cygaro Messier 82 - Galaktyka Cygaro raz jeszcze

[Lukasz83]

 

Odnośnie obiektu nie będę się specjalnie rozpisywał. Chyba każdy go zna. 
Galaktyka spiralna z poprzeczką - Messier 82 - popularnie zwana "Cygarem" ze względu na swój kształt na niebie. Znana z pięknych pasm pyłowych i czerwonych "starburstów" widocznych w paśmie H-alpha.
Jej wymiary obserwowane wynoszą 11,2' × 4,3', jasność obserwowana około 8,4m (za wiki) chociaż te dane mogą się różnić w zależności od atlasu/oprogramowania.
Tak czy inaczej jest po byku jasna więc idealna do astrofoto na krótkich czasach.
Podchodziłem do niej już dwa razy w przeszłości ponieważ jest dobrym celem do nauki astrofotografii (każdego rodzaju   )
Mając nowy sprzęt postanowiłem spróbować po raz trzeci.

Sesja wyszła trochę przy okazji. Fotografowałem Wenus i zdecydowałem, że później pokręcę trochę avików na Księżycu. Dlatego też wystawiłem 14'' Netwona aby się wychłodził.
Po zakończeniu sesji planetarnej zrobiłem "przezbrojenie" zestawu z 8'' na 14'' i w mojej głowie zakiełkowała myśl: "a może by tak zerknąć jak wygląda cygaro w tym nowym teleskopie".
Nie robiłem sobie dużych nadziej bo Księżyc w fazie 84% naparzał jak głupi na wysokości ponad 50 stopni (noc z 4 na 5 kwietnia)

Jakoś wycelowałem w Cygaro i po nagraniu kilku klatek po 4 sekundy stwierdziłem, że dawno nie widziałem takiego seeingu pod moim niebem. Gwiazdy stały prawie w punkt. Nie były okrągłe i puchate jak zwykle ale delikatnie "rozczapierzone" takie gwiazdkowate co świadczyło o ponadprzeciętnym seeingu.

Postanowiłem zaryzykować i puściłem sesję. Praktycznie cały czas i przez całą noc utrzymał się fantastyczny seeing. Zebrałem ponad 3000 klatek i odrzut miałem na poziomie 10-15%, przy czym odrzucałem klatki które zwykle bym stackował
Nawet klatki h-alpha palone po 22 sekundy wyszły rewelacyjnie. 
Później podrzucę screeny jak wyglądały pojedyncze subklatki 

Około pierwszej w nocy pokapowałem się, że nie włączyłem chłodzenia kamery  Dlatego cała sesja LRGB zeszła przy temperaturze sensora około 4 stopnie na plusie. Byłem przerażony, że materiał pójdzie do kosza ale okazało się, że nie ma tragedii jeśli chodzi o szum. 
Dopiero później włączyłem chłodzenie przy paleniu h-alpha na czasach 22s.

Odnośnie obróbki - tym razem tło wyszło bardzo przyzwoite, więc go nie ruszałem i zostawiłem tak jak wyszło po dekonwolucji.
Sama galaktyka to tylko stretch (digital development) + dekonwolucja + kilka iteracji ostrzenia
Gwiazdki też nie są piękne i okrągłe, ale jak pisałem już wyżej - seeing był na tyle dobry, że nie wyszły okrągłe ale takie zniekształcone, poszarpane przez lokalne "mikrofluktuacje" seeingu.
Mógłbym je upiększać ale zostawiam w wersji "nature"

Na samym dole wrzucam porównanie prac z 2016, 2018 i 2020 Ciekawe co będzie w 2022 

Newton 350/1400 na EQ6 +ASI 178MM-C
L: 1200 x 4s (gain 82%)
Ha 35nm:  300 x 22s (gain 86%)
RGB: 500 x 5s (gain 82%) na kanał
korektor MPCC
skala natywna: 0,35''/pix

wersje w kolejności:

1) kolor - skala 100%
2) Luminancja z Ha - skala 100%
3) wersja 150% upsize + duży kontrast - do grzebania w pyłach
4) porównanie prac z 2016, 2018 i 2020 roku 

 

Edytowane 15 Kwietnia 2020 przez Lukasz83

[dark]

Piękna. To jest to co mnie cieszy. Duża ładna galaktyka.

Gratuluję Łukaszu i czekam na inne duże perełki. 

[cyberboss]

Dobrze, że zrobiłeś porównanie dla leniwych

Zdjęcie rewelacyjne, gratuluję! Kolorystyka, mimo, że mniej hubblowska, to mi bardziej pasuje niż poprzednie podejścia

2 godziny temu, Lukasz83 napisał:

Ciekawe co będzie w 2022 

Optyka adaptatywna?

[Bodziok]

Bardzo ładnie. No i mega tragedii nie ma tragedii z tymi gwiazdkami w wersji "nature".  Gdyby mi tak zawsze wychodziły w moim Newtonie.... 

Zastanawiam się jak taki gigant 350/1400 śmiga na EQ6... to chyba powyżej górnego limitu wagowego....?

[Panasmaras]

Kapitalne! To, co najbardziej uderza, to postęp - pewnie na wszystkich etapach, od akwizycji po obróbkę.
Jedyne, co delikatnie (naprawdę delikatnie) uwiera, to wygaszanie halo galaktycznego w postaci kaszki a nie gradientu - ale to jest widoczne tylko w oglądaniu na 100%. 
Natomiast samo clou, czyli detal pyłów, dodatków h? czy bogactwo niuansów kolorystycznych samego centrum - palce lizać!

[jutomi]

23 godziny temu, Lukasz83 napisał:

Na samym dole wrzucam porównanie prac z 2016, 2018 i 2020 Ciekawe co będzie w 2022 

Na początku nie doczytałem i myślałem, że te miniaturki na końcu to zdjęcia referencyjne z Hubble'a do porównania... ?

[Lukasz83]

22 godziny temu, cyberboss napisał:

Dobrze, że zrobiłeś porównanie dla leniwych

Zdjęcie rewelacyjne, gratuluję! Kolorystyka, mimo, że mniej hubblowska, to mi bardziej pasuje niż poprzednie podejścia

Optyka adaptatywna?

Dzięki

Optyka adaptatywna powiadasz - folia aluminiowa przed lustrem + zielony laser w zębach

20 godzin temu, Bodziok napisał:

Bardzo ładnie. No i mega tragedii nie ma tragedii z tymi gwiazdkami w wersji "nature".  Gdyby mi tak zawsze wychodziły w moim Newtonie.... 

Zastanawiam się jak taki gigant 350/1400 śmiga na EQ6... to chyba powyżej górnego limitu wagowego....?

Dziękuję Montaż lekko nie ma - pracuje na maksymalnym limicie bo teleskop waży 22kg. Ale ponieważ montaż jest tuningowany (pręt przeciwwagi, łożyska, paski, smary) to też tragedii nie ma.

Tutaj było trochę info:

 

1 godzinę temu, Panasmaras napisał:

Kapitalne! To, co najbardziej uderza, to postęp - pewnie na wszystkich etapach, od akwizycji po obróbkę.
Jedyne, co delikatnie (naprawdę delikatnie) uwiera, to wygaszanie halo galaktycznego w postaci kaszki a nie gradientu - ale to jest widoczne tylko w oglądaniu na 100%. 
Natomiast samo clou, czyli detal pyłów, dodatków h? czy bogactwo niuansów kolorystycznych samego centrum - palce lizać!

Dzięki  Miło, że części osób się podoba.

W sumie to halo mógłbym poprawić, ale...  mi się nie chce  Może na spokojnie kiedyś jak odpocznę od tego materiału. Ale dzięki za uwagę.

 

[Panasmaras]

"Podoba" to ogromne niedopowiedzenie (przynajmniej w moim przypadku).
Nie ukrywam, że wiele treści przeglądam po łebkach. Najmniej dotyka to działów mi bliskich, bardziej - tych odległych. Astrofoto niespecjalnie mnie zajmuje, choć oczywiście doceniam trud i umiejętności osób fotografujących.

Przy tej M 82 zatrzymałem się na dobrych parę minut, serio. Smakowałem ją w kolorze, w szarościach, w powiększeniach i pomniejszeniach. Rzadko mi się to zdarza. Największe wrażenie zrobiła na mnie gra kolorów w centrum galaktyki, jej świateł raz ciepłych, raz chłodnych, cieni pylastych i kapitalnego różu, zupełnie jakby w Cygarze świętowano hinduskie Holi.