Skocz do zawartości

Doniesienia z Układu Słonecznego


Anna

Rekomendowane odpowiedzi

Info jeszcze ciepłe :D

1005613_541432442588599_1387296208_n.jpg

O odkryciu kolejnego, czternastego już księżyca Neptuna poinformował Electronic Telegram No. 3586 wydawany przez Międzynarodową Unię Astronomiczną.

Neptun dotychczas miał 13 naturalnych satelitów. Największy z nich to odkryty w roku 1846 Tryton. Najmniejsze księżyce Neptuna mają średnicę 40-60 km i odkryto je już w XXI wieku.

Electronic Telegram No. 3586, wydawany przez Międzynarodową Unię Astronomiczną, poinformował właśnie o odkryciu czternastego księżyca Neptuna, który otrzymał tymczasową nazwę S/2004 N 1. Obiekt został odkryty na obrazach nieba uzyskanych przez Teleskop Kosmiczny Hubble'a (HST) w latach 2004-2009. Aby wzmocnić stosunek sygnału do szumu, naukowcy dodawali do siebie wiele obrazów. Było to konieczne, bo nowy satelita jest bardzo słaby (jego jasność wynosi tylko 26.5 magnitudo) i niewielki, bo jego promień szacuje się na 8-10 km.

S/2004 N 1 porusza się po prawie kołowej orbicie o promieniu 105 300 km, co lokuje go pomiędzy orbitami dwóch innych księżyców Neptuna: Larissy i Proteusa.

Autorami odkrycia są: M. R. Showalter z SETI Institute, I. de Pater z University of California w Berkeley, J.J. Lissauer z NASA Ames Research Center i R.S. French z SETI Institute.

  • Like 1

sygna.jpg.34b28ab2c3163f0993f91c21ee542ccd.jpg

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 9 miesięcy później...

Saturn_Moon.png

 

Jest mały, wielkość ocenia się na nieco ponad pół mili (ok. 1 km), został niedawno dostrzeżony przez sondę Cassini. Jest też na tyle duży, że przyciąga lodowo-pyłową materię z otoczenia i może stać się...księżycem Saturna! Jeśli te przypuszczenia się potwierdzą, będzie to wydarzenie bez precedensu. Być może jesteśmy świadkami narodzin kolejnego naturalnego satelity Saturna  :blink: 

Pod koniec 2016 roku, orbita sondy Cassini ma być zmieniona, na taką, która zagwarantuje bliższe przyjrzenie się zewnętrznym rejonom pierścieni.

  • Like 3

sygna.jpg.34b28ab2c3163f0993f91c21ee542ccd.jpg

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 9 lat później...

"Największe satelity Ziemi"  (Tianyao Yang / APOD NASA).

Tytuł na pozór błędny, a naprawdę trafny.


"Co znajduje się w pobliżu Księżyca? To Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS). Chociaż ISS może wydawać się być fizycznie blisko Księżyca, tak nie jest - jest fizycznie blisko Ziemi. Znajdująca się na niskiej orbicie okołoziemskiej i krążąca wokół naszego wielkiego domu co około 90 minut, ISS została sfotografowana, gdy przechodziła obok Księżyca. Księżyc, który sam znajduje się na miesięcznej orbicie wokół Ziemi, i wykazuje tu fazę półksiężyca, ponieważ z Ziemi widoczny jest tylko zakrzywiony skrawek jego oświetlonej przez Słońce połowy. Prezentowane zdjęcie zostało wykonane pod koniec marca z Szanghaju w Chinach i pokazuje nie tylko szczegóły największego satelity Ziemi stworzonego przez człowieka, ale także szczegóły pokruszonej i jałowej powierzchni największego naturalnego satelity Ziemi. W ciągu najbliższych kilku lat ludzkość planuje wysłać na Księżyc więcej ludzi i maszyn niż kiedykolwiek wcześniej."

Tu warto wspomnieć pewne doniesienie swego czasu:

"Mamy drugiego naturalnego satelitę! NASA potwierdza: Ziemię obiega drugie, obok Księżyca, ciało niebieskie.

W porównaniu z Księżycem jest to drobinka, mierząca niespełna 100 metrów średnicy. Tym niemniej planetoida 2016 HO3 od blisko 100 lat towarzyszy Ziemi. Należy do kategorii “quasi-księżyców” – krąży po orbicie wokół Słońca, jednocześnie zapętlonej wokół Ziemi."

 

ISS ma jednak ponad 100 metrów więc, tak czy owak,  tytuł nadal wydaje się trafny. 🙂

https://www.crazynauka.pl/nasa-potwierdza-ziemia-ma-drugi-mniejszy-ksiezyc/

 

 

 

IssMoon_Yang_2599.jpg

 


https://apod.nasa.gov/apod/ap230612.html

 

Siema.
Wszystkie wszechświaty są wieczne

IssMoon_Yang_960.jpg

Edytowane przez Ekolog
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

O JWST pisano, że dostarczy materiału na wiele odkryć i nawet nie możemy odgadnąć jakich bo to wyniknie z danych oraz spostrzegawczości i inteligencji uczonych.

Mimo, że głównym celem są najdalsze, najstarsze obiekty w kosmosie to czasem kieruje swoje lustro na obiekty w Układzie Słonecznym.

Żeby mu tylko coś się nie przepaliło. 😉


Mamy znakomitą wiadomość.
Jeden z księżyców Saturna emituje fontannę cieczy spod lodu tak wysoko i na tyle często, że zagarnięcie jej do badań astrobiologicznych będzie dla przyszłej sondy łatwiejsze.

https://www.science.org/content/article/giant-plume-spotted-erupting-moon-saturn-might-contain-ingredients-life

 

Swoją drogą zobaczcie, że w opisie użyto słowa 'pióropusz', które opisuje przyodziewek głowy zanikający na planecie. Czy takie teksty za setki lat będą zrozumiałe? 🙂

 

Siema
Wszystkie wszechświaty są wieczne

Enceladus130623.jpg

Edytowane przez Ekolog
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"Zapnijcie pasy, naukowcy odkryli kluczowy składnik życia na lodowym księżycu Saturna" Mocno napisane. 😄

'To pierwszy raz, kiedy fosfor został odkryty w oceanie poza Ziemią.
Odkrycie to jest ostatnim elementem układanki, która sprawia, że ocean na Enceladusie jest jedynym znanym oceanem poza Ziemią, który zawiera wszystkie sześć elementów potrzebnych do życia – węgiel, wodór, tlen, azot, fosfor i siarkę.'

Więcej:

https://www.msn.com/pl-pl/wiadomosci/nauka-i-technika/zapnijcie-pasy-naukowcy-odkryli-kluczowy-składnik-życia-na-lodowym-księżycu-saturna/ar-AA1cBnRE?ocid=msedgdhp&pc=U531&cvid=f97d368ad02d4be1a0e431145a7d8a1e&ei=13

 

Naukowcy piszą skromniej:

Księżyc Saturna, Enceladus, kryje globalny, pokryty lodem ocean wodny.
Sonda Cassini zbadała skład oceanu poprzez analizę materii wyrzuconej w przestrzeń kosmiczną przez kriowulkaniczny pióropusz księżyca.
Analiza ziaren lodu bogatych w sól za pomocą analizatora pyłu kosmicznego sondy Cassini umożliwiła wnioskowanie o głównych substancjach rozpuszczonych w wodzie oceanicznej i jego zasadowe pH.
Fosfor, najmniej obfity z pierwiastków niezbędnych dla życia nie został do tego momentu wykryty w oceanie poza Ziemią. Wcześniejsze badania modelowania geochemicznego sugerują, że fosforany mogą być rzadkie w oceanie Enceladusa i innych lodowych światach oceanicznych. Jednak nowsze modelowanie rozpuszczalności minerałów w oceanie Enceladusa wskazuje, że fosforany mogą być stosunkowo obfite.
Poniżej prezentujemy widma masowe ziaren lodu emitowanych przez Enceladusa za pomocą analizatora pyłu kosmicznego sondy Cassini (Cosmic Dust Analyzer) wykazujące obecność fosforanów sodu.
Nasze wyniki obserwacyjne, wraz z laboratoryjnymi eksperymentami analogowymi, sugerują, że fosfor jest łatwo dostępny w oceanie Enceladusa w postaci ortofosforanów, a stężenie fosforu jest co najmniej 100 razy wyższe w wodach oceanicznych tworzących pióropusze księżyca niż w oceanach Ziemi. Co więcej, eksperymenty geochemiczne i modelowanie pokazują, że tak wysoką obfitość fosforanów można osiągnąć na Enceladusie i prawdopodobnie w innych lodowych światach oceanicznych.
Głównym czynnikiem jest prawdopodobnie wyższa rozpuszczalność minerałów fosforanu wapnia w porównaniu z węglanem wapnia w umiarkowanie alkalicznych roztworach bogatych w jony węglanowe lub wodorowęglanowe.

https://www.nature.com/articles/s41586-023-05987-9

Siema
Wszystkie wszechświaty są wieczne

PIA17202_-_Approaching_Enceladus.jpg

E_ring_with_Enceladus.jpg

PIA20011-SaturnMoon-Enceladus-NPole-Closeup-20151014.jpg

Edytowane przez Ekolog
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Link do zewnętrznej grafiki:
_20230428_nib_marsmoon.jpg

 

z portalu:
https://www.science.org/content/article/news-glance-u-s-rules-carbon-emissions-better-vehicle-batteries-and-mars-moon-s-close

Poniżej fragmenty z opisu z:

https://www.smithsonianmag.com/smart-news/see-the-first-detailed-close-ups-of-mars-moon-deimos-180982052/

Sonda kosmiczna obsługiwana przez Zjednoczone Emiraty Arabskie wykonała najbardziej szczegółowe zdjęcia marsjańskiego księżyca Deimos. Lecąc w odległości 100 km od małego księżyca, sonda o nazwie Hope znalazła się najbliżej Deimosa ze wszystkich statków kosmicznych od czasu misji NASA Viking 2 w 1977 r .
Obrazy, wraz z danymi zebranymi z instrumentów pokładowych, podważają istniejącą od dawna teorię, że dwa księżyce Marsa to przechwycone asteroidy – odczyty w ultrafiolecie i podczerwieni wskazują, że skład Deimosa jest bardziej podobny do powierzchni Marsa niż do bogatej w węgiel kosmicznej skały. Oznacza to, że mógł oderwać się od samego Marsa lub od swojego drugiego księżyca, Fobosa. Odkrycia te zostały zaprezentowane w poniedziałek na zgromadzeniu ogólnym Europejskiej Unii Nauk o Ziemi.
Ponieważ księżyce Marsa są pływowo zsynchronizowane z Marsem, zawsze pokazują planecie to samo oblicze (jak nasz Księżyc i Ziemia).
Deimos to mniejszy z dwóch księżyców Marsa, mierzący zaledwie 9 na 7 na 6,8 mil według NASA . Drugi,  Phobos, jest nieco większy, ma 17 na 14 na 11 mil.
Fobos był w przeszłości dobrze badany ze względu na jego bliskość do Marsa.
Znajduje się zaledwie 3700 mil od Czerwonej Planety, co daje mu najbliższą orbitę ze wszystkich znanych księżyców w naszym Układzie Słonecznym.
Milę mnożymy (z grubsza) przez 1.6 i mamy zaledwie 5920 kilometrów. Nasz Księżyc orbituje sto razy dalej od powierzchni jego planety!

Liczba 1.6 o tyle się jeszcze przypomina, że maksymalne sensowne powiększenie dla teleskopów zwierciadlanych z lustrem wtórnym w przestrzeni zbierającej światło niektórzy fachowcy zalecają liczyć z jej użyciem.
Mnożąc średnicę lustra głównego w milimetrach właśnie przez 1.6.
Życzę amatorom doczekania się sensownie tanich teleskopów zwierciadlanych z lustrem wtórnym umieszczonym pozaosiowo i znakomicie bezstratnie odbijających luster. 🙂
Wtedy wracamy do mnożenia przez 2.

Siema
Wszystkie wszechświaty są wieczne

NASA-Deimos-MarsMoon-20090221.jpg

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Przypomnę, że atmosfera ziemska działa ochronnie dokładnie tak jakbyśmy byli pod 10-metrową warstwą wody bo tyle samo waży każdy centymetrowo kwadratowy słupek powietrza nad naszą głową.

Phobos jest wzorcem lub może nawet faktycznym statkiem kosmitów bo miałby gruby pancerz ochronny. 😉

Teoretycznie zaawansowana cywilizacja kosmiczna mogła zbudować wielki, jajowaty statek kosmiczny na wielopokoleniową, milionletnią podróż i po dotarciu do US zaparkował on na orbicie Marsa. (E.)

'Krater Stickney, największy krater na marsjańskim księżycu Phobos, został nazwany na cześć Chloe Angeline Stickney Hall, matematyczki i żony astronoma Asafa Halla. Asaph Hall odkrył oba księżyce Czerwonej Planety w 1877 roku. Mierzący ponad 9 kilometrów Stickney ma prawie połowę średnicy samego Fobosa i jest tak duży, że uderzenie, które wyrzuciło krater, prawdopodobnie było bliskie rozbicia małego księżyca. Ten kolorowy obraz Stickney i okolic został zarejestrowany przez kamerę HiRISE znajdującą się na pokładzie sondy Mars Reconnaissance Orbiter, która przeleciała w odległości około sześciu tysięcy kilometrów od Fobosa w marcu 2008 roku. Pomimo tego, że grawitacja na powierzchni asteroidy podobnej do Fobosa jest mniejsza niż 1/1000 grawitacji ziemskiej, smugi sugerują, że luźny materiał zsunął się w dół wewnątrz ścian krateru w czasie. Jasnoniebieskie obszary w pobliżu krawędzi krateru mogą wskazywać na stosunkowo świeżo odsłoniętą powierzchnię. Pochodzenie ciekawych rowków wzdłuż powierzchni jest tajemnicze, ale może być związane z naprężeniami pływowymi doświadczanymi przez blisko orbitującego Fobosa lub samym uderzeniem tworzącym krater.' (APOD/NASA)
Siema
Wszystkie wszechświaty są wieczne

PSP_007769_9010_IRB_Stickney1024.jpg

mro.jpg

Edytowane przez Ekolog
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 miesiąc później...

Oprogramowanie Killer Asteroid Spotting może pomóc uratować świat.
Program HelioLinc3D, który został opracowany dla Obserwatorium Very Rubin w Chile, pokazał swój potencjał poprzez znalezienie przeoczonej skały kosmicznej,
która zbliży się do Ziemi. Nazwano ją 2022 SF289.

Konwencjonalne algorytmy potrzebują czterech zdjęć wykonanych w ciągu jednej nocy poruszającego się obiektu, aby potwierdzić, czy jest to prawdziwa skała kosmiczna.
Nowe oprogramowanie opracowane przez naukowców z University of Washington zmniejsza liczbę niezbędnych nocnych obserwacji o połowę,
zwiększając zdolność obserwatoriów do szybkiej identyfikacji tych litycznych pocisków.

Analizując dane z finansowanego przez NASA przeglądu ATLAS (Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System), program zauważył asteroidę,
której nie udało się dostrzec w ATLAS i podobnych przeglądach. Ma długość 600 stóp czyli mogłaby zniszczyć duże miasto.

Obserwatorium ma rozpocząć 10-letni przegląd nieba w 2025 r.

Instrumenty nowej generacji dla tego obserwatorium będą katalogować nie tylko asteroidy, ale wszystkie poruszające się obiekty,
w tym komety, lodowe światy poza Neptunem i obiekty międzygwiezdne.
Obserwatorium będzie maszyną dokonującą odkryć, a HelioLinc3D jest silnikiem.

https://www.nytimes.com/2023/08/05/science/space-asteroids-rubin-heliolinc3d.html

 

Siema
Wszystkie wszechświaty są wieczne

vrubin.jpg

Edytowane przez Ekolog
Odmiana nazwy obserwatorium
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

18 godzin temu, Ekolog napisał:

(...) Obserwatorium Vera Rubin w Chile (...) Obserwatorium Rubina (...) Instrumenty nowej generacji Rubina (...) Obserwatorium Rubina (...)

Zanim się napisze post, warto sprawdzić kim była Vera Rubin i jak w związku z tym należy odmieniać nazwę Obserwatorium Very Rubin.

  • Thanks 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 miesiąc później...

Z doniesienia wynika, że największe szanse na znalezienie życia naukowcy widzą w Europie. Przyjemnie się z tym zgodzić. 🙂

'Obce życie we Wszechświecie: Naukowcy twierdzą, że jego znalezienie to tylko kwestia czasu.'

Wielu astronomów nie zastanawia się już, czy gdziekolwiek we Wszechświecie istnieje życie.
Zamiast tego zadają sobie pytanie: kiedy je znajdziemy?
Wielu z nich jest optymistycznie nastawionych do wykrycia oznak życia w odległym świecie w ciągu naszego życia - być może w ciągu najbliższych kilku lat.
Jeden z naukowców, prowadzący misję na Jowisza, posunął się nawet do stwierdzenia, że byłoby "zaskakujące", gdyby na jednym z lodowych księżyców planety nie było życia
(ale trzeba będzie potem udowodnić, że nie przyleciało w bryle lodu wybitej przez jakiś impakt z lodowca na Ziemi - E.).

Należący do NASA Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba wykrył niedawno potencjalne ślady życia na planecie spoza naszego Układu Słonecznego - i ma na celowniku wiele innych światów.

Trzydzieści lat temu nie mieliśmy żadnych dowodów na istnienie planet krążących wokół innych gwiazd.
Obecnie odkryto ich ponad 5000, a astronomowie i astrobiolodzy mogą je badać z niespotykaną dotąd szczegółowością.

Według dr Subhajita Sarkera z Cardiff University, który jest członkiem zespołu badającego K2-18b:
"Wszystkie elementy są gotowe na odkrycie, które będzie czymś więcej niż tylko niesamowitym przełomem naukowym.
Jeśli znajdziemy oznaki życia, będzie to rewolucja w nauce, a także ogromna zmiana w sposobie, w jaki ludzkość patrzy na siebie i swoje miejsce we Wszechświecie".

https://www.bbc.com/news/science-environment-66950930

Pozdrawiam
Wszystkie wszechświaty są wieczne

europa_obce_zycie.jpg

eu2.jpg

Edytowane przez Ekolog
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wystrzelony z Ziemi w 2015 roku Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) orbituje nad Czerwoną Planetą i siedem lat później sfotografował tę pareidolię niedźwiedzia.
MRO ma, przede wszystkim, badać historyczne ślady istnienia i działania wody na Marsie oraz fotografować niewielkie obiekty na powierzchni planety. (dzisiejszy NASA Image of the Day)

https://www.nasa.gov/image-article/a-bear-on-mars/

Pozdrawiam
Wszystkie wszechświaty są wieczne

niedzwiedz.jpg

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Próbka z OSIRIS-REx to największa bogata w węgiel próbka asteroidy, jaką kiedykolwiek dostarczono na Ziemię, i pomoże naukowcom zbadać pochodzenie życia na naszej planecie dla przyszłych pokoleń.
Prawie wszystko, co robimy w NASA, ma na celu udzielenie odpowiedzi na pytania o to, kim jesteśmy i skąd pochodzimy
– powiedział administrator NASA Bill Nelson.

Wstępne badania próbki asteroidy Bennu sprzed 4,5 miliarda lat, pobranej w przestrzeni kosmicznej i sprowadzonej na Ziemię przez NASA, wykazują dowody na wysoką zawartość węgla i wody, co razem może wskazywać, że w skale można znaleźć elementy składowe życia na Ziemi.  

W ciągu pierwszych dwóch tygodni naukowcy przeprowadzili szybkie analizy tego materiału wyjściowego, zbierając obrazy ze skaningowego mikroskopu elektronowego, pomiary w podczerwieni, dyfrakcję promieni rentgenowskich i analizę pierwiastków chemicznych.

Do stworzenia komputerowego modelu 3D jednej z cząstek wykorzystano także rentgenowską tomografię komputerową, podkreślając jej zróżnicowane wnętrze.
To wstępne spojrzenie dostarczyło dowodów na obecność dużej ilości węgla i wody w próbce.

https://www.nasa.gov/news-release/nasas-bennu-asteroid-sample-contains-carbon-water/

Konkludując: Asteroidy lub planetozymale,  z których zlepiania się wyrosła Ziemia, miały już w sobie sporo węgla i wody
- pierwiastków potrzebnych do budowania złożonych cząstek (finalnie RNA) oraz unoszenia ich w optymalnym roztworze.  (E.)

Pozdrawiam
Wszystkie wszechświaty są wieczne

nelson-tagsam-shot-b.jpg

Edytowane przez Ekolog
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zniekształcone zaćmienie o wschodzie słońca.

Ciemny okrąg w pobliżu szczytu zaćmionego Słońca to Księżyc - podobnie jak ciemny szczyt tuż pod nim.
Dzieje się tak dlatego, że po drodze ziemska atmosfera miała warstwę niezwykle ciepłego powietrza nad morzem, które działało jak gigantyczna soczewka i tworzyło drugi obraz.
W przypadku normalnego wschodu lub zachodu słońca to rzadkie zjawisko optyki atmosferycznej znane jest jako efekt etruskiej wazy.
Prezentowane zdjęcie zostało zrobione w grudniu 2019 roku z Al Wakrah w Katarze.

https://apod.nasa.gov/apod/ap231009.html

Pozdrawiam
Wszystkie wszechświaty są wieczne

DistortedSunrise_Chasiotis_1080.jpg

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pierścienie Saturna mogły powstać w wyniku zaskakująco niedawnego zderzenia dwóch księżyców.
Naukowcy przeprowadzili złożoną symulację, która potwierdza tezę, że błyszczące drobiny dookoła tej planety pojawiły się setki milionów lat temu, a nie miliardy.
Saturn, mający 4,5 miliarda lat, jest prawie tak stary jak Słońce.
Uważano, że jego pierścienie są podobnie stare.
Gdy sonda Cassini badała otoczenie planety z bliska wyszło coś innego.
Przez miliardy lat materia pierścieni powinna zostać zabrudzone przez inne pyłowe śmieci kosmiczne.
Lodowe pierścienie okazały się jednak zbyt błyszczące i czyste aby były tak stare.

Nowe badanie wykazało, że zderzenie dwóch lodowych satelitów wyrzuciłoby mnóstwo zamarzniętych drobin.
Jeśli ten lód przekroczyłby granicę Roche’a, poniżej której pływy grawitacyjne planety powodują rozpad księżyców,
wówczas miałby szansę na utworzenie tych pierścieni.

Długotrwała debata na temat pochodzenia aureoli Saturna nie zostanie rozstrzygnięta po tym badaniu.
Podkreśla jednak, że pierścienie mają charakter efemeryczny i ciągle zmieniający się, a nie są statyczną dekoracją Saturna.

Film ze zderzeniem:

https://vp.nyt.com/video/2023/09/28/111755_1_28sci-saturn-vid_wg_720p.mp4

Opis:

ttps://www.nytimes.com/2023/09/28/science/saturn-rings-moons-formation.html

Pozdrawiam
Wszystkie wszechświaty są wieczne

 

klatka.jpg

saturn_z_c.jpg

Edytowane przez Ekolog
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić obrazków. Dodaj lub załącz obrazki z adresu URL.

  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)