Ranking

Doczekałem się Po trzech latach pracy na Newtonie 250/1200 przesiadam się na większy kaliber czyli na Newtona 350/1400. Wykonany przez Pablita (Astrofaktoria) – absolutne cacuszko jeśli chodzi o jakość wykonania ale o tym za chwilę. Na pierwsze światło poszedł obiekt do którego materiał mogłem zebrać relatywnie szybko wykorzystując dziurę w chmurach. Mowa o tytułowej IC349 – czyli Duchu Merope. Celem nie było zrobienie super foty ale rozgryzienie jak zakładać teleskop na montaż, zaobserwowanie jak montaż zachowuje się przy swoim granicznym obciążeniu, rozpracowanie kolimacji, przetestowanie nowego sposobu ustawiania na GP oraz ogólne sprawdzenie jak wpływa większa apertura na czas naświetlania. Sporo zadań ale udało się wszystko ogarnąć Co do samej mgławicy zacytuję sam siebie z poprzedniego tematu IC 349 to malutka mgławica refleksyjna leżąca w fizycznym sąsiedztwie jednej z jaśniejszych gwiazd gromady M45. Jej rozmiary kątowe to około 30 sekund łuku więc jest bardzo mała, co przy jej jasności wynoszącej około 13mag i bezpośrednim sąsiedztwie Merope czyni ją obiektem bardzo trudnym w obserwacjach i dość trudnym w astrofoto. Sprzęt i ekspozycja: Newton 350/1400 na EQ6 +ASI 178MM-C L: 1000 x 1s (gain 80%) RGB: 400 x 1s (gain 85%) na kanał korektor MPCC skala natywna: 0,35''/pix Oba zdjęcia poniżej są w natywnej skali – jedno to full frame a drugie crop Co istotne – absolutnie nie jest to granica rozdzielczości tego teleskopu, seeing tego dnia był koszmarny ze względu na nadciągający front a kolimacja słaba. Praktycznie wszystkie gwiazdy to były kometki ustawione w jednym kierunku. Słabsze poprawiłem w post-procesingu ale Merope nie ruszałem – po nierównomiernym halo widać jak kopnięta była kolimacja. Głównym winowajcą jest źle ustawione LW. Zresztą, na kolimację poświęciłem 10 minut. Stanowczo za mało jak na f/4, tu będzie trzeb trochę więcej pocierpieć Co mnie cieszy to dobra praca korektora komy Baader MPCC – w rogach koma nie była tragiczna i w zupełności akceptowalna. Biorąc pod uwagę powyższe – i tak jestem zadowolony, że mgławica wyszła w miarę dobrze. Detal lepszy niż z 10''. Widać delikatne poszarpanie struktury. A poniżej porównanie z rozblurowanym HST Wracając do samego teleskopu. Kilka danych technicznych: apertura 350mm ogniskowa 1400mm dokładność LG – 1/56L RMS, 1/8 L P-V strehl ratio 0,95 grubość lustra – około 25mm przy wadze ok 6kg 100% iluminacji pola dla plamki o średnicy 13mm masa całego teleskopu: 22kg Teleskop posiada dwa dovetaile w standardzie Losmandy. Oba odkręcane. Można zamontować jeden w celu pracy teleskopu na montażu paralaktycznym bądź oba jeśli chcemy go używać w wersji „dobsonowej” go-to (montaż dobsona jeszcze w produkcji ) Wykonany z aluminium anodowanego na czarno (detale na czerwono). W pełni składany. Mega mobilny. Do rozłożenia i złożenia bez problemu przez 1 osobę. Na upartego mógłby stać w salonie jako dzieło sztuki. Wykonania na poziomie ASA lub Planwave. Czapki z głów dla Pablita! Oczywiści to f/4 więc kolimacja to trochę wyzwanie (ale bez przesady). Przed wrzuceniem teleskopu na NEQ-6 musiałem być pewien, że montaż podoła i nie będzie żadnych niespodzianek. Dlatego rozkręciłem go na części pierwsze i wyczyściłem wszystkie elementy w nafcie. Po odtłuszczeniu nałożyłem nowy smar (molibdenowy, do -30*C) i poskładałem. Całość była dość czasochłonna ale bezproblemowa. Potem nadszedł czas na kasowanie luzów i regulacje. Po 2 godzinach montaż chodził jak złoto, zero luzów, opory idealne. Na rozsprzęgleniu gładko, leciutko i cicho. Mogłem więc zapakować na niego 23kg Trochę się bałem, ale daje radę. Niestety drgania tłumią się dłużej niż przy 10'' i do focenia potrzeba idealnej ciszy ale montaż daje radę. Docelowo przydałoby się pewnie coś pokroju EQ8 dla lepszej stabilności. Dodatkowo montaż został wyposażony w kamerkę QHY Polemaster. Matko ale to jest praktyczne ustrojstwo Idealne ustawienie na biegun zajęło mi jakieś 3-4 minuty. Bez garbienia się przy lunetce biegunowej Super sprawa! Teraz została tylko idealna kolimacja i można szaleć Wkrótce więcej zdjęć – mam nadzieję

Rozpocząłem sezon na Wenus. Planeta jeszcze wciąż jest nisko (15-16* nad horyzontem w trakcie sesji) ale trzeba zacząć uwieczniać zmianę fazy D-K 190/3560 + ASI178 MM-C Baader "U" + Astronomik IR742 Skala natywna 0,14''/pix. Zdjęcie to upsize 1,5x do skali 0,09''/pix

Za dnia też jest ładny, fotka z listopada. P900 1/160s ISO100

To już chyba ostatnia w miarę przyzwoita noc przed zmianą pogody, więc szkoda nie skorzystać mimo wiatru i chmur...

Nad cichą łąką, wśród mglistej toni, Syriusz Oriona po niebie goni. Plejady skryte w runie drżą z trwogi, wtem byk ogromny nadstawia rogi! Wojowi dalszą drogę blokuje - to Zeus, zaraz śmiałka pokłuje! Canon EOS R, Sigma 14-24 F/2.8, a poniżej zbliżenie - Tamron 70-200 G2 F/2.8.

Nikt nic nie wrzuca więc dołożę dzisiejszy (czy raczej już wczorajszy, wtorkowy) wschód Księżyca - niestety przez gałęzie, stąd dziwne pociemnienie tarczy. Potem już tylko chmury. Olympus E-410.

Łukaszu, to teraz czekamy na jeszcze większy wypas w twoim dorobku astrofoto Dokładnie! Paweł nie przestaje zadziwiać swoimi teleskopami. @Pablito jest trochę jak Kaczyński - niby szeregowy forumowicz, schowany gdzieś w drugim rzędzie, a jak przychodzi co do czego, to okazuje się, że rządzi

Pamiątka z zachodu Munia sprzed chwili z 135mm,pół stopnia nad horyzontem kompletnie zmasakrowany seeingiem Pozdrawiam

Od bardzo dłuższego czasu, czerwień od zachodzącego Słońca, jak to cieszy 😊

Hej! Coś czuję (w zasadzie to wiem) że skromną mozaikę zdjęć z 2019 roku pokażę gdzieś w okolicach I kwartału 2020 Jakoś w tym roku materiał zalega na dysku, a po tym jak przejdzie processing - nie ma pełnego zadowolenia. Taki rok Do tego tria będę zawsze wracał z nowym setupem (i może nowymi umiejętnościami) - ciągnie mnie tam w niewytłumaczalny, magnetyczny sposób Spodziewałem się, że z zebranego materiału wycisnę dobry detal i gładkie zdjęcie, niestety nie uwzględniłem jednego. Od czasu kiedy się przeprowadziłem na północ Wwy, Orion przez większość okna foceniowego przelatuje mi nad centrum miasta... i to niestety kładzie dobre chęci. Starałem się balansować między wyciągnięciem materiału i pokazaniem tego co się dzieje poniżej B33, a utrzymaniem niskiego szumu. Jak wyszło, ocenicie sami Jeszcze tylko proszę o jedną bezksiężycową nockę na kolor Ha: 60 x 900 sek dark, bias, flat NEQ6 mod, TS APO 115/800 f/6.95, QHY9, oryginalna skala zdjęcia: 1,39"/px Wersja pociągnięta mniej: A tu troszkę bardziej, widać lepiej coś co nazwałem roboczo grzywką konia I na koniec sentymentalna podróż w rok 2015, moja ostatnia wizyta w tamtym rejonie z kamerą QHY8L z filtrem Ha, 60 x 1200 sek, SW 150/750mm

La Luna nad Przełęczą między Kopami (Tatry oczywiście, ze szlaku żółtego na dolinę Jaworzynki), fotka z telefonu - 7.01.2020r. 15:07

Po prawej to co znamy, po lewej inny świat. Zdecydowanie najciekawszy obszar na całym niebie, obejmujący szereg mgławic wodorowych oraz ciemnych pasm pyłowych. Poniżej centrum również moje ulubione Rho Ophiuchi wraz z sezonową "gwiazdką" - Jowiszem. Nad materiałem siadałem kilka razy i w końcu wyszło mniej więcej to czego oczekiwałem. Czy przegiąłem z nasyceniem? Nie wiem, ale tak mi się podoba Obiektyw niestety nie jest idealny i koma wychodzi, ale powiedzmy że jest przyzwoicie po zmniejszeniu zdjęcia. Samyang 35 f/1,4 + Nikon D750 mod + iOptron SkyTracker 77x120s, ISO400, f/2,5

38x5min, Canon 50mm, f3.5, Canon 6D

Jestem, żyje i z astro nie zrezygnowałem. Przez ostatni rok kompletowałem sprzęt i sporo czasu zajmuje nauka wszystkiego Jeszcze tylko paka do kompletu

Złapany przypadkowo ok. 14:37 lecący w kierunku północno-zachodnim. Wg radaru lotów wygląda na Airbusa A380-861 z Dubaju do Nowego Yorku. Szybka fotka z parapetu, SL1000, auto, x50:

Jedna z największych mgławic planetarnych na naszym niebie o średnicy 18', 25x5min, FSQ106, NIKONd810A.

styczeń 2020. Niezwykłe półcieniowe-częściowe zaćmienie Księżyca w pełni. Niebo nie dawalo za wygrana i niemam pewnosci czy to chmury tworza cien czy nie.SW 90/900,canon 700D w ognisku glownym.

Z dzisiaj. Kamerka Datyson + barlow 2x.

Fajna ta lambda, ale jeszcze fajniejsze jest to, że w pow. nieco ponad 100x (APM 12.5 mm) mieści mi się spokojnie w polu widzenia galaktyka NGC 776 (ok. 12.5mag, rozmiar 1.7') - owalna, dość blada, z delikatnym pojaśnieniem w centrum. To spiralka z poprzeczką, ale rzeczonej poprzeczki nie dostrzegłem.

Amatorzy. Profesionalista od razu rozpozna sprzęt do rejestrowania przelotów UFO.

I siup, jedna tuleja jest już wytoczona oraz wałek ma gwint na przykręcenie pręta przeciwwagi Tuleje będą jeszcze anodowane na odpowiedni kolor Zaczyna to wyglądać całkiem sensownie

Hmmm... Ja to porównuje zawszę do czegoś takiego: Szukam wozu sportowego, ale mój mąż chciałby też przewozić meble... Wisual i AstroFoto to dwa różne światy. Co ja bym zaproponował: Kupcie Syntę na Dobsonie dla Ciebie. Niech mąż kupi to co proponuje kolega @polaris tutaj: Bo Twój mąż aparat i statyw pewnie już ma. Co on z tego będzie miał? - niezapomniane chwile spędzone ze swoją żoną pod gwiazdami. Powodzenia!

pmochocki i widzisz co narobiłeś Temat chwycił,chyba pójdzie na "stojak"dawno nie używany niutek. Niech łysy wali po niebie,nie dajmy się

Ja też melduję, że jestem już całkiem blisko. Całość jest już zmontowana i wstępnie skolimowana. I oczywiście, podobnie jak Jarek, pierwsze widmo uzyskałem z biurkowej świetlówki. Przy siatce 600lpmm i kamerce IMX224 na cały zakres 400-700nm potrzebowałem pięciu kadrów Fragment widma z jasnymi liniami Hg: Pełne widmo (mozaika): Pełne widmo wstępnie obrobione w programie Vspec: Teraz trochę odpoczynku i końcowe poprawki i kolimacje.

Ok, to mamy wyniki. Jutro przejrzę ankietę i sprawdzę, czy wszystkie głosy są ważne, ale już teraz mogę pogratulować Damianowi. Stary, też jestem zdania, że napisałeś najlepszy tekst ubiegłego roku i wygrana jest w pełni zasłużona. Pamiętam, że mocno zainspirowała mnie Twoja obserwacja HCG 55 - byłem przekonany, że sprzętem 12-14" nie da tego zobaczyć, a tu takie zaskoczenie. Szacun za udział i podziękowania dla czytających - dzięki Wam ma to jeszcze jakiś sens.

Wiem że pokutuje jakieś przekonanie że barlow jest be itd Ale długi czas moim ulubionym zestawem był es 14mm+barlow 2x co dawało rzeczone 7mm, mimo że TS HR 6mm leżał w pudełku Jasne że lepiej mieć i 6,7 i 14mm ale przy ograniczonym budżecie polecam takie rozwiązanie Dodatkowo przy wkręceniu samej soczewki barlowa w standardzie 1,25" dostajemy okular w okolicy 9mm. Es 14mm to na giełdzie jakieś 450zł, barlow vixena 1,25" jakieś max 80zł, więc za 530zł dostajemy trzy fajne okulary z polem 82* 7, 9 i 14mm. Oczywiście pisze o rozwiązaniu stricte budżetowym.

Księżycowy film, który powstał w ciągu kilku lat zbierania mteriału przede wszysktim do stackingu. SW Newton 200/100, MAK127, MTO1000, ED80, ASI120mm oraz Canon 500D. Miłego oglądania:-) Poniżej link do filmu: https://www.youtube.com/watch?v=ciy8wvasQY8

To oryginalny cytat, zawsze można się wspomóc dobrodziejstwem technologii i wrzucić sobie tekst w tłumacza google

Wierzę, że masz dobre intencje, ale nie pisz takich rzeczy. Do kogo będzie należał sprzęt zakupiony przez Ciebie, jeśli nie do Ciebie właśnie? Będzie to Twoja własność więc nie pisz nigdy "nic na tym nie zarobie".

To teraz Jolo możesz eksperymentalnie potestować wszelkiego rodzaju filtry przeciw LP i dowiemy się, który wycina to co powinien wyciąć Do tej pory musieliśmy polegać na tym co napisał producent i jak subiektywnie filtry oceniają użytkownicy.

Tak jak Kolega wyżej napisał,każdy fascynat fotografii i obróbki będzie miał co robić nocą w polu a przy okazji poluka w niebo. Zebrać odpowiednią ilość klatek Księżyca potem zestakować i "upiększyć"nieco odpowiednim programem zabawy co niemiara,podobnie i startrialsy,a i samoloty w dzień też sporo wymagają od fotografa zanim wpadnie w rutynę Teleskop o aperturze 10 cali to już bardzo fajny sprzęt. Powodzenia i jak najwięcej radości

Petarda temat i obiekt! Jest to coś w zasięgu takich jak ja, raczej mało zaawansowaych (no dobra mam na myśli początkujących 😉). Fajnie opisane i zachęca do szukania! Chmury znikajcie! Temat ląduje u mnie w zakładkach to obowiązkowego wykorzystania.

Wypad w plener Cave di bauxite . Spinazzola. Canon 700d+kit i Xiaomi.

Hej, zrobiłem tylko 5x5minut, ale co ciemne, niebo, to ciemne niebo SW ED80 + flattener, QHY8L, Sky-Watcher HEQ5, 5x5min (darki, biasy).

Nagler 13mm T6 w drodze🤗

A czy są tylko stojaki do rowerów samochodowe? CHYBA nie! Za to używam takiego stojaka do rowerów. Pozdrawiam!!!

Kilka obrazków z okna na zachód,zachody z dwóch dni mijającego tygodnia. Canon EOS M 50 ogniskowa 135mm i 22mm Pozdrawiam

Najważniejsze żeby brzmienie Cię satysfakcjonowało, jeśli tak jest to znaczy że pasuje 🙂

To chyba kwestia indywidualna. Miałem ED 80 na EQ3-2 na aluminiowych nogach. Jak dla mnie wstrząsy były bardzo duże. Lekkie dotknięcie i wszystko "latało".

Na montażu bez żadnego napędu fotografować będziesz mógł praktycznie tylko Księżyc i Słonko (przez filtr!). Myślę że warto by spróbować odpowiedzieć na pytanie: co dalej. Czy jakieś wyjazdy pod ciemne niebo są opcją, czy raczej z miasta albo spod miasta? Czy wizual czy astrofoto (połączyć tego raczej się nie da na dłuższą metę)? Wtedy można próbować coś zaproponować.

10'' to ponad połowę więcej światła niż 8'. Jeśli tylko możesz bierz 10.

Nie napiszemy nic więcej niż już było napisane. ForumAstronomiczne czy Astromaniak to przepastne księgi wiedzy, musisz się tylko zagłębić w temat

Fajny pomysł, ale dla tej apertury ja bym proponował zacząć od tego: IFAS Binocular Handbook.pdf Atlas nieba: Tabela Wimmera, którą proponował kolega. No i na spokojne. Wyjazd za miasto w noc kiedy księżyc w nowiu lub pod horyzontem i skacząc z gwiazdki do gwiazdki szukasz. Na początek idzie wolno a potem coraz sprawniej. Najlepiej jasne obiekty wysoko nad horyzontem.

Osoby potencjalnie chętne do okazjonalnego wrzucenia odcinka swojego autorstwa ( @Ciekawska, @Szarlej i inni) bardzo proszę o uprzednie info na PW - mamy ustalony grafik i dałbym Wam znać kiedy jest wolne "okienko". Inaczej zrobi się lekkie zamieszanie.

Brawo Tomek!

Korzystając z kilku godzin wczorajszego wieczoru, podszedłem po raz pierwszy do Iryska... Mam ponad 3h materiału ale nadal nie zrobiłem biasów i darków - zapominam. Dziś wieczorem postaram się to naprawić i zrobić biblioteczkę . Zapomniałem też o paprochach ale cóż... przy okazji robienia biblioteczki sprawdzę gdzie leżą i postaram się je usunąć. 23x 8min na ISO800 , trochę w Pix'ie i PS'ie. Lubię takie prawie surowe foty :

Polska planeta i gwiazda otrzymały nazwy nawiązujące do twórczości Stanisława Lema 2019-12-21. Redakcja 17 grudnia 2019 r. Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) ogłosiła wyniki globalnego konkursu IAU100 NameExoWorlds na nazwy planet pozasłonecznych. Od tej pory w kosmosie będzie gwiazda o nazwie Solaris i planeta nazwana Pirx. Co więcej, w sposób pośredni – dzięki Chorwacji – na niebie znalazła się także jeszcze inna z polskich propozycji: Weles (jako planeta). Nazwa Solaris nawiązuje do tytułu powieści Stanisława Lema (1921-2006), najsłynniejszego polskiego pisarza science-fiction. W powieści wydanej w 1961 roku Solaris to planeta pokryta przez olbrzymi ocean. Jednak w konkursie IAU100 NameExoWorlds nazwę tę nadano gwieździe. Z kolei Pirx jest postacią z twórczości Lema, znaną np. ze zbioru opowiadań „Opowieści o pilocie Pirxie”. Autorem propozycji Solaris/Pirx jest Eryk Nowik z miejscowości Siemiatycze. W odwrotnej kolejności propozycję nadesłał także Piotr Kancerek z miejscowości Włoszczowa. „Nadawanie nazw rzeczom, zjawiskom czy osobom konstytuują świat wokół nas i naszą w nim obecność. Dlatego jest bardzo ważne, że nazwy związane z polską kulturą i literaturą zadomowią się w kosmosie” powiedział prof. dr hab. Marek Sarna, prezes Polskiego Towarzystwa Astronomicznego (PTA), które prowadziło polski konkurs IAU100 NameExoWorlds. Nazwy wyłonione w konkursie mają status oficjalnych i będą używane równolegle z oznaczeniami naukowymi obiektów. Polski konkurs niezwykle popularny „Cieszy nas bardzo duże zainteresowanie polskiego społeczeństwa konkursem na nazwy planet. Liczba głosów z Polski w fazie publicznego głosowania była największa spośród wszystkich krajów” powiedział dr Krzysztof Czart, przewodniczący krajowego komitetu konkursowego. W etapie zgłaszania propozycji nazw mieszkańcy Polski nadesłali 2866 propozycji par nazw, co jest jednym z czołowych wyników na świecie. Z kolei w etapie publicznego głosowania napłynęły 88162 głosy, czyli najwięcej spośród wszystkich krajów (następna była Hiszpania z dwuipółkrotnie mniejszą liczbą głosów). Polskie głosy stanowią ponad 21% całkowitej liczby głosów drugiego etapu na świecie. Wyniki głosowania W trakcie publicznego głosowania internetowego w polskim konkursie odnotowano następujący rozkład głosów (nazwa gwiazdy / nazwa planety): Geralt / Ciri – 47006 głosów (53,32%) – Postacie z cyklu wiedźmińskiego Andrzeja Sapkowskiego. Literatura ta jest obecna w polskiej kulturze już od około 30 lat, przeniknęła m.in. do gier komputerowych, a także do filmów. Solaris / Pirx – 13796 głosów (15,65%) – Tytuł powieści oraz postać z książek Stanisława Lema, polskiego pisarza science-fiction, którego twórczość znana jest na całym świecie. Swarog / Weles – 7568 głosów (8,58%) – Swarog (inna wersja: Swaróg) był bóstwem słowiańskim, bogiem nieba, ognia i kowalstwa. Jednym z jego synów był Weles, podziemny bóg magii, przysiąg, sztuki, rzemiosła kupców i bogactwa. Twardowski i Boruta – 6344 głosy (7,20%) – Pan Twardowski to postać polskiego szlachcica z baśni i legend. W niektórych wersjach opowieści ostatecznie znalazł się na Księżycu. Fabuła historii Twardowskiego związana jest z podpisaniem przez niego cyrografu z diabłem, stąd drugą nazwą w parze jest imię polskiego diabła z zamku w Łęczycy. Polon i Rad – 5956 głosów (6,76%) – Są to nazwy pierwiastków chemicznych, które odkryła Maria Skłodowska-Curie, polska fizyczka i chemiczka, dwukrotna laureatka Nagrody Nobla. Piast i Lech – 3974 głosy (4,51%) – Postacie z legend o początkach państwa polskiego. Piast to postać od której, według legendy, wywodzi się pierwsza polska dynastia rządząca krajem (sam Piast nie był władcą). Lech z kolei znany jest z legendy o trzech braciach: Lechu, Czechu i Rusie, którzy założyli sąsiadujące kraje. Jantar i Wolin – 3518 głosów (3,99%) – Te nazwy mają związek z polskim wybrzeżem Bałtyku. Jantar jest dawnym określeniem bursztynu, z kolei Wolin to polska wyspa na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Zwycięskie nazwy Konkurs IAU100 NameExoWorlds był kilkuetapowy. Najpierw zbierano propozycje nazw wraz z krótkimi uzasadnieniami (czerwiec i lipiec), następnie krajowy komitet wyselekcjonował z nich grupę nazw do drugiego etapu, którym było publiczne głosowanie przez internet (wrzesień i październik). Na podstawie wyników głosowania polski komitet przekazał do Międzynarodowej Unii Astronomicznej oficjalną polską propozycję, w sposób zgodny z wynikami głosowania (Geralt/Ciri jako główna propozycja, a pary z dwóch kolejnych miejsc jako propozycje rezerwowe). Według procedury konkursu, ostateczna decyzja należała do Międzynarodowej Unii Astronomicznej, która nie zdecydowała się zaakceptować nazw Geralt/Ciri i wybrała parę Solaris/Pirx. Gdy spojrzymy na nazwy wyłonione przez inne kraje, to okazuje się, że oprócz gwiazdy Solaris i planety Pirx będziemy mieć na niebie także planetę Weles (w pisowni: Veles). Nazwa ta była na trzecim miejscu w polskim konkursie, a jednocześnie okazała się zwycięska w Chorwacji. Weles to bóstwo słowiańskie, jeden z synów Swaroga. Planeta odkryta przez Polaków System przyznany Polsce do nazwania nosił do tej pory oznaczenie BD+14 4559. Takie miano miała gwiazda, z kolei planetę oznaczano BD+14 4559 b. O istnieniu planety dowiedzieliśmy się w 2009 roku dzięki odkryciu dokonanemu przez zespół polskich astronomów w składzie: prof. Andrzej Niedzielski, dr Grzegorz Nowak, dr Monika Adamów, prof. Aleksander Wolszczan. Według najnowszych analiz, planeta ma masę 1,04 masy Jowisza i promień 1,23 promienia Jowisza. Swoją gwiazdę okrąża co 269 dni ziemskich. Do całego układu mamy 161 lat świetlnych, a na niebie widoczny jest w gwiazdozbiorze Pegaza. Gwiazdę można dostrzec już przy pomocy lornetki lub niewielkiego teleskopu, jest widoczna z Polski. Warto dodać, że polscy astronomowie z różnych grup badawczych mają na swoim koncie wiele odkryć planet pozasłonecznych, a także istotny wkład w poznawanie własności tych obiektów. Patronaty i inne wsparcie Narodowy konkurs IAU100 NameExoWorlds uzyskał wsparcie w różnej formie od wielu podmiotów. W szczególności polski konkurs IAU100 NameExoWorlds uzyskał patronat od Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego – Jarosława Gowina, a także patronaty honorowe od wielu organizacji i instytucji związanych z astronomią, kosmosem lub badaniami naukowymi, takich jak Polskie Towarzystwo Astronomiczne (PTA), Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii (PTMA), Polska Agencja Kosmiczna (PAK), Polska Akademia Nauk (PAN), Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO). Patronami honorowymi były także krajowe instytuty astronomiczne: Centrum Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika PAN w Warszawie (CAMK PAN), Centrum Badań Kosmicznych PAN w Warszawie (CBK PAN), Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (OA UJ), Instytut Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (IOA UAM), Centrum Astronomii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (CA UMK), Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego (OA UW), Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. W gronie patronów honorowych znalazły się też instytucje zajmujące się popularyzacją astronomii: Planetarium Śląskie w Chorzowie, Hevelianum w Gdańsku, Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne w Grudziądzu, Planetarium EC1 w Łodzi, Olsztyńskie Planetarium i Obserwatorium Astronomiczne, Centrum Popularyzacji Kosmosu Planetarium Toruń. W składzie Komitetu Honorowego swoim autorytetem konkurs wsparli prof. Aleksander Wolszczan – odkrywca pierwszego pozasłonecznego układu planetarnego oraz wielu innych egzoplanet, prof. Andrzej Niedzielski – astronom z Centrum Astronomii UMK, odkrywca planety, która przypadła Polsce do nazwania, prof. Andrzej Udalski – astronom kierujący projektem OGLE, odkrywca wielu planet pozasłonecznych, będący polskim przedstawicielem w Międzynarodowej Unii Astronomicznej, prof. Jerzy Duszyński – prezes Polskiej Akademii Nauk, prof. Marek Sarna – prezes Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, dr hab. Grzegorz Brona – prezes Polskiej Agencji Kosmicznej w okresie od marca 2018 r. do kwietnia 2019 r., specjalista od branży kosmicznej, Mieczysław Janusz Jagła – prezes Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii oraz Zofia Kaczmarek – studentka astronomii, dwukrotna zwyciężczyni Olimpiady Astronomicznej. Także wiele mediów zdecydowało się udzielić patronatów medialnych konkursowi. W tym gronie znalazły się: Program Pierwszy Polskiego Radia, Urania – Postępy Astronomii, Świat Wiedzy Kosmos, Kosmonauta.net, Space24.pl, AstroNET, Astronarium, Astrofaza, Astrolife, Nauka. To lubię, radio-teleskop.pl, Radio Planet i Komet, We Need More Space. Konkurs miał także sponsorów: Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (w ramach grantu na działalność upowszechniającą naukę), Polskie Towarzystwo Astronomiczne, czasopismo i portal „Urania – Postępy Astronomii”, firma Rebel, Wydawnictwo Znak Literanova, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poczta Polska. Artystyczna wizualizacja jak może wyglądać widok z powierzchni hipotetycznego księżyca planety BD+14 4559 b (Pirx). Źródło: M. Mizera / PTA / IAU100. Więcej informacji: Komunikat PTA: https://www.pta.edu.pl/prasa/pta1916 Witryna polskiego konkursu IAU100 NameExoWorlds: https://www.iau100.pl/planety Ogólnoświatowa witryna konkursu: http://www.nameexoworlds.iau.org/ https://kosmonauta.net/2019/12/polska-planeta-i-gwiazda-otrzymaly-nazwy-nawiazujace-do-tworczosci-stanislawa-lema/

A było warto. Podzielę się paroma migawkami.

Nadmorski zachód Słońca 25.08.2019

Mój startrailsowy kubraczek na Canona Dzięki Marku (gryf188), świetna robota! Przepraszam za jakość fotek, ale główne narzędzie do fotek pozowało