gryf188

16 godzin temu, lukost napisał:

Zachęcony pozytywnym odbiorem.....

 

Sam się prosiłeś    Odnosząc się do  wersji z 23 lipca , dużo lepiej wyglądają wodorówki które nie są już wyciętymi plackami . Niestety nie podoba mi się albo zbyt duże nasycenie koloru lub balans . Najbardziej widoczny na niebieskim (zobacz w lewym górnym rogu intensywnie niebieską gwiazdę) , no i Yeti zrobił się bardzo niebieski , chociaż możliwe że to wina monitora w pracy  

10 minut temu, Panasmaras napisał:

Dokładnie tak, jak mówisz.
Podobnie mam czasem na ulicy - jeśli widzę lewitującą głowę to zakładam, że ta czerń, gdzie chwilowo nie ma ściany budynku czy innego tła, to jest sutanna księdza. Ale samej sutanny rzecz jasna nie widać.

 

Nie no , czerń sutanny nie jest idealnie czarna więc coś tam jednak światła odbija , chyba że obserwujesz księży spacerujących w nocy  Poza tym możesz się mylić bo może to być również czarna sukienka jakiejś kobiety. 

Teraz dopatrzyłem że jest więcej nowych wersji, ta też lepiej wygląda   

W dniu 20.07.2020 o 01:41, lukost napisał:

Jednak widać. Północna część ładnie skontrastowana, południowa rozmywa się delikatnie i trudno zdefiniować jej granice. Fajny cel dla lornety (paczałem na nią przez 12x56). 

Dalej twierdzę że się przechwalacie , możecie zobaczyć najwyżej to co jest poza mgławicą i po tym wnosicie że to czego nie widać to właśnie widzicie  

Widać że brak pogody doskwiera  Różnica na plus jest widoczna.

Mi bardziej odpowiada ta środkowa wersja . W ostatniej pojawiło się dużo szarych gwiazd a sama mgławica jakoś się spłaszczyła.

Sam kadr jest bardzo ciekawy i mimo że głównym bohaterem jest IC 1396 to na mnie w tej okolicy największe wrażenie robi Barnard 170 tworzący tę fajną pętlę ciemnotki.

Wiem , ale może czas posadzić ten zestaw na guidowanym EQ-5.

Czy EQ-5 jest wyposażony w guider?

To już nie jest fragment nieba który tonie w LP , wg mnie wydłuż czas pojedynczej klatki do 3-4 minut a efekt będzie znacznie lepszy.

To jest największa zaleta astrofotografii wyjazdowej , prostota i ograniczenie możliwości komplikacji w trakcie sesji. Jest tylko jedno ale , w twoim tempie po zimie skończą ci się wszystkie dostępne kadry dla samyanga i canona  i będziesz zmuszony wyciągnąć dłuższą rurkę. 

Rzeczywiście dobrze widać jak Miotła wymiata ciemną mgławicę , no ale wiadomo do czego służy miotła.  

Godzinę temu, Panasmaras napisał:

No właśnie owszem - widywałem wielokrotnie.

Guzik tam widziałeś , przechwalasz się . Jak coś praktycznie czarnego mogłeś zobaczyć w nocy 

Jeśli miałbym się odnieść do tych dwóch zdjęć to owszem na drugim Orzeł i Omega wygląda lepiej ale w drugiej wersji pojawiła się masa niebieskich gwiazd które są chyba trochę ..... za niebieskie  

49 minut temu, wessel napisał:

Bardzo ciekawe, nietypowe podejście do Veila !

Chodzi o kadr czy sposób obróbki ?

Ja myślę że masz tu jeszcze miejsce aby trochę bardziej pociągnąć ten materiał . Przy ogólnie jaśniejszym zdjęciu te Barnardy lepiej by się kontrastowały .

Po sugestiach zrobiłem kosmetykę.

Jakoś tak się złożyło że zachciało mi się poeksperymentować i żeby mieć większy FOV do Ed-ka 120 podpiąłem Canona 6d. Okazało się od razu że nie obsługuje on pełnej klatki i wyszła dosyć duża winieta , dlatego kadr to crop tak mniej więcej z rozmiaru FF do APS-C.

Sama mgławica bardzo dobrze znana więc wiele tu nie będę się rozpisywał . Jedną ciekawą informację wyszperałem szukając informacji o Irysie. Normalnie mgławice refleksyjne mają kolor niebieski , jednak tutaj ta kolorystyka jest zaburzona . Okazuje się że jak centralna część jest niebieska ale już zewnętrzne otoczki mgławicy mają lekko różowy zafarb spowodowany znajdującymi się tam składnikami węglowodorowymi .

SW ED120 canon 6D 52X300 sek ISO1600

I nad Mogielicą w Beskidach

10

Autor:       Marek Setlak
Miejsce:    Łapszanka
Data:         20 maj 2020
Obiekt:     Sh2-27 
Montaż:    SW NEQ-6
Teleskop:  Sigma 50/1,4 Art  Tamron 28-75/2,8
Detektor:  Canon 6D Atik 490ex

Akceptuję regulamin konkursu.

Trochę jeszcze podłubałem przy tym moim materiale i wystrugałem takie nowe wersje.

7 minut temu, lukost napisał:

Takim Gum-em jest przykładowo znana wszystkim Mewa, więc aż tak egzotyczny ten katalog nie jest.

Dla mnie egzotyczny , Mewę znam tylko pod IC 2177 

To jeszcze samo Ha , klatki robiłem po 10 min w Bin2 przy f3,5 . Przy okazji , w kadrze z katalogu Sharplessa znajdują się jeszcze 2 obiekty. Poza Sh2-27 znajdują się także Sh2-7 oraz Sh2-9 . Ciekawą sprawą jest też taki słaby pierścień  otaczający Sh2-7 , ma ktoś pojęcie czy to jest zewnętrzna część tej mgławicy czy też ma ona jakieś inne oznaczenie?  Wrzucam też odwróconą wersję na której lepiej widać o co mi chodzi

Przy okazji Sh2-27 ma również oznaczenie Gum-73. Zastanawiając się co też to za dziwne oznaczenie dowiedziałem się że istnieje egzotyczny trochę katalog 84 południowych obszarów HII sklasyfikowanych i opublikowanych w 1955 r. przez Australijskiego astronoma Colina Stanleya Guma.

Powiem tak że trudno mi to ocenić , nie mam dużego doświadczenia w dodawaniu Ha do RGB . Nasycenia się nie dotykałem , tylko dodałem Ha i tak wyszło.

Tytułowa mgławica emisyjna Sh2-27  to dosyć rzadko fotografowany obiekt , ma pecha bo w bliskiej okolicy znajduje się kompleks Rho Ophiuchi. Nawet jeśli załapie się w kadrze to i tak mało kto o niej wspomina, a to bardzo interesująca okolica. Ciężko ją jednaj zarejestrować w RGB ponieważ jest jednak dosyć słaba, najczęściej rejestrują się najjaśniejsze górne fragmenty, dlatego postanowiłem dodać do zdjęcia trochę Ha .

Sama mgławica to ogromny obłok gazu rozciągający się na obszarze ok 100 ly . W środku znajduje się gwiazda Zeta Ophiuchi, o masie ok 20 mas Słońca, gdyby nie pył międzygwiezdny byłaby jedną z najjaśniejszych  na niebie.  Jest to tzw gwiazda uciekająca , była prawdopodobnie składnikiem układu binarnego i po wybuchu towarzysza jako supernowej została wyrzucona i porusza się z prędkością ponad 20 km/s. W dodatku emitując potężne ilości wiatru gwiazdowego tworzy przed sobą falę uderzeniową , która została zarejestrowana przez teleskop Spitzera w paśmie podczerwieni od 3,6  do 24 mikromerów. 

Na mgławicy widać również bardzo ciekawą ciemną mgławicę przypominającą trochę węża na którą składają się cztery LDN-y 204,234,255,260. 

Mój kadr to całe pogranicze Wężownika i Skorpiona z Sh2-27 , IC4592 i kompleksem okolic Antaresa .

Materiał zebrałem w ciągu jednej krótkiej już majowej nocy z Łapszanki pod Tatrami . Na EQ-6 jednocześnie działał Canon 6D z obiektywem Sigma 50/1,4 Art f2,5 i Atki 490ex z obiektywem Tamron 28-75/2,8 który zbierał Ha . W sumie materiału jest ok 2,5 RGB w klatkach po 2,5 min  i 2,5h Ha po 10 min. Niestety błąd z źle zamontowanym tulipanem i grzałką spowodował sporą winietę czego efektem jest znaczne przycięcie kadru z canona. A co do jakości nieba , pewnie z Bieszczad byłby lepszy materiał , tu jednak Skorpion tonie trochę w łunie słowackiego Popradu , jednak jako miejscówka astropejzażowa to jedno z najładniejszych miejsc w Polsce.

RGB

HaRGB

Ma ktoś pomysł skąd wzięła się taka różnica w klatkach ? Ta sama przesłona , ten sam obiektyw, i ta sama lustrzanka. Zmianie uległ czas miejsce i balans bieli, czy to mogło wpłynąć tak znacząco na winietowanie? W dodatku żaden flat nie radzi sobie z tą zwiększoną winietą.  To są surowe klatki z maxima histogramem mniej więcej wyrównanym do centrum klatki.