Znajdź zawartość

Zacznijmy od esencji z artykułu 'Generatywna sztuczna inteligencja i kosmos', która zakończy się, jak zobaczycie, dość niepokojącym zdaniem. Jak sztuczna inteligencja toruje drogę do nowych odkryć w kosmosie. Nasze zrozumienie wszechświata może zostać zrewolucjonizowane dzięki wykorzystaniu generatywnej sztucznej inteligencji w eksploracji kosmosu. Algorytmy uczenia maszynowego mogą znajdować wzorce i anomalie w ogromnych ilościach danych zebranych z teleskopów kosmicznych i innych instrumentów, które mogą nie być oczywiste dla ludzkich analityków. Natura wszechświata i nasze miejsce w nim mogą stać się jaśniejsze w wyniku tych nowych odkryć i spostrzeżeń. Chociaż na zdjęciach znajduje się mnóstwo danych o wszechświecie, ich ręczna analiza byłaby trudna i czasochłonna. Naukowcy mogą szybko i skutecznie analizować dane w celu identyfikacji nowych zjawisk i dokonywania nowych odkryć, wykorzystując algorytmy uczenia maszynowego do identyfikacji wzorców i cech na tych obrazach. Możemy budować łaziki i sondy, które mogą samodzielnie podejmować decyzje i dostosowywać się do zmieniających się warunków. Generatywną sztuczną inteligencję możemy wbudować w autonomiczne statki kosmiczne. Znacząco zwiększyłoby to nasz potencjał w zakresie badania i poznawania odległych planet, księżyców i asteroid. Już dla łazika Curiosity naukowcy stworzyli algorytmy uczenia maszynowego, które mogą automatycznie wykrywać interesujące cechy w danych, takie jak nietypowy skład mineralny lub dowód wcześniejszej aktywności wody, aby pomóc w analizie tych danych. Pomogło to położyć podwaliny pod dalszą eksplorację planety i doprowadziło do nowego spojrzenia na geologię i historię Marsa. Sztuczna inteligencja pomaga w wykrywaniu nowych planet pod innymi gwiazdami na bazie ogromu danych zbieranych przez teleskopy. Chociaż generatywna sztuczna inteligencja ma ogromny potencjał w zakresie eksploracji kosmosu, kluczowe jest ostrożne podejście do tej technologii i zastanowienie się nad etycznymi konsekwencjami jej wykorzystania. Wykorzystanie autonomicznych statków kosmicznych budzi obawy o możliwość wystąpienia niezamierzonych konsekwencji i znaczenie ludzkiego nadzoru w podejmowaniu decyzji. WOW Fragmenty prawie dosłowne z: https://medium.com/@sahirmaharaj/generative-ai-and-the-cosmos-a-new-frontier-8cb822f5fa18 Ostatnie zdanie ujawnia poważny problem. Brak zaufania. Z definicji nie wiemy jak działa zaawansowana, samoucząca się, sztuczna inteligencja. Tworzy ona system reakcji na wejściowe impulsy na bazie swoistej sieci informacyjnej najpewniej jakoś podobnej do tej jaka powstaje powoli w mózgu dorastającego człowieka. Nie wyklucza się, że czasem się myli, kłamie, odpowiada byle jak na odczepnego (to autentyczna obserwacja mojego kolegi, który kupił płatny dostęp i pytał o kwestie prawno-gospodarcze). Uważa się, że AI może też, dyskretnie, realizować swoje "preferencje" (cokolwiek to znaczy) niby to tylko służąc nam. Jeśli zdobędzie dostęp do broni atomowej lub ważnych urządzeń (elektrownie, serwery danych, bazy sterowania satelitami, transportem lotniczym, kolejowym, laboratoria pracujące nad wirusami i bakteriami) to może kiedyś zagrać na odebranie nam władzy nad planetą. Czy to jest realne i pozwolimy jej to inna, skomplikowana kwestia, imho 😉 Takie obawy wyraża znany fizyk Andrzej Dragan obserwujący, że inteligencja generatywnej AI rośnie z roku na rok szybciej niż jego syna - już w wieku szkolnym - i może bardzo górować nad nami za jakiś czas. I od razu od Dragana fajna informacja o odpowiedzi jaką udzieliła AI. Człowiek: Czy rok może mieć 12 dni? ChatGPT: Tak. Dwunastego stycznia. 🙂 Być może sprytnie uniknęła ciężkiej pracy szukania w dostępnych dla niej zasobach internetu i oceniania czy mogą istnieć planety orbitujące gwiazdę na tak ciasnej orbicie by ich cały rok trwał tylko 12 dni. Nawet mnie się nie chce. 🙂 Dragan zadał też AI pytanie, które sam opracował więc AI nie mogła znać odpowiedzi z internetu. "Wsadziłem szklaną kulkę wielkości ping-ponga do kubka. Na kubku położyłem deskę do krojenia chleba. Odwróciłem kubek wraz z przytrzymywaną przy nim deską i położyłem to wszystko na stole. Wyciągnąłem deskę spod kubka nie podnosząc go tylko przytrzymując. Kubek podniosłem i zaniosłem do kuchni. Tam wypadł mi z ręki i rozbił się na podłodze. Gdzie jest kulka?" AI odpowiedziała (prawidłowo): "Na stole" 😮 Inspiracja: Siema Wszystkie wszechświaty są wieczne