Obiekt tygodnia 1.12.2019 Galaxies beyond M44

[lukost]

Osoby siedzące nieco głębiej w temacie obserwacji obiektów DS od razu zauważą, że tytuł został ordynarnie zerżnięty wprost od P. Harringtona ("Cosmic Challenge") - lecz nie zamierzam bynajmniej udawać, że to mój własny pomysł obserwacyjny.  Temat galaktyczek ukrytych za jasnymi gwiazdami gromady otwartej Żłóbek (tudzież Praesepe, Ul lub Pszczółka, choć z tą ostatnią nazwą stykamy się chyba najrzadziej) chodził za mną już od kilku ładnych lat, ale zawsze coś przeszkadzało. Generalnie, wiadomo -  zima to kiepski czas na obserwacje, choć u mnie od niepewnej pogody gorsze jest zaświetlenie, generowane przez liczne na Podhalu stacje narciarskie. Z tego co wiem, pier...a Białka zaczęła już naśnieżanie stoków, więc trzeba było się streszczać. No i się udało - bezksiężycowa, sucha, przejrzysta noc przyszła akurat z soboty na niedzielę. O tej porze roku to prawie jak wygrana w totka. Fakt, koło pierwszej w nocy Messier 44 był jeszcze dość nisko, jednak oczekiwanie na jego górowanie nie miało sensu - sat24 pokazywał nadciągające chyżo od zachodu zachmurzenie.

O starhoppingu w kierunku M44 wspominał nie będę, bo gromadkę widać doskonale gołym okiem, tak mniej więcej od starożytności. Zresztą obserwacje gołooczne, względnie w szerokim polu lornetki czy krótkoogniskowego teleskopu to w tym przypadku najlepszy pomysł. Przy zwiększeniu powerku klaster traci gdzieś cały swój urok.  

Szczerze powiedziawszy, spodziewałem się większego wyzwania, ale czternastocalowiec plus Pentax 7 mm (generujący pow. nieco ponad 200x) uczyniły przedsięwzięcie w miarę bezproblemowym. Cała filozofia to usunąć z pola widzenia jasne gwiazdki wchodzące w skład gromady, w czym pomaga zastosowanie okularu o nieco mniejszym FOV. Tak się składa, że Pentax XL ma 65 stopni pola własnego, więc jest w sam raz.  Szkła bardziej szerokokątne (takie ESiki w wersji stustopniowej na przykład) już średnio się nadadzą. Spróbowałem z ogniskową 14 mm - w okularze pojawiła się poświata, która skutecznie zabiła subtelny blask galaktycznych mgiełek. 

Przechodząc do sedna - tak jak radzi Phil, jako punkt odniesienia przyjąłem gwiazdki w centralnej części gromady, ułożone w kształt przypominający nieco serce. Idąc ze wschodu na zachód odhaczyłem kolejno:

- NGC 2647 (14.1mag) - mała, owalna, z nieco jaśniejszą częścią centralną, zanurzoną w mglistej otoczce, niezbyt trudna,

- NGC 2643 (14.3mag) - położona tuż nad maleńkim asteryzmem przypominającym położoną bokiem literę "Y", mała i dość słaba, najlepiej widoczna zerkaniem,

- NGC 2637 (14.7mag) - malutka, przypomina mocno rozmytą gwiazdkę, zerkaniem w miarę oczywista, pod warunkiem wywalenia poza diafragmę okularu pobliskich, mocno przeszkadzających gwiazd,

- NGC 2625 (13.9mag) - bardzo mała, zwarta, dość łatwa, bo już poza obszarem największego zagęszczenia jasnych gwiazd, 

- NGC 2624 - (14.1mag) - nieco większa od poprzedniczki (choć to nadal maleństwo), owalna, dość łatwa. 

Wszystkie mają rozmiar poniżej jednej minuty łuku.

Z położoną odrobinę bardziej na południe UGC 4526 miałem spory problem - coś tam wyskakiwało (takie mocno rozciągłe pojaśnienie), ale konieczna będzie powtórka. 

To tyle. Są tam jeszcze schowane galaktyczki z katalogu PGC, ale w ich przypadku poczekam na górowanie gromady i lepsze niebo (może uda się wyskoczyć w styczniu w Bieszczady?).  

Więc jak, poprzestaniemy tylko na "zaliczeniu" Praesepe czy sprawdzamy, co kryje się głębiej? Jeśli zdecydujesz się na drugą opcję, koniecznie spróbuj i daj znać jak poszło!

PS dla zainteresowanych wrzucam mapkę (ze wspomnianej na wstępie książki "Cosmic Challenge"). 

 

[piotrkusiu]

Jeśli tylko pojawi się mroźny wyż tej zimy to spróbuję do nich podejść 12" - jaśniejsze NGC'ki powinny się poddać.

[lukost]

Na pewno w zasięgu dwunastki będzie 2624 i 2647, a jeśli warunki dopiszą to reszta pewnie też. 

[piotrkusiu]

Dobrze przewidziałeś. Te dwa NGC-ki poddały się ale niestety tylko zerkaniem. Warunki wczoraj były wyjątkowo słabe i jestem zaskoczony, że dałem radę je wyłuskać. Zabawa przednia

[lukost]

Dziś udało się dorwać UGC 4526. Mignęła mi kilka razy przy pow. 270x (APM 12.5mm plus barlow 2.25x), jako podłużne pojaśnienie. Trudna jest, tu zdecydowanie przydałoby się bieszczadzkie niebo. 

[piotrkusiu]

Wczoraj udało mi się wyzerkać NGC 2643, która wyskakiwała z tła jak mały duszek.

[sosna]

Hmm ponad 14mag... Obawiam się że po za zasięgiem moich 8"... a synta 12 na balkonie to chyba jednak będzie przegięcie ?

[Erik68]

W połowie marca tego roku ,przymierzałem się to tych drobiazgów, niestety zamiast skorzystać z mapy lukosa,sam skomponowałem i efekt był taki , że po obserwacji, już w domu okazało się że przegapiłem aż 5 obiektów w większości NGC??.Ale do rzeczy, widoczność była wtedy naprawdę dobra( gwiazdy do ok.6,4mag-arktik) seeing lllA.Teleskop 14".

NGC 2637- poszła na pierwszy ogień,NikonNAW5mm(300x), niby coś tam majaczyło, ale szerokie pole okularu zbierało światło z dwóch upierdliwe,jasnych gwiazd.Wrzucilem VixenSLV6mm(250x), też jakby coś ,się pokazywało...raczej nie zaliczam.

IC 2388- tu to nawet bezpośrednim,patrzeniem, pojawiał się blady placek(300x)

CGCG89-56- dłuższe wpatrywanie się ,zerkanie ,pokazywało tam jakieś plamki,momentami wydawało mi się że są to dwa placki światła (300x)

UGC 4526- tu  na lajcie , zerkaniem widać było wydłuży jajowaty kształt, z jasnym ,pojawiającym się jądrem,ale to galaktyka o największych rozmiarach kątowych,spośród tej drobizny(300x).

Wszystko do poprawki, podobno ma być pogoda na święta,to połowimy całą tą przegapioną, resztę...?