jolo

Hej hej, 1. zaznaczasz BUZZER ON jak masz z generatorem 2. tak 3. tak 4. tak 5. tego nie wiem, ale jak się skompiluje to nie trzeba. Jakby coś się w czasie kompilacji wysypało, to będziesz musiał poszukać. 6. tak - dla każdej osi 7. tego niestety nie wiem 😞

Pytanie się rozbija o to ile potrzebujesz energii na sesję (Ah, Wh) do zestawu. Są różne podejścia - sporo gotowców jest o różnych pojemnościach, akumulator żelowy z regulatorem napięcia też się sprawdza, majsterkowicze robią sobie pakiety z akumulatorków 18650, a niektórzy używają kilku powerbanków do zasilania poszczególnych elementów zestawu. Ale najpierw musisz określić swoje potrzeby 🙂

Musiałbyś się skontaktować ze sprzedawcą albo producentem, bo prawdopodobnie jeśli cena będzie do zaakceptowania, to i tak sam tej płyty nie zamontujesz, bo będzie wymagała odpowiedniego ustawienia.

Koński Łeb z komórki - jedna klatka bez edycji.

O kurczaki, ależ pstrokate.

A już myślałem, że zapomniałeś o drugiej części nazwy - a to jednak zupełnie inna mgławica 🙂 Faktycznie patrząc na wcześniejsze Twoje prace ta wygląda jak relaks przy kawce, ale wyszło bardzo zacnie, a opis jak zwykle pierwsza klasa. Z ciekawości - dużo Ci dało przejście na filtry 3nm? Sam się nad tym zastanawiam pod niebem 5mag, bo (szczególnie w O3) trochę zaczyna mi LP przeszkadzać.

Okolice gromady NGC6823 w Lisku. Na dole po lewej gwiazda 12 Vul. Mgławica emisyjna otaczająca gromadę NGC6823 to Sh2-86. Na powiększeniu lepiej widać inne farfocle: NGC6820 - mała mgławica refleksyjna przypominająca kometkę na prawo w dół od NGC6823, mgławica planetarna Kronberger 9 w dolnej części powiększonego kadru i maleńka planetarka PN G059.7-01.0 w lewej części kadru mniej więcej w środku wysokości. Ciemnoty widoczne w prawej części kadru nie są obecne ani w katalogu Barnarda, ani w katalog LDN, ale znajdziemy je w katalogu Dobashi. Tecnosky 90/540 Owl, 0.8x FF/FR, EQ6, QHY268M, HSO 400:300:400 minut, RGB 3x40 minut. Niebo podmiejskie, warunki różne, lato 2023.

Sterownik do AstroLinka 4 mini powinien być domyślnie w INDI > 1.8.5 https://www.indilib.org/individuals/devices/auxiliary.html Ale nie sprawdzałem 🙂

Też tak nie robiłem nigdy. Ale po wybraniu w sekcji AUX też potem jest widoczny w Ekosie wszędzie, gdzie trzeba ustawić focuser z tego co pamiętam.

To wierzchnia warstwa gumy ulega degradacji. Mi się udało (na jakimś uchwycie) kiedyś zmyć tę klejącą warstwę izopropanolem i ściereczką - nakładałem izopropanol na gumę, chwilkę odczekać, zetrzeć i powtarzać kilka razy, aż przestanie się kleić. W ten sposób oczywiście część gumy się ściera, ale wątpię żeby tę klejącą się warstwę dało się jakoś "odnowić", żeby była z powrotem gumą.

Podpisuję się pod tym. Mam reduktor 0.63 do SCT i używam go tylko z kamerką Saturn C żeby zwiększyć pole widzenia przy EAA i live stackingu. Do wizuala daję po prostu dłuższy okular. Dużych źrenic wyjściowych z teleskopów f/10 - f/20 i tak nie da się rozsądnie uzyskać, jedynie przy mocnym obcięciu użytecznego pola widzenia.

Takie cienkie tuby węglowe mają sztywność porównywalną z blaszanymi - 90% sztywności pochodzi z pierścieni czołowych i obejm. Lepsze są takie sandwichowe, z góry i dołu kilka warstw karbonu, a w środku kilka mm lekkiego wypełnienia - coremat czy inne. Jak sobie policzysz taką tubę, porządną celę LG, pająk, koniecznie wyciąg dobry - wyjdzie tyle samo albo więcej niż gotowy karbonowy newton. Niektóre rzeczy można zrobić samemu, ale to trzeba chcieć się w to bawić:

Nie, ogólnie celę LG i jak trzyma kolimację. Najgorsze są te od GSO, gdzie śruby kontrujące i kolimujące są rozłożone równo co 60 stopni. Wtedy dociskanie kontrującej powoduje wykrzywianie całej celi. Generalnie w budżetowych tubach newtona to mechanika daje ciała i dlatego do astrofoto nadają się tylko dla najwytrwalszych.

ATMowałem kilka newtonów i wg mnie jak optyka jest dobra, to pierścień na LG i nowy pająk to takie wisienki na torcie. Główne mechaniczne problemy budżetowych newtonów (przy foto) leżą w celi LG i w standardowych wyciągach, które nadają się co najwyżej do czegoś o wadze lustrzanki. Do tego jeśli jest blaszany tubus, to sama wymiana wyciągu nie pomoże, bo blacha się będzie gięła i trzeba usztywnić wyciąg pierścieniami. Przy f/5 jeszcze jest w miarę jako tako, przy f/4.5 i jaśniej już trzeba się mocno starać. No i wielkość matrycy też wpływa na łatwość kolimacji - APSC to już zaczyna być wyzwanie. I jeszcze trzeba pamiętać że różne korektory komy mają różną wrażliwość na kolimację - MPCC na przykład dość mocno jest wrażliwy (dodatkowo zmiękcza trochę środek), żeby mieć trochę więcej spokoju trzeba zainwestować np w TSGPU za około 350EUR.

Obecnie RPi4 kosztują 1/3 tego co 1-2 lata temu, a na horyzoncie jest już RPi5, więc AA wg mnie wypełnia kryteria drogiego i zamkniętego systemu 🙂 Płacimy za zamknięty soft i aluminową obudowę. Do terenowych sesji jak znalazł, sprzedaje się jak świeże bułeczki, więc nie ma wątpliwości, że zapotrzebowanie jest. Nie każdy chce się dziubać z konfiguracjami, podobnie jak nie każdy ma tygodnie czasu na ogarnianie Pixa czy ogólnie kopanie się ze sprzętem. Można mieć Asi Air, Asi Studio i jeszcze kilka innych Asi i też mieć frajdę - to wszystko tylko narzędzia. Do RPi zamiast astroberry można dać inny system, choćby AstroPi albo StellarMate OS i dzięki temu mamy nowe Kstars. Bo (nie wiem jak obecnie) ale jakiś czas temu astroberry było tylko 32 bit, a nowe aktualizacje Kstars już tylko na 64 bity wychodziły. Ja od ponad roku do wyjazdowego zestawu używam StellarMate OS i bardzo fajnie to działa - plus świadomość, że w jakimś stopniu wspiera się twórców INDI też pomaga.