Skocz do zawartości

Panasmaras

Moderator globalny
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Liczba zawartości

    3 042

  • Rejestracja

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    49

 Typ zawartości 

Odpowiedzi dodane przez Panasmaras

    Czy tak ma wyglądać forum?

    w Sprawy techniczne F.A.

    Napisano

    Nie wiem, czy pisanie na kilku forach to aż tak znaczący problem (sam nie mam kłopotu z przeklejaniem tej samej treści na inne forum, ale faktycznie, więcej niż dwa to już dla mnie przesada). Raczej chodzi o ilość i jakość reakcji, przynajmniej w części przypadków.
    Wiele razy świetne zdjęcie zostaje bez odzewu, bo i też czasem głupio napisać "brawo" i uciec. Z drugiej strony, co jako wizualowiec mogę wnieść do czyjegoś warsztatu, skor onie znam procesów, jakie stoją za zrobieniem zdjęcia?

    Większa ilość ludzi parających się daną dziedziną, to aktywniejsza (lub jakaś w ogóle) wymiana spostrzeżeń. Mając kilku astrofotografów na FA, nigdy nie będziemy mieli tak żywych dyskusji jak Astropolis, które zwyczajnie skupia więcej osób.

    Działa to i w drugą stronę z wizualem - to tuaj jest więcej obserwujących, więc i tutaj są dyskusje. Choć też nie zawsze, bo ogólna liczba piszących czy obserwujących jest stosunkowo niewielka i ciężko też mieć pretensje o to, żeby każdy przeczytał każdy temat.

    C'est la vie.

    Możemy sobie tylko życzyć więcej własnej cierpliwości do własnego hobby, do własnego zmęczenia, przez które obserwujemy czy fotografujemy mniej. Bo chyba w zmęczeniu leży praprzyczyna (przynajmniej u mnie).

    • Like 2

    Czy tak ma wyglądać forum?

    w Sprawy techniczne F.A.

    Napisano

    1 godzinę temu, Artur333 napisał:

    i mimo że mnie to nie zniechęca , to innych może...

    Tak zupełnie serio - jeśli ktoś pisze niedbale, jakby pisał smsa w biegu, to również nie chce się odpisywać. Dodatkowo zwykle jest tak, że im bardziej niedbała forma zapytania, tym większe prawdopodobieństwo, że zapał jest słomiany i że wielkiego wkładu w forum taki użytkownik mieć nie będzie. Nie wspominając o sytuacji, kiedy po raz dwudziesty, pięćdziesiąty, setny pada to samo pytanie.

    Każda historia ma swoją drugą stronę.

    • Like 2

    Problem z ES 14mm

    w Okulary

    Napisano

    Z ciekawości - czy one są widoczne podczas obserwacji? Przy DS-ach pewnie nie, ale podczas podglądactwa Księżyca czy Słońca?
    Sprawdź, bo może okazać się, że wcale nie będziesz musiał jakoś drastycznie schodzić z ceny, jesli te paproszki psują jedynie estetykę nieobserwacyjną.

    • Like 1

    Księżyc przez lornetkę

    w Księżyc

    Napisano

    22 godziny temu, Damian P. napisał:

    PS Wczoraj dopiero po wrzuceniu posta, zwróciłem większą uwagę, że w tytule wątku jest "lornetę", a nie "lornetkę". Jakby co, to przepraszam za Nikonka.

    Zmieniłem tytuł, niech będzie bardziej inkluzywnie.
    Wszelkie Nikonki mile widziane 🙂 

    • Like 1

    Księżyc przez lornetkę

    w Księżyc

    Napisano

    Przedwczoraj niebo pozwoliło na powtórkę. Picard chyba zawstydził się swoim zachowaniem wieczór wcześniej, bo wyraźnie zmienił swój pieprzykowaty charakter, łapiąć wyraźne (choć nie wyraziste) światło na zachodnich stokach. Blask Proclusa wciąż dominował w okolicy, tymczasem podjąłem się próby zidentyfikowania pomniejszych błyskotek - na lewo od Proclusa wyraźnie zaznaczała się parka Hill i Carmichael, powyżej trójkąt Tralles A - Geminus D - Geminus G. Dalej na północ świecił Maury, a jeszcze wyżej - Herkules E w Herkulesie. Oglądając sobie obrazy z LRO widzę, że niemal wszystkie te kratery są wybite na podobną głębokość i mają niemal identyczne nachylenie stoków - zapewne stąd łapanie wysokiego albedo przy tej fazie. Ostatnimi z latarń były Menelaos na przesmyku między Morzami Jasności i Spokoju i szpic w koronie Scoresby'ego, zupełnie blisko bieguna.
    Przez większość czasu gapiłem się jednak na morza. Od pewnego czasu zaskakuje mnie bogactwo ich odcieni, bardzo malarskie przenikanie się warstw jaśniejszych z ciemniejszymi, zimnych z ciepłymi, kompletnie burych z tymi które zdają się nieść odrobinę informacji o kolorze. Niewiele tego widać w powiększeniach 20x i mniejszych, za to efekty te uwypuklają się od 30x wzwyż - dlatego ta cała malarskość Księżyca jest dla mnie pewną nowością.

    • Like 4

    Księżyc przez lornetkę

    w Księżyc

    Napisano

    14 minut temu, bartolini napisał:

    Kluczyk sobie Panie dorób i kolimuj.

    Tu jest problem, bo po upadku na wcale nie tak twarde gruntowe podłoże, obudowa się nieco zdeformowała, blokując odkręcenie pierścienia mocującego celę (i możliwość kolimacji). Ale spokojnie, ogarnę jakoś w tym roku (pewnie odsyłając do Marcusa na remont).

     

    2 minuty temu, Alice napisał:

    Z braku laku czasem robię krótkie wyskoki na Księżyc kiedy Jurek Łągiewka wrzuca foto na grupę.

    Noo, Jurek zdecydowanie umi w Księżyc. W sumie jak nikt inny chyba.

    • Confused 1

    Wiosna w Zatomiu

    w Obiekty głebokiego nieba

    Napisano

    1 godzinę temu, Damian P. napisał:

    Ja z kolei, planując ostatnio pewne galaktyczne cele na wiosnę, uświadomiłem sobie nagle, że ledwie się rozpoczęła, a pozostał tylko jeden nów choćby na taką Pannę czy Warkocz, nie wspominając o Lwie.

    Trzeba w czerwcu wbić na południe (co najmniej pod Tatry), tam wtedy wciąż dają i wiosenne galaktyki, i piękne mgławicowe lato. 

    • Like 1
    • Popularny post
    • Popularny post

    Wiosna w Zatomiu

    w Obiekty głebokiego nieba

    Napisano

    Nie widzieliśmy wtedy jeszcze eksplozji, ale wyczuwaliśmy jej nadejście w z wolna kwietniejącym powietrzu. Zapowiadana fala ciepła początkowo dawała o sobie znać tylko w postaci wiatru przewalającego gęstawe chmury, sporadycznie rozrywające się na tyle, by ukazać namiastkę nieba. Jednak już pierwszego wieczora delikatnie się przetarło, niezbyt śmiało, lecz na tyle skutecznie, żeby pozwolić introwertykom na ucieczkę od rozmów pod pretekstem zajęcia się niebem. Podobno padły wtedy pierwsze strzały, ktoś rzekomo widział wieloryba, ktoś inny igłę w warkoczu, a komuś zawirowało pod niedźwiedzim ogonem. Ale taki już jest ten chaos początkowych doniesień, krzykliwych lecz zbyt mało kuszących, by oderwać się od lampki zupełnie przyzwoitego Château Latour Camblanes, kończyliśmy więc z Pablitem swoje rozmowy o życiu, Wszechświecie i całej reszcie.

    Wieczór zamienił się w noc, rozmowy cichły z każdym kwadransem, w końcu zrobiło się cicho. Koło trzeciej, po kolejnej nieudanej próbie zaśnięcia, wstałem z powodu duchoty. Otworzyłem okno i dostałem Drogą Mleczną w niedospany łeb - Wega nad czworobokiem Lutni krzyczała świetlistym błękitem, szyja Łabędzia kipiała jasnymi obłokami, inne gwiazdy lśniły jak w najlepsze bieszczadzkie noce, gdzienieniegdzie tylko było widać czarne placki poszarpanych chmur. Wpatrywałem się w ten widok jak oniemiały. Po dwóch-trzech minutach w końcu podjąłem decyzję - zbiegłem na dół po Fujinona, zdjąłem w pośpiechu zaślepki, wyszedłem przed domek - i zobaczyłem tylko błyskawicznie przywiane chmury, spod których już tylko najjaśniejsze słońca mogły się przebić. Po kolejnej chwili jedynymi światłami nad Zatomiem były już tylko sodówki. Ten pozornie nieistotny przypadek rozbudził jednak apetyt. Wiadomo już było, że mimo nie najlepszych prognoz na kolejną noc, lepiej będzie widzieć szklankę do połowy pełną. 

    Następnego wieczoru wystarczyło być w gotowości do okolic 23:00. Gwiazdy zabłysły zupełnie wyraźnie, choć przejrzystości było daleko do tej sprzed dwudziestu godzin. Ale przeciętna noc w Zatomiu i tak przecież oznacza obiektywnie świetne warunki. Miałem do dyspozycji Fujinona 10x50 i nie potrzebowałem wiele więcej (poza statywem, którego akurat nie wziąłem, bo prognozy parę dni wcześniej były przecież beznadziejne). Szybko zacząłem nadrabiać zaległości, nieco w pośpiechu goniąc od Woźnicy po Bliźnięta, przeskakując z jednej emki na drugą, od Kota z Cheshire po Żłóbek. Dalej i wyżej, złapałem śliczne drzazgi M 81-82, następnie Wir i Wiatraczek w ogonie Wielkiej Niedźwiedzicy, Słonecznik i M 94 w Psach Gończych - każda mgiełka tycia, ulotna i jednocześnie w tej tyciości i ulotności przepiękna. Rzuciłem okiem na Chichoty, a potem zatrzymałem się na dłużej przy Róży Karoliny. Ta oczywiście nie była niczym więcej niż jednorodną plamką, ale w małych lornetkach jakoś nigdy nie potrafi mi to przeszkadzać. Więcej, te niedopowiedzenia wynikające z pozornego braku apertury i powiększenia zawsze stanowiły o uroku małych lornetek. Być może na dłuższą metę takie widoki byłyby nudnawe, ale wobec wielomiesięcznego wyposzczenia, cieszyłem się z każdego bladego pojaśnienia wypatrzonego na niebie, choćby z takiej M 48 która wisiała na tyle nisko, żeby nie przypominać nawet samej siebie z zaświetlonych Blizin.

    zatom_wiosna2024.thumb.jpg.d0bc11fce24ceec171828a4418f7827a.jpg

    Dalej wciąż było skromnie, lecz nie mniej pięknie. Łapałem małe puchate gromady kuliste - M 13, M 92, M 3 i M 5, jedną podobną do drugiej, ale jednak odróżnialne mocniej niż tylko przez swoje kadry. I w momencie, kiedy już miałem zacząć narzekać na przeciągające się obserwacje z ręki, z pomocą przyszła zaparowana lornetka Moonisha, która zwolniła statyw. Zaraz można było iść dalej, by złapać Hantle i M 71 w Strzale, jeszcze mniejszą M 56 w obłędnie bogatym polu gwiazdowym i gwiazdopodobną Pierścieniową w Lutni. Odwiedziłem barwne omikrony Łabędzia, przeskoczyłem do M 39 z nieodłącznym cieniem Barnarda 168. Najpiękniej jednak wyglądała parka drobnych gromad w zachodnim skrzydle, NGC 6866 i 6819. Dwie drobne mleczne plamki zawieszone gdzieś między dziesiątkami gwiazd - i tylko szkoda, że nie mieściły się w jednym kadrze. I nawet większa, wyraźniejsza NGC 6811 nie była z nimi w stanie konkurować. Niewiele później niebo zaszło cirrusem i przestało być obserwowalne.

    Reszta szklanki była tylko pozornie do połowy pusta. Choć ostatnia noc upłynęła raczej towarzysko, można było jednak zrobić kilka (raczej pamiątkowych) zdjęć, sprawdzić kolimację teleskopu i zerknąć na co jaśniejsze obiekty. Lecz czy to nie do takich nocy się potem najmocniej tęskni, kiedy ziemia pachnie już wyraziście, oddech się pogłębia, a ciemność otula przyjmnym, rześkim ciepłem?

    Zaś eksplozja w końcu nadeszła, zieleń buchnęła w dzień wyjazdu. Zalała nas fala ciepła, wraz z oślepiającą bielą kwiatów na drzewach owocowych. Wiosno, witaj!

    • Like 18
    • Popularny post
    • Popularny post

    Księżyc przez lornetkę

    w Księżyc

    Napisano

    Wczoraj Księżyc wisiał na tyle wysoko, że około 18:00 był wciąż doskonale dostępny z mojego balkonu (ekspozycja wschodnia), i to mimo młodej fazy. Odkurzyłem czarny kufer, by przeprosić się z Kątunią (APM 82 mm), wstawiłem okulary 16 mm dające powiększenie 30x (największe dostępne, które jeszcze nie zdradza utraty kolimacji).
    Mimo nie najlepszego kontrastu na wciąż błękitnym niebie, pięknie było widać wszystkie ważniejsze struktury Srebrnego Globu. Oczywiście najdoskonalej widoczne było centralne trio Cyryl-Teofil-Katarzyna i Herkules z Atlasem powyżej, ale moją uwagę przyciągnęło Morze Przesileń, na którym po chwili wpatrywania się pojawił się czarny pieprzyk Picarda. Tuż na lewo świeciły zachodnie stoki Proclusa, mocno wyróżniające się swoim albedo. Najpiękniejsze jednak okazały się zapalające się lampy wierzchołków koron karaterów po ciemnej stronie terminatora, szczególnie ta w okolicach bieguna południowego, wyraźnie bardziej niż inne oddalona od linii terminatora.
    Jeszcze lepszy widok czekał na mnie godzinę później. Pełniejący złoty sierp był już nad dachem bloku, ale turbulencje pochodzące od ciepła budynku były zaskakująco pomijalne, zaś kontrast zauważalnie wzrósł. Morze Przesileń pokazało kolejne dwa cienie kraterów (Peirce i Oppel), bliźniaczo podobne do Picarda, również odarte z jakiegokolwiek lśnienia, tak jakby oświetlenie potrafiło im nadać wyłącznie cień. Za to ściana Proclusa świeciła chyba jeszcze wyraźniej, zaś wybitna wcześniej Rupes Altai rozpadła się w swojej jasności na kilka mniejszych i nieco słabszych wygięć. Po zachodniej stronie terminatora, w południowej części pozapalało się jeszcze więcej wierzchołków, zaś te które były widoczne wcześniej zyskiwały na długości i łukowatości, a Maurolycus domknął krąg świateł w swojej koronie. Ciekawie układał się cień na Morzu Jasności - w jego centralnej części załamywała się kształtna krzywizna terminatora, zdradzając delikatną depresję terenu względem okolicznych łańcuchów.
    Chwilę jeszcze powodziłem wzrokiem po siostrzanych wklęśnięciach pomniejszych karaterów w północnej części tarczy (żadne z nich nie było tak jasne jak Proclus), próbowałem też wypatrzyć północną część Doliny Alpejskiej (o dobę za wcześniem, zdaje się) ale trzeba było w końcu uciekać przed coraz bardziej przeszywającym zimnem.

    I szkoda tylko, że nie mam balkonowych widoków na zachód.

    ...
    PS nie wiem, czy nie dubluję tematu - dałbym sobie przyciąć paznokieć, że gdzieś tu był temat "Księżyc przez lornetkę" - ale nie znajduję. Ktoś pomoże?

    • Like 9
    • Thanks 1

    Cuda nieba krakowskiego

    w Lornetki

    Napisano

    Szacun za złapanie tranzytującego cienia - również bym się nie spodziewał tego po 25-krotnym powiększeniu. 
    A sama relacja piękna. Świetnie oddaje miastowe boje z DS-ami i uporczywe łapanie okruchów takiego nieba, które chcielibyśmy częściej widywać.

    • Thanks 1

    Opad szczęki po wizualnym spotkaniu z Mgławicą Oriona

    w Uczymy się nieba

    Napisano

    Rozeta jest jednym z "obiektów edukacyjnych" - w sensie takich, które uczą obserwacji (innym takim obiektem jest np. M 33). Taki obiekt rzadko kiedy wpada sam w oko, trzeba nauczyć się go widzieć. A jak się raz zobaczy i potem wie jak szukać - to się udaje bez pudła w każdym kolejnym podejściu (o ile warunki nie są dramatycznie pogorszone).

    Mnie Rozetę nauczył widzieć @Janko. Próbowałem wcześniej i w ośmiu calach, i w średniej lornecie, a to wszystko pod zupełnie przyzwoitym kaszubskim niebem. Tymczasem po raz pierwszy zobaczyłem ją z otwockich lasów, w przeskromnej 8.5×44 (Swift Audubon).

    • Like 2

    XXVII Zlot w Zatomiu - zapisy

    w XXVII Zlot Astronomiczny

    Napisano · Edytowane przez Gayos

    1. Gayos - pyra 5 - 406 zł - 3 x (pełne wyżywienie + noclegi)
    2. stefanchm - pyra 5 - 406 zł - 3 x (pełne wyżywienie + noclegi)
    3. Qbanos - nocleg własny
    4. blazer1983 - pyra 5
    5. Pery-pyra 6
    6. Acidtea - Pyra 1
    7. Thomas - Pyra 1
    8. Polaris - Pyra 1
    9. Maciej - Pyra 1
    10. Micropoint - Pyra 1
    11. Kenny - Pyra 2     - 160 zł - 3 x noclegi
    12. Stiopa - Pyra 5
    13. Artir -Pyra 6
    14. Prestoneq - Pyra 4
    15. Virus - Pyra 6
    16. Haze - Pyra 5
    17. Corvus - Pyra 5
    18. Mateusz - Pyra 5
    19. jolo - pyra 3
    20. pavelm - pyra 3
    21. Krzysztof G -Pyra 6 -     406 zł - 3 x (pełne wyżywienie + noclegi)
    22. Jata5 - Pyra 6 - 406 zł - 3 x (pełne wyżywienie + noclegi)
    23. Jarek J. - Pyra 3
    24. Mirek - Pyra  6
    25. Piotr K. - Pyra 3
    26. Noth - Pyra 3
    27. Bartek M. - Pyra 3 -     406 zł - 3 x (pełne wyżywienie + noclegi)
    28. LukaszT - Pyra 4
    29. Charon X - Pyra 2
    30. Puchciu - Pyra 4
    31. Przemo77 - Pyra 4
    32. MarWo - Pyra 5 -     310 zł - 3 x (obiady + noclegi)
    33. Pablito - Pyra 7
    34. Marek Gdańsk - Pyra 7
    35. Panasmaras - Pyra 7
    36. darius - Pyra 2
    37. marcin_122 - Pyra 1 lub 2 (Poznań)
    38. Stan - Pyra 7
    39. Ola - Pyra 7

    40. MOONISH - Pyra 4 - 406 zł - 3 x (pełne wyżywienie + noclegi)

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)