wessel

Poczytaj temat o flatach. Ta fotka jest ze złym flatem, starym.

O czwartej rano to mi się nie chce flatów robić...

Naświetlam do 40 000 ADU 10 klatek, potem korzystam z funkcji Replace with Master ( median) w zakładce kalibracji w Maximie. Wazne jest dobre źródło. Ja korzystam z flatownicy Aurora.

Nie. Uźyłem filtru GradientXterminator którego normalnie nie uźywam.

Trochę z nudów ( bo pada) a trochę z konieczności odczarowania tematu proponuję dyskusję. Jak na razie zaobserwowałem następujące trendy 1. Nie robię flatów - załatwiam to programem graficznym w trakcie obróbki 2. Robię flaty raz na jakiś czas - jak zauważę że są potrzebne 3. Robię flaty po każdej najdrobniejszej zmianie w setupie. 4. Robię flaty po każdej sesji. Jest wyznawcą wiary nr. 3. Dlaczego? Bo setup mam niezmienny. Bo tak wynika z praktyki. Bo prawdziwego, dobrze zrobionego flata nic nie zastąpi. Przykład poniżej: Ta sama klatka - po lewej stronie po zmianie pierścienia dystansowego na regulator osiowości - punkt ostrości nie uległ zmianie- z wykorzystaniem flata zrobionego przed tą zmianą. Czyli odległość matryca - optyka pozostała taka sama. Przybyło tylko krawędzi ... Po prawej - po zrobieniu i wykorzystaniu nowego flata. Obie klatki potraktowane funkcją EQUALIZE, obie skalibrowane flatem! No tylko ten po prawej świeżynka.. Czyli - róbmy flaty po każdej zmianie!

Warto chyba jakoś podsumować wątek. Po długich bojach z optyką różnej klasy,ceny od różnych producentów zdecydowałem się na dopasowanie kamery do posiadanej dobrej klasy optyki. Podstawowym parametrem wymuszającym taką decyzję jest brak w niskiej i średniej klasie cenowej astrografu pozwalającego uzyskać z kamerą SBIG STL 11000M ( sensor 24x36 mm, rozmiar piksela 9 um) rozdzielczość na poziomie 1 arcsec/piksel. Testowałem : 1. Skywatcher Maksutov 182/2700 - tylko z ciekawości, bo wiedziałem że jest to z góry skazane na porażkę. 2. Takahashi Mewlon 210 o ogniskowej (z z dedykowanym reduktorem/flattnerem) 1920 mm teoretycznie nadawał się doskonale. Niestety, praktyka pokazała coś innego. Mewlon dawał ładnie zaświetlone pole ( no, może nie całego sensora - chociaż teoretycznie powinien, ale crop był akceptowalny), ASA DDM 60 zgodnie z teorią prowadziła idealnie. Tylko?.w swoich obliczeniach nie uwzględniłem warunków atmosferycznych w naszym kraju. Rozdzielczość na poziomie 0.9 arcsec/piksel być może jest użyteczna w Polsce, ale do astrofotografii długoczasowej raczej chyba sporadycznie. Dobrych warunków jest mało, a tak dobrych ? jak na lekarstwo. Czyli..skucha. 3. GSO RB 8 cali - tuba karbonowa, z dedykowanym korektorem komy. Dokładny opis powyżej, ale w skrócie - to spore rozczarowanie. Nie dość, że cały zestaw zupełnie nie spełniał parametrów podanych przez producenta ( średnica płaskiego pola ostrości, średnica krążka światła) to w fotografii długoczasowej setup pokazywał jakieś dziwne artefakty tła niemożliwe do usunięcia flatem. Rozstałem się z nim bez żalu. W ten sposób doszedłem do realizacji planu B - dostosowanie KAMERY do doskonałej optyki jaką posiadam. I tak po półrocznych bojach mój arsenał wygląda następująco: Montaż ASA DDM 60 standard. 1. Próbki możliwości poszczególnych setupów: M 13 - setup Veloce STL M 13 - setup Veloce ATIK Inne fotki z setupów FSQ i Veloce oraz STL na mojej stronie. Poniżej przykład dla rozdzielczości 2,18 arcsec/piksel ( F8, STL i FSQ na 850 mm) Podsumowując - zestaw sprzętu daje możliwość prawie czterokrotnego skoku skali - od 3,5 do 0,9 arcsec/piksel ze zbliżoną jakością. I o to walczyłem. Dodatkowo dobra jakość prowadzenia na ASA pozwala na operowanie cropem w celu lepszego pokazania obiektu bez specjalnej utraty jakości. Poniżej przykład - 3x300 sekund M 13 luminancja Crop 70%.

Nie. Ale tylko dllatego, że pozbyłem się sprzętu generującego komę :D

Aaaaa....zabawa...ok :)

No właśnie, ja to też zauważylem , opisałem powyżej. Po prostu nie rozpoznaje efektu komy...może mierzy gwiazdki po najkrótszej osi podstawy?

CCD Inspector firmy CCD ware to niezwyklę pożyteczne narzędzie dla astrofotografii. Licencja kosztuje 180 USD. Ale jak większość naszych zabawek ma pewne ograniczenia. Zauważyłem dwa, dość poważnie rzutujące na wiarygodność wyników pomiarów. Pierwsze to zależność wyniku pomiaru krzywizny pola od gradientów. Przykład poniżej. Górny rząd to obrazki robione z filtrem OIII jeden po drugim, w takim samym ustawieniu fokusera. Na pierwszym widać w lewym dolnym rogu zaświetlenie od lampy, która w czasie rejestracji drugiego obrazka była zgaszona. Ku mojemu zdziwieniu CCD Inspector wykazał w tym rogu zwiększone FWHM !!! Wyniki pomiarów w dolnym rzędzie. Kilkukrotnie powtórzyłem eksperyment z identycznym wynikiem. Po dłuższym zastanowieniu doszedłem do wniosku że takie zafałszowanie wyniku daje się wytłumaczyć sposobem pomiaru FWHM - a właściwie podniesieniem poziomu tła służącego za odniesienie do pomiaru. No ale...oznacza to niewiarygodny wynik pomiaru ! Pomiary będą właściwe tylko przy braku gradientów na obrazku. Drugie ograniczenie to brak wskazania w wynikach pomiaru zniekształceń typu koma. Takie zniekształcenie nie wykazuje prawie żadnego wpływu na wyniki a ustawianie odległości korektora komy nie ma sensu. Może ktoś ma jeszcze inne spostrzeżenia?

Bardzo pięknie się zapowiada. Jak dla mnie są dwa elementy wpływające negatywnie na odbior Twojej pracy: 1. Gwiazdki są pojechane w kierunku 20 stopni w lewo od północy - wszystkie - co świadczyłoby o błędach prowadzenia. Przejrzałbym klatki, może to tylko niektóre? 2. Pytanko do Twórcy : co kierowalo Tobą kiedy ustawiałeś taki kadr? 3. Jeśli zdjęcie Ci się nadal podoba to powyższych dwóch punktów nie było.

Jakich by nie miał to jezeli dotyczą funkcjonariusza podanego z imienia i nazwiska ( o ile nie ma uprawnień rzecznika prasowego) i zarządzania kryzysowego to zgoda komendanta jest wymagana.

Trochę naiwnie podchodzisz do tematu. Nikt ze " słuźb" bez zgody komendanta się nie wypowie.

O właśnie. Dzieki!

No ale to największe tegoroczne odchylenie było teraz a maju?

Ostrość masz na tym czarnym okręgu. Im bardziej różowy kolor tym pomiar ma większą odchyłkę od ostrości. Krótko mówiąc masz ostrość po krawędziach. Pomiar jest do powtorzenia i ustawienia ostrości na gwiazdce w centrum kadru, wtedy można coś powiedzieć.

Temat ogólnie znany, choć często lekceważony. A ważny, szczególnie że ostatnio co raz więcej pojawia się astrografów ze światłem f4 i poniżej. Jedną z paskudnych cech takiego sprzętu jest bardzo mały zakres ostrości... Mój astrograf Officina Stellare Veloce RH 200 ( f3) ma zakres ostrości 25 um i na nieszczęście wykorzystuję z nim kamerę STL 11000M z sensorem Full Frame ( czyli 24x36 mm). Oznacza to duże problemy z uzyskaniem ostrości w każdym punkcie matrycy. Problemy, których do tej pory nie znałem, używając tej samej kamery z astrografem Takahashi FSQ 106N. Problemy, które zaczynają się od sztywności układu teleskop-fokuser-kamera. I tu nie ma kompromisów. Przy wadze kamery z osprzętem 3 kg dopiero fokuser FLI Atlas zapewnił stabilne i powtarzalne wyniki pomiarów pola w każdym położeniu teleskopu z kamerą. Jak sprawdzić osiowość wszystkich elementów toru optycznego? Najlepiej przy pomocy oprogramowania CCD Inspector. Na początek mała lekcja interpretacji wyników - w dużym uproszczeniu oczywiście. Grafika generowana przez CCD Inspectora zamieszczona poniżej pokazuje układ prawie idealny - bo idealna byłaby krzywizna ( curvature) 0%. Ale... wynik poniższy jest BARDZIEJ niż zadowalający. To jest badanie klatki 600 sekund luminancji astrografu FSQ 106N i kamery STL 11000M. To standard dla tego setupu. Drugi przykład to najlepszy wynik osiągnięty dla setupu Veloce-STL 11000M. Klatka 1200 sekund Ha. Wynik 14 % to bardzo dobry wynik. Doświadczalnie ustaliłem, że krzywizna pola ( curvature) poniżej 20% jest akceptowalna. Gorzej jak wynik wygląda tak jak poniżej. Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że każdy właściciel kamery z matrycą APS-C i większą- wcześniej czy później spotka się koniecznością regulacji prostopadłości matrycy do osi optycznej układu. Poniżej kilka uwag , jak sobie z tym poradzić. Officina Stellare oferując Veloce od razu przewidziała sposób regulacji. Jest to dodatkowa płyta ( ta czarna, mocowana na anodowanym na czerwono korpusie teleskopu) mocowana na 4 kompletach śrub regulacyjno-kontrujących na której jest zamocowany wyciąg. Wygląda to tak, jak na zdjęciu poniżej. Przy astrografie F3 i kamerze Full Frame satysfakcjonujące ustawienie osiowości ( takie, aby w każdym położeniu rotatora była zachowana) zajęło mi tydzień czystych nocy ! Ostatnio stałem się szczęśliwym posiadaczem drugiej kamery ATIK ONE 9M. Pierwotne mocowanie kamery wyglądało jak poniżej - i tu dwa czynniki mogły spowodować inne pochylenie matrycy ? złączka lub nieprostopadłość matrycy względem gwintu mocującego kamery. I pomimo niewielkich wymiarów matrycy - 12.5 x 10 mm - wynik CCD Inspectora lekko mnie osłabił...( to właśnie ten zły wynik z przykładu powyżej). Jeśli chciałbym wykorzystać ATIKa z Veloce - musiałbym zmienić ustawienia prostopadłości czyli naruszyć położenie dla STL 11000. Niewyobrażalne. Znalazłem więc drugie wyjście - czyli drugi regulator prostopadłości ATM. Ponieważ zakładam, że odniesieniem jest kołnierz fokusera ATLAS który pozwala na obrót kamery STL 11000 pod dowolnym kątem bez zmiany płaszczyzny ostrości - tam zainstalowałem drugi fokuser. Zasadniczo składa się z dwóch pierścieni - podstawy stanowiącej adapter ZERO-TILT fokusera Atlas i pierścienia z gwintem M42x0.75 bezpośrednio do mocowania kamery. Elementy wykonał Astrokrak. Ze względu na fizyczne wymiary obudowy kamery i fokusera Atlas nie było możliwe zrobienie trzech regulowanych punktów podparcia w związku z czym jeden punkt jest wahliwym zamocowaniem na gwincie ze stożkowymi podkładkami sprężynującymi. ?Robaczki? blokujące zapewniają stabilizację ustalonej pozycji regulatora. Oczywiście grubość pierścieni i długość całości mocowania musi być ściśle policzona, przecież to musi zgadzać się z backfocusem teleskopu. Po złożeniu setup wygląda jak poniżej. Powyższe rozwiązanie dotyczy oczywiście konkretnego setupu, ale można je dowolnie modyfikować dla swojego sprzętu. Na zakończenie przypominam o najdroższym elemencie całości :D ? cienkim czarnym sznurowadle ( 0.80 PLN) :D. Służy do uszczelnienia szpary w regulatorze ( taki same sznurowadło jest w głównym regulatorze osiowości Veloce :D ). Idealnie zabezpiecza przed niekontrolowanymi refleksami z oświetlenia bocznego przez szczelinę. Ot tak rano przy śniadaniu napisałem, może się komuś przyda?

Łukasz, tem sam temat co przy 101 - jest za ciepło. Brak niebieskiego po całości ( tylko tło masz zbalansowane)

W Calsky warto być zarejestrowanym użytkownikiem- nic nigdy jakoś mi się nie zablokowało, a korzystam duuużo bo to nie tylko planety ale też ISS, komety..

Jacek mnie uprzedził, ale prawdę gada :D

Albo dane www.calsky.com

Łukasz, troszkę za ciepłe w odbiorze, takie retro-sepia :) Tło jest ok.

5 Autor: Maciej Kapkowski Miejsce: Warszawa-Wesoła Data: 3.05.2015 Obiekt: Jowisz i cień Europy Montaż: Takahashi EM-10 Astrograf: Celestron SCT 8 (ogniskowa 2000 mm) Detektor: ZWO ASI 120 MC Ekspozycja: 1500/5500 kl.avi, 80 fps Akwizycja: FireCapture Obróbka: AutoStakkert! 2, PixInsight, PS CS5 Akceptuję regulamin konkursu.

Pobawiłem się jeszcze raz z obróbką. Sporo szczegółów się załapało ch ociaż seeing był kiepski co widać po zdjęciach Księzyca w tym samym czasie ( temat obserwacji Mare Orientale )

Wygląda nieźle!