RobertW

Jakiś czas temu po obserwacjach SCT8" opisałem to w statusie Bellatrix jako "(...) Bardziej jakiś buro-żółty, ciemno żółty, kremowy (i mówię tu o składniku B). Może nawet lekko wpadający w nieśmiały pomarańcz (brudno-żółto-pomarańczowy?) (...)". Zero "jagodzianki na kościach" ?

Dzisiaj też u mnie delikatne widziałem. Spieszyłem się do dentysty i zdjęcia nie zrobiłem ?

Bardzo fajnie wyszło jak na tę technikę. Ja tak robiłem fotki Merkurego tylko z lornetką?

Na bezrybiu i rak ryba, ważna jest pasja.

Rewelacja ?

Godzinę temu - rzadki gość.

Gratuluję umiejętności i talentu - piękne.

Szkoda, że to taki kawał drogi. Chętnie wziąłbym udział. 

Do dzisiaj nie potrafię wyjaśnić jak powstało to zjawisko.

Samolot poruszał się zaraz pod rozległym płatem Altostratusa Opacusa (zdj. 3, 4 u góry kadru) gdy z prawej strony poniżej zaczął wyłaniać się tęczowy obszar wzbogacony o promienie zmierzchowe. Wszystko byłoby w porządku gdyby nie jeden fakt - prawa strona w tym wypadku to wschód (dokładniej ESE), a zdjęcie zrobiłem po godz. 18 gdy Słońce chyliło się ku zachodowi z drugiej strony samolotu.

Mógłbym sobie wyobrazić, że tęczowe zabarwienie może być zanikającym łukiem okołohoryzontalnym, ale jak powstały te promienie (raczej już chyba nie można ich nazwać zmierzchowymi skoro powstały po przeciwnej stronie zachodzącego Słońca?)? Zdjęcie zrobione nad Borneo w lipcu zeszłego roku.

Ale to nie ja?

Ja tylko dałem Ci namiary na kolegę zajmującego się takimi usługami. Powodzenia.

https://astropolis.pl/topic/66102-serwisastropl/

Świetne opracowanie.

Mam tylko pytanie czy tu

W dniu 8.09.2019 o 02:39, Bellatrix* napisał:

Prędkość kątowa Naosa jest zmienna. Średnio wynosi ona -24km/s.

raczej nie chodzi o prędkość radialną?

Również czy tutaj

W dniu 8.09.2019 o 02:39, Bellatrix* napisał:

jasność Naosa jest 360-razy wyższa od jasności naszej Dziennej Gwiazdy

nie powinno się pojawić 360000 razy?

Dziś trochę większa paczuszka. Piękności Pacyficznego Pierścienia Ognia (część południowa, Indonezja), a wśród nich wulkany Tambora (wybuch z 1815 r. oceniany jako najsilniejszy w czasach historycznych spowodował zagładę ludu Tambora i jego języka, a w 1816 r. "Rok bez lata"), Rinjani, Agung, Batur, Merapi i kilka innych odległych od o kilka, kilkadziesiąt kilometrów jeden od drugiego (taka uroda PPO?, szczególnie w Indonezji). Lipiec 2019.

Ciekawym wprowadzeniem może być też seria L. Susskinda "Teoretyczne minimum".

Niech nie zwiedzie Cię tytuł, to nie jest "Nauka w weekend". Nie jest to też wydawnictwo popularnonaukowe. Są tam przedstawione podstawy trochę bardziej zaawansowanej matematyki niż w szkole średniej, co może z początku wydać się trochę onieśmielające.

Polecam tom pierwszy, czyli "Teoretyczne minimum", poświęcony mechanice klasycznej w ujęciu nieco bardziej zaawansowanym oraz trzeci "Szczególna teoria względności i klasyczna teoria pola" gdzie w bardzo przystępny sposób wyjaśnia się pracę Einsteina. Odradzałbym na razie natomiast tom drugi "Mechanika kwantowa", bo to już naprawdę jest odjazd.

https://www.empik.com/teoretyczne-minimum-susskind-leonard-hrabovsky-george,p1103379572,ksiazka-p

https://www.empik.com/szczegolna-teoria-wzglednosci-i-klasyczna-teoria-pola-teoretyczne-minimum-friedman-art-susskind-leonard,p1225429131,ksiazka-p

Wykłady profesora, które były bazą dla tych książek można znaleźć w Internecie.

Pamiętam, chyba 1979 r. Polski tytuł to "Kosmos 1999". Najbardziej podobał mi się potwór, który oddychał chlorem.?

Co ciekawe, w zeszłym roku będąc w Toruniu natknąłem się na wystawę związaną z Gwiezdnymi Wojnami, gdzie był wystawiony oryginalny model statku z tego serialu. Mało tego, ten sam model występował w programie popularno naukowym dla dzieci i młodzieży z lat 80-tych"Przybysze z Matplanety" (chyba taki tytuł) z ufoludkami o imionach Sigma i Pi. Jak mówił mi gość z wystawy, realizatorzy specjalnie zdobyli ten model na potrzeby programu.

U mnie tak samo wygląda przed zalogowaniem się. Czy to na telefonie czy na kompie.

Dzisiejsza mamma.

Generalnie kwarc charakteryzuje się mniejszą rozszerzalnością cieplną w porównaniu ze szkłem, stąd obraz powinien być stabilniejszy przy szybkich zmianach temperatury otoczenia. Czy ma to rzeczywiście znaczenie - ciężko powiedzieć. Czy często spotykamy się z takimi zmianami temperatury, które wymagałyby specjalnych zabiegów, żeby niwelować ich wpływ? Gwałtowne spadki temperatury się zdarzają, ale wtedy raczej związane jest to z przejściem frontu atmosferycznego i końcem obserwacji. W tym roku doświadczyliśmy też gwałtownego ocieplenia w związku z wiatrami znad Sahary bez pogorszenia widoczności (przynajmniej początkowo zanim doleciał pył). Czy to jednak miałoby wpływ na deformacje lusterka i zauważalne pogorszenie obrazu? Moim skromnym zdaniem, raczej nie. Ewentualne pogorszenie jakości obrazu raczej można by w dużej części, jeśli nie w całości, złożyć na karb słabego seeingu w takich przypadkach.

Ja mam kwarc. Poczytaj poniższe wątki, może pomogą.

Ukryty przed wzrokiem generator chmur to wyspa Bali widziana z odległego o ok. 20 km wulkanu Ijen na wyspie Jawa (Indonezja lipiec 2019).

Grzyb atomowy nad Turcją

oraz baranki nad mazowiecką mozaiką pól.

ATR-72 Wings Air przed lądowaniem w Labuan Bajo, Indonezja (07.2019).

Kalafiory nad Jawą, Indonezja - lipiec 2019.

Łysy w towarzystwie (w nietypowym ustawieniu).

Park Narodowy Komodo 2 dni przed zaćmieniem.

Księżyc i awiacja (a może odwrotnie?) trzy dni przed zaćmieniem (14.07.2019).

Park Narodowy Komodo i lotnisko w Labuan Bajo.

"Milcząca gwiazda" z 1959 r. Film produkcji polsko-enerdowskiej na podstawie powieści S. Lema "Astronauci". Widziałem go raz w latach 80-tych.

https://www.filmweb.pl/film/Milcząca+gwiazda-1959-31443

https://www.cda.pl/video/23222933

Uśmiechnięty Vulcanus w wersji "manga" mruga nad wulkanicznymi wzgórzami.

Lotnisko w Ende, Indonezja 07.2019.