lulu

Tymczasem wracam do zdjęć zrobionych z Meadziem, z którym będę się chyba rozstawał w poszukiwaniu czegoś większego. Meadzio trafił na giełdę - nie wiem czy będę miał jeszcze okazję nacelować go na Księżyc, więc pozostaje mi obrabianie materiału, który wspólnie zebraliśmy. Tutaj jeszcze kolejny kadr z 9 maja:

Jowisza fotografujemy o godzinie 3:30 z rana ?

Jowisz w baaaaaardzo szerokim ujęciu obejmującym Kallisto, która to królewna usiłowała czmychnąć z kadru w prawym górnym rogu. Ale żeśmy ją z Meadziem cupnęli w ostatniej chwili...

Z dzisiaj - tym razem bez Barlowa, który okazuje się przy takiej kombinacji średnicy, ogniskowej i wielkości piksela (2,4) jak w wypadku 8'' SCT-ka, jedynie zbędnym psujaczem-rozmiękczaczem.

Odnoszę wrażenie, że mój mały Meadzio cierpi ostatnio na przerost ambicji. Ciągle tylko chce bardziej powiększać, nie zwracając uwagi na swoją skromną aperturę. Ubiera sobie na przykład soczewkę Barlowa i każe się nastawiać na planety.

Tłumaczę mu, że zgodnie z tym co można wyliczyć na rewelacyjnej stronie którą polecili mi koledzy z forum ( http://www.wilmslowastro.com/software/formulae.htm#CCD_Sampling) takie strojenie się w soczewki nie ma sensu przy jego średnicy i wielkości piksela w używanej przez nas kamerce (2,4). No ale wiecie jak to jest z chorą ambicją. Musiałem mu naocznie pokazać, że Barlow absolutnie nic nie wnosi w wypadku takiej kombinacji paramaterów - a nie tylko nie wnosi, ale oprócz obcinania pola widzenia (co ma znaczenia np. na Księżycu!) wręcz pogarsza obraz, zmiękczając go i rozmywając. Zrobiliśmy z Meadziem porównanie na Jowiszu, Marsie i Uranie i wnioski są oczywiste.

Musiałem być twardy - choć tego nie lubię. Zabrałem mu Barlowa i schowałem głęboko w szufladzie, do której Meadzio nie ma dostępu. To nie dla niego zabawka. Tak między nami mówiąc, kiedy Meadzio nie słucha - Barlow z takim SCT-kiem to zawracanie d. Pokazały to już moje próby na Księżycu - i z Meadziem, i z C9,25 - ale wówczas były jeszcze głosy że może na planetach Barlow coś da. NIC nie daje - tylko PSUJE. Fotka z dziś, BEZ Barlowa:

Jeszcze jeden kadr z 3 sierpnia - kilka wpisów wyżej pokazywałem już jedno ujęcie z tego ranka. Widać dość dużą różnicę w kolorystyce. Skąd się wzięła? Otóż ostrząc obraz łatwo stwierdzić, że jest on na oko dość podobnej jakości na całkiem sporym odcinku. Przesuwając się w tych ramach przechodzimy przez ogniska dla kolejnych długości fal, co ma wpływ na kolorystykę obrazu nawet w teleskopach SCT, akcentując elementy zielono-żółte, purpurowe lub błękitne. Pozornie jest to bez znaczenia, bo większość z nas walczy o jakość detalu, jednak miejsce w którym zatrzymamy ostrzenie ma wpływ nie tylko na kolorystykę, ale wydaje mi się że również na sam detal. O jego jakości decyduje chyba głównie składnik czerwony...

To już by trzeba było naprawdę mocno przepalić, tracąc prawdziwy zarys tarczy planety. Już nawet w wypadku Saturna ja nie jestem w stanie utrzymać skali jasności tak aby zachować prawidłowe naświetlenie planety i zapewnić widoczność kilku największych księżyców. Muszę trochę pooszukiwać podbijając ich jasność mocniej niż samej planety. No i jest to już oszustwo trochę za daleko idące. Tutaj podbijanie na zdjęciu pewnie nie wystarczy żeby księżyce w ogóle wyłowić - trzeba by planetę mocno przepalić w trakcie fotografowania.

Wyprowadziłem dziś mojego małego Meadzia na dwór - jak zwykle przy dobrej pogodzie (w Krakowie mówi się "na pole" - ale ja jako element napływowy wyprowadzam "na dwór"). Myślałem, że napuszczę go na Jowisza, to będzie miał zajęcie. Ale on coś się na Urana uparł - że chce zobaczyć co tam widać. Mówię mu że ma tylko 8 cali, więc nic nie zobaczy, w dodatku seeing pod psem, że jak już to zaraz niżej świeci piękny Mars - no ale on że chce przynajmniej kolor sprawdzić. No to pomogłem mu się nastawić - no bo co zrobić z takim uparciuchem...

Czapa jest ale mikro-mikro...

Szanowni Państwo,

dziś w godzinach porannych doszło do niemal całkowitego zaniknięcia czapy polarnej na Marsie. W wyniku zdarzenia nikt nie odniósł obrażeń. Prosimy o zachowanie spokoju i pozostanie w domach. Jesteśmy w stałym kontakcie z Władzami, które podjęły już Działania w celu Przeciwdziałania (skutkom)...

Cześć, nie mam specjalnego zdania - używam SER licząc na to że jest jakoś efektywniejszy, bo gdyby tak nie było, to po co by on był? ?

Jeśli przekroczysz powiększenie przy którym rozmiar piksela pozwala oddać maksymalną ilość szczegółów, to powiększanie obrazu nie wniesie nic poza obcinaniem pola widzenia. Dlatego warto kuknąć na tę stronę którą poleciłem i zobaczysz jaka ogniskowa powinna Cię interesować. Na planetach które są małymi może to nie mieć znaczenia, ale na Księżycu ma zasadnicze. Chociaż jeśli chciałbyś fotografować Jowisza z Księżycami, to pole widzenia też ma znaczenie.

Zacznij od sprawdzenia jakie powiększenie powinieneś stosować przy swojej średnicy obiektywu i rozmiarze piksela na matrycy - tak aby nie tracić detalu z powodu zbyt małego powiększenia: http://www.wilmslowastro.com/software/formulae.htm#CCD_Sampling

Z ostrzeniem jest tak, że zakres ostrego obrazu to całkiem spory odcinek - u mnie spokojnie na jeden obrót mikrofokuserem albo i lepiej. Tyle, że przy takim kręceniu w obszarze "ostrości" zmienia się długość fali która jest najlepiej i najsłabiej wyostrzona - po prostu przechodzi się jakby przez ogniska dla kolejnych długości fali, które są zawsze trochę rozjechane, nawet w moim SCT.

2,5 minuty aby uniknąć rozmazania spowodowanego obrotem planety i ruchem księżyców, co przy moim leniwym laptopie pozwala zebrać ok. 1-1,5 tys. klatek (tutaj 1,1 tys.). Mało, bo przy takim powiększeniu z Barlowem jest już ciemno i trzeba dopalać gainem, co potęguje szum. A jedynym lekarstwem na szum jest większa liczba klatek...

No niestety ale przy zdjęciach nie ma taryfy ulgowej - apertura robi efekt. O ile w wizualu przez 80 mm refraktor dobrej jakości można nieraz zobaczyć więcej niż przez 8 czy 10'' lustro, to przy zdjęciach górę bierze nie jakość optyki, lecz zwykła fizyka. Wyżej dupy się nie podskoczy, niezależnie od tego co sądzi na ten temat mój Meadzik ?

Mój Meadzik się troszkę zdenerwował i marudzi że 11 cali to akt nieuczciwej konkurencji...

A mój mały Meadzio dzielnie staje i chce rzucać wyzwanie większym aperturom. Tłumaczę mu, że ma tylko 8 cali i że wyżej dupy nie podskoczy, ale on że nie - i żeby mu dać Jowisza, to pokaże co potrafi. No to dałem - no bo co zrobić z takim uparciuchem...

Z 80 mm możesz wycisnąć więcej. Jowisza można spokojnie filmować w tej skali 2-2,5 minuty i nie będzie widać efektu obrotu planety. Im dużej zbierasz materiał, tym mniej zaszumiony obraz i tym efektywniej można potem manewrować wyostrzaniem.

Z Barlowem nie uzyskałem  jak dotąd sensownych efektów z SCT 8''/2m. Przy małym pikselu w kamerze (2,4) Barlow praktycznie nic nie daje poza zmniejszeniem pola widzenia. Co innego przy tej samej średnicy i dwa raz mniejszej ogniskowej w Newtonie - tutaj Barlow ma jak najbardziej sens.

Na Saturnie zbieram nawet ponad 5 tys. klatek, co pozwala nieco zmniejszyć ziarnistość wynikającą z konieczności podkręcenia jasności - dość już kiepskiej. Jest to już jednak pewne oszustwo wynikające z braku wyraźnego detalu na tarczy. Planeta obraca się niemal w tym samym tempie co Jowisz, a tutaj, chcąc uniknąć efektu rozmazania detalu trzeba mocno ograniczać liczbę klatek. Saturn pozwala machnąć ręką na rozmazanie obiektów na tarczy - bo i tak ich nie widać. No ale nie jest to czysty zabieg ?