Szepty kosmosu - Vol. 6 - ?Iskrzący Orion" (relacja z obserwacji lornetkowych)

[Paweł Sz.]

20.01.2021 (godz. 21:00), Mosina

Nie od dziś wiadomo, że najlepsze obserwacje to te, których nie planujemy. Tak było i tym razem. Pomimo dobrych prognoz na weekend ostatni wypad okazał się wielką klapą - mgła wymieszana ze smogiem, temperatura w okolicach -15 stopni i wilgoć, przez którą zamarzały obiektywy. Tym razem nikt nie zapowiadał bezchmurnej nocy, pogodne niebo pojawiło się nagle, bez zaproszenia i zapewniło jedne z lepszych obserwacji w ciągu ostatnich kilku miesięcy.

Tego wieczoru obecność Księżyca nie przeszkadzała ani trochę, obiekty wpadały do oka bez konieczności zerkania. One po prostu tam czekały, jeden za drugim. Wyposażony w lornetkę Delta Optical Extreme 15x70 ED na statywie Slik Pro 700 DX z głowicą Benro S6 spoglądałem bez najmniejszych problemów na wszystko co było w zasięgu. I przyznam szczerze - nie pamiętam kiedy ostatni raz przerosła mnie ilość dostępnych obiektów - można było obserwować z zachwytem do samego rana. Pomimo miejskiego nieba, gdzie niezbyt często widać gołym okiem Drogę Mleczną tym razem można było dostrzec nie tylko M31, ale także M44, czy NGC 869 i NGC 884 w Perseuszu. Jak na taką lokalizację to naprawdę bardzo dobre warunki.

Zacząłem od typowych zimowych obiektów, kolejno obserwacje M41 i M50 w okolicy Syriusza. Obydwie gromady pięknie rozbite na gwiazdki z czego pierwsza z nich zdecydowanie lepiej - bardzo wyraźne i krystalicznie widoczne składniki. Następnie przepiękna para M46 i M47 w Rufie - obiekty widoczne w jednym polu widzenia. Pierwszy z nich bardzo delikatny, drugi wypełniony sporą ilością dostrzegalnych gwiazd. 

Rys. 1. M46 i M46 widoczne w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium.

 

Lecimy trochę niżej - tam niewielka NGC 2362, a wyżej styczniowy klasyk - Zimowe Albireo, czyli 145 CMa - jaskrawa i pięknie ubarwiona para. Przesuwam się bardziej na lewo i pomimo dość niewielkiej wysokości bez problemu widoczna M93. Czas na przejście nieco wyżej do myśliwego. Orion już czeka, a z nim M42 i M43. Widok mgławicy był po prostu obłędny. Jeszcze nigdy nie miałem okazji zobaczyć tego obiektu dwuocznie w takiej jakości i detalu. Lornetka 15x70 pokazała przepięknie mgławicę, jej charakterystyczne przyciemnienie po lewej stronie i ?wąsy? rozciągające się na boki. 

Rys. 2. M42 widoczna w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium.

 

Nieco wyżej widoczny obiekt NGC 1981. Następnie przyszła pora na Pas Oriona, czyli Cr 70. Szybki przeskok do M78 leżącej nieopodal, potem dalej do Cr 69 i jeszcze wyżej do bardzo rozległej gromady otwartej Cr 65. Będąc już przy gwiazdozbiorze Byka zaczaiłem się na M1. Mgławica Kraba widoczna bez żadnego problemu i to wyraźnie jako puchata kulka. Obiekt bardzo łatwy do zlokalizowania. 

Rys. 3. M1 widoczna w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium.

 

Pozostając w tej okolicy trzeba było odwiedzić urokliwe Hiady, czyli Mel 25 oraz NGC 1647 i NGC 1746 - klasyki lornetkowe tego obszaru. Kieruję lornetkę w stronę gwiazdozbioru Bliźniąt, a tam wyraźna M35. Widok bajeczny, gromada ta należy do mojej tzw. checklisty podczas obserwacji o tej porze roku. Ze względu na swoją powierzchnię i jasność stanowi idealny kąsek dla fanów lornetek. Żeby dopełnić zimowego klimatu poleciałem w stronę gwiazdozbioru Jednorożca do NGC 2264, czyli wdzięczny obiekt o nazwie Gromada Choinka. Kawałek dalej NGC 2244 razem z NGC 2238. Czy widziałem Mgławicę Rozetę? I tak i nie. Zapewne bardzo doświadczony obserwator bez najmniejszego problemu tego dnia wyłapałby subtelną różnicę w jasności tła. W mojej ocenie była ona na pograniczu dostrzegalności, bardziej widoczna po prawej stronie co przekonuje mnie, że mogłem ją faktycznie dostrzec. Wymagało to jednak skupienia i wpatrywania się przez dłuższą chwilę. Zachęcony tym widokiem pokierowałem się w stronę IC2177. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy w tym rejonie to gromada NGC 2343 i bardzo jasne gwiazdy w najbliższym otoczeniu. Czy tutaj udało mi się dostrzec Mewę? Wydaje mi się, że podobnie jak w przypadku Rozety tak i tutaj obiekt był na pograniczu dostrzegalności - aczkolwiek moje doświadczenie jest w przypadku tego obiektu bardzo małe i przyjmuję, że zadziałała bardziej wyobraźnia niż realny obraz. Widziałem delikatne pojaśnienie przy V700 Mon, co może sugerować Głowę Mewy. Jednak czy lornetka 70 mm jest faktycznie w stanie pokazać ten obiekt? Trzeba będzie zweryfikować ponownie przy najbliższej okazji. Niedaleko obok zostały zaliczone kolejno obiekty NGC 2353, a także NGC 2345.

Nadszedł czas na inną partię nieba. Przeszedłem kilkadziesiąt metrów ze sprzętem, aby zaczaić się w mniej zaświetlonym miejscu. Warto było. Najpierw M45. Plejady naprawdę nie potrafią się znudzić. W lornetce 15x70 prezentują się chyba najlepiej. Następnie M37, M36 i M38 wraz Kotem z Cheshire. Chyba każdy przyzna, że to M36 jest najbardziej urokliwą gromadą w Woźnicy jeśli chodzi o lornetkowe pole widzenia. Tej nocy każda z tych gromad była wyraźnie rozbita na gwiazdy. Do tego w szerokim otoczeniu z urokliwym zapasem.

Rys. 4. M36 widoczna w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium.

 

W międzyczasie zaliczyłem też M31 i M110, a następnie M33, NGC 752 i już byłem w Perseuszu przy Alpha Persei Cluster, czyli Mel 20. Rzut okiem na pobliską Głowę Demona. Gwiazda Algol tego dnia rozświetlona i bez skazy. Następnie NGC 1342 i powrót do M34 - gromada jarząca się gwiazdami, żywa i kryształowa. Do NGC 1499 nawet nie podchodziłem. Mgławica Kalifornia ostatnio mnie zniechęciła i nie dałem jej tym razem nawet szansy. Pozostając w Perseuszu odwiedziłem dwa położone obok siebie obiekty NGC 1545 i NGC 1528. Mieszczą się ładnie w jednym polu widzenia w otoczeniu jasnych gwiazd konstelacji Perseusza. Czas na przelot do matki Andromedy i żony Cefeusza, czyli Kasjopei. Po drodze minąłem niewielki obiekt Tr2 i zatrzymałem się przy NGC 884 i NGC 869. Chichotki jak zwykle przepiękne. Efekt przestrzenności i trójwymiarowości tej gromady podwójnej w lornetce jest niesamowity. Spoglądałem przez dłuższą chwilę na NGC 869 i jej centralną, jaśniejącą blaskiem część. Następnie skierowałem się obok do gromady otwartej Stock 2, aby dotrzeć w końcu do celu, czyli gwiazdozbioru Kasjopei. Zacząłem od NGC 7789 - delikatnej i subtelnej gromady otwartej. Róża Karoliny to odkryty przez Caroline Herschel wdzięczny obiekt położony między gwiazdami Sigma i Rhio Cassiopeiai. Dzięki temu bardzo łatwo go namierzyć, choć czasami nieco trudniej dostrzec. 

Rys. 5. NGC 7789 widoczna w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium.

 

Odbiłem na moment kawałek dalej, aby przy okazji zobaczyć M52 - oczywiście obiekt widoczny bez problemu. Powracamy do Kasjopei. Najpierw NGC 457 - Gromad Sowa lub ET jak kto woli. Dla mnie zdecydowanie to pierwsze określenie, zawsze widzę tutaj nadlatującego ptaka z wielkimi oczami. 

Rys. 6. NGC 457 widoczna w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium.

 

Następnie rzucająca się w oczy gromada M103 i NGC 663. Obszar ten to znakomity punkt startowy do delikatnego gwiazdozbioru Żyrafy, a dokładniej do dwóch ciekawych asteryzmów. Pierwszy z nich to Kaskada Kemble?a - 20 gwiazd ułożonych w linii prostej z gromadą NGC 1502 na samym końcu. 

Rys. 7. Kaskada Kemble?a widoczna w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium.

 

Drugi z nich to mniej popularny tzw. Latawiec Kemble?a - oczywisty i niedwuznaczny obiekt w kształcie latającego płótna ze sznurkiem na zakończeniu. Naprawdę warto poświęcić chwilę i odszukać te dwa asteryzmy.

Rys. 8. Latawiec Kemble?a widoczny w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium.

 

Na zakończenie zajrzałem do wspomnianego już na początku gwiazdozbioru Raka. Gromada M44 była tej nocy widoczna nieuzbrojonym okiem. Gromada Ul lub jak kto woli Żłobek w lornetce 15x70 pokazała swoją bogatą strukturę niezliczonych gwiazd. Będąc w tej okolicy nie zapomnijcie spojrzeć jeszcze na M67 - również widoczna gromada, chociaż już nie tak spektakularna jak jej poprzedniczka.

Rys. 9. M44 widoczna w polu widzenia 4,4° - lornetka 15x70 - wizualizacja.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium.

 

Zrobiło się dość późno, niebo było nadal krystalicznie przejrzyste, a z żadnej ze stron nie nadciągało zachmurzenie. Jak na styczeń przystało chłód zaczął doskwierać, więc uznałem, że na dziś wystarczy - tym bardziej, że zobaczyłem więcej niż mógłbym się spodziewać.

Czy ktoś jeszcze mi powie, że lornetka nie nadaje się do obserwacji astronomicznych?

Do następnego razu!
Pozdrawiam, Paweł : - )

ps. tego dnia była także koniunkcja Marsa i Urana - oczywiście również zaliczona : )

Zdj. 1. Obserwacje astronomiczne - lornetka Delta Optical Extreme 15x70 ED + statyw Slik Pro 700 DX z głowicą Benro S6.
Źródło: Zdjęcie własne.

Edytowane 27 Stycznia 2021 przez Paweł Sz.

[Paweł Sz.]

Odnośnie wizualizacji - dla jednych mogą być za jasne, dla drugich za ciemne - po ostatnich krytycznych i cennych uwagach postanowiłem tworzyć je w nieco bardziej rozjaśnionej formie, aby były widoczne niezależnie od urządzenia. Szczególnie na smartphonach, gdzie większość osób posiada przyciemniony wyświetlacz ?  Zresztą wizualizacja jak szkic - i tak nie odda tego co na żywo ?

Edytowane 27 Stycznia 2021 przez Paweł Sz.

[kjacek]

Ciemność, ciemność widzę... Na telefonie z podkręconym ekranem. 

Może negatyw? 

[Paweł Sz.]

31 minut temu, kjacek napisał:

Ciemność, ciemność widzę... Na telefonie z podkręconym ekranem. 

Może negatyw? 

No jeśli widzisz ciemność to już nie wiem ?  Jaki to wyświetlacz/telefon? Jesteś w stanie sprawdzić na innym urządzeniu? Testowałem na 4 różnych nośnikach (laptop, pc, 2 telefony), do tego przyciemniona jasność do połowy. 3 na 4 pokazały i tak aż za jasno ? 

A jak klikniesz na zdjęcie też widzisz ciemność? ? 

Sprawdź, czy tutaj widzisz tak samo: https://astropolis.pl/topic/76346-szepty-kosmosu-vol-6-?iskrzący-orion-relacja-z-obserwacji-lornetkowych/

Czy inni użytkownicy mogą napisać, czy też widzą ciemność?

Edytowane 27 Stycznia 2021 przez Paweł Sz.

[Black Star]

Ja widzę wszystko dobrze ?

[Qrczak99]

M42 wyszło najładniej .

P.S. Na polepszenie wzroku trzeba jeść dużo marchewki

[Lunatyk_101]

U mnie w laptopie wszystko prezentuje sie ok. 

[Paweł Sz.]

Dzięki za info ?  Dyskusja jak zawsze dotyczy sprzętu (w tym przypadku monitorów / wyświetlaczy), a nie samych obserwacji ? 

Edytowane 27 Stycznia 2021 przez Paweł Sz.

[lukost]

To ja coś o obserwacjach może - tak, "zimowe Albireo jest kapitalne, a co do Rozety i Mewy to ta druga jest znacznie trudniejsza w lornecie i nie widziałem jej nigdy niczym mniejszym od 100 mm. Bardzo pomagają tu filtry. Z kolei Rozetka na dobrym niebie nie jest wyzwaniem nawet dla 50 mm.

[Damian P.]

Na moim kompie też jest git.

3 godziny temu, Paweł Sz. napisał:

Czy widziałem Mgławicę Rozetę? I tak i nie. (...) W mojej ocenie była ona na pograniczu dostrzegalności, bardziej widoczna po prawej stronie co przekonuje mnie, że mogłem ją faktycznie dostrzec. (...). Zachęcony tym widokiem pokierowałem się w stronę IC2177. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy w tym rejonie to gromada NGC 2343 i bardzo jasne gwiazdy w najbliższym otoczeniu. Czy tutaj udało mi się dostrzec Mewę? Wydaje mi się, że podobnie jak w przypadku Rozety tak i tutaj obiekt był na pograniczu dostrzegalności, a w zasadzie sama Głowa Mewy.

Jeśli chodzi o Rozetę, to jak najbardziej mogła być ona. Z moich obserwacji też wynika, że najjaśniej świeci po prawej stronie, a dokładniej jakoś na północny zachód od centrum. Co do Mewy, to ja mam trochę inne odczucia i z tego, co zdążyłem zauważyć, chyba łatwiej jest wypatrzeć jej skrzydła niż głowę - bynajmniej jeśli chodzi o te pierwsze, udało mi się coś tam już wstępnie rozpatrzeć, a w przypadku głowy jeszcze nic. To są oczywiście tylko moje spostrzeżenia i nie chce niczego negować, bo może faktycznie ją widziałeś, jednak w odróżnieniu od Rozety, Mewa wydaje się nieco bardziej kłopotliwa. Zastanawia mnie na ile V750 Mon o jasności 7.3 mag może być utrudnieniem. Porównywałeś może blask z innymi gwiazdami o podobnej jasności? Muszę kiedyś przysiąść na dłużej w tym miejscu i przyjrzeć się dokładnie poszczególnym rejonom mgławicy.

Tutaj jest ciekawy szkic - link

3 godziny temu, Paweł Sz. napisał:

Następnie przyszła pora na miecz Oriona, czyli Cr 70.

Jeśli da się jeszcze edytować, to zmień na Pas Oriona ?

[Erik68]

U mnie na telefonie....wizual..poezja!

Znakomicie to zrobiłeś , połączenie "szkiców",z opisami... rewelacja.

Dla mnie osobiście taki "szkic" więcej wynosi ,niż strona opisu .

Czekam na więcej ,po takim syfie pogodowym ,to aż się chce to oglądać i oglądać....

[Paweł Sz.]

45 minut temu, Damian P. napisał:

Na moim kompie też jest git.

Jeśli chodzi o Rozetę, to jak najbardziej mogła być ona. Z moich obserwacji też wynika, że najjaśniej świeci po prawej stronie, a dokładniej jakoś na północny zachód od centrum. Co do Mewy, to ja mam trochę inne odczucia i z tego, co zdążyłem zauważyć, chyba łatwiej jest wypatrzeć jej skrzydła niż głowę - bynajmniej jeśli chodzi o te pierwsze, udało mi się coś tam już wstępnie rozpatrzeć, a w przypadku głowy jeszcze nic. To są oczywiście tylko moje spostrzeżenia i nie chce niczego negować, bo może faktycznie ją widziałeś, jednak w odróżnieniu od Rozety, Mewa wydaje się nieco bardziej kłopotliwa. Zastanawia mnie na ile V750 Mon o jasności 7.3 mag może być utrudnieniem. Porównywałeś może blask z innymi gwiazdami o podobnej jasności? Muszę kiedyś przysiąść na dłużej w tym miejscu i przyjrzeć się dokładnie poszczególnym rejonom mgławicy.

Tutaj jest ciekawy szkic - link

Jeśli da się jeszcze edytować, to zmień na Pas Oriona ?

Dzięki : )

Z tą mewą przyjmuję, że mogły to być zwidy ?  O ile w Rozecie pojaśnienie było delikatnie widoczne, tak tutaj chyba bardziej chciałem zobaczyć coś na siłę i zadziałała też wyobraźnia. Aczkolwiek jakieś pojaśnienie było w tej okolicy na pewno - patrząc na podany szkic wnioskuję, że mogło to być właśnie przy V700 Mon. W jakiej lornetce robisz podejście?

Co do V700 Mon to muszę ją porównać z V569 Mon. Czekam na dobre warunki, aby zrobić kolejne podejście ?   Chociaż nie ukrywam, że tak wybitna klarowność nieba może się szybko nie powtórzyć...

Poprawiłem wpis : )

Edytowane 27 Stycznia 2021 przez Paweł Sz.

[Paweł Sz.]

21 minut temu, Erik68 napisał:

U mnie na telefonie....wizual..poezja!

Znakomicie to zrobiłeś , połączenie "szkiców",z opisami... rewelacja.

Dla mnie osobiście taki "szkic" więcej wynosi ,niż strona opisu .

Czekam na więcej ,po takim syfie pogodowym ,to aż się chce to oglądać i oglądać....

Dzięki, pogoda teraz nie rozpieszcza, do tego znów łysy ? 

[Damian P.]

Godzinę temu, Paweł Sz. napisał:

W jakiej lornetce robisz podejście?

Jeśli chodzi o Mewę, moje obserwacje dotyczą Nikona EX 10/50, jednak Rozetę widywałem w niej zwykle dość wyraźnie.

Też wyczekuje pogody, ale musiałby chyba stopnieć śnieg, strasznie jasno w nocy.

[Paweł Sz.]

37 minut temu, Damian P. napisał:

Jeśli chodzi o Mewę, moje obserwacje dotyczą Nikona EX 10/50, jednak Rozetę widywałem w niej zwykle dość wyraźnie.

Też wyczekuje pogody, ale musiałby chyba stopnieć śnieg, strasznie jasno w nocy.

To ciekawe, musiałbym w takim razie zrobić podejście w swojej Delcie Extreme 10x50 ED.

U mnie śniegu już brak ?  Tylko pełnia w drodze ? 

[[email protected]]

Mam podobny plan na najbliższe obserwacje. Niestety ta pogada ?  Na moim telefonie słabo to wygląda ale tylko i wyłącznie dlatego że telefon tandetny ( Nokia 1 ). Na laptopie za to coś pięknego. Świetne są Twoje wizualizacje. Możesz mi zdradzić na PRIV jak je robisz. Z moich grafik w temacie " Katalog Messiera w małym achro " jestem średnio zadowolony, chciałbym żeby były lepsze. 

[Grzesiek]

Ładnie wyglądają te wizualizacje luźniejszych gromadek gwiazd typu NGC 457, lub M44. Pomijając realne efekty wpływu optyki, szczególnie przy krawędzi (w rzeczywistości gwiazdki nie są tak punktowe i łądne), to dobrze oddają lornetkowe wrażenia. Koledzy piszą, że mało co widać na niektórych wyświetlaczach, ale jak dla mnie to wszystkie "mgławicowe efekty" są właśnie zbyt kontrastowe. Niestety w rzeczywistości nie wygląda to aż tak pięknie ?

Moim zdaniem, "Mewę" raczej zobaczyłeś bardziej oczyma wyobraźni. Na zdjęciach z lornetką widać dość sporo sztucznych świateł, a i Księżyc nie był wtedy wcale taki mały.

[Damian P.]

3 godziny temu, Paweł Sz. napisał:

To ciekawe, musiałbym w takim razie zrobić podejście w swojej Delcie Extreme 10x50 ED.

Myślę, że wielkość lornetki nie ma tutaj aż tak wielkiego znaczenia. A jeśli już, to w 15/70 powinno być łatwiej. Wydaje mi się, że chodzi bardziej o ciemność nieba i dokładną lokalizację pojaśnienia. Napisałeś co prawda: "Tego wieczoru obecność Księżyca nie przeszkadzała ani trochę", ale oczywiście to nie do końca tak i Księżyc to zawsze Księżyc - dziad i już. W przypadku Mewy, musiał trochę przeszkadzać. Grzesiek słusznie zauważył, że był spory. Ja przyznam szczerze, że prawie nigdy nie obserwuje, gdy na niebie jest Księżyc, choćby mały rogal. Z drugiej strony mamy taką pogodę w tym kraju, że może trzeba zacząć. W końcu lepiej z Księżycem niż wcale.

[GKG]

Nakład pracy na taką relację nie pozwala na zwykłe odhaczenia "lubię" itp.  Rysunki bardzo precyzyjne wręcz skrupulatne, bardzo realistyczne, może nawet zbyt idealistyczne, ale faktycznie pozwalają poczuć namiastkę piękna widoku ukazującego się w lornetce.  Oczywiście na żywo dochodzą bodźce z innych zmysłów, choćby szelest zrywającego się wiatru, otrzeźwiające mroźne powietrze powodujące lekkie szczypanie policzków, głos szczekania psów przerywających cisze nocną - no tego jednak rysunki nie oddadzą. 

Osobiście sugeruję zrobić na rysunkach tło lekko szarawe, nie idealnie czarne - nie dość, że będzie bardziej realistycznie to jeszcze może rozwiązać problemy z brakiem dostatecznej widoczności na niektórych matrycach. 

Niemniej jednak wielkie ukłony za piękną relację, zwłaszcza w czasie, gdzie pogoda nie pozwala wielu zgłodniałym obserwatorom ponownego spojrzenia w czyste nocne niebo.

[Paweł Sz.]

19 godzin temu, Grzesiek napisał:

Ładnie wyglądają te wizualizacje luźniejszych gromadek gwiazd typu NGC 457, lub M44. Pomijając realne efekty wpływu optyki, szczególnie przy krawędzi (w rzeczywistości gwiazdki nie są tak punktowe i łądne), to dobrze oddają lornetkowe wrażenia. Koledzy piszą, że mało co widać na niektórych wyświetlaczach, ale jak dla mnie to wszystkie "mgławicowe efekty" są właśnie zbyt kontrastowe. Niestety w rzeczywistości nie wygląda to aż tak pięknie ?

Nie ma co ukrywać, wizualizacje są idealistyczne, w rzeczywistości obraz wygląda nieco inaczej w zależności od warunków. Staram się przedstawiać obiekt w danym polu, nie jest to szkic z danej obserwacji. Chciałbym potem wykorzystać wizualizacje danego obiektu w innej relacji jeśli się pojawi.

16 godzin temu, Damian P. napisał:

Myślę, że wielkość lornetki nie ma tutaj aż tak wielkiego znaczenia. A jeśli już, to w 15/70 powinno być łatwiej. Wydaje mi się, że chodzi bardziej o ciemność nieba i dokładną lokalizację pojaśnienia. Napisałeś co prawda: "Tego wieczoru obecność Księżyca nie przeszkadzała ani trochę", ale oczywiście to nie do końca tak i Księżyc to zawsze Księżyc - dziad i już. W przypadku Mewy, musiał trochę przeszkadzać. Grzesiek słusznie zauważył, że był spory. Ja przyznam szczerze, że prawie nigdy nie obserwuje, gdy na niebie jest Księżyc, choćby mały rogal. Z drugiej strony mamy taką pogodę w tym kraju, że może trzeba zacząć. W końcu lepiej z Księżycem niż wcale.

Tzn. chodziło mi o to, aby z ciekawości sprawdzić jak prezentuje się Rozeta w lornetce 50 mm. Pamiętam, że latem Amerykę widziałem wyraźniej właśnie w 10x50 niż w 15x70 ? 

Księżyc tego dnia po godz. 22:00 był już daleko po zachodniej stronie, z tego co widzę 15 stopni nad horyzontem, pierwsza kwadra 45%. Obserwując okolice Syriusza był dość daleko, do tego zasłonięty przez lokalną zabudowę i nawet go nie widziałem. Oczywiście byłoby lepiej, gdyby wtedy przypadał nów. Jednak doświadczenie pokazuje, że czasami są lepsze warunki nawet z Księżycem w tle niż podczas jego nieobecności. Przy takiej ilości pogody jaką mamy warto korzystać.

 

Wracając do Mewy, odszukałem w Binocular Astronomy autorstwa C. Crossen & W. Tirion taką notkę (sklejka z trzech stron):

 

16 godzin temu, GKG napisał:

Nakład pracy na taką relację nie pozwala na zwykłe odhaczenia "lubię" itp.  Rysunki bardzo precyzyjne wręcz skrupulatne, bardzo realistyczne, może nawet zbyt idealistyczne, ale faktycznie pozwalają poczuć namiastkę piękna widoku ukazującego się w lornetce.  Oczywiście na żywo dochodzą bodźce z innych zmysłów, choćby szelest zrywającego się wiatru, otrzeźwiające mroźne powietrze powodujące lekkie szczypanie policzków, głos szczekania psów przerywających cisze nocną - no tego jednak rysunki nie oddadzą. 

Osobiście sugeruję zrobić na rysunkach tło lekko szarawe, nie idealnie czarne - nie dość, że będzie bardziej realistycznie to jeszcze może rozwiązać problemy z brakiem dostatecznej widoczności na niektórych matrycach. 

Niemniej jednak wielkie ukłony za piękną relację, zwłaszcza w czasie, gdzie pogoda nie pozwala wielu zgłodniałym obserwatorom ponownego spojrzenia w czyste nocne niebo.

Dzięki za miłe słowa, faktycznie pisanie relacji razem z grafikami zabiera mnóstwo czasu, jest to dość męczące szczególnie wtedy, gdy można pisać jedynie w nocy. Z drugiej strony to pamiątka, która daje mi satysfakcję ? 
Z wizualizacjami cały czas testuję i szukam najlepszej opcji. Planuję je w przyszłości wykorzystać jeszcze do innych celów, sprawdzę jak wypadają na innym tle, dzięki.

Wszelka konstruktywna krytyka mile widziana ? 

Edytowane 28 Stycznia 2021 przez Paweł Sz.

[polaris]

Wątpię w widoczność IC 2177 przez małe lornetki z naszych wilgotnych i zaświetlonych nizin. Próbowałem kiedyś w 8" ale nie pamiętam czy z sukcesem. A jeśli w jakiejś książce jest napisane, że Mewa jest widoczna w 50mm to należy sprawdzić czy nie chodzi o Hawaje lub Chile.

Ostatniej sesji widziałem Rozetę przez 8x42, a Ty nie, więc dochodzi tu również kwestia wytrenowania oczu w wyłuskiwaniu subtelnych różnic w kontraście.

[Paweł Sz.]

Książka pisana zdaje się w USA, więc może być mowa o Hawajach lub jakaś Arizona : ) 

Co do Rozety to tak jak pisałem dopiero w 15x70 widziałem subtelną różnicę tła po jednej ze stron. Zweryfikuję raz jeszcze jak będą warunki. Ostatnio na Folwarku faktycznie nie widziałem jej w twojej 8x42, ale warunki były o wiele gorsze jeśli chodzi o jakość nieba niż te, które miałem 3 dni później. Być może miało to kluczowe znaczenie dla mojej percepcji. Muszę więcej trenować ? 

Edytowane 28 Stycznia 2021 przez Paweł Sz.

[megrez23]

Paweł, super grafiki. Gratuluję. Oglądając je można się zarazić wizualem.

Pozdrawiam

Jarek

[Paweł Sz.]

17 minut temu, megrez23 napisał:

Paweł, super grafiki. Gratuluję. Oglądając je można się zarazić wizualem.

Pozdrawiam

Jarek

Dzięki, robię je na bazie materiału z aplikacji Stellarium. Najpierw ustawiam odpowiednio suwaki w aplikacji, potem wyrzucam z niej kilka screenów na różnych ustawieniach, na końcu modyfikuję wszystko i łączę na warstwach w PS. Udało mi się już opracować w miarę zautomatyzowany schemat, z każdą relacją idzie coraz szybciej ?  Najtrudniejsze jest dopasowanie wizualizacji do realnego obrazu w lornetce - jak pisałem wcześniej zdecydowałem robić je w nieco wyidealizowanej formie, dzięki czemu poszczególne obiekty są lepiej widoczne (w realu jest gorzej) na poszczególnych nośnikach (komputer / telefon). Wyświetlacze są bardzo czułe jeśli chodzi o odcienie szarości i co dla jednego jest za ciemne, dla drugiego może być za jasne.

Cel jest taki, aby tymi wizualizacjami zarazić innych (szczególnie osoby, które dopiero wchodzą w świat astro) do korzystania z lornetki : )

[Damian P.]

Fajnie, że powstała jakaś dyskusja, w wizualu zawsze tego jak na lekarstwo:)

6 godzin temu, polaris napisał:

Wątpię w widoczność IC 2177 przez małe lornetki z naszych wilgotnych i zaświetlonych nizin.

Pod moją relacją z marca 2020 napisałem, że do Mewy (IC 2177) podchodzę jeszcze ostrożnie, mimo obiecujących obserwacji. Jak na razie to podtrzymuję i nie chcę się upierać, że widziałem obiekt na sto procent. Czasami trzeba kilku podejść, by nabrać pewności albo zrozumieć, że jednak pojaśnienie nie jest tym, za co je braliśmy. Bardzo chętnie będę jeszcze kierował tam sprzęt i sprawdzał, co widać. Poniżej przytoczę jeszcze swoje obserwacje. Wybaczcie tą niezbyt strawną formę starszego cytatu, ale nie chciałem już niczego zmieniać i przerabiać. Pierwszy dotyczy "południowego skrzydła Mewy", drugi "północnego".

Marzec 2017, lornetka 10/50.

"W kadrze miałem teraz gromadę Messier 50. Mniej więcej w połowie drogi pomiędzy nią a inną gromadą: NGC 2345 ? które to mieściły się przyciasno w polu mej lornetki ? ujrzałem nową gromadę. Wtedy była to dla mnie mała, zlepiona kilkoma słońcami kupka światła, ale potem dowiedziałem się, że to niejaka NGC 2343. Zaraz na prawo od tej gromady wisiała pewna gwiazda, a gdyby skręcić przy niej ostro w dół, można by natrafić na parkę słońc. Owa gwiazda oraz parka, razem w gromadą, ułożyły mi się w głowie na kształt kątownika. Gdzieś tutaj pochwyciłem oczyma pewne pojaśnienie sporawe.(...) po chwili podjąłem się próby zapamiętania owego pojaśnienia. Teraz winien jestem przytoczyć wam swoje osobiste notatki, nagrane dźwiękowo (...). To, co się nagrało, bardzo dobrze pokrywa się z obrazem map i fotografii (...). A było to mniej więcej tak: Punktem odniesienia była NGC 2343. Po jej prawej miałem gwiazdę, zaś poniżej pewną parkę gwiazd ? ów kątownik. Patrzyłem teraz na linię, która tworzyła bok mego winkla ? po prawej od gromady. Linię przeszywało na wylot pojaśnienie biegnące pewnym mglistym, łagodnym grzbietem, od gromady w prawo i lekko ku dołowi. I gdy grzbiet (...) docierał za linię winkla o taką odległość, jaka dzieliła linię a gromadę, nagle skręcał dość raptownym łukiem w dół i biegł na południe w kierunku gromady NGC 2345, ale nie biegł nań prosto ino trochę po prawej od klastra."

Marzec 2020, lornetka 10/50.

"O ile pojaśnienie, które brałem w duchu za głowę Mewy, okazało się fałszywe, o tyle zapamiętałem inną, podłużną smugę światła, która rozciągała się mniej więcej od środkowej gwiazdy V569 Mon na północ, mijając gwiazdkę, potem parkę gwiazd, potem kolejną gwiazdkę i kończąc się gdzieś przy słońcu 7 wielkości. Nie spędziłem tam co prawda dużo czasu, jednak warto to sprawdzić, gdyż później w domu okazało się, że właśnie tak przebiega górne skrzydło Mewy."

Co do warunków, to nie pamiętam zbyt wiele. Na pewno w obu przypadkach była widoczna mgławica Hełm Thora (NGC 2359). Niebo było raczej w porządku, bez zdradliwych chmur. Miejscówka, z której obserwowałem z marcu 2017, na mapie zaświetlenia wygląda tak.

Podejście z 2020 roku, było spod domu i na mapie wygląda trochę gorzej. Włodawa (ludność około 13 tysięcy) jest kilka kilometrów na południowy wschód, więc południe na pewno pozostawia wiele do życzenia.

[Paweł Sz.]

17 godzin temu, Damian P. napisał:

Podejście z 2020 roku, było spod domu i na mapie wygląda trochę gorzej. Włodawa (ludność około 13 tysięcy) jest kilka kilometrów na południowy wschód, więc południe na pewno pozostawia wiele do życzenia.

Patrząc na LP map to masz dostęp do świetnych warunków, jedne z lepszych w Polsce, tylko pozazdrościć ?