lulu

Księżyc wrócił na niebo w przyzwoitych godzinach i na przyzwoitej wysokości, ale niestety - przynajmniej u mnie - nie wróciła wraz z nim pogoda. Cóż robić - na osłodę sięgnąłem do czekającego na obróbkę materiału sprzed miesiąca. Wprawdzie w laptopie mieli się kilka prób wykonanych wczoraj, ale mieli się niemrawo, więc póki co zaległe obrazki z 30 kwietnia. Na początek północna część tarczy z pasmami Alp i gór Kaukazu oraz znajdującym się między nimi kraterem Cassini, zalanym tą samą lawą, która spowiła powierzchnię wyłaniającego się z mroku Morza Deszczów. W tej fazie uwagę zwraca wznoszący się na 2,3 km ponad powierzchnię morza samotny szczyt Mons Piton, widoczny na zachód od Cassiniego. Podobnych, pojedynczych szczytów wynurzających się z zastygłej powierzchni Mare Imbrium jest więcej. Powstały one oczywiście wraz z otaczającymi to morze pasmami górskimi i podobnie jak one są pozostałością po uderzeniu dużego obiektu kosmicznego, które uformowało basen Mare Imbrium. Pierwotnie przypominał on prawdopodobnie znajdujące się po niewidocznej stronie Księżyca Mare Orientale, którego okrągła niecka naznaczona jest obecnością charakterystycznych, koncentrycznie rozkładających się formacji, będących pozostałością materiału wyrzuconego podczas uderzenia. Stosunkowo młode i zachowujące pierwotną strukturę krateru uderzeniowego Mare Orientale tylko w niewielkim stopniu wypełnione jest skałą bazaltową. Tymczasem podobne do niego "rany powierzchni" znajdujące się od strony Ziemi, zostały jednak w dużym stopniu pokryte lawą. Szczyty takie jak Mons Piton to zapewne najwyższe, wznoszące się ponad jej poziom partie takich koncentrycznych struktur, jakie widać w basenie Morza Wschodniego. Na Ziemi mówiąc o takim przypadku używamy określenia "wierzchołek góry lodowej". Jak nazwać taki szczyt na Księżycu? Mons Piton sfotografowany z orbity podczas misji GRAIL i Apollo-15:

Dlaczego w Ustce znowu lepsza pogoda? Zgłaszam do UOKiK-u.

Pierwsza sprawa którą zechce obejrzeć każdy w miarę przytomny amator tych produktów to regulamin sklepu. A w nim mamy taką informację na temat sprzedającego: The owner of the Store is based in , address ul. , NIP (tax ID): , tel. , e-mail .

Ponieważ jak już wiemy lubisz oszukiwać i zamiast uczciwie obserwować z Krakowa udajesz się na z góry upatrzone pozycje z lepszym seeingiem, to byłoby fajnie jakbyś podawał informację gdzie było robione zdjęcie. A to może mieć znaczenie większe niż np. sam sprzęt... Jeżeli przemieszczasz się ze swoim sprzętem, byłoby to cennym, pouczającym porównaniem.

Skusiłem się dzisiaj na Merkurego, ale na tej wysokości to zawracanie gitary w moich warunkach, wrzuciłem fotkę do sąsiedniego wątku:

Ech... zrobiła się ładna pogoda, na tę okoliczność spróbowałem ułowić Merkurego w krótkim oknie miedzy możliwością wypatrzenia go a zasłonięciem przez cholerne tuje które nasadziłem sam sobie na złość. Ale bida z nędzą - dyspersja totalna na tej wysokości nad horyzontem... Dla porządku wrzucam, jako punkt odniesienia.

He he - to samo sobie myślę jak patrzę na trzęsący się i niemal rozpadający na kawałeczki obraz - czy ja mam jakiegoś strasznego pecha, na jakąś dziurę trafiłem w której kumulują się wszystkie małopolskie turbulencje? Ale ja przynajmniej nie oszukuję, biorę to na klatę i nie jeżdżę po teściach, jak co po niektórzy! 😉 Dane są Cartes du Ciel - oczywiście mniej więcej bo zbieranie materiału trwa ładnych parę minut, a dane są tam podawane na moment wyliczony co do sekundy. Jak klikniesz na planetkę na mapie to pojawia się okno ze szczegółowymi danymi. Wenus mam już praktycznie na granicy przeszkód zasłaniających horyzont, a Merkury jest jeszcze niżej więc szczerze mówiąc nawet nie przyszło mi na myśl żeby walczyć. Jak się robi dość ciemno ro raczej już nic nie wskóram.

17 maja.

Widać PTMA Wrocław miało w tamtych czasach lepsze umocowanie w strukturach resortów siłowych 🙂 Z resztą PTMA wydało wówczas nawet specjalną broszurkę na temat samodzielnego szlifowania luster. Były tam fajne patenty na cieniowe mierzenie geometrii itp. Ale jakie parametry miało szkło pozyskiwane w ten sposób - tego chyba nikt nie wie 🙂

Jak fajnie mieć teściów 🙂

Zależy co rozumiesz przez "budowę teleskopu". Kiedyś zabrałem się za samodzielne wykonanie lustra. Wyszlifowałem nawet prawidłowe sferyczne lustro 15 cm do teleskopu o stosunkowo małej światłosile, ale zamiast je dokończyć połakomiłem się na iluminator okrętowy 25 cm, podprowadzony Marynarce Wojennej (było to w czasach PRL więc o żadnych dedykowanych blankach i pyrexach nie było mowy). No ale niestety - tutaj sferyczne lustro by nie wydoliło przy większej światłosile, a jak przyszło do ręcznego wyprowadzania paraboloidy, to poległem. W efekcie nie zrobiłem ani jednego ani drugiego. Zmarnowałem tylko masę czasu, a przez wiele tygodni mój pokój usyfiony był karborundem, wszędzie stały menzury do wytwarzania kolejnych jego frakcji, właściwie całe życie kręciło się wokół tego szlifowania. Więc pierwsza rada - mierz zamiary na siły, bo bardzo łatwo nie tylko nic nie zaoszczędzić, ale wręcz zrobić spektakularną wtopę.

A gdzie dają taki seeing w Krakowie???

16 maja.

Raczej zwykły Plossl a nie super - te ze złotym nadrukiem to były raczej Plossle. Powinno być napisane na okularze PL lub SPL. Moim zdaniem to bardzo dobre okulary, na początek nie trzeba nic więcej.

Ładna obróbka - z wyczuciem koloru. Bardzo ładny efekt "jarzenia" jasnych, czerwonych partii. Nie jest to zwykła czerwona plama, ale czuje się że to świeci. Brawo!