Sonnar - udogodnienia

[Margorotus]

Witam!

Chcę podzielić się małymi usprawnieniami w zestawie do astrofoto składającym się z Sonnara 4,5/300, EOS 350D i montażu CG5.

Obiektyw jest wyposażony w odkręcaną krótką osłonę przeciwsłoneczną z tworzywa. Aby uskutecznić obronę przed zaroszeniem dołożyłem coś w rodzaju otuliny wykonanej z karimaty.

Składa się dwóch części: pierwsza jest naciągnięta (na stałe - krótsza) na fabryczną osłonę Sonnara, a druga (dłuższa) zakładana tylko na czas fotografowania.
Przechowuję ją w walizce po uprzednim naciągnięciu jej na odrobinę dłuższy odcinek rury pcv o średnicy 110 mm (odrośnik z karimaty wchodzi na rurkę na wcisk, przez co zachowuje swój kształt).

 

 

Przy zimowych temperaturach sięgających -18st.C obiektyw wciąż nadawał się do użytku po upływie ok. 4 godzin.

 

 

Drugim usprawnieniem było dołożenie szukacza (a właściwie celownika). Obraz w wizjerze aparatu jest dość ciemny, a pole widzenia = ok. 4st., więc czasem traciłem sporo czasu na znalezienie i wykadrowanie danego obiektu. jeśli był na dużej wysokości.

 

 

 

Star Pointer spisuje się w tej roli bardzo dobrze, bo jest lekki, zgrabny i skuteczny.
Zamocowałem go za pomocą odcinka prostokątnego profilu aluminiowego, przykręconego do szyny dovetail.

 

 

 

Dostęp do niego jest łatwy i wygodny.

To, czego nie opisałem, można wywnioskować ze zdjęć.

[polaris]

Nie myślałeś o wyczernieniu wnętrza karimaty?

[Jacek E.]

O dokładnie to miałem napisać, chociaż akrylem w sprayu tryśnij - nie zeżre gąbki a sam Wiesz, ze wyczernione elementy mają wpływ na fotonki :)

Reszta super 8)

[Margorotus]

Myślałem o wyczernieniu. Nie mogę jednak zdecydować się na konkretne rozwiązanie.

 

Uważam, że pomalowanie, ot tak, farbą może nie przynieść zamierzonego efektu. Nocą jest na tyle ciemno, że wszelkie kolory i tak nikną (wszystko staje się szaro-czarne). A karimata jest na tyle gładka, że jeśli jeszcze wygładzę ją warstwą akrylowej farby, to wszelkie odbicia i refleksy świetlne mogą się spotęgować.

 

Myślę, że było by trzeba tę powierzchnię w jakiś sposób pozbawić swojej gładkości. Kiedyś miałem lunetę PZO 65/400 z rurki pcv i jej wnętrze wyczerniłem zwiniętym w rulon bardzo drobnym papierem ściernym popalowanym czarnym tuszem.

Tutaj chyba też chyba zastosuję taki "ścierny wkład".

 

Jak dotej pory odrośnik jest goły ze względu na łatwiejsze przechowywanie. Muszę go zdejmować (a potem wsuwam w niego kawałek rury pcv, by się nie odkształcał), żeby zestaw zmieścił mi się do walizki i, aby można było w dalszym ciągu używać fabrycznego dekla.

[Robert41]

Wyklej może samoprzylepnym welurem? Na karimacie powinien się trzymać bez problemu.

[Hass-pol]

Proponuje następnym razem kupić gotowe rozwiązanie. Nie jest aż tak drogie.

http://architekci-sklep.pl/product_info.php?products_id=45687

[Margorotus]

Samoprzylepny welur to może być dobre i skuteczne rozwiązanie. Gdzieś na forum (tym, albo sąsiednich) kiedyś czytałem o wyczernianiu welurem. Jeśli będę miał coś więcej do wyczernienia to nabędę ten materiał.

 

http://architekci-sk...oducts_id=45687 - w tym sklepie jest sporo fajnych różnosci. Nie znałem tego.

A czy ta płyta piankowa nada się do zrobienia odrośnika? Z opisu wynika, że jedną z jej właściwości jest sztywność. Ciekawe, czy chętnie podda się takiemu mocnemu wyginaniu i, czy potem nie puści na 'spawie'.

[Hass-pol]

Faktycznie, ta jest wzmacniana. Ale może z czegoś takiego zrobić ?

http://allegro.pl/mata-akustyczna-pianka-1cm-30kg-m3-niepalna-i3731536136.html

[Hass-pol]

lub:

http://allegro.pl/mata-pianka-akustyczna-wygluszajaca-samoprzylepna-i3981466101.html

[Robert41]

Okleinę welurową w razie potrzeby możesz kupić na allegro : http://allegro.pl/super-okleina-samoprzylepna-a29-welur-czar-45x50-i3915179697.html

Kupowałem od nich 2 razy, zawsze szybka dostawa, w tekturowej tubie, i welurek też niczego sobie ;)

[Margorotus]

Skoro już jesteśmy przy odrośnikach, to mam na to jeszcze jeden patent (choć tego już nie stosuję).

 

Jakiś czas temu byłem w posiadaniu Maka 102/1300 i do niego dorobiłem odrośnik z mufy pcv do rur 110 mm. Pasował znakomicie! Wciąż mogłem używać fabrycznego dekla.

 

 

 

Sercem odrośnika był filc wełniany o grubości 4 mm. Był skuteczny, po obserwacji można było jego wyciągnąć i wysuszyć.

 

 

 

 

Minusem tego rozwiązania było to, że po jakimś czasie na menisk opadały 'włoski', chociaż które można było łatwo usunąć poprzez dmuchnięcie.

 

 

 

To był fajny i dość zgrabny sprzęcik, ale nie miałem gdzie go bezpiecznie trzymać, by był stale gotowy do obserwacji. Maksutovy przecież długo się chłodzą i taka nagrzana tuba trzymana w pokoju dawała rozlany obraz. Kiedyś znowu nabędę Maka, tylko, że będzie to któyś z większych braci Maksutova 102.

 

[Margorotus]

Wracam do głównego bohatera wątku, jakim jest Sonnar.

 

W tytule wątku popełniłem błąd! Ten obiektyw ma parametry 4/300, a nie 4,5/300. Coś mi się pomyliło... Może dlatego, że przymykam go o jedną działkę i wtedy wychodzi przysłona 4,5.

 

Od początku używania tego szkła prześladował mnie brak ostrości. Nigdy nie mogłem w nią trafić, choć wydawało się, że wszystko jest ok. Najgorsze było to, że to odchylenie wychodziło na wierzch dopiero po zgraniu i oglądaniu zdjęć na monitorze.

Żeby temu zaradzić postanowiłem dobrać maskę ułatwiającą ostrzenie. Najpierw zastanawiałem się nad wersją Bahtinowa, która jest uważana za idealną. W tym przypadku istniało niebezpieczeństwo, że przy tak małym obiektywie mogą być trudności z wycięciem maski. Poza tym cena kilkudziesięciu złotych za mały plastikowy krążek nie zachęcała mnie do realizacji tego pomysłu.

 

W kwartalniku VMA z przed kilku lat trafiłem na artykuł dotyczący ostrzenia w astrofoto. Znalazłem tam kilka sposobów, z których wybrałem jeden. Postanowiłem wykonać zaawansowaną wersję maski Hartman'a.

Jest to krążek indywidualnie dopasowany do danego obiektywu z wyciętymi czterema trójkątami równobocznymi, których bok stanowi 1/4 średnicy szkła (w moim przypadku to 19 mm). Ich układ oczywiście nie jest przypadkowy.

 

 

 

Krążek powstał z czarnej folii samoprzylepnej naklejonej na cienką tekturę, który został osadzony w zaślepce do rur pcv 110 mm (z wyciętym środkiem).

 

Całość mocuję na głównym odrośniku Sonnara na wcisk.

 

 

 

Wykonanie maski zajęło mi jeden wieczór. Żałuję, że tak późno go zrobiłem. Jak dla mnie jest to bardzo skuteczne narzędzie pozwalające trafić łatwo i skutecznie w punkt ostrości. Ustawiając na oko miałem rozrzut w obrocie pierścienia na ok. 5 mm. Strasznie dużo. Teraz wystarczy ów przekręcić o 1 mm i już widać zmianę w ustawieniu spajków.

 

Na zdjęciu po lewej stronie jest ostrość ŹLE, a po prawej DOBRZE ustawiona.

 

[Alien]

Super to teraz napisz dlaczego układ trójkątów nie jest przypadkowy.

[Margorotus]

Ich układ nie jest przypadkowy dlatego, żeby wykorzystać efekt dyfrakcji i układania się linii dyfrakcyjnych.

Wieczorem podrzucę rysunek przedstawiający, jak trójkąty są dokładnie zorientowane. Tak będzie znacznie łatwiej, bo trudno mi jest to jasno opisać.

[Alien]

O i to będzie super zakończenie jak taką maskę dobrze zrobić. Sam sie przymierzam do ostrzenia na planetach.

[Margorotus]

Zgodnie z obietnicą wrzucam schematyczny rysunek pokazujący, jak powstała maska do Sonnara. Myślę, że z rysunku wszystko wynika.

 

Wersja uboższa:

 

 

 

Wersja bogatsza:

 

 

[Destiny]

Jak to wszystko wyliczyłeś , czy używasz jakiegoś programu czy jakiegoś generatora maski ?

[Jacek E.]

Tu jest link do mask generatora. A tutaj macie parę artykułów po English http://www.iceinspace.com.au/index.php?id=63,187,0,0,1,0    http://www.astropix.com/HTML/I_ASTROP/FOCUS/METHODS.HTM#HM  http://www.iceinspace.com.au/index.php?id=63,187,0,0,1,0

Jest tego troszkę na naszych forach - generalnie opinie nie są zbyt przychylne niemniej warto spróbować - widziałem w paru miejscach Europy jak ludziska z tym ustrojstwem sobie nieźle radzili 8)

[Margorotus]

Podany link do generatora pozwala na wykonanie mało dokładnej maski. Szkoda, że nie ma czegoś do prawidłowego zrobienia innych masek Hartmann'a.

 

Pozwoliłem sobie wkleić w post ilustrację ze strony www.iceinspace.com.au

Ze wszystkich przykładów odpowiada mi tylko pozycja 1. Reszta to raczej przerost formy nad treścią, choć wyglądają bardzo ciekawie.

 

 

 

Maska z trzema trójkątami jest łatwiejsza do wykonania od mojej z czterema. Poza tym, powstaje dzięki niej mniej spajków. Ciekawe, jak się one rozchodzą przed osiągnięciem punktu ostrości. Jak będę miał nadmiar wolnego czasu to wykonam sobie wersję nr 1.

 

 

 

Jak to wszystko wyliczyłeś , czy używasz jakiegoś programu czy jakiegoś generatora maski ?

 

Z żadnego programu nie korzystałem. Tak jak pisałem kilka postów wcześniej moja maska powstała po lekturze artykułu w kwartalniku VMA 1-2011. Tam znalazłem przykład z czterema trójkątami. Określiłem ich proporcje (bok trójkąta to 1/4 średnicy obiektywu) i na papierze milimetrowym narysowałem maskę.

[Margorotus]

Jestem w posiadaniu montażu AZ3, który w pierwszej kolejności jest  przystowany do żurawia lornetkowego (tutaj można zobaczyć, o co chodzi  http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/3988-zuraw-lornetkowy-wersja-z-az3/ ).

 

Aby zwiększyć zakres jego wykorzystania postanowiłem użyć go zgodnie z instrukcją obsługi. Tym samym w chwilach, kiedy nie używam lornetki, mocuję do niego Sonnara 300.

Udało mi się kupić adapter P-six/M42, dzięki czemu mogę wykorzystać telekonwerter 2x uzyskując ogniskową 600mm i przy pełnym otworze przysłony 75mm szkła.

 

Mocowanie obiektywu jest bardzo proste, bo odbywa się przy pomocy dwóch śrub wkręcanych w dovetail.  Zależało mi na tym, by nie rozbrajać zestawu i, żebym mógł w dowolnym momencie  przełożyć go do montażu CG5.

 

 

 

Przy tej ogniskowej Księżyc ucieka z kadru zauważalnie szybko, więc przydają się mikroruchy, w które AZ3 jest standardowo wyposazony. Szału nie ma, ale spełniają swoją rolę. Zamiast długich cięgieł przykręciłem mosiężne gałki od Celestrona.

 

 

 

Celownik StarPointer jest cały czas na swoim miejscu, czyli przykręcony do szyny za pomocą profilu z alu. Przydaje się do szybkiego nakierowania na gwiazdę, potrzebnej do ustawienia ostrości (która i w tym przypadku odbywa się za pomocą maski).

 

 

 

Czasami przykręcam jeszcze trójkątną półeczkę, żeby było gdzie położyć wężyk spustowy od aparatu, czym maskę do ostrzenia.

 

 

 

Sonnar na AZ3 jest dla mnie bardzo mobilnym i skutecznym duetem do łapania Księżyca. Cała operacja przebiega sprawniej, niż miałbym wyciągać i ustawiać ciężki CG5.