronoma Tycho Brahe. Jest to stosunkowo młody krater, jego wiek jest szacowany na 108 milionów lat. Charakterystyczną cechą Tycho jest system promieni rozchodzących się wokół krateru. Ich długość dochodzi do 1500 km.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Tycho_(krater_księżycowy)

Clavius ? Uważany za jeden z najstarszych kraterów księżycowych i zarazem trzeci co do wielkości. Dno krateru tworzy wypukła równina. Jego średnica wynosi 225 km, a głębokość sięga 3,5 km.

http://en.wikipedia.org/wiki/Clavius_(crater)

Maginus jest starożytnym kraterem uderzeniowym położonym na południowych wzgórzach na południowy wschód krateru Tycho. Jest to duża formacja prawie trzy czwarte średnicy Clavius, który znajduje się na południowy zachód od niego. Na północy leży Proctor, a na południowym wschodzie Deluc.

Obręcz Maginus ma mocno zniszczoną uderzeniami tworzącymi nacięcia szczególnie na całej wschodniej stronie. Ściana jest przełamane na południowym wschodzie przez Maginus C. Niewiele pozostało z oryginalnych elementów tworzących jego brzegi i nie posiada już zewnętrznego wału. Wnętrze jest stosunkowo płaskie, z parą centralnych niskich szczytów.

Położenie 50.0°S 6.2°W Średnica 194 km Głębokość 4,3 km

http://en.wikipedia.org/wiki/Maginus_(crater)

[Jacek E.]

Z Lunara 100 można wyliczyć, a ile Ci jeszcze zostało pracy do ukończenia tego Atlasu- kalkulowałeś to mniej więcej  ???

[Alien]

Z Lunara 100 można wyliczyć, a ile Ci jeszcze zostało pracy do ukończenia tego Atlasu- kalkulowałeś to mniej więcej  ???

No nie kalkulowałem ale dobrze że mnie naprowadziłeś, czas zrobić plan z podziałem tarczy Muńka i tak se liczę:

5 ujęć na jedna fazę czyli wychodzi 29 x 5 = 145 zdjęć a dlatego 29 bo chciałbym aby dany krater pokazany był przy wschodzie i przy zachodzie Słońca. Na pocieszenie 5 ujęć już mam do fazy 8.35 dnia po nowiu.

[M.Rudy]

No nie kalkulowałem ale dobrze że mnie naprowadziłeś, czas zrobić plan z podziałem tarczy Muńka i tak se liczę:

5 ujęć na jedna fazę czyli wychodzi 29 x 5 = 145 zdjęć a dlatego 29 bo chciałbym aby dany krater pokazany był przy wschodzie i przy zachodzie Słońca. Na pocieszenie 5 ujęć już mam do fazy 8.35 dnia po nowiu.

No Zdzichu, kupa roboty za toba ale jeszcze pewnie nie mniej przed tobą. Dobrze ci idzie cos z tego będzie:)

[Alien]

Maginus jest starożytnym kraterem uderzeniowym, położony na południowych wzgórzach na południowy wschód krateru Tycho. Jest to duża formacja prawie trzy czwarte średnicy Clavius, który znajduje się na południowym zachodzie. Na północy znajduje się Proctor, a na południowym wschodzie Deluc.
Obręcz krateru jest mocno zniszczona, od uderzeń tworzących nacięcia. Ściana na południowym wschodzie jest przełamana przez Maginus C. Niewiele pozostało z oryginalnych elementów tworzących brzeg Maginus, i nie istnieje już zewnętrzny wał. Wnętrze jest stosunkowo płaskie, z parą centralnych niskich szczytów.
Położenie 50.0°S 6.2°W Średnica 194 km Głębokość 4,3 km
http://en.wikipedia.org/wiki/Maginus_(crater)

 

Mons Piton ? samotna góra księżycowa położona we wschodniej części Mare Imbrium, na północ-północny zachód od krateru Aristillus. Na wschód od niej leży zalany lawą Cassini, a na zachód-północny zachód krater Piazzi Smyth. Po północnej i północno-wschodniej stronie masywu leżą Montes Apenninus, tworzące północno-wschodnią krawędź morza księżycowego.
Góra jest nieco wydłużona w kierunku północno-zachodnim, z grzbietami opadającymi na południe, północny zachód i zachód; jej średnica to ok. 25 km. Wznosi się na wysokość 2,3 km, typową dla szczytów w Alpach, ale dużo mniejszą od tej, którą osiąga Mons Blanc (3,6 km). Ponieważ Mons Piton jest izolowaną górą, jej cień jest dobrze widoczny z Ziemi podczas wschodów i zachodów Słońca na Księżycu.
Na morzu księżycowym po południowej stronie Mons Piton leży kilka kraterów, które przejęły od niej nazwę (patrz poniżej). Na południu-południowym zachodzie, w oddzielnej części morza położony jest niski grzbiet nazywany Piton Gamma (?).
Mons Piton wzięła swoją nazwę od szczytu na wyspie Teneryfie.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Mons_Piton

[Alien]

Mons Pico ? samotna góra księżycowa leżąca w północnej części basenu Mare Imbrium, na południe od krateru Platon. Jest to pozostałość wewnętrznego pierścienia Mare Imbrium, który ciągnie się na północny zachód tworząc pasma Montes Teneriffe i Montes Recti. Jej nazwa prawdopodobnie pochodzi od góry na Teneryfie, a została nadana przez niemieckiego astronoma Johanna Hieronymusa Schrötera (1745-1816).

Mons Pico jest wydłużona z północnego zachodu na południowy wschód, ma długość 25 km i szerokość 15 km. Wznosi się na wysokość 2,4 km, podobną do tej, którą osiągają Montes Teneriffe. Mimo to szczyt, oświetlony przez Słońce pod kątem może tworzyć dobrze widoczne z Ziemi cienie, a to z powodu swojego odizolowanego położenia na morzu księżycowym.

Mniejsza góra na południe od Mons Pico oznaczana jest Pico B. Ta okolica morza jest godna uwagi ze względu na większą liczbę dorsów.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mons_Pico

Platon ? krater uderzeniowy położony na Księżycu, znajdujący się blisko północnej krawędzi Mare Imbrium. Krater ma okrągłą formę obwałowanej równiny i strome zbocza o wysokości około 2,4 km. Dno krateru jest płaskie i zalane zastygłą, ciemną lawą.

Krater Plato, jako wyraźnie widoczny obiekt na tarczy Księżyca, dominuje na północnej krawędzi Mare Imbrium, "przerywając" niejako łańcuch Alp Księżycowych. Na całej powierzchni krater ma równo zalaną lawą płaską powierzchnię. Prawdopodobnie krater powstał po powstaniu basenu uderzeniowego Imbrium, ale przed zalaniem jego wnętrza lawą, około 3,84 mld lat temu.

Wewnątrz krateru głównego znajdują się małe kratery powstałe już w czasie jego istnienia. Mają one kilkukilometrowe średnice.

Plato jest otoczony pierścieniem o wysokości około 2000 ? 2400 metrów.

Nazwa krateru upamiętnia Platona, jednego z najwybitniejszych filozofów starożytności.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Platon_(krater_księżycowy)

Montes Alpes ? łańcuch górski w północnej części widocznej strony Księżyca. Współrzędne selenograficzne wynoszą 46,4 N 0,8 W. Nazwa pochodzi od europejskich gór Alp.

Pasmo to tworzy północną granicę morza księżycowego Mare Imbrium. Na południe od pasma znajduje się płaskie i prawie pozbawione form terenowych morze, podczas gdy po stronie wschodniej leży bardziej nierówny obszar wyżynny o większym albedo. Łańcuch zaczyna się w pobliżu krateru Cassini w odległości ok. jednej jego średnicy, niedaleko od Promontorium Agassiz, rozciąga się ok. 50 km na północny zachód, a następnie biegnie, miejscami przerywany, aż do wschodniego brzegu krateru Platon. Na tym odcinku znajduje się też system kanałów nazwany Rimae Plato.

Jedna trzecia Alp leżąca na północnym zachodzie jest oddzielona od pozostałej części gór przez Vallis Alpes, szeroką szczelinową dolinę ciągnącą się od wąskiej rozpadliny w Alpach na północny wschód, osiągając krawędź Mare Frigoris. Całkowita długość tej formacji wynosi ok. 180 km, a maksymalna szerokość 20 km. Środek doliny przecina wąska szczelina.

W odległości ok. 1/3 długości łańcucha od jego południowo-wschodniego krańca leży Mons Blanc. Szczyt ten wznosi się na wysokość 3,6 km, podczas gdy typowa wysokość gór tego pasma wynosi od 1,8 do 2,4 km. W połowie drogi między Mons Blanc a Promontorium Agassiz leży Promontorium Deville. Na południowy zachód od Promontorium Agassiz znajduje się izolowany masyw Mons Piton, którego szczyt osiąga wysokość 2,3 km.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Montes_Alpes

[Alien]

Alphonsus ? stary krater uderzeniowy znajdujący się na wyżynie księżycowej na wschodnim krańcu Mare Nubium oraz na zachód od Imbrian Highlands, od północy nieco pokrywający się z kraterem Ptolemeusz. Wzdłuż tej granicy jego powierzchnia jest zdeformowana i nieregularna. Ściany zewnętrzne ma nieco zniekształcone o nieco sześciokątnym kształcie. Na północnym zachodzie znajduje się mniejszy krater Alpetragius. Krater ten powstał w wyniku uderzenia lecz ciemne plany i pęknięcia odkryte na jego dnie są skutkiem aktywności wulkanicznej.

W kraterze Alphonsus 24 marca 1965 roku został planowo rozbity próbnik Ranger 9. Podczas zbliżania się do powierzchni dna krateru próbnik wysyłał sygnały telewizyjne. Ze względu na odkryte przez sondę śladów erupcji krater ten był rozważany jako alternatywne miejsce lądowania dla misji Apollo 16 oraz Apollo 17.

Nazwa krateru pochodzi od Alfonsa X Mądrego (1221-1284), króla Kastylii i Leónu.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Alphonsus_(krater_księżycowy)

Ptolemeusz ? stary krater uderzeniowy na Księżycu, położonym blisko centrum widocznej z Ziemi strony. Na północnym zachodzie znajduje się krater Alphonsus a na południu krater Arzachel i Albategnius oraz na północy krater Herschel.

Cechy krateru Ptolemeusz uwydatniają się gdy słońce jest nachylone pod małym kątem podczas pierwszej i ostatniej fazy. Podczas pełni słońce świeci bezpośrednio na powierzchnię i kontury krateru stają się trudniejsze do rozpoznania.

Krater ma niski, nieregularny zewnętrzny brzeg, który jest mocno zniszczony oraz posiada mniejsze kratery. Brzeg ma kształt wielokąta, pomimo to pozostaje kolisty. Najwyższy ze szczytów wzdłuż brzegu, nazwany Ptolemeusz Gamma (?), ma wysokość 2,9 km i znajduje się wzdłuż północno-zachodniego brzegu. Krater nie posiada żadnych centralnych szczytów, a wnętrze jest zalane lawą.

We wnętrzu krateru Ptolemaeus wyróżnia się kilka "kraterów duchów", powstałych, gdy strumień lawy zalał istniejące poprzednio kratery. Pozostawiają niewielkie wzniesienia gdzie kiedyś istniał ich brzeg i obecnie są trudne do wykrycia. Na nowej powierzchni powstały nowe mniejsze kratery, a w szczególności krater Ammonius w północno-wschodniej części.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ptolemeusz_(krater_księżycowy)

Arzachel jest stosunkowo młodym uderzeniowym kraterem księżycowym, znajduje się w górach w południowo-środkowej części widzialnej Księżyca, blisko południka zero (widoczne centrum księżyca).

Leży na południe od krateru Alfons, a wraz z Ptolemaeus dalej na północ tworzy linię trzech kraterów na wschód od Mare Nubium.

Mniejszy Alpetragius leży na północny zachód, a Thebit znajduje się na południowym zachodzie.

Położenie 18.2°S 1.9°W Średnica 96 km Głębokość 3,6 km

http://en.wikipedia.org/wiki/Arzachel_(crater)

[szdom1]

No Zdzichu, kupa roboty za toba ale jeszcze pewnie nie mniej przed tobą. Dobrze ci idzie cos z tego będzie:)

Eee tam, jaka kupa roboty przed nim!?!?  Zobaczysz, że w marcu Alien będzie każdemu uczestnikowi Zlotu wręczał "KSIĘŻYCOWY ATLAS" ładnie oprawiony, oczywiście z autografem.

[ignisdei]

Najlepsze jest to że "Skurczybyk" potrafi wkręcać w ten Księżyc ;D

[Alien]

Eee tam, jaka kupa roboty przed nim!?!?  Zobaczysz, że w marcu Alien będzie każdemu uczestnikowi Zlotu wręczał "KSIĘŻYCOWY ATLAS" ładnie oprawiony, oczywiście z autografem.

Nie tak szybko nie da rady w zasadzie to mam zdjęcia do jednej fazy a pozostało 23 ;)

Najlepsze jest to że "Skurczybyk" potrafi wkręcać w ten Księżyc ;D

Oto właśnie chodzi bo wszyscy focą DS a naszego najbliższego sąsiada mało kto dobrze zna.  8)

A jest bardzo dobrym obiektem do wejścia w arkany astrofotografii może trochę odmiennej od foto DS, ale można się dużo nauczyć co procentuje w dalszej drodze. W latach 90 pierwsze kroki stawiałem w foto Księżyca jeszcze na kliszy i klasykiem jakim był Zenith.  8)

[Jacek E.]

To poprosimy o prahistoryczną relację - sprzęt, czasy, jaki film (klisza) był stosowany, jak wywoływany itp.  ???

[Alien]

To poprosimy o prahistoryczną relację - sprzęt, czasy, jaki film (klisza) był stosowany, jak wywoływany itp.  ???

Żebym to ja teraz pamiętał, pi razy oko dobór czasów naświetlania do kliszy iso400, fazy i światłosiły coś tam pamiętam.  8)

He miałem to wykute na pamięć  ;)

[Alien]

Dawno mnie tutaj nie było ;) więc podrzucam kilka fragmentów Księżyca.

 

 

 

 

 

Zapraszam http://astronomiaamatorska.blogspot.com/2014/03/aristoteles-eudoxus-calippus-catena.html