Welonka

Fantastyczne zdjęcia. Robiłam parę razy canonem ale nigdy nie było to aż tak efektywne jak te co tutaj widzę. Jak byłam na wakacjach w Szwecji, to z naszego wynajętego domu letniskowego, z werandy, można było obserwować niebo i robić zdjęcia. Byłam zafascynowana. Mogłabym się tak gapić w sumie przez cały czas. Właściwie było to moje ulubione zajęcie na urlopieNiebo nad Szwecją wygląda niesamowicie. Wszystko jest bardziej widoczne i wyrazistsze. Jestem początkującym obserwatorem nieba ale wiem, że ta pasja pozostanie mi na pewno na dłużej. Obserwować niebo jest czymś wyjątkowym.

Wow. Interesuję się od niedawna fotografią nieba. Rodom - twoje zdjęcia są niesamowite. Muszę się tylko dorobić takiego sprzętu.

Ja też czekam na bezchmurną nockę coby wybrać się na obserwację. Jestem początkująca ale mam nadzieję, że mi się uda coś wyłowić. Pozdrawiam wszystkich :)

Właśnie dostałam ostrzeżenie, że nie pisano tutaj przez ponad 120 dni, jednak chcę tak czy siak dodać coś od siebie. Po pierwsze wspaniała fotka a po drugie dzięki za info co do daty. Jakoś zawsze o tym zapominam :)

Grawitacja Słońca oddziaływuje na całą Ziemię, w tym przede wszystkim na środek ciężkości położony w jej jądrze. Jądro planety zachowuje stabilną pozycję na jej orbicie, bo to środek ciężkości tę orbitę zakreśla. Jądro jest otoczone półpłynną warstwą plastyczną ? astenosferą, a na niej niejako pływa skorupa Ziemi ? litosfera. Litosfera składa się z dość słabo zespolonych płyt. W wyniku grawitacji Słońca, które trzyma jądro Ziemi i siły odśrodkowej, wywołanej przez jej pęd na orbicie, następuje przemieszczanie się litosfery wobec jądra Ziemi. W związku z tym, od strony Słońca następuje niewielkie zagęszczenie astenosfery. Z przeciwnej niewielkie jej rozrzedzenie. Pływające na powierzchni astenosfery, słabo zespolone płyty ziemskiej skorupy, podlegają więc ciągłym wahaniom. Ponieważ są ogromne, od strony zwróconej w kierunku Słońca nieco się unoszą, z przeciwnej nieco opadają na swym półpłynnym podłożu. Sama astenosfera podlega zresztą także pływom grawitacyjnym, analogicznym do pływów oceanicznych, powodowanych przez Księżyc, który także ma wpływ grawitacyjny na półpłynną warstwę astenosfery i jądro Ziemi. Podpowierzchniowe zmiany ciśnień astenosfery następują w cyklu dobowym dzięki obrotowi Ziemi. Przemieszczanie się tych zmian następuje także w cyklu rocznym, dzięki wędrówce Ziemi po orbicie wokółsłonecznej i jej ustawianiu się wobec Słońca. Przez to, przypuszczam, zamiennie powinna wzmagać się aktywność sejsmiczna na półkulach północnej i południowej. A przynajmniej wywołują tę aktywność różne przyczyny. Na jednej półkuli zwiększone, na drugiej zmniejszone ciśnienie w astenosferze. Zmiany ciśnienia są relatywnie niewielkie, jednak wystarczające do stworzenia silnych napięć w ziemskiej litosferze Znaczący wpływ w grawitacyjnych oddziaływaniach Słońca na Ziemię może mieć także jej położenie wobec naszej gwiazdy na eliptycznej orbicie ziemskiej. Jeśli znajduje się daleko od Słońca, czyli w aphelium ? wpływ grawitacyjny jest słabszy. Jeśli jest bliżej Słońca ? peryhelium, oddziaływanie grawitacyjne jest silniejsze. Nie bez znaczenia są także zmiany pędu Ziemi na orbicie, wywołujące siłę odśrodkową. Przez peryhelium przeszliśmy w styczniu br. i prawdopodobnie efekty tego widać w Japonii. Wzajemne przemieszczanie się skorupy Ziemi wobec jądra, może być jedną z przyczyn istnienia precesji ziemskiej osi. Dzięki stosunkowo niewielkiemu przemieszczaniu się tych elementów Ziemi (o ile ono rzeczywiście zachodzi) jest to jednak proces powolny i zauważalny na przestrzeni niemal 26 000 lat. Tego rodzaju przemieszczenia, wywołujące cykliczne zmiany ciśnień w astenosferze, przypuszczalnie powodują jej konwekcyjne ruchy. To z kolei prawdopodobnie jest przyczyną utrzymywanie się jej w stanie półpłynnym. Zaproponowana tu hipoteza pewnie nie jest nowa. Jeśli tak, to ją przypomniałem. Jeśli jest to jednak nowe spojrzenie na w/w zjawiska proszę o opinię, czy tego rodzaju rozważanie ma jakikolwiek sens.