Janko
-
Zawartość
1565 -
Rejestracja
-
Ostatnia wizyta
-
Wygrane w rankingu
20
Ostatnie wizyty
-
Fale elektromagnetyczne a obiekty kosmiczne
temat odpowiedział Janko → Black Star → Astronomia ogólna
Oj, Kolego, coś idziesz na łatwiznę. Woojek wie wszystko -
Pogrzeb u wzrokowców, ewentualnie skontaktuj się z kol. @Qba . Na pewno dobrze doradzi.
-
Lubiał wypić
-
A myślisz, że ten człowiek to na trzeźwo? Widziałeś, jak mu rece latały?
-
Wszystko pięknie, ale dlaczego "przelot satelit"? TEN SATELITA, TEN SATELITA, TEN SATELITA! Więc musi być PRZELOT SATELITÓW!
-
-
Szczęście trwało krótko. Zjawisko było wdoczne tylko o zmierzchu. Gdy się ściemniło, nadeszły nasze ulubione chmury Jednak Szakal Księżyca podążał za swym Tygrysem przez jakąś godzię 🦊
-
I oto pewnej nocy, gdy Szakal Księżyca (Gwiazd Wieczorna) jaśniał nad dżunglą, Tygryus wyczuł, ze nadeszła noc upragniona. Ruszył więc ku wiadomej pieczarze, by spotkać się z Bezwłosa Istotą. Wówczas ziściło się to, co był przyrzekł Thea. Istota Bezwłosa upadła przed Tygrysem i rozciągneła się na ziemi... - Czyż tygrys potrafi rozpoznać swą noc? - Nie potrafi, dopóki Szakal Ksiezyca nie wyłoni sie jasno z wieczornej mgły. Rudyard Kipling, Druga księga dżunglii. Ten właśnie fragment przypomniał mi się, gdy wczoraj na wciąż jasnym przedwieczornym niebie ujrzałem wąski sierp Księżyca z podążającą za nim jasną kropką Wenus.
-
W interecującym Cię zakresie cenowym mamy np. Nikon 5 16x56. Ciekawa jest też Kowa Prominar 12x56. Zeissów i Swarków nie będe wymieniał
-
Czuła narratorka i wielkie święto polskiej literatury
- Pokaż poprzednie komentarze 1 więcej
-
-
Czułość jest spontaniczna i bezinteresowna, wykracza daleko poza empatyczne współodczuwanie. Jest raczej świadomym, choć może trochę melancholijnym, współdzieleniem losu. Czułość jest głębokim przejęciem się drugim bytem, jego kruchością, niepowtarzalnością, jego nieodpornością na cierpienie i działanie czasu.
Czułość dostrzega między nami więzi, podobieństwa i tożsamości. Jest tym trybem patrzenia, które ukazuje świat jako żywy, żyjący, powiązany ze sobą, współpracujący, i od siebie współzależny.
Wybaczcie, że ja tak z uporem maniaka, ale mało kto mówi dzisiaj tak przejmująco
-
Czułość to niestety także atawizm.
Powstała daleko przed istnieniem ssaków.
Więź emocjonalna między pokrewnymi istotami, gwarantowała zachowanie gatunku w gigantycznym drzewie Darwina.
Począwszy od iskania człekokształtnych a skończywszy na gadach ssakokształtnych, np. osaczonych przez drapieżnika z miłości pożerających swoje młode, by po panicznej ucieczce, mieć siłę zreprodukować się w innym czasie i w innym miejscu.
To też forma czułości.
-
Kompromis nie musi być "zgniły" W przypadku dwóch lornetek też masz mnóstwo wariantów. Jako mniejszy instrument możesz wziąć nie 7x50 ale silniejszą lornetkęt o takiej samej źrenicy wyjściowej, czyli 8x56. Tutaj producenci oferują instrumenty najwyższej jakości, celowane głównie na myśliwych. Chcąc mieć zestaw bardzo mobilny, można brać 8x56 plus 15-16x70. Mniej mobilny , lecz silniejszy będzie z drugą lornetą od 85 mm. Można to potem uzupełnić maleńką przeglądówką jak Nikon E II 8x30. I tak dalej. Możliwości jest wiele i nie musisz być niezadowolony I jeszcze jedno. Nie bój się lornetek dachowych. Nie bez powodu najlepsze firmy robią obecnie głównie takie. Mity o ich przedziwnych wadach dawno wyrzucono do kosza.
-
Z moich doświadczeń wynika, że dwie lornetki tylko na statyw (jak w zestawie nr 4) to za dużo. Dwie do ręki i trzecia na statywie ma sens, gdy okulary zaczynają łapać rosę i jedną loirnetkę można ogrzewać, obserwując przez inną. No i różnica międzu 70 a 85 mm ciut mała. Jeśli tak, jako największą wybrałbym setkę. Natomiast w miejsce siedemdziesiątki wybrałbym 60 mm albo nawet 56 mm. Przy powiększeniach 12-15 razy miałbyś i moc i poręczność lornetki. Więc jeśli trzy instrumenty, to coś przeglądowego maksimum 50 mm o sporej żrenicy wyjściowej (karabin), 56-60 mm jako wielkokalibrowa broń piechura (działo bezodrzutowe) no i do tego armata 85 mm do ~
-
@SylwiaL, różne sytuacje ludzie nazywają "obserwacjami z ręki". Stad m.in. rozbieżne opinie. "Z ręki" może dla jednego onaczać wyłącznie pozycję stojącą i lornetkę trzymaną w swobodnych rękach, dla innego wszystkie sytuacje, gdy lornetka jest trzymana w dłoniach i oparta o oczodoły a obserwator np siedzi na odchylanym fotelu, z łokciami opartymi o podłokietniki. W pierwszej sytuacji to chwilowa ekwilibrystyka, w drugiej można się bawić nawet godzinami. A jest jeszcze szereg sytuacji pośrednich, podparcie rąk o gałąź, ogrodzenie, dach samochodu, obserwator leżący na macie itp. Życie obserwatora lornetkowego bogate jest
