Janko

Kompromis nie musi być "zgniły" W przypadku dwóch lornetek też masz mnóstwo wariantów. Jako mniejszy instrument możesz wziąć nie 7x50 ale silniejszą lornetkęt o takiej samej źrenicy wyjściowej, czyli 8x56. Tutaj producenci oferują instrumenty najwyższej jakości, celowane głównie na myśliwych. Chcąc mieć zestaw bardzo mobilny, można brać 8x56 plus 15-16x70. Mniej mobilny , lecz silniejszy będzie z drugą lornetą od 85 mm. Można to potem uzupełnić maleńką przeglądówką jak Nikon E II 8x30. I tak dalej. Możliwości jest wiele i nie musisz być niezadowolony I jeszcze jedno. Nie bój się lornetek dachowych. Nie bez powodu najlepsze firmy robią obecnie głównie takie. Mity o ich przedziwnych wadach dawno wyrzucono do kosza.

Z moich doświadczeń wynika, że dwie lornetki tylko na statyw (jak w zestawie nr 4) to za dużo. Dwie do ręki i trzecia na statywie ma sens, gdy okulary zaczynają łapać rosę i jedną loirnetkę można ogrzewać, obserwując przez inną. No i różnica międzu 70 a 85 mm ciut mała. Jeśli tak, jako największą wybrałbym setkę. Natomiast w miejsce siedemdziesiątki wybrałbym 60 mm albo nawet 56 mm. Przy powiększeniach 12-15 razy miałbyś i moc i poręczność lornetki. Więc jeśli trzy instrumenty, to coś przeglądowego maksimum 50 mm o sporej żrenicy wyjściowej (karabin), 56-60 mm jako wielkokalibrowa broń piechura (działo bezodrzutowe) no i do tego armata 85 mm do ~

@SylwiaL, różne sytuacje ludzie nazywają "obserwacjami z ręki". Stad m.in. rozbieżne opinie. "Z ręki" może dla jednego onaczać wyłącznie pozycję stojącą i lornetkę trzymaną w swobodnych rękach, dla innego wszystkie sytuacje, gdy lornetka jest trzymana w dłoniach i oparta o oczodoły a obserwator np siedzi na odchylanym fotelu, z łokciami opartymi o podłokietniki. W pierwszej sytuacji to chwilowa ekwilibrystyka, w drugiej można się bawić nawet godzinami. A jest jeszcze szereg sytuacji pośrednich, podparcie rąk o gałąź, ogrodzenie, dach samochodu, obserwator leżący na macie itp. Życie obserwatora lornetkowego bogate jest

Dziękuję i nie będę się dalej z Tobą spierał

Odpowiedź znajdziesz w mojej "stopce" i w tematyce większości moich postów na forach astroamatorskich

Klik. Zaś można by dyskutować, czy zobaczenie przez dziecko obcej galaktyki, po gruntownym objaśnieniu mu, co to jest, nie będzie efektowną obserwacją

Sorry, Kolego, ale gdy się na jakiś temat wypowiada, to warto wcześniej ten temat nieco poznać. Dokładnie to samo można by napisać na temat wszystkich obserwacj przez sprzęt amatorski

Odnajdować i oglądać kolejne morza i wielkie kratery księżycowe poznane wcześniej z mapy. Podziwiać fazy Wenus o zmierzchu. Z pomocą rodziców (wycelowanie lornetki na statywie) zobaczyć Galaktykę Andromedy a potem wypatrzyć Galaktykę Trójkąta, Bodego czy Wir. Zobaczyć Hiady, Plejady, Żłóbek, Gromadę Podwójną i wiele innych gromad otwartych. Poznać, jak wyglądają gromady kuliste a jak jasne mgławice - M42, M8 czy M27. Rozpoznawać gwiazdozbiory i asteryzmy, rozróżniać barwy gwiazd, rozdzielić Albireo i Mizara. Trochę tego by sie uzbierało

Co do wyrzucenia - zgoda, co do cieszenia się - bardzo wątpliwe. Raczej byś się martwiła, że kupiłaś chałę, którą trudno używać ale za to pokazuje mizerniutkie obrazy Kolega Jaro bardzo słusznie zauważył, że warto zaczynać od lornetki. Są tacy, co na niej także kończą, kontynuując obserwacje obuoczne. Polecam także kupno atlasu nieba i może atlasu lub chociaż mapy Księżyca.

Niby tak, ale ten hałas, zwłaszcz w nocy

Drogi Autorze, jeśli nie widzisz kardynalnych błędów już w tym zdaniu, nie zajmuj się więcej tym tematem.

Ile czasu można obserwować ISS? Nieboskłon jest pełen ciekawszych (znacznie) obiektów

Obserwacje ISS przez jakąkolwiek lornetkę, to tak średnio Natomiast dość uniwersalna a zarazem silna i bardzo poręczna lornetka niezłej klasy to (dachowa) Kowa Prominar 12x56.