Panasmaras

Większość gromad kojarzę albo jako chaotyczne, albo jako skoncentrowane ku centrum, więc polegając wyłącznie na swej marnej pamięci skłaniałbym się ku pareidolii. Zresztą, kto nie widział kształtnych trójkątów w M103 czy M39, kurzych łapek w Chichotach, serca w M48 czy geometrycznej symetrii w M6, niech pierwszy rzuci meteorytem! Gromada Pazmina, centrum M44, może Messier 18 w średnio-dużych powiększeniach.

NGC 7086?

Heh, dokładnie. Wczoraj byliśmy w stałym miejscu - o tu. Nie dawałem znać, bo to był spontan. Ale następnym razem może uda się spotkać

Gdzieś Ty był? Przy samej szosie?

Moim zdaniem - dużo lepsze. Z przykrością stwierdzam, że nie mam się do czego przyczepić

Z okazji swych siódmych urodzin, Ebookpoint przygotował sporo promocji. Wśród nich warto zwrócić uwagę na solidne przeceny pozycji z wydawnictwa Copernicus Center Press, które "przecenia się" chyba najrzadziej z wszystkich wydawnictw oferujących książki popularnonaukowe. https://ebookpoint.pl/kategorie/popularnonaukowe-i-akademickie?&ceny=-&wydawca=copernicus-center-press&jezyk= Obniżone ceny mają być do niedzieli 4.11.2018.

Coś bym napisał na temat tego zdjęcia, ale to co mi przychodzi do łowy, jest niemerytoryczne i na dodatek pełne entuzjastycznych wulgaryzmów. Więc nie skomentuję

Bardzo ładny detal, ale całość wydaje się za bardzo tonąć w czerwieni - szczególnie z lewej strony kadru. Może się mylę, ale niekoniecznie wygląda mi to na efekt poczerwienienia spowodowanego kosmicznym pyłem.

Lornetka ma tę wredną wadę, że rozpieszcza komfortowymi źrenicami, ergo jasnością obrazu. Jakoś nigdy nie potrafiłem zachwycić się przyćmioną (choć i pięknie rozbitą) gromadą kulistą w newtonie z nasadką bino. Zakładam, że achromat może pokazywać ładniejsze gwiazdki, więc byłoby lepiej, ale jednak wolę dwa skolimowane achromaty, po jednym dla każdego oka Ech, Łukaszu, kiedy wspólna sesja? Tęskno mi do takowej...

Ja tam od razu wyłapałem zerkaniem

Pętlę Barnarda obserwowałem wielokrotnie lornetkami. Oczywiście najłatwiejszy jest odcinek w okolicach M78 - NGC 2112. Stosunkowo jasny i prosty do wyłapania dla każdego, kto widział kiedyś w lornetce Kalifornię czy Rozetę (a zatem umie zwrócić uwagę na rozległe paskudy). Najefektowniejsze podejście miało miejsce parę lat temu (bodaj w lutym 2014), podczas spektakularnej zimowej nocy (jednej z tych sesji, która pozwoliła na łupienie gromad otwartych w Rufie tuż nad horyzontem). Ujmując rzecz opisowo, wyobraźmy sobie Pętlę Barnarda jako tarczę zegara z Alnitakiem pośrodku. Wyłapany wtedy obszar mgławicowy zawierał się między godziną 11* a 8. Bardzo pomogły wtedy UltraBlocki, a zdecydowanie najlepszym sprzętem okazała się lorneta 10.5x70. Pętla była widoczna w trzech pozostałych lornetach, które miałem przy sobie (7x50, 10x50, 15x70). Niemniej, do obserwacji najjaśniejszej części filtr nie jest potrzebny, ale bywa pomocny szczególnie we wschodniej części mgławicy, gdzie za pojaśnienie odpowiadają również słabe gwiazdy, co może być mylące w identyfikacji. Prawdę mówiąc, chętnie natrafiłbym na podobne warunki raz jeszcze, żeby się upewnić, czy faktycznie taki kawał mgławicy da się wyłapać. * nawet rzekłbym, że 11:30 (oczywiście mówimy o położeniu wskazówki godzinowej).

Mnie w weekend nie będzie na Pomorzu, ale dziś pewnie pojawię się w Blizinach na godzinę czy dwie.

Nie ma to jak doczytać zaległy temat, ale jeszcze lepiej jest zadać pytanie, na które odpowiedź będzie możliwa dopiero za parę miesięcy. Otóż: Czy aby na pewno widziałeś B289 jako podwójną bruzdę widoczną na powyższym zdjęciu? Ja zwykle widywałem trzy smugi, których częścią jest mały ciemny (i faktycznie "podwójny") pypeć Barnarda 289*. Smugi, o których mówię są widoczne na powyższym zdjęciu jako te delikatne pasma pyłowe - na przedłużeniu plamy B289 oraz dwa równoległe ślady blisko boków kadru. A poniżej badziewna wizualizacja owych trzech smug, które widuję raz do roku w lornecie: Sam - nieprecyzyjnie, przyznaję - zwykle określałem owe trzy szerokie smugi mianem B289, choć należałoby pewnie powiedzieć "Barnard 289 z przyległościami" (lub coś w tym rodzaju).

Prawdę mówiąc, kłęby Obłoku Molekularnego Perseusza wyszły tak ładnie, że ciężko mi jest połączyć się z Tobą w bólu . Swoją drogą, możesz pokazać na jakiejś fotce referencyjnej gdzie ta hałalfa, której Ci brakuje?

Również nie mam zastrzeżeń