Janko

Kolego, nie jesteś pewny kontynuacji astrohobby, chcesz patrzeć w niebo i masz ograniczony budżet? Czemu nie kupisz lornetki?

Mój kolega ze studiów, obecnie profesor, opowiadał, za co dostał jedyny raz w skórę od swojego ojca. Mianowicie - palił w kibelku trotyl (nie wiem, skąd go pozyskał).

Wczorajszy zmierzch nad Ursynowem. Jak to nazwać?

Rezerwacja

Zainteresowanemu oddam ok. 40 archiwalnych numerów czasopisma Astronomia Amatorska (później Astronomia). Proszę o kontakt na pw.

To niezupełnie tak.

Z Panasemmarasem nie bedę zadzierał, bo zna do mnie drogę, przyjedzie i złoi mi skórę. Co innego Ty - nie dość, że ma dalej, to jeszcze będzie się, że tak powiem, krępował

Światła Jesteśmy łowcami świateł. Poszukujemy ich na nocnym niebie, zbieramy fotony przez soczewki i zwierciadła. Rejestrujemy na matrycach światłoczułych lub siatkówce oka, przechowujemy tworzone obrazy, czasem opisujemy. Im słabsze i odleglejsze światełko, tym większa satysfakcja. Setki i tysiące lat świetlnych do gwiazd, miliony do galaktyk. Profesjonalne urządzenia rejestrują fotony ze źródeł odległych o miliardy lat świetlnych. Jednak na co dzień zalewa nas światło obiektów bliskich. Żyjemy dzięki Słońcu. Południowcy czerpią swój temperament wprost z niego. Nie bez powodu przebój wszechczasów „O sole mio” powstał we Włoszech i najlepiej jest śpiewany przez południowców w języku neapolitańskim. Jednak u nas nastroje już jesienne. Zaśpiewać by raczej należało pożegnanie Słońca. Nie na darmo poeta pisał: Wypiję kwartę jesieni, Do parku pustego wrócę, Nad zimną, ciemną ziemię Pod jasny księżyc się rzucę. Skandynawowie mają jeszcze gorzej. Słońce ledwie wychyla się nad horyzont, albo i nie wychyla. Nic dziwnego, ze uważamy ich za chłodnych i wyważonych, zaś literaturę i teatr za wyjątkowo ponure. Gdy wychodzę rano z domu, jest jeszcze ciemno. Czyżby? Wzdłuż ulicy stoją szeregi latarń sodowych. Ciepłe, pomarańczowe światła ułożone są w szeregi jak koraliki. Gdzieniegdzie ciągi przerywa czyste światło czerwone lub zielone przy skrzyżowaniu ulicy. Przemykają nieliczne białe lub czerwone światła samochodów. Jeśli skupimy się na obrazie, nie ma wyjścia. Pal licho light pollution. Musimy stwierdzić, że to jest ładne. W Centrum trafiam czasem na spektakl niezwykły. Różowo-fioletowo-perłowa zorza poranna bijąca na wschodzie od podświetlonych chmur odbija się na zachodzie w przeszklonych ścianach wieżowców. Czterdzieści pięter szyb we wszystkich odcieniach różu rzuci na kolana najzatwardzialszych malkontentów. Witaj, Słońce, żegnaj, Słońce! Mój trzyipółletni wnusio dokonał wczoraj pierwszej obserwacji. Ze swojego (niewysokiego) poziomu zobaczył przez okno Księżyc w pełni, o czym podekscytowany oznajmił rodzicom. Tak, światło ekscytuje i pobudza do życia nas wszystkich. Nie wstydźmy się je podziwiać nawet gdy pochodzi od lamp ulicznych, chmur czy Księżyca. Źródło: zasoby internetowe.

Czyżby na głosowanie? 🐑🐏

W zeszłą sobotę pokazywałem Markowi miejsce, z którego ją jakoby widziałem Tak więc mam twarde dowody. Prawie równie twarde, jak ten ś.p. ufolog PS. Mróz był wtedy taki, jak u tych, no ... Inuitów, więc może mi się coś osadziło na soczewce. Już sam nie wiem.

Maćku, do Nimbitowni z tym wątkiem!

U wzrokowców już byłeś?

Zajrzyj też tutaj (jeśli dotychczas tego nie zrobiłaś) .

Nie ma zgody, mopanku! Żaden załącznik - ma być relacja! Siła forum polega na różnorodności. Relacje mogą a nawet powinny mieć indywidualny charakter. Niech każdy pisze, co mu w duszy gra i jak potrafi (a ja co najwyżej poprawię ortografiki )