Skocz do zawartości

Lunar 100


Alien

Rekomendowane odpowiedzi

"Lunar 100" został opisany przez Charlesa Wooda w Sky & Telescope z kwietnia 2004 r. The Lunar 100. Obiekty rozmieszczone są w kolejności od najłatwiejszych do najtrudniejszych do zaobserwowania. Jest to odpowiednik Maratonu Messiera w obiektach Deep Sky.

Jak duży teleskop musisz mieć aby zobaczyć obiekty z listy ?
Najmniejsze obiekty mają 3km średnicy, a więc widoczne są w 3-calowych (75-milimetrowych) teleskopach przy powiększeniach około 150×, 200×.
Wiele obiektów można odnaleźć w mniejszych teleskopach i niższych powiększeniach. Ale kilka obiektów z Lunar 100 - takich jak wąskie doliny (rilles) - są najlepiej widoczne w 6 lub 8-calowych teleskopach przy dużych powiększeniach.

Opisy do niektórych zdjęć są zaczerpnięte z Wikipedii, część obiektów nie ma opisów po polsku więc w międzyczasie spróbuje je przetłumaczyć.

Obiekty w tym spisie będą fotografowane przez teleskop SWBKP200/1000 plus  kamerka Point Grey Firefly oraz odpowiednie soczewki barlowa, filtry. Wszystkie dane będą umieszczane w podpisach zdjęć.

Przydatne linki:
http://www.salzgeber.at/astro/moon/L100.html
http://www.cuckney.pwp.blueyonder.co.uk/astronmy/Lunar100.htm
http://www.shoestringastronomy.com/lunar/lunar100.htm
http://www.astronomer.me.uk/logs/by-l100/
http://www.lunasociety.org/
http://www.alanchuhk.com/
http://www.astrosurf.com/cidadao/moon.htm
http://the-moon.wikispaces.com/Lunar+100
http://the-moon.wikispaces.com/Introduction
http://the-moon.wikispaces.com/Astronomical+League+Lunar+100+Observing+Program
http://www.eastvalleyastronomy.org/obs-lists-pdf/OTL100.pdf
http://www.astrospider.com/Lunar100list.htm

Poniższa mapa uwidacznia gdzie każdy z obiektów się znajduje oraz będą z nimi powiązane zdjęcia.

Zapraszam też innych do umieszczani swoich Lunarów ze stosownymi opisami.

post-13-137699875465_thumb.png

  • Like 2

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Faza 8.35 dnia po nowiu

Lunar 24/100

Rima Hyginus to niezwykła formacja o średniej szerokości 3 km i długości 219 km. Jest podzielona w połowie przez krater Hyginus (10,6 km), jest pochodzenia wulkanicznego. Ta niezwykła formacja i krater prawdopodobnie zostały utworzone przez magmę, która zebrała się pod powierzchnią, tworząc "rurkę lawy", która ostatecznie zastygła, tworząc Hyginus i wiele mniejszych kratery rozrzuconych wzdłuż Rille. Jest to stosunkowo młodą formacją.

Położenie 7.4°N, 7.8°E długość 219 km

https://the-moon.wikispaces.com/Rima+Hyginus

Lunar 35/100

Rimae Triesnecker ? grupa rowów na powierzchni Księżyca o średnicy około 215 km. Znajduje się na obszarze Sinus Medii, na współrzędnych selenograficznych Księżyca 4,3 N 4,6 E. Nazwa tego systemu kanałów została nadana w 1964 roku przez Międzynarodową Unię Astronomiczną i pochodzi od pobliskiego krateru Triesnecker

https://the-moon.wikispaces.com/Rimae+Triesnecker

post-13-137699875599_thumb.jpg

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Faza 8.35 dnia po nowiu

Lunar 4/100

Montes Apenninus ? poszarpany łańcuch górski w północnej części widocznej strony Księżyca. Jego współrzędne selenograficzne wynoszą  18,9 N 3,7 W, a nazwa, nadana przez Jana Heweliusza pochodzi od gór Apeninów we Włoszech.

To pasmo tworzy południowo-wschodni brzeg morza księżycowego Mare Imbrium oraz północno-zachodnią granicę wyżynnego regionu Terra Nivium. Zaczyna się zaraz na zachód od wybitnego krateru Eratostenes, który leży po jego południowej stronie. Na zachód od Apeninów znajduje się szeroka szczelina łącząca Mare Imbrium na północy z Mare Insularum na południu. Jeszcze dalej na zachód leżą Montes Carpatus.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Montes_Apenninus

Lunar 19/100

Dolina w Alpach to spektakularna księżycowa dolina dzieląca pasmo Alp. Ciągnie się na długości 166 km od basenu Mare Imbrium w kierunku wschód-północny wschód aż do krawędzi Mare Frigoris. Dolina jest wąska na obu końcach i rozszerza się do maksymalnej szerokości ok. 10 km wzdłuż środkowego odcinka. Współrzędne selenograficzne tej formy wynoszą  48.5 N 3.2 E.

Dno doliny stanowi płaska, zalana lawą powierzchnia podzielona przez niewielką rozpadlinę. (Rysa ta jest granicznym punktem możliwym do obserwacji przez teleskopy na Ziemi). Brzegi doliny wznoszą się od dna do otaczającego ją wyżynnego terenu o blokowatej, nierównej powierzchni. Południowa część doliny jest bardziej prosta niż północna część, która jest nieznacznie wygięta i nierówna. Bardziej postrzępione krawędzie doliny znajdują się na wąskim zachodnim-południowo-zachodnim końcu, który przecina łańcuch górski. Ta dolina najprawdopodobniej jest rowem tektonicznym, który został później zalany przez magmę.

Ta dolina została odkryta w 1727 roku przez Francesco Bianchiniego.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Vallis_Alpes

post-13-137699875683_thumb.jpg

post-13-1376998757_thumb.jpg

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 15/100

Rupes Recta (łac. prosta ściana) ? uskok tektoniczny w kształcie miecza na powierzchni Księżyca o wysokości od 240 metrów do 300 metrów i długości około 110 km, przy południowo-wschodnim brzegu Mare Nubium (Morza Chmur). Współrzędne selenograficzne  22,1 S 7,8 W. Jest to najbardziej znany twór geologiczny tego typu na Księżycu i popularny cel amatorskich obserwacji. Gdy Słońce znajduje się nisko nad lokalnym horyzontem, uskok rzuca długi, głęboki cień, sprawiający wrażenie, że stanowi stromą ścianę. W rzeczywistości jednak Rupes Recta jest nachylona do gruntu u podstawy pod kątem od 36° do 48°.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Rupes_Recta

https://the-moon.wikispaces.com/Straight+Wall

post-13-137699875742_thumb.jpg

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jak ten miecz ma 110 km długości to już sobie wyobrażam jakie pociski musiały na muńka spadać oglądając ogromne powierzchnie kraterów. Oj poleciało by się na łysego  :( . Szkoda że nie urodziliśmy się jakieś 5tyś lat później napewno będą tam hotele dla turystów.Wspaniałe fotki Zdzisiu !!!!

http://puu.sh/ar7Lj/3e788532b6.jpg

SW 300/1500  ASI120MM , ASI178MM  NEQ6

 

sygnatura.jpg

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dzięki.

Lunar 27/100

Archimedes ? duży księżycowy krater uderzeniowy, leżący na wschodnim skraju Mare Imbrium. Na południe od krateru rozpościera się górzysty region Montes Archimedes. Za południowo-wschodnią krawędzią Archimedesa leży równina Palus Putredinis pokryta systemem rowów zwanych Rimae Archimedes, rozciągająca się na ponad 150 km. Na północ-północny zachód od krateru znajdują się Montes Spitzbergen, łańcuch szczytów na Mare Imbrium.

Na wschód od krateru Archimedes leży krater Autolykos. 13 września 1959 rozbiła się pomiędzy nimi Łuna 2. Był to pierwszy statek, który osiągnął powierzchnię Księżyca.

Na północny wschód od Archimedesa znajduje się wybitny krater Aristillus. Pokryta lawą równina pomiędzy Archimedesem, Aristillusem i Autolykosem tworzy Sinus Lunicus, zatokę Mare Imbrium. To morze księżycowe przecina dorsum ciągnące się od Archimedesa w kierunku północ-północny zachód.

Archimedes jest największym pod względem średnicy kraterem na Mare Imbrium. Jego pierścień ma znaczącą ścianę zewnętrzną, rozjaśnioną wyrzuconym materiałem skalnym i górną część tarasowo ukształtowanej ściany wewnętrznej, ale brakuje promieniście rozrzuconego materiału dookoła połączonego z młodszymi kraterami. Po południowo-wschodniej stronie krateru rozciąga się na 30 km trójkątny cypel.

We wnętrzu krateru nie ma centralnego szczytu, jest ono też zalane przez lawę. Nie ma tam znaczących formacji oprócz kilku niewielkich kraterów blisko obręczy. Leżą tam rozproszone wstęgi jasnego materiału, najprawdopodobniej naniesionego tam przez uderzenie, które stworzyło krater Autolykos.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Archimedes_(krater_księżycowy)

https://the-moon.wikispaces.com/Archimedes

post-13-137699875824_thumb.jpg

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Choć to nie poziom Zdziśka pozwolę się podkleić ze swoją okolicą Rupes Recta  ;)

ps. Ponadawałem nazwy kraterom mam nadzieję, że dobrze !

post-2-137699875846_thumb.jpg

Sprzętos:   N.Capella 16", Achro 6" , APO 4" , Lorn.16x80, Monty: CGEM, Adveturer mini, oraz  inne graty z wioskowej chaty 😉 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 66/100

Mons Hadley ? masyw w północnej części Montes Apenninus, pasma leżącego na północnej półkuli Księżyca. Góra wznosi się na wysokość 4,6 km, a maksymalna średnica przy podstawie to 25 km. Na południowy zachód od Mons Hadley znajduje się dolina będąca miejscem lądowania Apollo 15, a jeszcze dalej w tym samym kierunku nieco mniejszy szczyt Mons Hadley Delta (?) o wysokości około 3,5 km, którego współrzędne wynoszą  25,8 N 3,8 E. Na zachód od tych gór leży kręta Rima Hadley.

Nazwy tych miejsc upamiętniają Johna Hadleya. Ta wijąca się dolina ciągnie się na północny wschód w kierunku góry Mons Hadley, od której przejęła nazwę. Jej współrzędne selenograficzne wynoszą  25,0 N 3,0 E, a średnica 80 km. Zaczyna się przy kraterze Béla, wydłużonej formacji o wielkiej osi skierowanej na północny zachód.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mons_Hadley

post-13-137699875865_thumb.jpg

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 46/100

Regiomontanus jest starożytnym kraterem uderzeniowym, położony w południowej części regionu Highlands i południowo-wschodniej części Mare Nubium. Jest połączony północną częścią z kraterem Purbach, a na południowy-zachód leży Walther. Krater jest mocno zniszczony przez uderzenia, obręcz jest nieregularna, górzysta i wyraźnie owalna w zarysie. Ściany na brzegach południowych i zachodnich zostały prawie całkowicie zniszczone. Najwyższy grzbiet leży poza centrum na północny zachód, z małymi kraterami na jej szczycie. Szczyt krateru Regiomontanus był kiedyś uważany za dowód aktywności wulkanicznej na Księżycu. Położenie 28.4°S 1.0°W Średnica 126 × 110 km Głębokość 1,7 km

http://en.wikipedia.org/wiki/Regiomontanus_(crater)

https://the-moon.wikispaces.com/Regiomontanus

post-13-137699875893_thumb.jpg

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 75/100

Ptolemeusz ? stary krater uderzeniowy na Księżycu, położonym blisko centrum widocznej z Ziemi strony. Na północnym zachodzie znajduje się krater Alphonsus a na południu krater Arzachel i Albategnius oraz na północy krater Herschel.

Cechy krateru Ptolemeusz uwydatniają się gdy słońce jest nachylone pod małym kątem podczas pierwszej i ostatniej fazy. Podczas pełni słońce świeci bezpośrednio na powierzchnię i kontury krateru stają się trudniejsze do rozpoznania.

Krater ma niski, nieregularny zewnętrzny brzeg, który jest mocno zniszczony oraz posiada mniejsze kratery. Brzeg ma kształt wielokąta, pomimo to pozostaje kolisty. Najwyższy ze szczytów wzdłuż brzegu, nazwany Ptolemeusz Gamma (?), ma wysokość 2,9 km i znajduje się wzdłuż północno-zachodniego brzegu. Krater nie posiada żadnych centralnych szczytów, a wnętrze jest zalane lawą.

We wnętrzu krateru Ptolemaeus wyróżnia się kilka "kraterów duchów", powstałych, gdy strumień lawy zalał istniejące poprzednio kratery. Pozostawiają niewielkie wzniesienia gdzie kiedyś istniał ich brzeg i obecnie są trudne do wykrycia. Na nowej powierzchni powstały nowe mniejsze kratery, a w szczególności krater Ammonius w północno-wschodniej części.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ptolemeusz_(krater_księżycowy)

http://the-moon.wikispaces.com/Ptolemaeus

Na uwagę zasługuje krater duch o nazwie Ptolemaeus B i skatalogowany jako Lunar 75

post-13-137699875959_thumb.jpg

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Po zdjęciu Ignisa znalazłem u siebie szersze ujęcie uskoku Rupes Recta oznaczonego w Lunar 100 jako nr. 15.

Fotka została wykonana webcamem Mocrosoft LifeCam Cinema.

Opis http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?topic=2724.msg31198#msg31198

Lunar 15/100

post-13-137699875999_thumb.jpg

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 76/100

W. Bond jest nieregularnym otoczonym jasnym murem kraterem. Znajduje się w północnej części księżyca, na północ od Mare Frigoris i na wschód od krateru Birmingham, oraz południowy zachód od Barrow. Epigenes usytuowany jest w północno-zachodniej części zewnętrznej krawędzi.

Wnętrze jest stosunkowo płaskie w porównaniu z rejonem jego obręczy, chociaż występują miejsca o zróżnicowanym terenie, w pobliżu krawędzi północnej.

Lunar 92/100

Gyldén jest pozostałością księżycowego krateru znajdującego się na północnym wschodzie Ptolemaeus. Leży wzdłuż południka zerowego w selenograficznym układzie współrzędnych, a mniej niż 150 km na południe od księżycowego równika. Najbliższe kratery to Herschel leżący na zachód, Réaumur na północy i Hipparch na wschodzie.

Obręcz krateru, w kształcie serca jest w złym stanie, została zniszczona przez uderzenia. Krater Réaumur jest dołączony do jego północnej krawędzi. Szeroki rozszczep przecina jego zachodnią krawędź. Wnętrze jest stosunkowo łagodne, chociaż niewielki krater Gyldén K jest usytuowany w południowo-wschodniej części środka krateru.

post-13-137699876667_thumb.jpg

post-13-137699876683_thumb.jpg

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 rok później...

Dawno mnie tu nie było mam około 30 nowych lunarów i będą wstawiane sukcesywnie.

 

Lunar 28/100

 

Hipparchus jest pierwszym naszkicowanym kraterem przez Roberta Hookea w 1664, wcześniejsze rysunki obejmowały przeważnie całą tarczę księżyca.

Na liście Lunar 100 zajmuje pozycję 28 bardzo łatwy do odnalezienia.

 

post-10-0-52233200-1394905812_thumb.jpg

  • Like 1

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 57 - Reiner Gamma

To obszar o wielkości około 70km położony na zachód od krateru Reiner o większej jasności niż otaczająca go powierzchnia Oceanu Burz. Posiada owalny kształt na którego obrzeżach można zaobserwować dość skomplikowane wzory. Obszar ten jest źródłem dość silnej anomalii magnetycznej - na wysokości 28km nad powierzchnią Księżyca natężenie pola magnetycznego w tym miejscu wynosi 15nT. Jest to wartość wystarczająco duża, żeby w tym miejscu wytworzyć lokalną mini-magnetosferę o wielkości około 300km, która chroni ten niewielki obszar przed wpływem cząsteczek wiatru słonecznego (http://en.wikipedia.org/wiki/Reiner_Gamma).

post-1260-0-58201100-1394924040_thumb.jp

 

Dwa duże kratery po lewej to Cavalerius i Hevelius. Najmniejsze kratery po prawej części kadru mają wielkość około 1km.

  • Like 2

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 36 - Grimaldi Basin

Grimaldi to wielki krater położony na zachodnim brzegu tarczy Księżyca. Jego brzegi są bardzo zniszczone przez późniejsze bombardowania i obecnie tworzą niski wał nieregularnych gór, choć najwyższe z nich wciąż mają ponad 2km wysokości. Dno krateru jest dość płaskie i pozbawione cech charakterystycznych, a jego albedo jest stosunkowo niskie. Na południowy wschód od krateru położony jest system rowów Rimae Grimaldi. 

W rejonie krateru Grimaldi obserwowano różnego rodzaju anomalie takie jak błyski światła, kolorowe obszary oraz rejony przesłonięte pyłami. Emisje gazowe z tego obszaru zostały również zaobserwowane przy użyciu spektroskopii. Obserwacje z orbity wykazały obecność koncentracji masy poniżej krateru Grimaldi.

post-1260-0-73282900-1394965702_thumb.jp

 

 

  • Like 2

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 52 - Crüger

Crüger to niewielki (45km) krater położony na północny wschód od znacznie większego krateru Darwin. Cechą charakterystyczną krateru Crüger jest wypełnione lawą dno, praktycznie bez żadnych charakterystycznych tworów. Dno to jest bardzo ciemne - jest to jeden z najciemniejszych obszarów na Księżycu. Zewnętrzna krawędź krateru jest niska, w niewielkim stopniu dotknięta erozją i prawie idealnie okrągła

 

Lunar 77 - Rimae Sirsalis

To rów Księżycowy o długości ponad 400km biegnący od krawędzi Oceanu Burz obok krateru Sirsalis na południowy zachód i kończy się obok krateru Darwin. 

 

post-1260-0-02406800-1395001335_thumb.jp

  • Like 2

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 29/100

 

Rima Ariadaeus ? rów na powierzchni Księżyca, mający długość około 250 km. Znajduje się na współrzędnych selenograficznych Księżyc 6,4 N 14,0 E. Nazwa tego kanału została nadana w 1961 roku przez Międzynarodową Unię Astronomiczną i pochodzi od pobliskiego krateru Ariadaeus znajdującego się na wschodnim końcu kanału. W przeszłości Rima Ariadaeus mogła być otwartym rowem wypełnionym lawą lub też podziemnym kanałem, który zapadł się w wyniku ustania przepływu lawy.

 

post-10-0-65408200-1395021760_thumb.jpg

 

  • Like 2

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 17 - Vallis Shroteri

To dolina położona na widocznej stronie Księżyca pomiędzy Oceanem Burz oraz Morzem Deszczów na płaskowyżu Księżycowym. Przy jej południowym końcu położone są dwa kratery - Aristrachus i Herodotus. Ten pierwszy to jeden z najjaśniejszych obszarów na Księżycu - jego albedo jest około dwa razy większe niż średnie albedo Księżyca. Dolina zaczyna się około 25km na północ od krateru Herodotus - w tym miejscu położony jest niewielki krater o średnicy 6km. Początek Doliny Shrotera nazywany jest przez podobieństwo 'Głową Kobry'. Dolina na początku ma szerokość około 10km, by przy samym końcu zwęzić się do zaledwie 1km. Dolina Schrotera jest pochodzenia wulkanicznego, jej dno jest stosunkowo płaskie. Dolina była też wyznaczonym miejscem lądowania dla niezrealizowanej misji Apollo 18.

 

post-1260-0-87311800-1395134062_thumb.jp post-1260-0-45512800-1395134251_thumb.jp

  • Like 2

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 97 - Vallis Inghirami

Dolina Inghirami to część formacji które powstały jednocześnie z Mare Orientale położonym po niewidocznej stronie Księżyca. Dolina jest szeroka, ma około 140km długości i kończy się w kraterze o tej samej nazwie. 

post-1260-0-06513600-1395241031_thumb.jp

 

Największym kraterem na zdjęciu jest Schickard o średnicy 227km. Dolina Inghirami jest praktycznie położona w cieniu, jedynie kilka punktów z jej wschodniej ściany jest widoczne.

  • Like 2

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 45/100

 

Maurolycus - jeden z bardziej znanych kraterów w południowym górzystym rejonie Księżyca. Jest połączony w części południowo-wschodniej z mniejszym kraterem Barocius. Na zachód od krateru leży para Stöfler - Faraday. Na północnym wschodzie mamy słaby krater Buch i dalej na północ Gemma Frisius. Rejon największego zgrupowania kraterów.

 

post-10-0-19630600-1395256608_thumb.jpg post-10-0-98757000-1395256617_thumb.jpg

  • Like 1

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 64/100 Descartes

 

Descartes - bardzo mocno zużyty krater uderzeniowy znajdujący się w skalistych wyżynach południowo-centralnej części Księżyca.

Nazwa pochodzi od francuskiego filozofa, matematyka i fizyka Rene Descartes. Na południowym-zachodzie znajduje się krater Abulfeda.
 
Pierścienie krateru przetrwały tylko w odcinkach, sporo brakuje od strony północnej.Przy stronie południowo-zachodniej mamy krater
Descartes A, który leży na zewnętrznym pierścieniu krateru głównego. Wnętrze jest piętrowe z kilkoma zakrzywionymi grzbietami.
 
post-10-0-04332000-1395434870_thumb.jpg  post-10-0-90006400-1395434878_thumb.jpg
  • Like 2

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 19 - Alpine Valley

 

Dolina księżycowa rozciągająca się na długości 166 km, a jej maksymalna szerokość to ok. 10 km. Przecina ona pasmo gór Alp. Została odkryta w 1727 roku przez Francesco Bianchiniego.

 

post-2783-0-16839400-1395612601.png

 

post-2783-0-59803400-1395612597.png

  • Like 5

tlo9.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 11 - Aristarchus,

Lunar 17 - Schroter's Valley,

Lunar 22 - Aristarchus Plateau,

Lunar 86 - Prinz Rilles.

 

Aristarchus - jeden z najjaśniejszych kraterów uderzeniowych o średnicy 40 km i głebokości 3 km. Jego nazwa pochodzi od greckiego astronoma Arystarcha z Samos.

Schroter's Valley - dolina księżycowa przecinająca płaskowyż Aristarchus Plateau, rozciągająca się na długości 168 km. Doline nazwano na cześć niemieckiego astronoma Johana Schrötera.

Aristarchus Plateau - wyżyna na Księżycu przypominająca kształtem prostokąt. Przy jej południowo - wschodniej krawędzi leży krater Aristarchus, a od strony północno - zachodniej rozciąga się pasmo gór Montes Agricola. Sonda Lunar Prospector zarejestrowala emisję radonu z tego płaskowyżu.

Prinz Rilles - grupa rowów na powierzchni Księżyca. Ich nazwa pochodzi od pobliskiego krateru Prinz. 

 

post-2783-0-27452500-1395615089.png

 

post-2783-0-99561300-1395615091.png

  • Like 1

tlo9.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić obrazków. Dodaj lub załącz obrazki z adresu URL.

  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)