Panasmaras

A ja niespokojnie w 16x70. W drugim poście wątku linkowanego przez Łukasza uchował się nawet opis.

Największą zmienną jest kompensacja oczna. Są osoby, u których zysk z patrzenia dwuocznego wynosi 1.4x, są osoby, które ten współczynnik mają na poziomie śladowo większym od 1 (gdy jedno oko jest kompletnie dominujące).

Dla doprecyzowania, ja widywałem w lornetach tylko tę część, którą widać na prawym obrazku: W większych aperturach bez filtrów nie próbowałem.

Wydaje mi się, że możnaby to przetłumaczyć tak: W ośmiocalowcu bez filtra, w miarę ciemna noc zwykle wystarcza, by złapać łukowatą wstęgę mgławicowości, która przechodzi przez 7-magową gwiazdę HD 192182, choć nie sposób o niej powiedzieć, że jest choć trochę jasna.

Powinien być w zasięgu. Sam widywałem najjaśniejszą partię w lornecie 22x85 - niestety, nie przypomnę sobie czy było to bez filtra, ale biorąc pod uwagę, że rzadko mam jakąś parkę UHC do dyspozycji, jest to prawdopodobne. Oczywiście pod bardzo dobrym niebem. Tak czy siak, wyzwanie przyjęte

Zdecydowanie. Również miałem takie odczucia, w zasadzie w każdym sprzęcie - może oprócz szesnastocalowca skierowanego ku Welonowi. O III bardzo lubi idealną (lub bardzo dobrą) adaptację do ciemności oraz cierpliwego obserwatora. Z czasem okazuje się, że zamontowanie takich filtrów w 10x50 również ma sens (mi umożliwiło złapanie M76 nisko nad horyzontem). Oczywiście w przypadku lornet zawsze będzie dylemat wynikający nie tyle z niewielkich obiektywów, co z niewielkiego powiększenia. Jednak kiedyś sprawię sobie parkę otrójek do 22x85, będzie na bogato . Natomiast w przypadku achromatu 120 mm nie ma się co zastanawiać - masz dogodny zakres powiększeń i soczewę, która naprawdę sporo pokaże. Byle pamiętać o sporej źrenicy wyjściowej.

Tu masz linkę do obserwacji Lukosta: KLIK Moim zdaniem jak najbardziej jest sens montować O III do lornet 10x70, tym bardziej więc do soczewki 120 mm.

A ja widziałem przedwczoraj całą trójkę w 10x50, z okolic Przywidza

Nie pozwala. Uprzejmie poprosimy o podanie ceny.

Sprzeciwianie się idiotom nie ma sensu. To w końcu ich planeta.

Żeby tylko pani premier...

Spotykają się dwie planety i jedna zagaduje drugą: - Jakoś źle wyglądasz. Na co jej zagadnięta planeta odpowiada krzywiąc się od bólu: - Faktycznie nie najlepiej ze mną. Niedobrze mi. - A co Ci dolega? - Chyba złapałam... homo sapiens... - wydusza z siebie druga. Pierwsza ją pociesza: - Nie przejmuj się, to mija.

Pewnie będzie, choć podejrzewam, że jakość optyki wymusi najmniejsze dostępne powiększenie. Widok lornetkowy powinien być jednak przyjemniejszy, nawet w 10x. Dlaczego? Bo będziesz widział przestrzennie - co prawda widzenie dwuoczne nie zapewni Ci dobrodziejstwa zauważalnej paralaksy, jednak odbierzesz widok jako małą czarną kulkę przelatującą przed wielkim kulistym Słońcem. Pierwszy raz doświadczyłem tego podczas tranzytu Wenus w 2012 - po prostu zobaczyłem przestrzenność Układu Słonecznego! W przypadku tranzytów Merkurego wrażenia są delikatniejsze, ale wciąż opowiadają o przestrzeni. Gapiąc się w dwuwymiarowe, płaskie kółko obrazu dawanego przez teleskop, widzisz niby więcej detalu, ale - moim zdaniem - ucieka esencja zjawiska.

Przeproś! 😅 Tak na marinesie, ów kłębek kurzu (B221) jest częścią Obłoku Molekularnego Byka. Gdyby to nie był wschodni, rozrzedzony kraniec kompleksu, możliwe że byłby to obiekt niewyłapywalny wizualnie