Skocz do zawartości

Księżycowe Zakamarki


Rekomendowane odpowiedzi

 

Jeszcze jedno ujęcie tego samego obszaru pokazanego w nieco większej skali, wykonane tego samego wieczora.

Być może nie wszyscy pamiętają, że bazaltowe równiny księżycowe, to nie tylko większe i mniejsze morza, ale także niewielkie obszary nazywane jeziorami. Oczywiście określenie to nawiązuje wyłącznie do ich niewielkich rozmiarów - morfologicznie są to takie same "morza" jak Morze Jasności czy Ocean Burz. Jest ich całkiem sporo (20) - niemal tyle co księżycowych mórz (22), choć jako obiekty niewielkie rzadko bywają uwzględniane na mapach i w związku z tym nie wszyscy je znają.

Jednym z nich jest Jezioro Dobroci (Lacus Bonitatis), widoczne jako równinny, ciemniejszy obszar otaczający od strony północno-wschodniej duży krater Macrobius wyróżniający się na zdjęciu rozmiarami i warstwowo opadającymi ścianami.

 

PALUS-SOMNI-&-SINUS-CONCORDIAE-2020-08-07-01.jpg

lacus bonitatis.jpg

Edytowane przez lulu
  • Like 6

pozdrowienia Łukasz   

BANER-BEZPROFILU.png.b4d0d25772f1ea42928d85737417bc2c.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 

Kontynuując senną tematykę księżycową i przemieszczając się w kierunku północnym od Bagna Snu (Palus Somni), pomiędzy kraterem Posidonius a parą kraterów Hercules i Atlas natrafimy na Jezioro Snów. Lacus Somniorum to największe "jezioro" wśród księżycowych "mórz". Jego pokaźna średnica jest trudna do jednoznacznego oszacowania, ponieważ obszar ten nie jest w wyraźny i regularny sposób odgraniczony od otaczających go terenów. Podaje się wartości w przedziale od 300 do nawet 384 km.

Niezależnie od tych kontrowersji, rozmiary Jeziora są zdecydowanie większe od wielu formacji cieszących się oficjalnie nazwą "morza". Dla porównania - średnica Morza Przesileń wynosi ok. 418 km. Ta jawna niesprawiedliwość została przyklepana przez IAU już w 1935 roku. No a potem nikt nie miał już głowy, żeby protestować...

 

LACUS-SOMNIORUM-2020-08-07.jpg

  • Like 7

pozdrowienia Łukasz   

BANER-BEZPROFILU.png.b4d0d25772f1ea42928d85737417bc2c.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 3 tygodnie później...

Zrobiłem wczoraj jeszcze próbę ze zbliżeniem się w zakamarki Księżyca używając trybu kadrowania w C60D, z CC6 daje to mniej więcej takie powiększenie jak na obrazku. Szału nie ma, pływający obraz przez kiepskie warunki swoje zrobił ale chętnie z tym poeksperymentuję więcej jak Księżyc będzie wysoko. To 20% z ok. 2000 tys. klatek, AutoStakkert, Registax6, RawTherapee:

Moon_31_08_2020_a1.jpg.6f6f823e125757dd97f42c4ac9e05c77.jpg

  • Like 7
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 

Kto wie gdzie szukać Mare Smythii? Starzy księżycowi wyjadacze oczywiście wiedzą - to morze słynie w kręgach miłośników obserwowania obiektów na granicy widocznej z Ziemi części Księżyca, ujawnianych czasem bardziej, a czasem mniej, w zależności od kaprysów księżycowej libracji. Na krawędzi tarczy Księżyca to niewielkie morze o ok. 200 km średnicy zaznacza się czasem jako spłaszczony fragment księżycowej okrągłości. 3 września obszar ten znalazł się na granicy terminatora w takim położeniu względem nas, że można było zajrzeć sobie z boku w głąb pogrążającego się właśnie w mroku, tajemniczego basenu Mare Smythii:

MARE-SMYTHII-2020-09-03--01.thumb.jpg.0455941c176d71637ee7a4d4da68ec3e.jpg

MARE-SMYTHII-2020-09-03--02.thumb.jpg.ae126ed419c0b753ac519022ddf26c3e.jpg

Jeżeli ktoś nie wie gdzie szukać tego obszaru, albo co gorsza nawet o nim nie słyszał, nie ma powodów do wstydu. Po pierwsze, mówiąc szczerze Mare Smythii nie należy do czołówki księżycowych przebojów turystycznych, a po drugie - z pewnością je znacie, chociaż niekoniecznie o tym wiecie. Kto bowiem nie widział słynnych zdjęć wykonanych przez dzielną załogę statku Apollo 11, pokazujących wschód naszej pięknej Ziemi nad powierzchnią Księżyca? Te zdjęcia wykonano właśnie nad Morzem Smytha:

1901989848_Apollo_11_Mission_Image_-_View_of_moon_limb_with_Earth_on_the_horizon_Mare_Smythii_Region_(5052744654).thumb.jpg.c040cc48b2cf37097a0397b42af8c41c.jpg

A tak obszar ten wygląda w rzucie z góry - znajdziecie tu bez trudu widoczne na zdjęciu formacje znajdujące się w pobliżu krawędzi Morza Smytha, w tym przede wszystkim kratery Gilbert i Kastner:

qm-lroc-1599174622923.thumb.jpg.9e828fc5509c1233508c5c45bf944a5c.jpg

 

Edytowane przez lulu
  • Like 6
  • Thanks 2

pozdrowienia Łukasz   

BANER-BEZPROFILU.png.b4d0d25772f1ea42928d85737417bc2c.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...
  • 3 tygodnie później...
  • 2 tygodnie później...

Gwiazdy południowo-wschodniej krawędzi tarczy - Langrenus i Petavius. Między nimi jest jeszcze Vendelinus - trzeci krater podobnej wielkości, najczęściej jednak niezauważany z powodu obecności dwóch prominentnych towarzyszy. Szkoda bo to ciekawy obiekt. Zainteresowanym polecam krótki tekścik na moim blogu w którym wyjaśniam dlaczego moim zdaniem zasługuje na uwagę: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/vendelinus-cichy-swiadek-historii-ksiezyca/

LANGRENUS-&-PETAVIUS-2020-09-04.jpg

Edytowane przez lulu
  • Like 7
  • Thanks 1

pozdrowienia Łukasz   

BANER-BEZPROFILU.png.b4d0d25772f1ea42928d85737417bc2c.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Moze troche offtopowo ale temat dotyczy Ksiezyca. Spieram sie z pewnym znajomym z FB , ktory uwaza ,ze sfotografowane przez niego kanaly lawy maja tylko 300m szerokosci a ja uwazam ze jednak wiecej , poniewaz wydaje mi sie ze z trudem uchwycil kraterek w Plato , ktory ma 1,7 km srednicy , a krateru obok o srednicy 0,94 km nie widac na jego zdjeciu. Jego sprzet to Newton 10 cali , soczewki Barlowa Televue 5x i Televue 2,5x oraz kamerka ASI 224MC oraz programy PIPP , Autostakkert , Registax. Podobnie uwaza ze gory w srodku krateru Kopernik maja po 700- 900 metrow srednicy kazda z osobna.  Zalaczam jego zdjecia , niech wypowiedza sie fachowcy ,bo ja na Ksiezycu znam sie bardzo slabo ale temat mnie zaciekawil.

Brak dostępnego opisu zdjęcia.

Obraz może zawierać: na zewnątrz

Obraz może zawierać: woda

Zdjecia o szarym kolorze pochodza z Lunar Reconaissance Orbiter . Uzyl on ich do pomiaru obiektow na swoich zdjeciach.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

33 minuty temu, lemarr7 napisał:

Podobnie uwaza ze gory w srodku krateru Kopernik maja po 700- 900 metrow srednicy kazda z osobna.  Zalaczam jego zdjecia , niech wypowiedza sie fachowcy ,bo ja na Ksiezycu znam sie bardzo slabo ale temat mnie zaciekawil.

Zdjecia o szarym kolorze pochodza z Lunar Reconaissance Orbiter . Uzyl on ich do pomiaru obiektow na swoich zdjeciach.

Specjalistą nie jestem ale Kopernik ma ponad 90 km średnicy. Średnica jego dna to w przybliżeniu polowa tego. Zaznaczony lewy łańcuch ma więc szacunkowo długość ok. 11 km. 700m to chyba lekka przesada, no chyba, że będziemy mierzyć średnice góry nie u podnóża ale wyżej.  Obraz jest dość ostry, tak że błąd związany z rozmazaniem nie powinien zbytnio fałszować tego szacunku.

kopernik.jpg

"Jeżeli godność nauk mamy oceniać według ich przedmiotu, to bez porównania najprzedniejszą z nich będzie ta, którą nazywają astronomią." Copernicus

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dzieki za odpowiedz , mysle tak samo. Ten kolega to jakis niereformowalny milosnik powerowania. Calkowicie offtopowo dodam ze ma filmilki Jowisza i Saturna i innych obiektow zrobione tym samym zestawem [Synta 10 Dobson , Televue Barlowy i kamera ASI 224MC] ,  Zalaczam link

https://www.youtube.com/channel/UCULSGlA15xMxC9GwyY17ydw/videos

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

9 września 2020 r. Znajdujące się na granicy terminatora Morze Jasności, Morze Spokoju oraz Morze Nektaru i otaczające je klify Rupes Altai. Na zachód od Mare Nectaris i Zatoki Grubiaństwa znajduje się miejsce lądowania misji Apollo 16. Wśród pozostawionych tam gratów do dziś zalega tam teleskop, za pomocą którego przeprowadzono pierwsze obserwacje astronomiczne z ciała niebieskiego innego niż Ziemia. Kilka słów na ten temat: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/apollo-16-i-teleskop-astronomiczny-ktory-pozostal-na-ksiezycu/

 

RUPES-ALTAI-2020-08-09-opt.jpg

  • Like 7

pozdrowienia Łukasz   

BANER-BEZPROFILU.png.b4d0d25772f1ea42928d85737417bc2c.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

3 września. Humboldt i jego charakterystyczne "centralne pasmo górskie". Na pierwszym planie Vendelinus, Petavius B i Petavius.

Ze względu na niekorzystną librację Humboldt widoczny jest w bardzo płaskiej perspektywie, ale ma ona swoje uroki, pozwalając obejrzeć centralne wzniesienia i brzegi krateru z perspektywy niskiej orbity - tak jak mielibyśmy szansę widzieć je na miejscu np. załogi Apollo 15, która miała okazję przelatywać nad tym terenem. To jeden z uroków obserwowania obiektów w pobliżu krawędzi tarczy Księżyca. Krótka refleksja na ten temat okraszona zdjęciami wykonanymi z pokładu Apollo 15 na moim blogu: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/niskie-loty-nad-kraterem-humboldta/

HUMBOLDT-&-PETAVIUS-B-2020-09-03--02.jpg

  • Like 9

pozdrowienia Łukasz   

BANER-BEZPROFILU.png.b4d0d25772f1ea42928d85737417bc2c.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Południowe, zryte kraterami wyżyny Księżyca? Trudno o mocniej zbombardowany meteorytami, a jednocześnie monotonny rejon księżycowego globu. Wydawać by się mogło, że to wielki kawał doskonale martwej skały. To jednak tylko pozory ? nie zawsze tak było!

Na zdjęciu widoczny jest m.in. Gemma Frisius. Krater okazuje się być siedliskiem wulkanizmu, o który nie podejrzewalibyśmy tej części Księżyca. Nieco informacji na ten temat zebrałem na moim blogu: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/gemma-frisius-wulkaniczne-poludnie-ksiezyca/

GEMMA-FRISIUS-REGION-2020-03-31.jpg

  • Like 8

pozdrowienia Łukasz   

BANER-BEZPROFILU.png.b4d0d25772f1ea42928d85737417bc2c.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

30 kwietnia 2020 r. W centrum zdjęcia, na granicy terminatora widoczny gigantyczny krater Deslandres o średnicy 235 km. Na prawo od niego widoczny wulkaniczny region Gemma Frisius. Skoro widać na tych terenach aktywność wulkaniczną, to gdzie się podziała lawa, dlaczego nie obserwujemy zalanych nią kraterów, jak na północy? Kiedy zakończył się księżycowy wulkanizm? A może jeszcze nie całkiem się zakończył, może księżycowe wulkany jeszcze wybuchną? Kilka słów na ten temat na moim blogu: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/gemma-frisius-i-nuklearny-wulkanizm-ksiezyca/

DESLANDRES-2020-04-30.jpg

Edytowane przez lulu
  • Like 6

pozdrowienia Łukasz   

BANER-BEZPROFILU.png.b4d0d25772f1ea42928d85737417bc2c.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...
  • 2 tygodnie później...
  • 4 tygodnie później...

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić obrazków. Dodaj lub załącz obrazki z adresu URL.

  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)