Skocz do zawartości

Bresser Messier 102L F/13.2


mcmaker

Rekomendowane odpowiedzi

Prawię jak bym widział swój teleskop, tylko mój jest przecięty na pół ?. No i ten szukacz, wydaje mi się że lepiej by było gdyby Bresser sprzedawał swoje teleskopy bez "tego czegoś". Udanych obserwacji i pogodnego nieba.

Edytowane przez [email protected]
  • Like 2

Oczy i trochę szkła żeby zebrać więcej światła ?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Leon Nie ma o czym się rozpisywać, montaż jest to wyspawany, prosty AZ z ramieniem zalanym żywicą. W środku znajdują się osie grube na 30 mm, łożyska w toczonych oprawach aluminiowych i mosiężne hamulce. Całość spoczywa na ATMowym, solidnym drewnianym statywie. Linek, a dokładniej łancuszków jest trzy i spełniają funkcję stabilizacyjną ?

AR 102/1350 , ATM: BinoNewton 150/750, 130/650 UL Truss, 70/700, 70/280

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zgodnie z obietnicą wrzucam pierwsze światło na księżycu ?

 

Księżyc

 

Po pogodnej nocy poprzedniego dnia, spędzonej na łapaniu zimowych klasyków głębokiego nieba, zacząłem się zastanawiać nad balkonowymi testami tubki na księżycu. Niestety, Księżyc leniwie odkrył się z ciężkiej warstwy wysokich chmur dopiero o 20, kołysząc się już zaledwie 15 stopni nad horyzontem. Korzystając z tej krótkiej chwili, w pełni wychłodzonego teleskopu i lekkiego, naturalnego filtra z cirrusów, nie zacząłem obserwować. Zacząłem szukać wad optycznych tak jaskrawie poszukiwanych przez większość obserwatorów - w końcu to test

Niestety, w mojej walizce okularowej znajdą się raczej budżetowe okulary, które bądź co bądź przy tak długiej ogniskowej zachowują ostrość i korekcję jak najwymyślniejsze konstrukcje optyczne w jasnych tubach.

 

54x

 

Na start oczywiście poszedł nieśmiertelny Plossl 25 mm, który narysował żółtawego rogala tak ostro, jak tylko mógł na to pozwolić seeing. Lekko gotująca się krawędź i ciepła barwa diametralnie odmieniały wyobrażenie o srebrnym globie. Pierwszą rzeczą, którą rzuciła mi się w oczy była ogromna odległość, na której obraz był zogniskowany. Dla mnie, jako zaprawionego, szybkiego newtonowca, jest to zupełną nowością.

Aberracja? A co to jest?

 

135x

 

Kolejno w wyciągu wylądował Plossl GSO 10 mm, który trochę przybliżył budowę geologiczną naszego satelity. Tutaj sytuacja wygląda bardzo podobnie, ostrość stoi na najwyższym poziomie, a krawędź księżyca wydaje się być prawie do końca pozbawiona jakichkolwiek zafarbów.

Aberracja? Prędzej miraż.

 

225x

 

Okular 6 mm konstrukcji Svbony 68* wyciągu to już w przypadku tego powiększenia konkretny test, zarówno dla atmosfery, jak i sprawności obiektywu. Nie zdziwi nikogo fakt, że wyostrzenie nie sprawiło większego problemu, a obraz był wystarczająco jasny i klarowny, pomimo niewielkiej źrenicy wyjściowej. Tak bardzo dzisiaj wypatrywane przeze mnie wady optyczne skierowały mnie raz jeszcze ku krawędzi, w odwrocie od strzelistych i kontrastowych cieni księżycowych kraterów i rozpadlin. Udało się! Tak, mamy to, poczciwy dublet achromatyczny wreszcie został zdemaskowany, w powiększeniu 225x jest widoczny fioletowawy, cieniutki zafarb. Jak dla mnie ten obiektyw nie pozostawia złudzeń. Jego achromatyczny rodowód, w połączeniu z klasyczną, długa ogniskową, rozmywa, splamiony przez krótkie konstrukcje, mit o słabych, tanich refraktorach.

Aberracja? Na doskonałym poziomie.

 

Nie będę opisywał DSów przez 100mm soczewkę, bo każdy wie czego się spodziewać i to kompletnie nie jest teleskop do tego celu, króluje on za to w obiektach US i w odkrywaniu kolorów gwiazd, tak wyblakłych w Newtonach.

Miałem poprzednio świetny egzemplarz 90/900 i mimo tego, że uważam go za refraktor w fantastycznej relacji ceny do jakości, to odnosząc się do niego, stoi jednak dużo dużo niżej w korekcji kolorów i ogólnej sprawności obiektywu  ?

  • Like 3

AR 102/1350 , ATM: BinoNewton 150/750, 130/650 UL Truss, 70/700, 70/280

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Wczorajsza balkonowa noc obserwacyjna przyniosła ze sobą seeing którego ilość w ciągu roku można policzyć na palcach jednej ręki. ICM nie zapowiadał szału, ale na szczęście okazało się to tylko złą wróżbą, wyszło zupełnie odwrotnie  

Na przekór prognozom wystawiłem teleskop do chłodzenia od godziny 15:30, już po zmroku i pierwszym spostrzeżeniu Jowisza wyszedłem na balkon uzbrojony w walizkę z okularami i usiadłem wygodnie celując w jedyną chyba planetę jaka nam została do obserwacji.

 

Tutaj pierwszy szok, obraz stoi. W 50x, w 135x i 225x. Ilość detalu jaką zacząłem z czasem rejestrować ograniczona była tylko i wyłącznie rozdzielczością dubletu. Z tarczy wyskoczyły pierwsze pasy, potem pociemnienia biegunowe, a następnie farfocle, zawirowania i ciemny wąs wychodzący z grubego pasa wgłąb jaśniejszych. Siedziałem tak dobrą godzinę gapiąc się w okular i żarliwie zapamiętując każdy detal z wiedzą, że nie miałem takich warunków obserwacyjnych przez cały poprzedni rok.

 

Jak już nacieszyłem oczy poprzednimi widokami, skierowałem się ku trapezowi, cały czas używając okularu 10 mm. Tutaj bez zaskoczenia - składnik E i F były widoczne prawie od pierwszego zerknięcia, jedynie słabszy składnik chował się czasami przed moim wścibskim okiem

 

Po pewnym czasie przyszła kolej na Rigela który również jest gwiazdą podwójną i w polowaniu na Syriusza często służy do zapamiętania wzrokowo jak daleko od siebie są położone obydwa składniki. Spodziewałem się, że z separacją mniejszą niż Syriusz A i B, bo wynoszącą 9,5 sekundy kątowej nie podda się bez walki, jednak o wiele mniejsza różnica jasności obydwu składników i seeing czynią cuda. Bez żadnego problemu wyskoczył w powiększeniu 135x, patrząc na wprost. Powiedziałbym, że nawet zbyt łatwo, jednak wszystkie swoje obserwacje konsultowałem ze SkySafari i mapami położenia gwiazd podwójnych.

 

Teraz najważniejsze, ostateczna walka, Syriusz A i B... Wspominałem już, że seeing był abstrakcyjnie dobry? Syriusz praktycznie nie migotał, a w okularze jawił się jako idealny dysk Airyego. Po zorientowaniu się w przestrzeni i zapamiętanym widoku Rigela, przyszedł czas na zminimalizowanie rozproszenia światła, tak więc wyciągnąłem kątówkę i zacząłem spoglądać na niego patrząc na wprost. Przez 2 godziny. Dokładnie tyle zajęło mi potwierdzenie, że za wielkim psem goni szczeniak. Różnica trudności w porównaniu do poprzednich par była kolosalna, składnik B często ginął w blasku swojego towarzysza, jednak wiedząc gdzie powinien się znajdować, wychylał się raz po raz aż do chwili w której był dla mnie oczywisty

 

I to by było chyba na tyle, nie muszę nic więcej dodawać co do jakości optycznej tego refraktora. Jako ekstremista dużych Newtonów dałem się skusić ciekawości i nie żałuję ?

Edytowane przez mcmaker
  • Like 5
  • Thanks 2

AR 102/1350 , ATM: BinoNewton 150/750, 130/650 UL Truss, 70/700, 70/280

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, mcmaker napisał:

jedyną chyba planetę jaka nam została do obserwacji.

Jest jeszcze Uran. A jeżeli chodzi o rozdzielenie Syriusza A i B to pewnie narobiłeś apetytu wszystkim posiadaczom czterech cali. Tylko że takie warunki mogą już się nie zdarzyć tej zimy.

Oczy i trochę szkła żeby zebrać więcej światła ?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić obrazków. Dodaj lub załącz obrazki z adresu URL.

  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)