C/2023 A3 ( Tsuchinshan-ATLAS )

[QooT]

Mam w końu swoją i ja.
Na APOD z pewnością się nie nadaje 🤣, ale i tak się cieszę, że po prawie 6 latach przerwy ostatnio znów coś sobie obserwuję i próbuje nawet focić, choć efekty niezmiennie zarówno przed jak i po przerwie mizerne 😉
A już ze stackowaniem i obróbką zdjęć to już kompletnie mi nie po drodze, nadal nie ogarniam jak mistrzowie na tym forum robią te swoja cuda. Widziałem wiele tutaj już fotek z podobnych setupów do mojego, które były lepsze pod absolutnie każdym możliwym względem od moich prób których się nawet wstydzę pokazywać...
Wiem, wiem. Ćwiczyć, czytać, ćwiczycz, czytać... i tak w kółko. Jak już czasem ma wrażenie że nawet coś z tego zaczyna wychodzić, to wchodzę sobie tu na forum i jestem w kilka chwil brutlanie sprowadzony na ziemię. Ale za to w sumie chciałem forumowej braci podziękować, bo już przez kilka lat nosiłem się z zamiarem sprzedaży sprzętu lecz od czasu do czasu tu zaglądałem i choć czułem przepaść doświadczenia i umiejętności to jednak wasz zapał jest zaraźliwy, a efekty i relecaje tu prezentowane motywujące. Więc tymczas na pewno nie sprzedaję 😀
Po tym przydługim i ciut emocjonalnym wstępie, oto ona:

22.10.2024 - z ogórdka na obrzeżach Szczecina + trochę latarni do okoła, Bortle 5/6, momentami troszkę cirrusów, HEQ5 bez guidingu, N 150/750, Canon 70D.
20x20s, ISO 3200.

[Krzysztonn]

Wczorajsza 

[astrodamian27]

Jeszcze dzisiejsza kometa C/2023 A3 Tsuchinshan ATLAS 😁 

25.10.2024 

[polaris]

Z dzisiaj skąpana w miejskim LP. Może w weekend uda się wyskoczyć w teren na kometę?

[Thomas]

W końcu udało mi się zrobić  Seestarem w miarę przyzwoite zdjęcie komety.  Widać wyraźnie jak kometa szybko się przesuwa.

66x10sek Seestar S50

Edytowane 25 Października 2024 przez Thomas

[Przemek_K]

Materiał z 24.10 - z zebranych 230 klatek poszło do obróbki 160, zrobione wg jednego z tutoriali obróbki komety w Siril, do tego Gimp. Tyle udało mi się uzyskać, z pewnymi rzeczami nie umiem sobie poradzić ale i tak się cieszę, że wyszła mi taka kometa, do kolekcji na pamiątkę pięknego spotkania 🙂

ED80/600+flattener+Canon 60D na EQ3-2, 160 klatek po 8s, ISO3200, po 40 klatek dark, bias, flat. Obróbka Siril+GIMP:

 

[Zielu]

@Przemek_K a możesz podesłać link do tego tutoriala? mam ze 3 sesje tej komety (135mm i 750mm) ale walczę z obróbką bo szybkość przesuwania się komety jest zatrważająca. 

[Mirek]

Tak jak poprzednik proszę o linka do tego tutka.

[Przemek_K]

50 minut temu, Zielu napisał:

@Przemek_K a możesz podesłać link do tego tutoriala? mam ze 3 sesje tej komety (135mm i 750mm) ale walczę z obróbką bo szybkość przesuwania się komety jest zatrważająca. 

Proszę bardzo:

 

 

[sylwas72]

Dwie wersje, jedna na szeroko z 17.10 ( Aparat - Nikon D5100 / 18mm, 50 x 15 sek (12,5 min. - obróbka Seqator + Gimp)

Druga wersja 24.10 z teleskopu (SW 72ED Evostar, ASI 533MC Pro, 110x 30 sek (55 min.), obróbka Siril i Gimp)

[Damian P.]

Jeszcze ode mnie skromna, pamiątkowa kometa z telefonu. Na żywo piękna, warkocz nie mieścił się w polu widzenia Nikona 10x50. Gołym okiem ożywiła wspomnienia komety z dzieciństwa z lat 90-tych. Z każdym dniem widoczna w coraz lepszych warunkach, z coraz bardziej opóźnionym Księżycem, jednak coraz słabsza. 

16.10.24, godzina 18.54

17.10.24, godzina 19.02

19.10.24, godzina 19.13

21.10.24, godzina 19.21

21.10.24, godzina 19.23

22.10.24, godzina 19.25

[Krzysztonn]

1.11.2024 godziny wieczorne. Szału już nie ma ,ale w lornetce dalej ładnie się prezentuje. 

[lukost]

Moje pożegnanie z kometą - fotka z piątku, zrobiona Canonem 6d i Sigmą Art 50 mm, 20x30s. Mocno już osłabła, choć w lornetce 12x56 wciąż jest efektowna. W trakcie zbieranie klatek z przytupem przeleciały Starlinki - widok świetny, gdy gasły po kolei w okolicy Gwiazdy Polarnej. 

W prawej części są niestety jakieś artefakty - nie wiem czy to airglow, czy raczej efekt niskiego położenia obiektu i nie do końca ciemnego nieba. 

 

[Ciekawska]

Z miesięcznym opóźnieniem co prawda, ale też dzielę się swoimi obserwacjami (i kiepskimi zdjęciami z telefonu 😄). Na najlepszy czas widoczności komety specjalnie wybrałam się do Inwałdu, gdzie trafiły mi się 2 wieczory zdatne do oglądania.

Pierwszy to niedziela 13 października - po 18 zebrałam się wtedy z siostrą do pola, tzn. na wyższe części wzgórza, na którego zboczu mieszkamy. Tam, nomen omen, pokrywają go głównie pola uprawne, a więc i horyzont jest bardziej dostępny niż w centrum wsi. Na miejscu rozstawiłam APM 25x100. Atmosfera była naprawdę przejrzysta i tylko co jakiś czas przewalała się przez nią jakaś zbłąkana chmura kłębiasto-warstwowa. Problemem był za to wiatr, który potęgował i tak już dość niską temperaturę powietrza i sprawiał, że chłód stawał się jeszcze bardziej przenikliwy. 

W każdym razie rozstawiłyśmy się, ale minęło jeszcze kilkanaście minut, nim wieczorne niebo pociemniało na tyle, by dało się na nim wypatrzeć nasz cel. W tym czasie próbowałam odnaleźć go przy pomocy lornety w podobny sposób, który stosuję to odnajdywania Wenus na dziennym niebie, co się jednak nie powiodło. Wenus, nawiasem mówiąc, świeciła w tym czasie intensywnie tuż nad linią horyzontu. Wyciągnęłam oczy wyraka, by posnuć się nieco po niebie. W pewnym momencie, ok. 18:40, dostrzegłam na jasnym jeszcze niebie pojaśnienie rozciągające się na lewo i ku górze! Kometa! Od razu sprawdziłam czy wypatrzę ją gołym okiem, i tak! Siostra stwierdziła za to, że niczego jeszcze nie widzi, ale wręczyłam jej malutką lornetkę i nakierowałam gdzie względem odległych słupów ma patrzeć, i faktycznie jej się udało, a niedługo później dostrzegła ją także i gołym okiem. Szybko skierowałyśmy też ku niej APM, która ukazała żarzącą się intensywnie głowę obiektu, wyraźnie odróżniającą się od reszty warkocza.

Z każdą chwilą, w miarę jak Słońce zanurzało się coraz głębiej pod horyzontem, kometa stawała się coraz wyrazistsza. Jej okazały warkocz rozciągał się na na jakieś 7-8 stopni, od głowy komety do okolic gwiazdy 110 Vir, a kontrastowa wcześniej względem niego głowa komety zaczęła bardziej stapiać się z nim, płynniej przechodząc w jasny ogon. Mimo przenikliwego zimna, stałyśmy tak i patrzyłyśmy do samego zachodu komety - jak widać po rozmazanym zdjęciu poniżej - ręce trzęsły mi się z wyziębienia dość mocno... A później jeszcze musiałam tę wychłodzoną lornetę zanieść z powrotem do domu! Ale zdecydowanie było warto zmarznąć! 😄 

Drugi wieczór obserwacyjny nastąpił 3 dni później, w środę 16 października. Tym razem towarzyszyła mi mama. Wybrałyśmy się w niemal to samo miejsce co w niedzielę, ale jako że kometa nad horyzontem wznosiła się już znacznie wyżej, udało się nam ją dostrzec gołym okiem już spod domu - mama też zauważyła ją niemal od razu. W dodatku w drodze do pola uraczył nas przelot dość skupionych jeszcze Starlinków, które przemknąwszy ponad nami, na wschodnim niebie jeden po drugim schowały się w cieniu Ziemi.

Było po 19 kiedy rozstawiłyśmy się z lornetą, a ku naszemu zaskoczeniu w momencie tym okazało się, że towarzyszy nam Kiwi, który spod domu podążył za nami, i teraz ocierał się a to o nasze nogi, a to o statyw lornety, domagając się głaskania. Co do komety zaś, co prawda znajdowała się znacznie wyżej niż w niedzielę, ale widać było także, jak bardzo zmniejszyła się jej jasność. Odczuciu temu nie pomagał Księżyc dzień przed pełnią, który sprawiał, że zdjęcia z nieco dłuższym czasem naświetlania wyglądały trochę jak zrobione w dzień (jak widać na załączonym obrazku), a także znacznie mniej przejrzyste powietrze. Ale przynajmniej tak nie wiało. Coś za coś.

Popodziwiałyśmy kometę zarówno gołym okiem, okiem wyraka, jak i przez APM. Było mi trochę szkoda, że mama nie poszła z nami w niedzielę, kiedy Tsuchinshan-ATLAS była jeszcze jaśniejsza, ale obserwacje takiego obiektu to i tak była dla niej w zasadzie nowość, bo na NEOWISE się nie załapała w przeciwieństwie do siostry i taty. Po około godzinie oglądania, Kiwi wyraźnie zaczął dawać znać, że chce byśmy poszły z nim do domu, więc pokazałam mamie jeszcze Saturna, a także wypaliłyśmy sobie wzrok blaskiem Księżyca, który powodował łzawienie oczu po spojrzeniu nań lornetą, 😄 po czym zabrałyśmy się wraz ze sprzętem i kotem z powrotem.

O, i w trakcie tych obserwacji, zrobiłam też sobie pamiątkowe zdjęcie z kometą, wszakże z NEOWISE też mam fotkę. 

No i w zasadzie tyle było ze spotkań z 7 kometą, którą miałam okazję zobaczyć w swoim życiu. Miło, że w ciągu ostatnich 4 lat dwie z nich trochę zaspokoiły mój żal, że urodziłam się po tych wszystkich wielkich kometach końca XX w. haha! 😁

[Patryk P.]

Super relacja, przyjemnie się czytało 🙂 Zwłaszcza, że kometa jest już daleko, a pogoda za oknem...no coż, pominę to. Miło przypomnieć sobie tamten czas 🙂

Z wielkich komet z końca XX wieku, jak przez mgłę kojarzę tylko Hale’a-Boppa i to ledwo. Bardziej pamiętam samą sytuację, że tata mi ją pokazywał. Także podobnie, cieszę się z każdej "grubszej" komety 🙂

Edytowane 14 Listopada 2024 przez Patryk P.

[Charon_X]

Jak zawsze spóźniona obróbka  

 

16.10.2024

Canon 6d mod + APO 60/360

 

Canon 550D + Samyang85mm

 

 

17.10.2024

Canon 6d mod + APO 60/360

 

Canon 550D + Samyang 85mm

 

Canon 550D + kit 18mm

 

 

24.10.2024

Canon 550D+ Samyang 85mm

 

Canon 550D + Samyang 8mm (kometa widoczna nisko nad światłami)

 

 

25.10.2025

Canon 6D mod + ED 102/714

 

Canon 6Dmod + APO 60/360