Ranking użytkowników

Przy okazji tej pracy znalazłem inne odniesienie: Passiflora Caeruela. Dla zinteresowanych odsyłam do wyszukiwarek internetowych co to za "Rzecz" 🙂 CFF Apo 92/Asi1600 Łącznie pod 30h filtrami SHO w klatkach 5min

Letni wypad z synem pod namiot w Bieszczady zaowocował takim oto zdjęciem. Połowę materiału zebraliśmy w Wołosatem, a resztę pod wiejskim niebem u teściów. Samego obiektu chyba nie ma potrzeby przedstawiać. Sprzęt, parametry akwizycji i obróbka: TS APO 65q, Canon 1100D mod., ISO 800, 56x300 sec. 20.08.2020; 21.08.2020; 24.10.2020 PixInsight; Photoshop

IC 348 znana również jako IC 1985 to gromada otwarta znajdująca się w gwiazdozbiorze Perseusza w odległości 890 lat świetlnych. Otoczona jest mgławicą refleksyjną vdB 19 gdzie światło gwiazd gromady jest rozproszone przez obłoki pyłu tworząc tą niezwykłą mgławicę. Gromada składa się z ponad 300 gwiazd w wieku od 2 do 3 milionów lat. Na niebie widoczna jako obiekt o jasności 7,3 magnitudo i rozmiarach 10' kątowych. Porwałem się na obiekt który mało kto fotografuje z naszego otoczenia w tej skali. Nie jest łatwy a jeszcze w tych warunkach których robię. No cóż po długiej i żmudnej obróbce c

NGC 7822 (również Sharpless 2-171) – obszar H II (również mgławica emisyjna) znajdujący się w konstelacji Cefeusza. Został odkryty 16 listopada 1829 roku przez Johna Herschela oraz skatalogowany przez Stewarta Sharplessa w jego katalogu pod numerem 171. Znajduje się w odległości około 3000 lat świetlnych od Ziemi (źródło: Wikipedia). Mgławica ta, dla mnie jest całkiem nie podobna do niczego, ale spotkałem się gdzieś z nazwą Głowa Diabła... hmmm... ja tu żadnej głowy diabła nie widzę. Z uwagi na powszechnie panującą niepogodę, materiał na zdjęcie zbierałem w przerwach między chmurami od paź

Gdy w końcu przebrnęłam przez kolejną sesję egzaminacyjną na studiach (co trochę trwało z uwagi na dużą liczbę egzaminów), w końcu z czystym sumieniem mogłam zasiąść do czegoś, co powinnam była zrobić jeszcze latem zeszłego roku. Ale zaraz, z czystym sumieniem? Pisanie relacji pół roku po obserwacjach i publikacja jej na Forum po tym czasie nie świadczy zbytnio o jego nieskazitelności… Teraz więc, przy temperaturze na polu spadającej poniżej 10 stopni Celsjusza, przenieśmy się o 6 miesięcy w przeszłość i o kilka stopni szerokości geograficznej na południe – do sierpniowych, chorwackich no

Dziś przedstawię wam urokliwą mgławicę emisyjną, która w katalogu NGC występuje pod numerem 2174. A może jednak 2175? Sam nie wiem którego numeru użyć... A Dlaczego? Wyobraźcie sobie, że jest rok 1886 i Johan Ludvig Emil Dreyer, duński astronom żyjący w Irlandii, planuje publikację drugiego suplementu do "Ogólnego katalogu mgławic" (General Catalogue of Nebulae) Johna Herschela. Jednak Rada Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego prosi go, aby zamiast suplementu stworzył zupełnie nowy katalog. I tak w 1888 roku Dreyer opublikował "Nowy katalog ogólny mgławic i gromad gwiazdowych, będąc

Mój pokój zamienia się w kamieniołom. Jak tak dalej pójdzie, to za jakiś czas będę przedzierał się korytarzami i tunelami wydrążonymi w stosach „kamieni”. No dobra. Póki co, nie jest aż tak źle. Jeszcze niecałe półtora roku temu byłem w posiadaniu jednej skamieniałości, którą znalazłem przypadkowo w pracy, kilka lat wcześniej, kiedy pracowaliśmy przy ścieżce rowerowej. Z tego co wiem, był to ślimak – wzór, który słabo się jeszcze na nim zachował, mógłby sugerować, że to amonit, jednak muszla nie jest zwinięta w jednej płaszczyźnie, co jest cechą charakterystyczną dla amonitów. Ów ślimak,

W końcu wylądowała u mnie kolorowa kamerka do astrofoto 🙂 Do tej pory opierałem się dość skutecznie i „pracowałem” z kamerkami mono, albo lustrzankami. Ale w końcu zdecydowałem się nieco przemeblować mój zestaw turystyczny i ze względu na wymaganą prostotę wyleciała z niego kamerka mono z kołem filtrowym. Na początek zamiast niej w zestawie pojawiła się modyfikowana lustrzanka. Jest jeden bardzo ważny powód, dla których warto kolorowe zdjęcia kosmosu robić właśnie lustrzanką – to cena (chyba że lustrzanka kosztuje więcej niż dedykowana kamerka, wtedy nie ma to większego sensu). Stosunek ceny

Elegancko wyszło. Pamiętam (to już 8 lat minęło), jak robiłem podobne mozaiki i miałem chrapkę na zrobienie każdego dnia w takiej postaci. Ale trochę mi brakło pary 🙂 (po kliku pełna rozdzielczość). A przy pierwszej mozaice oczywiście źle policzyłem kadry i mi wyszła nadgryziona Gwiazda Śmierci 🙂

Drugi z serii testów ,który przeprowadziliśmy,pod katem sprawności okularów ,w dostrzeganiu subtelnych szczegółów w DSO. Nie braliśmy pod uwagę, stopnia punktowości gwiazd na brzegach pola (koma), i ostrości diafragmy, testy takie , jak i testy na planetach ,są powszechnie dostępne w sieci ,wystarczy poszukać. WARUNKI 01.02.2021r. Niebo czyste, chociaż jego jasna barwa, sugeruje obecność cirrusów w najwyższych warstwach atmosfery, dodatkowy czynnik rozjaśniający, śnieg. Zasięg maksymalny ok .6mag, seeing II/IIIA. Mroźno tem. -6*C, Całkowita adaptacja wzroku(90min), tetuj

To podnieśmy trochę poprzeczkę :) 4500x4500 pix - polecam full res. To co tu prezentuję to 40% oryginału który ma rozdzielczość 10000x10000 pix:)

NGC 2392 znany jako Eskimos(Gem) Newton 14" f/4.2 (20.02.2021r) Szkic robiony podczas I kw.Księżyca,ale widoczność była żyleta,łysy prawie nie robił halo. Seeing IIIA Centralna otoczka wokół gwiazdy pojawiła się już przy 250x(Fujiyama HD othro 6mm), ale dopiero zwiększenie powera ,do 450x(Takahashi TOE 3,3mm) ,pokazało ją bardzo wyraźnie.Następny skok ,to już 675x(TOE 3.3mm+konwerter 1,5x)ukazały się nierówności w jasności otoczki centralnej,chociaż przy takim seeing trudno było złapać ostrość. Szkic 450x bez filtra Pozdrawiam Irek.

Uszatka zwyczajna, uwieczniona podczas spaceru z żonką nieopodal kruszwickiej kolegiaty 🙂

Moja śmieszna kulka przy Marsie Łukasza to żart, ale i tak jestem zadowolony. Dzięki @Lukasz83 za cenne wskazówki, na zlocie stawiam piwo 😄

14.02.2021 cz.1 Kolejna udana sesja za mną. Ta noc była piękna i zapewne wielu z Was ją wykorzystało. Ja wytrzymałem trzy godziny na -18 stopniach. Przez ostatnie trzy dni miałem różne przemyślenia na temat tego co napisać. Postaram się krótko bo sam jestem zwolennikiem małej ilości tekstu popartego zdjęciem, grafiką itp. Może dlatego tak bardzo przypadł mi do gustu "Atlas Kosmosu" od National Geographic, który mam zamiar skompletować ale o tym w innym temacie. Wypunktuje tematy, którymi chcę się podzielić: 1. Wymyśliłem że obserwacje, które obecnie prowadzę będą dobrym poligo

Klasyk. Materiał z późnej jesieni, zebrany z pomocą Sigmy A 50 mm, Canona 6d i SkyTrackera. Jakieś dwie godzinki w klatkach po 120 s. Starałem się być łagodny i nie wyciągać nic ponad miarę, ale czy ktoś zrozumie takie nieprzesadzone podejście? 😉 Swego czasu fajny/inspirujący kadr popełnił Marcin https://astropolis.pl/topic/51928-podniebny-myśliwy/ A jeżeli ktoś chce samo tło, to owszem, też dotarłem do starnet++. Ale jakoś dziwnie to wygląda bez gwiazd....

24.02.2021. Schickard to księżycowy krater uderzeniowy o średnicy 212 km i głębokości 1,5 km. Leży w pobliżu południowo-zachodniej krawędzi Księżyca. Nazwany został na cześć Wilhelma Schickarda (22 kwietnia 1592-24 października 1635), który był niemieckim profesorem hebrajskiego i astronomii. Poniżej próba oddania jego wyglądu na uproszczonym szkicu. Księżycowe formacje mające dużą ilość detali wymagają szczególnej koncentracji i duuuuużooo cierpliwości, której mi wystarczyło tylko na 50 minut. Im więcej szczegółów przenoszę na papier tym trudniej się odnaleźć przy rysowaniu ko

Pierwsze światło Lunt 50 Double Stack i ASI 178 MM. Obróbka kuleje, ale jest potencjał.

Po prawie roku, od kiedy umieściłem na forum moją pierwszą gromadkę, też M44 (https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/21368-m44-moja-zabawa-z-gromadami-i-walka-z-księżycem/), przeszedłem długą drogę M44 to gromada otwarta w gwiazdozbiorze Raka, mająca kilka popularnych nazw, takich jak Żłobek, Gromada Ul, Pszczółka czy Praesepe. Messier dodał ją do swojego katalogu 4 marca 1769 roku. Jest oddalona od ziemi o ok 577 lat świetlnych a jej średnica wynosi mniej więcej 16 lat świetlnych. Żłobek uznawany jest za młodą gromadę, bo jej wiek szacowany jest na niewiele

Nieco ponad 6 godzin materiału w trzech wczesnych nockach. Niestety pierwsze dwie sesjie robione przez "zapylone" niebo, bo tak to wyglądało, a trzecia już w pełni księżyca. 🙂 Heq5, apo65f, Asi533, L-extreme, Bortle 8 70x5minut + drobiazgi na sam Trapez 🙂

Moje styczniowe podejście do Głowy Wiedźmy na Podhalu 🙂 Po przejechaniu 150 km i kilkugodzinnych problemach ze sprzętem (spalony sterownik montażu), byłam przekonana, że nocka z głowy... wkurzona wrzuciłam na SWSA mojego Evostar 72ed z Canonem 6d. Poniżej prezentuję efekt 2-godzinnej sesji. Canon 6d mod, Evostar 72ed, flattener/reduktor 0,85x, SWSA, 130x60sek, ISO 3200

kolejny ustrzelony obiekt w poprzednie niezbyt udane (pogodowo) nocki tym razem padło na ciemną (powierzchniowo) M101 - żeby nie było za prosto - oczywiście Księżyc daje swoje tak więc 50 x 3 minuty - ASI1600 MMPro + ZWO dualband i niebieski oldskoooolowy SW 102/500 ( SuperAchro VeryAberrating 😉 ) tutaj już drugi pseudo/sztuczny-flat w moim wykonaniu - troszke lepiej mi poszło niż poprzednim M81 razem 🙂

A kormoranom się popitoliło i nad Bałtyk zawitały 🙂 Siedzią razem z mewskami na falochronach,

Sh2-82 oznaczona również jako LBN 129 jest to połączenie mgławicy emisyjnej i refleksyjnej, która znajduje się w gwiazdozbiorze Strzały w zaciemnionym rejonie Drogi Mlecznej. Przypomina ona nieco Kokona IC 5146. Jej odległość szacowana jest na 3950 lat świetlnych. Gwiazdą odpowiedzialną za świecenie mgławicy jest gwiazda oznaczona jako HD 231616 o wielkości 10,1 magnitudo. Na podstawie obserwacji fal radiowych stwierdzono ,że jest to miejsce gdzie zachodzą procesy gwiazdo twórcze. Sh2-81 na niebie zajmuje obszar o rozmiarach 9’ x 9’ kątowych. Materiał zbierany latem przez refraktor TSAPO130

Byłem pewien, że zaplanowany w styczniu kadr storpeduje pogoda. A tu niespodzianka 🙂 Słońce zachodzi na tle Babiej Góry, gdyby ktoś chciał taki kadr w kolekcji to powtórka w tym roku 19 sierpnia 😉 Szczyt po lewej to Ćwilin, po prawej Śnieżnica i przełęcz Gruszowiec pomiędzy nimi. Będzie jeszcze wersja w kolorze i film (jak mi go córka złoży bo ja się na tym nie znam 😄 ) 21 lutego 2021, godzina 17.01

Hm...+21*C w cieniu, w lutym ? Czyżby już ? Aktywność Słońca wzrasta, i widoczki co raz bardziej efektowne. ☺️

W końcu, zima w tym roku dopisała 🙂 Mróz też, w tym roku był nie miały, wyrysował takie cuda:

Dłuższy czas niepogody i odrobinę więcej prokrastynacji w pracy poskutkowały tym, że znalazłem chwilę na obróbkę części materiału z 2020 roku. Na początek podsumowanie wszystkich planet wraz ze Słońcem w widmie h-alpha, oraz kilka faz Wenus. Na warsztacie pozostał jeszcze Mars 🙂

01.02.2021 cz. 2 Z Zająca powędrowałem w stronę Wielkiego Psa, potem do Jednorożca i Rufy. M 41 Gromada otwarta znajduje się tuż pod Syriuszem. Długo naświetlane zdjęcia świetnie prezentują ten duet. M 50 Kolejna gromada otwarta tym razem w Jednorożcu. Szukanie obiektów w tej części nieba - nisko nad horyzontem, nie jest zbyt proste. Jest niewiele gwiazd widocznych gołym okiem , które służą nam za drogowskazy. Ale Hyperion 31 mm to prawie 4 stopnie pola widzenia ( pas Oriona mieści się w okularze ), więc znalezienie obiektu to tylko kwestia czasu. Tym bard

A ja ćwiczę rękodzieło. Mój pierwszy las w słoiku...a raczej klif..

25.02.2021. Księżyc dzień przed pełnią w poświacie saharyjskiego pyłu. Szukam kolejnego krateru do szkicowania. Moją uwagę przykuwa tym razem krater Riccoli z wychodzącą na północny-wschód prostą, czyli Miyamori Valley. W kręgu europejskim struktura znana jest jako "krzyż św. Andrzeja". Nie ukrywam, że tylko dzięki wpisom na Astopolis kolegi Loxley’a mam świadomość istnienia tej formacji. Riccoli jest położony przy zachodniej krawędzi Księżyca, na północny-zachód od Grimaldiego. Krater ma średnicę 146 km i głębokość 2,3 km. Nazwany na cześć Giovanni Battista Riccioli, który

Już mnie niektórzy wzięli skrytykowali że mgławicę sfotografowałem, no to wracam do Księżyca - co robić... 20 lutego.

Syf taki, że wszystkie klatki z samolotami poszły do kosza. Zatem jeszcze fotki z zachodu za Babią Górą: I krótki film:

Dziś warunków nie było ale musiałem spróbować złapać te protki :) Nagrywane przez chmury, gain 2x taki co zwykle by trzymać histogram na jakimś poziomie. Bardzo ciężko stackuje się taki materiał gdzie są skoki jasności + falujący seeing + ciągłe korekty w prowadzeniu. Na razie fragment z najciekawszym fragmentem. Jak podołam będzie jeszcze pełna tarcza. Nagrywane przed południem. Lunt 50 + ASI 178MM

21 luty 2021. Po długiej przerwie kolejny szkic. Tym razem wybieram krater Plato, znajdujący się blisko północnej krawędzi Morza Deszczów/ Mare Imbrium/. Jego średnica to 100 km, a głębokość 1 km. Dno krateru jest płaskie i zalane zastygłą, ciemną lawą. Plato jest otoczony wałem o wysokości około 2000–2400 metrów. Nazwa krateru upamiętnia Platona, jednego z najwybitniejszych filozofów starożytności. Warunki obserwacji balkonowe z przejrzystością na szóstkę i seeingiem AIII. Sprzęt jak zwykle MAK150 SW na EQ5 oraz Bino Maxbright I z parką BCO18. Pozostałe dane na szkicu. Pozdrawiam

W Szczecinie niezmiennie zaszło i dziś 😁

I jeszcze jedno ujęcie.

Jeszcze jeden kadr z wczoraj, skupiając się na największej protuberancji. Składane z drizzle 1,5x, osobno nagrywana tarcza i osobno protka.

Walentynkowe Słonko około południa :)

Egzotyczny i mało znany obiekt. Nieoklepany kadr dla koneserów Na forum widziałem go jedynie u @.zombi. w dwóch odsłonach. Wycelowałem w niego moim Kotkiem w najnowszej konfiguracji sprzetowej. Ujęcie bardziej na rozpoznanie, niz finalne ukazanie delikatnych włókien supernowej. Setupik powstał głownie na 2 obiekty - ten oraz inny, równiez mało znany SNR (w lato). QHY695A, WO RedCat, Chroma 5nm Ha, Ioptron CEM60-EC, jedynie ok 40x20min bin1, skala 3,8"/px W planach doplanie o wiele wiecej materiału + tlenik, ale to zapewne do listopad/grudzien.

Moja mini współprodukcja o Księżycu;) Milego ogladania;)

1 luty 2021. Bardzo mroźny poranek, który rozpoczął się dla mnie po drugiej w nocy obserwacjami tak dawno nieoglądanego już przeze mnie Srebrnego Globu. Spodziewałem się lepszego seeingu przy tak silnym mrozie, ale niestety po próbach w bino MB I z okularami Plossla GSO 25 mm i kolejno parami BCO18 oraz BCO10, w końcu decyduje się na szkic Theophilusa w BCO18. Obraz w czasie szkicu zmienia się co chwilę, raz rozmazując całkowicie to znowu tracąc na kontraście przez mniej lub bardziej snujące się wysoko delikatne cirrusy. Po około piętnastu minutach muszę uciekać na chwilę do mieszkania, aby ro

Koledzy, ja naprawdę bardzo proszę o jakieś minimum kultury, jakąś elementarną ludzką empatię - i o niezawyżanie poziomu! Układanie mozaiki z więcej niż 4 kadrów powinno być zabronione regulaminowo jako szkodzące zdrowotności. Lepiej zajmijmy się odkryciem nieprawomyślnej tęczy na Księżycu. Objawiła się na zdjęciu z 20 lutego na wałach kraterów w okolicy podbiegunowej, na krawędzi terminatora. Widać to szczególnie na wale kraterów Gruemberger, Morteus i Short, chociaż ślady takiej tęczy ciągną się moim zdaniem w kierunku północy, przechodząc przez Maginusa i wyżej. Kto wyjaśni co to? Światło u

No bo cóż innego? Nabyłem nową kamerkę ZWO ASI 178mc żeby zasadzać się na Księżyc i planety. Ale podobnież że nadaje się też i do DS. Nie wyznaję się na tym za bardzo, ale ponieważ kamerkę nabyłem jeszcze przed świętami, a pogody od tego czasu co kot napłakał i zdołałem wypróbować ją na Księżycu ledwie kilka razy, więc postanowiłem spróbować na najsłynniejszym DS-ie. Wiem że gwiazdki są krzywe, ale zebrałem tylko 50 ujęć po 6 sekund każde i uciekłem przed wiatrem i zimnem, więc potem nie bardzo miałem jak ujmować z tego skromnego zbioru - musiałbym wywalić połowę poruszonych z powodu silnego w

23.02.2021. Krater Harpalus, położony na Morzu Zimna /Mare Frigoris/, na wschodnim krańcu Zatoki Rosy /Sinus Roris/. Jego średnica wynosi 39 km, a głębokość 2,9 km. Harpalus był starożytnym greckim astronomem. Jest to mój drugi szkic tego krateru. Struktura stanowi pozornie łatwy cel do szkicowania, ponieważ jego otoczenie i sama struktura wału jest dosyć mało skomplikowana. Jednak mimo tego trudno oddać jego jego realny wygląd na rysunku (przykład poniżej). Poniżej pierwszy szkic Harpalusa zrobiny MAK-iem 127 dwa lata wcześniej. Na poniższym rysunku północ z

Podsumowanie opozycji oraz sezonu marsjańskiego 2020.

pierwszy raz avikowałem kamerkom księżyc , po 1200 klatek .kamerka asi 290 , teleskop meade lx200 8 cali

To moje trzecie spotkanie z tym przepięknym obiektem - tym razem blisko, na tyle na ile pozwolił FOV mojego zestawu. LBN 1622 leży w całości na tle wodorowego obłoku Pasa Oriona w jego północnej części. Setup: FS 128, ATIK ONE 6.0 na ASA DDM 60. Ha: 70x1200 sekund, L: 65x300 sekund, R,G,B - po 45x300 sekund każdy kanał.

Dzisiaj mroźno, ostry, przenikliwy wiatr i seeing niestety kiepski. 😐 Wersja Black Sun

01.02.2021 cz. 3 Postaram się napisać najkrócej jak się da :-) Kosmos fascynował mnie od kiedy pamiętam. Obserwacjami astronomicznymi zająłem się nie dawno. Nie będę nakreślał całej drogi ale w tym momencie ( kiedy to piszę ) mam jedno spostrzeżenie co do moich kilkuletnich obserwacji nieba. Mianowicie - przez ostatnie trzy miesiące widziałem więcej niż przez cztery poprzednie lata. Musiałem przejść pewną drogę żeby znaleźć się w tym punkcie. Celowo nie piszę "niestety musiałem" albo "na szczęście musiałem" po prostu musiałem. Kiedy zobaczyłem Mgławicę Oriona w pierwszym teleskopie zacz