Antoni

Podwójna gromada otwarta oznaczona w katalogu jako NGC 869 i NGC 884 znajduje się w gwiazdozbiorze Perseusza. Znana jest również jako h i Chi Perseusza. Gromada NGC 869 liczy sobie 5,6 miliona lat, a NGC 884 liczy 3,2 miliona lat. Odległość jaka nas dzieli od niej to 7600 lat świetlnych. Na niebie widoczna jako obiekt 4,4 magnitudo o powierzchni 60' kątowych. Całkowita masa tej podwójnej gromady to 20 tysięcy mas Słońca. Każda z nich zawiera do 300 gwiazd z których najjaśniejsze świecą jako gwiazdy siódmej wielkości. Obie gromady zawierają najgorętsze gwiazdy klasy widmowej B0 jak i znaczną liczbę młodych gwiazd typu O i B. Łączny czas to 4 h 51 min LRGB.

Gromada otwarta gwiazd oznaczona w katalogu Messiera jako M 103 a w innym jako NGC 581 znajduje sie w gwiazdozbiorze Kasjopei 1 stopień na północny wschód od gwiazdy Ruchbah. Jest jedną z najmniejszych najbardziej oddalonych gromad otwartych od Ziemi. Jej odległość szacowana jest na 8 - 9,5 tysiąca lat świetlnych a średnica na 15 lat świetlnych. M 103 jest gromadą stosunkowo młodą liczącą zaledwie 25 milionów lat. W jej centrum znajduje się z około 40 osobników. W środku gromady znajduje się czerwony olbrzym. Jej jasność na niebie to 7,4 magnituto a rozmiary to 6' kątowych. Jest to moja druga fotografia tej zacnej gromadki. Pierwszą wykonałem 2010 roku tylko innym sprzętem. Porównując obydwie pole oddaję jednak tej wykonanej w tym roku. Materiał do niej zbierałem TSAPO 130 F7 i kamerą QHY 163M. Ilość czasu to 8 godzin LRGB.

Na deser jako niespodziankę dokładam jeszcze jedno zdjęcie tym razem składające się z dwóch paneli pokazujące kilka mgławic tego pięknego rejonu wykonane TSAPO130 F7 i kamerą QHY 163. Jest to moje pierwsze zdjęcie łączone z tak dużego instrumentu. Wstawiam wersję zwykłą i opisaną.

Kiepski ze mnie malarz ale starałem się jak najlepiej pokazać jej piękno

M 42 Wielka Mgławica Oriona jest najjaśniejszą mgławicą dyfuzyjną na niebie znajdującą się w gwiazdozbiorze Oriona na południe od jego Pasa o rozmiarach 65? x 60? kątowych. Jest ona częścią Obłoku Molekularnego Oriona. Odległość jaka nas dzieli od niej to około 1344 lata świetlne. Średnica jej mierzy 30 lat świetnych. Mgławica Oriona jest niemal kulistą i bardzo burzliwą chmurą gazu i pyłu pełną interesujących szczegółów, której gęstość wzrasta w kierunku centrum osiągając w nim temperaturę 10 tysięcy kelwinów. Niektóre rejony otrzymały swoja nazwę i tak, ciemna mgławica oddzielająca M 42 od M 43 nazywa się ?Rybim Pyskiem? a jasne ramiona po obu strona ?skrzydłami?. Na końcu Rybiego Pyska znajduje się młoda gromada otwarta gwiazd zwana Trapezem. W obszarze tym zachodzą ciągłe procesy gwiazdotwórcze. Materiał zbierany był za pomocą refraktora TSAPO 130 F7 i kamery QHY 163M. Łączny czas to 13 godzin 20 min na kanały LRGB. Starałem się pokazać całe jej piękno z różnymi w niej szczegółami.

Mgławica planetarna NGC 7293 zwana inaczej jako Mgławica Ślimak w katalogu mgławic planetarnych oznaczona jako PK 036-57.1, jest pozostałością po umierającej gwieździe w konstelacji Wodnika. Jej odległość szacuje się na około 700 lat świetlnych od Ziemi a średnica mierzy od 2,5 do 3 lat świetlnych. Wiek mgławicy to 10 600 lat, co oznacza, iż znajduje się ona w dość zaawansowanym stadium swej ewolucji. Mgławica została odkryta prze Karla Ludwiga Hardinga, który zaobserwował ją we wrześniu 1823 roku. Na niebie świeci jako obiekt o jasności 7,3 magnitudo o średnicy 16? a wraz z halo osiąga 28? kątowych. Zastanawiałem się czy w ogóle ją pokazać ponieważ materiał jaki podsiadam jest jednym z najgorszych jaki zebrałem tym sprzętem, po prostu warunki mi nie sprzyjały. Ale po długim namyśle postanowiłem zmierzyć się z nim i na miarę możliwości zrobiłem co mogłem. Wszystko zbierane TSAPO130 F7 i QHY 163 M. Ilość czasu to 12 godzin 30 min. HRGB. W najbliższej przyszłości zmierzę się jeszcze raz z nią ale w sprzyjających warunkach.

NGC 1333 jest mgławicą refleksyjna znajdującą się w gwiazdozbiorze Perseusza w odległości 720 lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 31 grudnia 1855 roku przez Eduarda Schönfelda. Swoją niebieską barwę zawdzięcza gorącym gwiazdom które oświetlają ją od środka. Mgławica ta jest częścią obłoku molekularnego OB2 w której zachodzą procesy formowania się nowych młodych gwiazd. W początkowym etapie swojego życia gwiazdy te są niewidoczne w świetle widzialnym ponieważ są przysłonięte przez pył, mgławica zawiera ich setki, których wiek szacowany jest na mniej niż milion lat. Obiekty te można jedynie wykryć w świetle podczerwonym. W otoczeni NGC 1333 zaobserwowano kilka obiektów Herbiga-Haro są to obszary mgławicopodobne powiązane z rejonem gwiazdotwórczym. Materiał jaki zbierałem w przeciętnych warunkach jakością znacznie odbiegał od NGC 1977 ale udało mi się zebrać w sumie 13 godzin 25 min kanałów LRGB za pomocą TSAPO 130 i kamery QHY 163 M. Jak na takie warunki to jestem zadowolony.

Zrobiłem sobie małą odskocznię od wodorówek aby sprawdzić co mogę osiągnąć swoim sprzętem na innych mgławicach. Padło na kompleks mgławic w Orionie. Pogoda mi dopisała co przełożyło się na ilość materiału jaki chciałem zebrać przez kilka nocy. Sprzęt jak zwykle ten sam TSAPO 130 F 7 i kamera QHY 163 M. Materiał zbierany w kanałach LRGB w ilości 13 godzin. Oto krótki opis. NGC 1977, NGC 1973 oraz NGC 1975 to grupa mgławic refleksyjnych powiązana z gromadą otwartą, znajdująca się w konstelacji Oriona po północnej stronie Wielkiej Mgławicy Oriona w odległości 1600 lat świetlnych . NGC 1977 została odkryta przez Williama Herschela 18 stycznia 1786 roku. W jej centrum znajduje się niebieski olbrzym 42 Orionis o jasności 4,6 magnitudo.

Masz rację zauważyłem to i już poprawiłem. No cóż dają mi popalić trzy nocki pod rząd w tym tygodniu i w ubiegłym i do tego jeszcze obróbka. Przecież to można dostać oczopląsów.

Przedstawiam kolejny fragment Pętli Łabędzia która powstała 10 tyś. lat temu po wybuchu supernowej tzw. Trójkąt Pickeringa, który to został z fotografowany kamerą QHY 163 M i refraktorem TSAPO130 F 7. Materiał był zbierany przez 13 godzin i stanowi połączenie kanałów Halfa i RGB.

Welon wschodni oznaczony w katalogu jako NGC 6992 znany również jako Caldwell 33 jest częścią Pętli Łabędzia powstałej po wybuchu supernowej około 8000 lat temu. Materiał był zbierany refraktorem TSAPO130 F7 i kamerą QHY 163 M. Łączna ilość czasu to 13 godzin na kanały HRGB. Powiem że coraz bardziej podoba mi się CMOS.

Maciek coś nie tak co piszesz bo akurat tak się składa ze Bogdan z sąsiedniego forum używał też tej kamerki i u niego gwiazdy są inne więc nie do końca jest to prawdą co piszesz a nie wspomnę o detalach które masz rozmyte.

Maciek nie wiem jak obrabiasz materiał ale on wygląda bardzo dziwnie, gwiazdy wyglądają jak jakieś duszki, całość zdjęcia za bardzo rozmyta, może za bardzo odszumione, zatracone szczegóły przez co ogólnie zdjęcie nie ma smaku. To są moje spostrzeżenia, nie żebym się czepiał, nie o to chodzi.

Kolor ma być kolorem, kosmos jest kolorowy a nie mdły.

Nie niestety akurat tam tak jest pooglądaj sobie konkretne fotki w sieci.

Możesz jaśniej sprecyzować?

Mgławica Welon oznaczona w katalogu jako NGC 6960 lub LBN 191 znana też jako Palec Boży, Miotła Wiedźmy, stanowi fragment Pętli Łabędzia dokładnie jej zachodnią część. Powstała po wybuchu supernowej gwiazdy dwudziestokrotnie większej od naszego Słońca około 8000 lat temu i znajduje się w konstelacji Łabędzia w odległości 1400 lat świetlnych. Została odkryta 7 września 1784 roku przez Williama Herschela. Jasna gwiazda 52 Cygni znajdująca się na środku NGC 6960 nie jest związana z tą supernową. Materiał zbierany refraktorem TSAPO 130 i kamerą QHY 163 M. Ilość czasu to 12,5 godziny HRGB.

Nieaktualne.

Panowie potrzebuję pomocy odnośnie rejestratora. Podczas burzy zresetowało mi do ustawień fabrycznych antenę z internetu i tym samy utraciłem kontakt z obrazem kamerki.Internet został już przywrócony przez operatora sieci. Rejestrator działa prawidłowo ale nie ma podglądu na żywo obrazu z kamerki. Co mam zrobić aby przywrócić obraz?

Czy ma ktoś może instrukcję obsługi do pilota Viltrox po polsku ?

Mimo, że mamy już lato to ja powoli obrabiam swój wcześniej zebrany materiał. Galaktyka spiralna oznaczona w katalogu Messiera jako M 94 a w innym katalogu jako NGC 4736 znajduje się w gwiazdozbiorze Psów Gończych w odległości 16 milionów lat świetlnych. Na niebie widoczna jako obiekt o jasności 8,2 magnitudo i rozmiarach 11,2 x 9,1 minut kątowych. Odkrył ją Pierre Méchain 22 marca 1781 roku. M 94 ma masę około 160 miliardów mas Słońca. Zawiera zarówno pierścień wewnętrzny jak i pierścień zewnętrzny. Pierścienie te wydają się tworzyć w miejscach rezonansowych wewnątrz dysku galaktyki. Pierścień wewnętrzny jest miejscem silnej aktywności formowania się gwiazd i jest czasem określany jako pierścień gwiazdowy. Badanie z 2009 roku przeprowadzone przez międzynarodowy zespół astrofizyczny ujawniło, że zewnętrzny pierścień M94 nie jest zamkniętym pierścieniem gwiazdowym, jak to historycznie przypisano w literaturze, ale złożoną strukturą ramion spiralnych, gdy ogląda się je w podczerwieni i UV. Badanie wykazało, że zewnętrzny dysk tej galaktyki jest aktywny. Zawiera około 23% całkowitej masy gwiazdowej galaktyki i wnosi około 10% nowych gwiazd galaktyki. Materiał zbierany na początku kwietnia refraktorem TSAPO130 i kamerą QHY 163 M. Łączny czas to 9 godz.28 min LRGB. Gain 0 Offset 40

Może na początek mały opis. Gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Węża oznaczona w katalogu Messiera jako M 5 a w innym katalogu jako NGC 5904. Powstała przed 10,6 miliardami lat a została odkryta 5 maja 1702 roku przez Gottfrieda Kircha oraz jego żonę Marię Margarethę. Jest to jedna z największych gromad w Galaktyce. Jej średnica mierzy 164 lata świetlne i oddalona jest od Ziemi o 24 500 lat świetlnych. Na niebie osiąga rozmiary 23? kątowych. Zawiera ponad 100 000 gwiazd z czego przynajmniej 100 to gwiazdy zmienne. Obserwowana wielkość gwiazdowa M 5 wynosi 5,6 magnitudo. Dokładam kolor. Łączny czas LRGB to 4 godz 30 min klatki po 180 sek. wykonane refraktorem TSAPO 130 F7 i kamerą QHY 163 M, gain 100, ofsset 70.

Chciałem przedstawić następną gromadę kulistą M 5 do mojej kolekcji. Jest to na razie samo L. Materiał zbierany zdalnie TSAPO130 F7 i kamerą QHY 163 M. Klatki palone po 3 min. jako testowe.

Fotka jest źle obrobiona widać to po gwiazdach a oprócz tego zobacz sobie na samą gromadę. Dlaczego tam jest tyle szarego miedzy gwiazdami i wygląda to na zwiększony szum w tym miejscu, albo sama gromada była bardziej podciągnięta i znacznie odróżnia się od tła i nie ładnie to się prezentuje. Tak widzą to moje oczy.

No nie ciekawie to wygląda.