Wielkość ma znaczenie - AT72ED znów kusi

[pmochocki]

Wczoraj (30.10.2018) cała rodzina zasnęła jeszcze przed 22:00. Prognozy o dziwo się sprawdziły i na niebie praktycznie żadnej chmurki. Mały AT72ED zaczął kusić: "Na księżyc to przeze mnie jeszcze nie patrzyłeś... A niedawno zakupione okulary i kątówkę to kiedy sprawdzisz?". Nauczony doświadczeniem montaż EQ3-2 przerobiony na AZ i nogi do niego wożę już w bagażniku. Między dwoma rowerkami to nawet nie rzuca się w oczy  .  Niewiele myśląc spakowałem nową ("używaną") kątówkę dielektryczną i komplet BCO 6mm, 10mm, 18mm i 32mm (dwa ostanie kupione tu na giełdzie ostatnio). ES 11mm i  TS HR 4mm  były już w plecaku i pojechały na gapę. Za 15min byłem na najbliższej miejscówce. Szybko rozstawiłem sprzęt i zacząłem zabawę. 

Karuzela do BCO się mi w ogóle nie sprawdziła. Odłożyłem ją na bok, żeby się nie irytować. Wyjąłem atlas i zacząłem oglądać księżyc w różnych powiększeniach. Parafokalność to jest pojęcie, które od wczoraj sprawia, że na mojej twarzy pojawia się wielki banan. Wygoda jest niesamowita, szczególnie jak się ogląda krater po kraterze na księżycu. Szybka zmiana okularu na 18mm, wybór następnego kandydata, odszukanie go w atlasie i zbliżenie (10mm, a potem 6mm). Bez konieczności ustawiania ostrości - tylko mała korekta mikro-ruchami. Frajda była tak wielka, że nie wiem kiedy godzinka minęła. Na koniec jeszcze tylko próba TS HR 4mm na księżycu. Seeing mógłby być trochę lepszy, ale nie ma co narzekać, szczególnie że ten okular bardzo dobrze się sprawuje z tym teleskopem dając lekko ponad stukrotne powiększenie.

No to sprawdźmy Marsa - zaskoczenia nie było. Ładna czerwona kuleczka w każdym z okularów.

Stwierdziłem, że czas pobawić się nowymi okularami na DSach. Plejady wyglądały super. Wiadomo, że 32mm Plossl czy 18mm Ortho nie ma takiego pola jak okulary o konstrukcji Erfla (SWAN 33mm i 20mm), ale patrzyło się przez nie bardzo przyjemnie. Powiedziałbym, że nawet lepiej niż się spodziewałem. To są przecież super kompaktowe okulary - cały komplet BCO jest też mniejszy i lżejszy niż okular SWAN 33mm.

Następnie Chichotki - w BCO 18mm wyglądały bardzo przyjemnie. Ale włożyłem ESa 11mm - to samo 2* pole z 60% większym powiększeniem i prawie 2mm źrenicą wyjściową. Wnioski były dwa. Ludzie nie bez powodu chwalą te ESy i jednak  każdy element sprzętu ma znaczenie.

Kolejne było Albiero - próbowałem różnych powiększeń, próbowałem pobawić się ostrością i rozmyć gwiazdki trochę, ale kontrast kolorystyczny był mały. W sumie to ja, jak duża część osobników mojej płci, odróżniam tylko kolory podstawowe, ale pamiętam, że w MAKu 127 ten kontrast był o wiele większy. Ale też apertura dużo większa. Myślicie, że apertura ma aż taki wpływ na wyrazistość kolorów? Spróbuje jeszcze raz kiedyś jak powieszę to maleństwo obok SW 120ED, albo jak na obserwacje zabiorę MAKa.

Jak już byłem w okolicy to czas na szalone eksperymenty - M57 w niecałych 3" przy tak jasnym księżycu. Nie ukrywam, że kolega mnie skusił mówiąc, że księżyc aż tak bardzo na planetarki nie wpływa. I o dziwo w 32mm, 18mm i 10mm mgławica była widoczna zerkaniem. Przy czym w 18mm najlepiej. Jak szaleć to szaleć - wziąłem TS HR 4mm i ruszyłem rozbijać Epsilony w Lutni. Przy super seeingu chyba nie miałbym szans, a przy tym co było wczoraj to raczej przypominało porywanie się z motyką na słońce.

Jak się zorientowałem, że już po północy, to na koniec popatrzyłem jeszcze sobie w małym powiększeniu na Cyg31 i Cyg30 oraz na moją ulubioną M39. Po czym spakowałem sprzęt i pojechałem do domu.

Dziś na forum zacząłem sobie czytać o obserwacjach lornetkowych z balkonu i sobie uświadomiłem, że odkąd przerzuciłem się z MAKa na refraktory to zupełnie zapominam o (jak to łanie Janko określił) puchatkach. Następnym razem kilka gromad kulistych obowiązkowo.