pmochocki

Sprawdź proszę na mapie jskie jest zanieczyszczenie światłem w tym ogrodzie https://www.lightpollutionmap.info/ Jak klikniesz na lokalizację wyświetlą się parametry. Podaj proszę SQM.

Może to pomoże: https://www.cloudynights.com/topic/532609-bootloader-invalid-pkg-0002/

Wyszedłem dziś przed blok, aby skorzystać z pięknej pogody w Trójmieście i poobserwować trochę Księżyc. MAKa 127 wychłodziłem w bagażniku jak należy. Jak dzieci zasnęły zabrałem klamoty. Tym razem chwiałem troszkę przypowerować, więc zabrałem EQ3-2 i stalowe nogi. Ponieważ wiatr nie odpuszczał, postanowiłem obserwować z drugiej strony bloku niż zwykle. Osłonięty drzewami i krzewami, spory kawał terenu wydawał się idealny, szczególnie, że księżyc wysoko. I jeśli chodzi o wiatr i obserwacje było idealnie. Zabawa była przednia. Mile zaskoczył mnie ES 6.7mm, który mimo małej źrenicy około 0.5mm dawał radę. Jednak stwierdziłem, że przerzucam się na razie na APM 12.5mm, który dawał prawie 1mm źrenicy i powiększenie 130x. Wyjąłem atlas księżyca autorstwa Antonína Rükla i już miałem rozpoczynać odszukiwanie obiektów z przygotowanej listy, gdy towarzystwo zaczęło się schodzić. Najpierw dwa jeże... wzbudziły uśmiech... ooo... jak miło. Potem trzy dziki... największy spojrzał na mnie, ale podreptał dalej. Następnie przybyło pięć czy sześć kolejnych dzików. Myślałem sobie, że ja jestem u siebie, a oni "przyjezdni" więc co będę się przejmował. Szybko zmieniłem zdanie, gdy jak to na imprezce wyszła awantura... Nie wiem o co poszło, ale dwa dziki się spłoszyły i prawie mnie stratowały. Zacząłem w pośpiechu pakować sprzęt a towarzystwo się nadal schodziło. Jak "pewnym krokiem" udawałem się do domu imprezka liczyła już naście osobników... Do tej pory jeździłem w różne miejsca na obserwacje i nie miałem żadnych przygód. Ta sytuacja nauczyła mnie trochę pokory. A wy mieliście jakieś niebezpieczne sytuacje podczas obserwacji?

Tak to jest z planetami jak są nisko. Balansowanie między wschodem słońca a ich wysokością nad horyzontem. Pewnie przesadziłem z tą 5. Zgadzam się. Ale warto wypatrzeć po ciemku i można kontynuować obserwacje jak świta.

Oczywiście, nawet myślałem, żeby je dopisać, ale moje doświadczenie z niedoświadczonymi obserwatorami jest takie, że raczej nie na pierwszy rzut. Trochę wprawy w obserwacji zerkaniem i wtedy tak. Dlatego pominąłem, aby nie powodować frustracji typu: mówili, że będzie widiczna, a ja nie widzę.

Tak to kiepski wynik i to jest główny problem jeśli chodzi o obserwację obiektów głębokiego nieba. Proponuję zainstalować darmowe https://stellarium.org/pl/ i zobaczyć co kiedy oglądać. Z miejsca zamieszkania możesz teraz obejrzeć: Ksiezyc Wenus - przed zachodem słońca. Bo jak zapadnie zmrok to będzie raczej kolorowy placek a nie ładny sierp. Uwaga na słońce. Metkury widoczny wieczoren Jowisz 4-5 rano Saturn 4-5 rano Mars będzie wkrótce wysoko i w opozycji. Ponadto z DSów możesz spróbować. M13 (okular 25mm) M39 (okular 40mm) Gwiazdy podwójne: Albiero w Łabedziu Epsilony w Lutni Kuma w Smoku Do DSów potrzebne jest ciemniejsze niebo. Nie wiem gdzie na dokładnie mieszkasz na Mazowszu. Koło Sierpca masz fajne miejscówki. Masz mobilny teleskop więc z wyjazdem nie będzie problemu A wiec: znajdź dobrą miejscówkę, bez zaświetlenia: https://www.lightpollutionmap.info miej świadomość że zaczęły się białe noce na północy i sprawdź czy u Ciebie też. Zobacz kiedy będzie najciemniej: https://www.timeanddate.com/sun/poland/warsaw obserwuj kiedy Księżyc jest w nowiu lub za horyzontem Przejrzyj Tabelę Wimmera Czytając także komentarze: Tutaj też masz materiały, które mogą się przydać jakbyś chciał pojechać pod ciemniejsze niebo: https://iasindy.org/documents/astronomy101/IFAS Binocular Handbook.pdf

Obrażać? Tylko się cieszyć, że odcinek się udał i wywołał miłe wspomnienia.

Wracając do pytania... Czy ten letni zestaw jest Tobie znany? https://skyandtelescope.org/observing/celestial-objects-to-watch/more-pretty-double-stars/

Ja ostatnio miałem próblem z rozdzieleniem Epsilonów w Lutni swoim T330. Za każdym razem kolimacja idzie szybciej, ale chyba czasami wypada lepiej, a czasami gorzej. Chyba przydałby się ktoś z doświadczeniem, kto by popatrzył na ręce i podpowiedział, czy może popełniam jakiś błąd.

To prawda. Nalepienie od nowa naklejki na LG, i kolimacja Twoim kolimatorem, to był prawdziwy przełom dla mojego Taurusa. Jenak do SW 120ED nadal sporo brakuje. Zasięg w 14" nie jest problemem. Stąd pytanie o kolimację i rzeczywistą zdolność rozdzielczą.

A jak dobrze masz go skolimowanego? Gwiazdy jakiej separacji jesteś w stanie nim rozdzielić?

Dziękuję bardzo za wskazanie tego błędu.

Na północy rozpoczęły się białe noce. To czas kiedy na południu wyjadacze buszują w Strzelcu i Skorpionie, a ludzie północy mają dwa wyjścia: wyjechać i dołączyć do nich lub poszukać obiektów, które nie wymagają idealnych warunków. Układy wielokrotne są właśnie takimi obiektami, a gwiazdozbiór Wolarza jest małym letnim rajem dla ich poszukiwaczy. Jednak czym zajmuje się Wolarz i jak to się stało, że został umieszczony na nieboskłonie wraz z herosami, monarchami i mitycznymi postaciami? Wolarz zajmował się hodowlą i wytrenowaniem wołów do prac polowych. Często także sam w nie orał. Jednak już od końca XIX wieku w Polsce coraz rzadziej zaprzęgano woły do prac polowych, a na początku XX zaprzestano w ogóle i chyba mało kto jeszcze pamięta, o zawodzie wolarza. Istnieje wiele mitów związanych z tym gwiazdozbiorem. Jeden z nich mówi o poganiaczu wołów, który po utracie stada, tułając się po wsiach obserwował ciężką pracę rolników i, by im ulżyć, wynalazł pług, z wdzięczności za co trafił na niebo. Natomiast inny zaczerpnięty z mitologii greckiej mit opowiada o Boötes, synu Zeusa i Kalisto, który ciągle pogania Wielką Niedźwiedzicę, wokół bieguna północnego z pomocą dwóch psów myśliwskich, reprezentowanych przez gwiazdozbiór Psów Gończych. Pięknie to ilustruje "A Celestial Atlas" z 1822 roku autorstwa Alexandera Jamiesona. "A Celestial Atlas" z 1822r - Alexander Jamieson (http://www.ianridpath.com/atlases/jamieson.htm) Wolarz w swojej lewej, wzniesionej i zaciśniętej pięści trzyma trzy gwiazdki. Z nieznanego powodu Johann Bayer w swoim dziele "Uranometria" opublikowanym w 1603 roku nazywa je Aselli czyli z łaciny Osiołki. I tak ? Boo, ? Boo i ? Boo to kolejno Asellus Primus, Asellus Secundus, Asellus Tertius, czyli Pierwszy, Drugi i Trzeci Osiołek. "Uranometria" 1603r - Johann Bayer (http://lhldigital.lindahall.org/) To co mnie zaskoczyło, to fakt, że jak się zajrzy do skanu z oryginału to mamy Afellus a nie Asellus. Jest to o tyle ciekawe, że Osiołki wraz ? Boo, były znane z arabskiego jako Aul?d al Dhi?bah (????? ??????? - aul?d al dhi?b) czyli Szczenięta Hieny. Natomiast sam gwiazdozbiór Hieny obejmował ? Boo, ? Boo , ? Boo oraz ? Boo. "Książka Stałych Gwiazd" (Arab: ???? ??? ???????? kit?b suwar al-kaw?kib) z 964r - Abd al-Rahman al-Sufi (Azophi). Mam nadzieję, że dobrze odnalazłem, bo mam "małe" problemy z odszyfrowaniem robaczków... (https://digital.bodleian.ox.ac.uk/inquire/p/6c3252e6-b40b-483c-9709-1ea16e4eacb2) Jednak Wolarz, był konstelacją znaną już od starożytności. Opisywał ją Ptolemeusz w Almagestum (I w n.e.), a najstarsze źródło, w którym podana jest nazwa tego gwiazdozbioru (stgr. ??????), to ?Odyseja? Homera. Bayer chcąc zaprezentować Wolarza w "Uranometria" musiał zrezygnować z Hieny i tak samo postąpił z jej szczeniakami. Osiołki widoczne są gołym okiem. Podczas pełni lub z centrum miasta najłatwiej odnaleźć zaczynając od gwiazd Mizar i Alkor w Wielkiej Niedźwiedzicy. Podążamy łańcuszkiem gwiazd jak do M101, mijamy galaktykę i wpadamy wprost na Kappa Bootis (? Boo). Możemy też zacząć Alkaid. The Mag-7 Star Atlas Project Wszystkie Osiołki są oczywiście układami wielokrotnymi. Pierwszy Osiołek (? Boo / ? Boo) jest raczej celem dla teleskopu. Składnik A, posiadający jasność 4.1mag, jest żółto-białym karłem typu widmowego F7, dość podobnym do naszego słońca. Zaś powiązany z nim grawitacyjnie składnik B jest jest czerwonym karłem typu M2.5. Jego jasność to tylko 11.5mag i jest on oddalony o niecałe 70" od składnika A. Wyzwaniem jest oczywiście dostrzeżenie słabego składnika B. Mi nie udało się go dostrzec w teleskopie o aperturze 72mm nawet pod ciemnym niebem. Natomiast podczas pełni czy białych nocy, kiedy najczęściej oglądam gwiazdy podwójne, może być wyzwaniem nawet w 120mm. Jednak tak naprawdę prawdziwą perełką są dwa pozostałe Osiołki. Kto z was nie zna słynnych Epsilonów w Lutni, opisywanych w literaturze angielskojęzycznej jako "The Double Double"? Jednak Epsilony są kapryśne i przy słabym seeingu jest często problem z ich rozdzieleniem. Z Osiołkami nie nie ma tego problemu, są do rozdzielenia praktycznie w każdym teleskopie w dowolnych warunkach i do tego tworzą intrygujący trapez. Oto szkic Kappa i Iota Bootis autorstwa Richarda Orr, zrobiony na podstawie obserwacji za pomocą jego 60mm achromatu f/15, kupionego jeszcze w latach sześćdziesiątych. Odległość między Drugim i Trzecim Osiołkiem to lekko ponad 0.5*. Dwa najjaśniejsze składniki A i B Iota Bootis są powiązane grawitacyjnie i oddzielone są od siebie o 38.9" i mają jasność 4.8mag i 7.4mag. Admirał William Henry Smyth określa ich kolory jako jasnożółty oraz kremowobiały i tu się z nim w pełni zgadzam. Trzeci składnik nie jest związany grawitacyjnie z pozostałymi. Jest oddalony od składnika A o 93.7", ale jego jasność to tylko 13.5mag i przyznaje się, że go nie obserwowałem. Kappa Bootis jest wielokrotnym. Najjaśniejszy składnik to podolbrzym należący do typu widmowego A7. Ponadto jest to gwiazda zmienna typu Delta Scuti, której jasność zmienia się w zakresie od 4.5 do 4.58 w okresie lekko ponad półtorej godziny. Drugi składnik jest gwiazdą spektroskopowo podwójną o jasności 6.6mag a jej widmo wykazuje zmienność z okresem 4,9 roku. Oba składniki oddalone są od siebie o 13.7". Admirał William Henry Smyth określa ich kolory blado biały i niebieskawy, a Sissy Haas jako biały i srebrny. Jakie jeszcze układy wielokrotne można zobaczyć w Wolarzu... 39 Bootis - 6.3mag oraz 6.7mag o separacji 2.6". Sissy Haas uznaje je za "showcase pair" do rozbicia w 3" teleskopie przy powiększeniu około 120x. Jeśli chodzi o kolory to nie ma zgodności Haas: obie biało-złote; Smyth: biały i liliowy; Thomas William Webb: obie białe. W 72mm EDku nie udało mi się rozbić, ale seeing był słaby - w SW 120ED nie było problemu. The Mag-7 Star Atlas Project 44 Bootis - 5.2mag oraz 6.1mag o separacji 0.4". Już bliżej nie będzie. Jak ktoś chciałby podjąć wyzwanie to w tym roku. Następna okazja, aby składniki zbliżyły się tak bardzo, będzie za 220 lat. Mi nie udało się tego układu podwójnego rozdzielić. The Mag-7 Star Atlas Project ? Bootis - ?1 oraz ?2 oddzielone są od siebie o 628". Obie mają po 5mag. Bez problemu rozdzielałem je w BGSZ 2.3x40. The Mag-7 Star Atlas Project ? Bootis - 4.3mag oraz 7.1mago separacji 109" - idealna dla lornetek. Jednak gdy mamy teleskop, warto spróbować dużego powiększenia, bo drugi składnik też jest gwiazdą podwójną: 7.1mag oraz 7.3mag o separacji 2.2". Udało mi się go rozdzielić SW 120ED używając BCO 6mm. The Mag-7 Star Atlas Project ? Bootis - 3.6mag oraz 7.9mag o separacji 105". Idealna parka dla małych teleskopów i lornetek. Warto zwrócić uwagę na kolory. Thomas William Webb opisuje je jako: jasnożółty i delikatnie niebieski, a Sissy Haas jako cytrusowo-pomarańczowy i srebrno-zielony. Ja obserwowałem tą parkę w AT72ED używając ES 30mm. The Mag-7 Star Atlas Project ? Bootis (Izar) - 2.6mag oraz 4.8mag o separacji 2.8". Tutaj znów warto zwrócić uwagę na kolory. Sissy Haas: bursztynowy i niebieski; William Henry Smyth: jasnopomarańczowy i morski. Udało mi się tą gwiazdę podwójną rozdzielić SW 120ED używając BCO 6mm. The Mag-7 Star Atlas Project ? Bootis- 4.8mag oraz 7.0mag o separacji 5.3". Tym razem ciepła paleta barw. Klasycy opisali kolory opisane następująco - William Henry Smyth: pomarańczowy i fioletowy; Thomas William Webb: żółty i fioletowo-czerwony. Tą parkę obserwowałem w dużym EDku 120mm przy użyciu okularu APM 12.5mm. The Mag-7 Star Atlas Project ? Bootis- 4.9mag oraz 5.8mag o separacji 5.5". Dwie idealnie białe gwiazdki. Thomas William Webb nazwał je "bardzo białe". Bardzo ładna parka. Obserwowałem ją w SW 120ED przy użyciu APM 12.5mm. The Mag-7 Star Atlas Project ? Bootis - 4.5mag oraz 4.6mag o separacji 0.5". Znów wyzwanie dla chętnych. Mi się nie udało rozdzielić. The Mag-7 Star Atlas Project ?1835 - 5.0mag oraz 6.8mag o separacji 6.2". Gwiazda podwójna na końcu łańcuszka gwiazd. Sissy Haas opisuje jej kolory jako: biało-złote, pudrowo-niebieskie. Obserwowałem ją w SW 120ED przy użyciu APM 12.5mm. The Mag-7 Star Atlas Project A Ty już obserwowałeś Osiołki i inne gwiazdy podwójne w Wolarzu? Jeśli nie, to spróbuj i daj znać jak poszło! EDIT: Poprawiony dopełniacz Wolarza.

Proszę bardzo:

Ten 6" Dobson to dobry pomysł na początek, ale... Mam obawy, że córka może być mocno zawiedziona tym co zobaczy. Księżyc będzie wyglądał super, ale planety już będą małe, a DSy to szare mgiełki. Obejrzyj sobie tutaj: http://picios.pl/wimmer/ Teleskop super pomysł. Proponowany dobry, choć możesz rozważyć kupno 8", ale używany tu na giełdzie. Czy nie będzie to rozczarowaniem dla córki... zależy jak to rozegrasz. Dla swojej lornetki masz materiały tutaj: https://iasindy.org/documents/astronomy101/IFAS Binocular Handbook.pdf Spróbuj coś odnaleźć, bo teleskopem też będziesz przecież musiał. Da to Tobie jakieś wyobrażenie...

Pęknięta sprężyna amortyzatora uziemiła mnie na dobre. Więc brak chmur i dobry seeing gwarantowany na Pomorzu dzisiaj. Za to Wesus ślicznie świeci na zachodzie... Zdjęcie z okna telefonem komórkowym.

Wszytkie obiekty z tych materiałów bez problemu można zobaczyć w tak dużej lornetce, ale... znajdź dobrą miejscówkę, bez zaświetlenia: https://www.lightpollutionmap.info miej świadomość że zaczęły się białe noce na północy i sprawdź czy u Ciebie też. Zobacz kiedy będzie najciemniej: https://www.timeanddate.com/sun/poland/gdansk obserwuj kiedy Księżyc jest w nowiu lub za horyzontem

Plan wygląda sensownie. Tutaj masz materiały, od których możesz zacząć: https://iasindy.org/documents/astronomy101/IFAS Binocular Handbook.pdf

Dlatego za z dzieciakami zrobiłem to: Frajda ogromna. Dzieci zadowolone... A tak na poważnie to nie wydaje mi się, żebyś zdołał coś zaoszczędzić. Jak chcesz zaoszczędzić kup używany na giełdzie.

Ciekawy przyklad... idealnie obrazujący co miałem na myśli... Podtrzymuję swoje zdanie podkreślając słowo "sensowne".

Jeśli nie stać Ciebie teraz na dobry, wysoki statyw, to wybór jest raczej iluzoryczny. A dobry wysoki statyw jak: Slik PRO 700 DX, to jest już konkretny wydatek. Zakup 15x70, aby leżała w szafie raczej nie ma sensu. Uważam, że takie maksimum bez statywu to 10x50. Szczególnie wygodne użytkuje się, jak jest możliwość użycia leżaczka z podparciem na lokcie. Do oglądania z ręki ja zdecydowanie preferuję 8x.

Tu nie chodzi o planowanie do przodu. Uważam że sensowne obserwacje astro lornetką 15x70 bez statywu są... delikatnie mówiąc utrudnione, żeby nie powiedzieć niemożliwe. To może powiem tak... 15x70 pokaże Tobie dużo więcej i ma znacznie większe możliwości. Jednak gdybym nie miał żadnej lornetki kupiłbym właśnie coś ala 8x40 czy 8x42. Do przyrody, na wyjazdy, można zobaczyć fazę Wanus, księżyce Jowisza, duże kratery na Księżycu i może nie ogromną ilość ale jednak podstawowe DSy. Potem pomyślisz co dalej. Duża lornetka, a może teleskop... Może coś na giełdzie się trafi w dobrej cenie.

Jeśli do astro i jeśli zainwestujesz w statyw, lub jak masz jakiś wysoki statyw, to 15x70. Bez statywu będzie ciężko z 15x70.

A jak sprawuje się kitowy 10mm okular? Próbowałeś? Problemem jest też bardzo niskie położnie planet. Już za dwa lata będzie lepiej.

Przez teleskop Celestron Astro Fi 102mm o światlosile f/13.2?