Astrojolo opowieści

[jolo]

NGC6205 to typowa gromada kulista o średnicy 145 lat świetlnych. Znajdziemy ją w konstelacji Herkulesa, a oddalona jest od nas o 25 tysięcy lat świetlnych. Jej jasność wizualna to 5.8mag i w sprzyjających warunkach można ją dostrzec gołym okiem, co mi się też udawało kilka razy w Zatomiu. Jak pewnie już zdążyliście się domyślić opisywany obiekt to Gromada Herkulesa, która znalazła swoje miejsce w katalogu stworzonym przez Charlesa Messiera pod numerem 13. W jej skład wchodzi kilkaset tysięcy gwiazd (wg niektórych źródeł nawet ponad milion), z których najjaśniejsza to czerwony olbrzym V11 o jasności wizualnej 11.95mag. Wśród jaśniejszych gwiazd gromady znajdziemy jedną różniącą się od innych - to gwiazda Barnard 29, młoda niebieska gwiazda typu widmowego B2, zupełnie niepasująca do wiekowych gwiazd gromady. Badania prędkości radialnej potwierdziły jej przynależność do M13 i obecnie uważa się, że Barnard 29 to gwiazda przechwycona przez gromadę w trakcie jej podróży poprzez naszą galaktykę. Obserwacje wykonane przez HST wykazały obecność 15 tak zwanych błękitnych maruderów oraz 10 kolejnych potencjalnych kandydatów na takie gwiazdy. 

Odkrywcą gromady jest Edmond Halley, który zauważył ją po raz pierwszy i opisał w roku 1714 słowami "This is but a little Patch, but it shews it self to the naked Eye, when the Sky is serene and the Moon absent." Charles Messier umieścił ją w swoim katalogu 1 czerwca 1764 roku. Niedługo później w roku 1787 sir William Herschel zaobserwował w M13 pojedyncze gwiazdy opisując ją jako "najpiękniejsza gromada gwiazd, wyraźnie skoncentrowana ku środkowi i bardzo bogata". Według obecnej skali koncentracja gromady oceniana jest na klasę V (gdzie klasa I to gromady o najgęstszym środku, a klasa XII to te najluźniejsze). Gdybyśmy znaleźli się w środku M13 to w promieniu 3 lat świetlnych mielibyśmy dostępne ponad 100 gwiazd, a ponad tysiąc gwiazd na niebie miałoby większą obserwowaną jasność niż Syriusz.

W roku 1974 w radioteleskopu Arecibo wysłano w kierunku M13 wiadomość radiową przeznaczoną dla potencjalnych mieszkańców układów planetarnych krążących wokół gwiazd gromady. Zanim wiadomość tam dotrze po 25 tysiącach lat gromada przemieści się w przestrzeni, ale jej zmierzony ruch własny jest na tyle niewielki, że wiadomość wciąż będzie dostępna dla hipotetycznych mieszkańców M13. 

 

Zdjęcie poniżej wykonałem ponad dwa lata temu - w kwietniu 2013 roku praktycznie w czasie pełni Księżyca.

 

A moje drugie podejście do M13 było już bardziej przemyślane i materiał został zebrany w lipcu 2014 roku tym samym 6" teleskopem, ale inną kamerką o większym polu widzenia.

 

 

http://www.universetoday.com/31430/messier-13/

http://messier.seds.org/m/m013.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Messier_13

http://www.science20.com/comments/28100/In_regard_to_the_email_from

http://scienceblogs.com/startswithabang/2012/12/31/messier-monday-the-great-globular-cluster-in-hercules-m13/

[jolo]

NGC4725 to galaktyka spiralna z poprzeczką (SBab/P) w konstelacji Warkocza Bereniki. Oddalona jest od nas o około 40 milionów lat świetlnych, a jej charakterystyczną cechą jest to, że posiada tylko jedno ramię spiralne. Ramię to jest ciasno nawinięte wokół centrum i składa się z pyłów i gazów oświetlanych przez nowonarodzone gwiazdy, młode i jasne gromady błękitnych olbrzymów oraz z obszarów HII gdzie powstają gwiazdy. W centrum znajdziemy populację starszych, chłodniejszych gwiazd. Galaktyka ta jest "wyposażona" w aktywne jądro (ang. AGN) i jest zaliczana do galaktyk Seyferta. NGC4725 jest głównym członkiem Podgrupy galaktyk Coma II (która należy do Grupy Coma-Scupltor), do której należy również mniejsza galaktyka spiralna NGC4712 w prawej, dolnej części kadru. Ta ostatnia galaktyka położona jest w odległości około 190 milionów lat świetlnych od nas. 
W górnym narożniku kadru znajdziemy galaktykę NGC4747, która znalazła swoje miejsce w Arp Atlas of Peculiar Galaxies pod numerem 159. Jej kształt wskazuje na oddziaływania sił pływowych, którym podlegała w przeszłości - najprawdopodobniej spowodowanych przez NGC4725. 

W czeluściach internetu można znaleźć sporo zapierających dech w piersi zdjęć tego wycinka nieba, jeden z moich faworytów to http://sleshin.startlogic.com/stargazergallery/main.php?g2_itemId=869&g2_imageViewsIndex=1 , ale jak widać do wydobycia wszystkich niuansów tych galaktyk potrzeba zacnego zaplecza pogodowego i sprzętowego.

[jolo]

To już prawie same początki - dawno, dawno temu (trzy lata :) ) znalazłem za niewielkie pieniądze Canona 20D z uszkodzonym AF w celu pozbawienia go filtra IR i wymiany na Baaderowski. Trzęsącymi się rękami rozkręciłem aparat i wymieniłem filtr - operacja się udała. Niedługo potem za jeszcze mniejsze pieniądze dostałem Jupitera 200/4 i taki zestaw posadziłem na barana na moim teleskopie GSO 6" - który służył jako guider (z kamerką QHY5). I powstało wtedy poniższe zdjęcie okolic gwiazdy Sadr w Łabędziu. To w sumie 200 minut materiału w 5 minutowych klatkach z tego co pamiętam.

 

Obiektyw był przymknięty o pół działki, "dzięki" czemu gwiazdki zyskały na zdjęciu efekciarskie rozetki. Nieskromnie muszę przyznać, że ze zdjęcia byłem bardzo zadowolony :) Obiektywem zrobiłem jeszcze kilka kadrów, ale jak w końcu pół roku później trafiła do mnie wymarzona, pierwsza kamerka CCD - Atik 314L+, to obiektyw został odstawiony na półkę, a niedawno znalazł nowego właściciela w nadmorskim miasteczku :) Fragment nieba znany i lubiany, więc nie będę się tutaj rozpisywał nad jego oczywistymi urokami.