Antoni

Gromada otwarta gwiazd oznaczona w katalogu Messiera jako M 103 a w innym jako NGC 581 znajduje sie w gwiazdozbiorze Kasjopei 1 stopień na północny wschód od gwiazdy Ruchbah. Jest jedną z najmniejszych  najbardziej oddalonych gromad otwartych od Ziemi. Jej odległość szacowana jest na  8 - 9,5 tysiąca lat świetlnych a średnica na 15 lat świetlnych. M 103 jest  gromadą stosunkowo młodą liczącą zaledwie 25 milionów lat. W jej centrum znajduje się z około 40 osobników. W środku gromady znajduje się czerwony olbrzym. Jej jasność na niebie to 7,4 magnituto a rozmiary to 6' kątowych.
Jest to moja druga fotografia tej zacnej gromadki. Pierwszą wykonałem 2010 roku tylko innym sprzętem. Porównując obydwie pole oddaję jednak tej wykonanej w tym roku. Materiał do niej zbierałem TSAPO 130 F7 i kamerą QHY 163M. Ilość czasu to 8 godzin LRGB.

Na deser jako niespodziankę dokładam  jeszcze jedno zdjęcie tym razem składające się z dwóch paneli  pokazujące kilka mgławic  tego pięknego rejonu wykonane TSAPO130 F7 i kamerą QHY 163. Jest to moje pierwsze zdjęcie łączone z tak dużego instrumentu. Wstawiam wersję zwykłą i opisaną.

M 42 Wielka Mgławica Oriona jest najjaśniejszą mgławicą dyfuzyjną na niebie znajdującą się w gwiazdozbiorze Oriona na południe od jego Pasa o rozmiarach 65? x 60? kątowych. Jest ona częścią Obłoku Molekularnego Oriona. Odległość jaka nas dzieli od niej to około 1344 lata świetlne. Średnica jej mierzy 30 lat świetnych. Mgławica Oriona jest niemal kulistą i bardzo burzliwą chmurą gazu i pyłu pełną interesujących szczegółów, której gęstość wzrasta w kierunku centrum osiągając w nim temperaturę 10 tysięcy  kelwinów. Niektóre rejony otrzymały swoja nazwę i tak, ciemna mgławica oddzielająca M 42 od M 43 nazywa się  ?Rybim Pyskiem?  a jasne ramiona po obu strona ?skrzydłami?.  Na końcu Rybiego Pyska znajduje się młoda gromada otwarta gwiazd zwana Trapezem. W obszarze tym zachodzą ciągłe procesy gwiazdotwórcze.

Materiał zbierany był za pomocą refraktora TSAPO 130 F7 i kamery QHY 163M. Łączny czas to 13 godzin 20 min na kanały LRGB. Starałem się pokazać całe jej piękno z różnymi w niej szczegółami.
 

Mgławica planetarna  NGC 7293  zwana inaczej jako Mgławica Ślimak w katalogu mgławic planetarnych oznaczona jako  PK 036-57.1, jest pozostałością po umierającej gwieździe w konstelacji Wodnika. Jej odległość szacuje się na około 700 lat świetlnych od Ziemi a średnica mierzy od 2,5 do 3 lat świetlnych. Wiek mgławicy to 10 600 lat, co oznacza, iż znajduje się ona w dość zaawansowanym stadium swej ewolucji. Mgławica została odkryta prze Karla Ludwiga Hardinga, który zaobserwował ją we wrześniu 1823 roku. Na niebie świeci jako obiekt o jasności 7,3 magnitudo o średnicy 16? a wraz z halo osiąga 28? kątowych.
Zastanawiałem się czy w ogóle ją pokazać  ponieważ materiał jaki podsiadam jest jednym z najgorszych jaki zebrałem tym sprzętem, po prostu warunki mi nie sprzyjały. Ale po długim namyśle postanowiłem zmierzyć się z nim i na miarę możliwości zrobiłem co mogłem. Wszystko zbierane TSAPO130 F7 i QHY 163 M.  Ilość czasu to 12 godzin 30 min. HRGB. W najbliższej przyszłości zmierzę się jeszcze raz z nią ale w sprzyjających warunkach.

NGC 1333 jest mgławicą refleksyjna znajdującą się w gwiazdozbiorze Perseusza w odległości  720  lat świetlnych od Ziemi.  Została odkryta  31 grudnia 1855 roku przez Eduarda Schönfelda. Swoją niebieską barwę zawdzięcza  gorącym gwiazdom które oświetlają ją od środka. Mgławica ta jest częścią obłoku molekularnego OB2 w której zachodzą procesy formowania  się nowych młodych  gwiazd. W początkowym etapie swojego życia  gwiazdy te są niewidoczne w świetle widzialnym ponieważ są przysłonięte przez pył, mgławica zawiera ich setki,  których wiek szacowany jest na mniej niż milion lat.  Obiekty te można jedynie wykryć w świetle podczerwonym. W otoczeni NGC 1333 zaobserwowano kilka obiektów Herbiga-Haro są to obszary  mgławicopodobne powiązane z rejonem gwiazdotwórczym.

Materiał jaki zbierałem w przeciętnych warunkach  jakością znacznie odbiegał od NGC 1977 ale udało mi się zebrać w sumie 13 godzin 25 min kanałów LRGB za pomocą TSAPO 130 i kamery QHY 163 M.  Jak na takie warunki to jestem zadowolony.

Zrobiłem sobie małą odskocznię od wodorówek aby sprawdzić co mogę osiągnąć swoim sprzętem na innych mgławicach. Padło na kompleks mgławic w Orionie. Pogoda mi dopisała co przełożyło się na ilość materiału jaki chciałem zebrać przez kilka nocy. Sprzęt jak zwykle ten sam TSAPO 130 F 7 i kamera QHY 163 M. Materiał zbierany w kanałach LRGB w ilości 13 godzin.

Oto krótki opis.

NGC 1977, NGC 1973 oraz NGC 1975 to grupa mgławic refleksyjnych powiązana z gromadą otwartą, znajdująca się w konstelacji Oriona  po północnej stronie Wielkiej Mgławicy Oriona w odległości  1600 lat świetlnych .  NGC 1977 została odkryta przez Williama Herschela 18 stycznia 1786 roku. W jej centrum znajduje się niebieski olbrzym 42 Orionis o jasności 4,6 magnitudo.

Przedstawiam kolejny fragment Pętli Łabędzia która powstała 10 tyś. lat temu po wybuchu supernowej tzw. Trójkąt Pickeringa, który to został z fotografowany kamerą QHY 163 M i refraktorem TSAPO130 F 7. Materiał był zbierany przez 13 godzin i stanowi połączenie kanałów Halfa i RGB.

Mgławica Welon oznaczona w katalogu jako NGC 6960 lub LBN 191 znana też jako  Palec Boży, Miotła Wiedźmy, stanowi fragment Pętli Łabędzia  dokładnie jej zachodnią część.  Powstała po wybuchu  supernowej gwiazdy dwudziestokrotnie większej od naszego Słońca około 8000 lat temu i znajduje się w konstelacji Łabędzia w odległości 1400 lat świetlnych. Została odkryta 7 września 1784 roku przez Williama Herschela.  Jasna gwiazda 52 Cygni znajdująca się na środku NGC 6960 nie jest związana z tą supernową.

Materiał zbierany refraktorem TSAPO 130 i kamerą QHY 163 M. Ilość czasu to 12,5 godziny HRGB.