Mgławica Ameryka Północna I Pelikan

[Andrzej F.]

Panująca dwa tygodnie temu deszczowa pogoda sprawiła, że wreszcie wziąłem się za obróbkę zaległego materiału, który czekał na mnie przez dłuższy czas. Te dni, kiedy niebo jest zasnute chmurami, potrafią być zarówno frustrujące, jak i twórcze. Zdecydowałem się zająć zdjęciami mgławicy Ameryka Północna i Pelikan, które są obiektami dość łatwymi do fotografowania ze względu na ich dużą jasność. To sprawia, że nawet amatorzy mogą uzyskać satysfakcjonujące rezultaty, szczególnie przy użyciu filtrów wąskopasmowych, które doskonale wydobywają szczegóły.

Zdjęcie mgławicy Ameryka Północna to złożona mozaika, składająca się z pięciu kadrów, które połączyłem w jednym ujęciu. Czasy ekspozycji w paśmie Ha wyniosły 12 razy po 900 sekund, co pozwoliło uchwycić głębię i kolorystykę tego fascynującego obiektu. W przypadku OIII i SII skorzystałem z pięciu ekspozycji, również po 900 sekund każda. Warto zaznaczyć, że zdjęcia były wykonane starymi filtrami Bader Planetarium, co miało swoje konsekwencje — gwiazdki w Ha zostały zastąpione komponentem RGB, aby uzyskać bardziej naturalny efekt.

Do tej obróbki użyłem wysokiej jakości sprzętu, który znacznie ułatwia pracę w astrofotografii. Moja kamera CCD FLI ML 11002 doskonale radzi sobie z uchwyceniem detali, a montaż ASA DDM 60 pro zapewnia stabilność i precyzję. Teleskop Newtona ASA 10N, z którym pracuję, ma bardzo dobre parametry optyczne, co w połączeniu z odpowiednimi filtrami daje naprawdę imponujące efekty.

Nie mogłem również pominąć trzeciego zdjęcia, które zrobiłem z wykorzystaniem kamery ATIK One 6M. Dla tego ujęcia skorzystałem z filtrów Antlia 3nm, które oferują niezwykle wąski zakres długości fal, co pozwala na uchwycenie jeszcze większej liczby szczegółów. Ekspozycje dla IC5070 wyniosły 17 razy po 900 sekund w paśmie Ha oraz 13 razy po 900 sekund w OIII i SII.