Charon_X

Przynajmniej już wiemy gdzie podział się krzyż sprzed pałacu ;).

W sumie nie wiem czy jest sens tworzenia aż tak szybko listy zlotowej. Pewnie i tak powstanie druga lista, jak zaczną się wpłaty. A 5 miesięcy przed zlotem to można tylko snuć przypuszczenia, co do samego wyjazdu.

Strasznie szybko to ustalacie. Przecież to dopiero za pół roku.

Ja dysponuję szkicem tego obiektu w większym powiększeniu i odnoszę wrażenie, ze to jednak nie jest ISS ;). W zasadzie nie wiadomo co to jest, ale tutaj warto zacytować jednego z najsłynniejszych polskich filozofów:

Afera wybuchła po tym jak jedna z pracownic NASA przerobiła w programie graficznym zdjęcie księżyców Saturna, które zostało niedawno wykonane przez orbiter Cassini. Po dokonaniu kilku przeróbek, fotografia przedstawiająca księżyce Dione i Tytan została umieszczona jako "zdjęcie dnia" w oficjalnym serwisie NASA. http://niewiarygodne.pl/kat,1017181,title,Co-ukrywa-przed-nami-NASA-Skandal-po-publikacji-zdjecia-agencji,wid,12746046,wiadomosc.html?ticaid=5b0af Jak myślicie, co to może być za tajemniczy obiekt, który złowrogo wyłania się za tym ksieżycem ;) ?

Życie to moze i jest, ale to jest raczje nieprawdopodobne, aby jakieś nadziane zielone ludziki rozwinęły w tym czasie cywilizacje, zbudowały podobne radioteleskopy i stworzyły podobnie nadziany program SETI do puszczania sygnałów w kosmos w celu znalezienia życia ;).

Pewnie bedzie taka waga tego, że się tego od ziemi nie oderwie.

Czasem po przelotnych deszczach u podstawy chmur (zwłaszcza Cumulonimbus lub Stratocumulus) tworzą się workowate wypukłości przypominające wymiona - mammatusy. I tak dzisiaj udało mi się pierwszy raz to sfotografować edit 2015: wkleiłem jeszcze raz zdjęcia, bo zniknęły

Ciągle pamiętam pierwszą miejscówkę (łączke za miastem) gdzie się uczyłem gwiazdozbiorów i prowadziłem pierwsze obserwacje lornetką i później małym refraktorem. I jakie było wkurw**nie, jak pewnego wieczoru zobaczyłem w pobliżu kupę materiałów budowlanych. Później oczywiście pojawił się ogrodzony obszar, dzwigi, latarnie i chyba już po roku w tym miejscu stał duży blok z podwórkiem i ludzie mieszkali. Miasta się rozrastają i nic się na to nie poradzi. Co do zaświetlenia to wystarczy spojrzeć na mapę Europy i widać, jak zaświetlony jest zachód. U nas tez się do tego dąży. W zasadzie to tylko jakieś parki czy rezerwaty opierają się urbanizacji.

Uzupełnienie artykułu o nowe zdjęcia: Cirrus fibratus vertebratus Cirrus Floccus Cirrocumulus stratiformis lacunosus

Takie uzupełnienie artykułu o kolejne zdjęcia, których brakowało: Cumulus Humilis Cumulus Radiatus

Wprawdzie na początku deklarowałem chęć przyjazdu ale nie będę mógł przyjechać na zlot. Musiałby być przynajmniej tydzień później.

CHMURY NISKIE Chmury niskie to chmury znajdujące się na wysokości do 2 km (w strefie umiarkowanej) od ziemi. Są to chmury zbudowane kropel wody. Do chmur niskich zalicza się chmury Stratocumulus i Stratus. STRATOCUMULUS (kłębiasto-warstwowe) ?Nazwę stratocumulus wprowadził niemiecki fizyk i meteorolog Ludwig Kaemt w 1840 roku dla chmur, które nie są na tyle płaskie, aby zaliczyć je do stratusów, ani na tyle konwekcyjne, aby zaliczyć do cumulusów. Stratocumulusy są najczęściej występującymi chmurami na Ziemi. Mają wygląd szarych, białoszarych lub białych brył lub walców, mogą tworzyć ławice lub warstwy. Warstwa może mieć formę jednego dużego płata, lub składać się ze zrośniętych ze sobą członów. Pojedyncze człony w warstwach mają średnicę powyżej 5 stopni (czyli więskze niż średnica wyciągniętej dłoni) i prawie zawsze posiadają ciemne części. W przeciwieństwie do chmur Altocumulus nie mają wyglądu włóknistego. Czasami chmury stratocumulus mogą mieć kształt soczewek lub migdałów, lub wieżyczek wznoszących się ze wspólnej podstawy. Stratocumulusy powstają najczęściej na skutek spłaszczenia i rozciągnięcia na boki chmur Cumulus, lub rozrywanie się chmur Stratus w wyniku konwekcji, a także w wyniku obniżenia się chmur altocumulus. Chmura Stratocumulus może czasem dać niewielki opad deszczu lub śniegu. Gatunki: Statiformis (warstwowe) ? najpowszechniejsza forma tego rodzaju chmur, ma kształt dużego płata lub brył zrośniętych ze sobą tworząc rozległą warstwę przykrywającą duża część lub całe niebo Lencticularis (soczewkowate) ? chmury w kształcie soczewek lub migdałów, najczęsciej formują się podczas przepływu powietrza przez przeszkody terenowe jak góry i wzgórza, chociaż mogą tworzyć się także nad terenami płaskimi nie sa tak efektowne jak przypadku chmur altocumulus Castellanus (podobne do zamku) ? chmury w kształcie wieżyczek lub baszt, wznoszące się z jednej podstawy, co nadaje im wygląd ząbkowany. Kształt chmur castellanus najlepiej widoczy jest, gdy sa obserwowane z boku. Dobrze rozwiniete chmury castellanus widoczne nad ranem zapowiadają nadejście burzy w ciągu dnia. Odmiany: Translucidus (przezroczyste) ? przez chmurę prześwituje Księżyc lub Słońce Perlucidus (prześwitujące) ? chmury ze szczelinami, przez które widać czyste niebo lub wyższe warstwy chmur Opacus (nieprześwitujące) ? przez chmurę nie prześwituje Księżyc ani Słońce Duplicatus (podwójne) ? płaty chmur leżace jeden nad drugim, mogą być zrośnięte, odmiana występuje często przy gatunku Lenctuaris. Undulatus (faliste) ? warstwy chmur ułożone w formie fal Radiatus (promieniste) ? formy chmur ułożone tak, że pozornie wydają się zbiegać się w 1 punkt (oddziaływanie perspektywy) Lacunosus (perforowane) ? cienkie warstwy chmur posiadające niewielkie, równo umieszczone szczeliny Zjawiska towarzyszące: Virga, Praecipitatio, Mammatus Stratocumulus Stratiformis Stratocumulus Lencticularis STRATUS (warstwowe niskie) ? nazwę stratus wprowadził Luke Howard w 1802 r., gdy stworzył pierwszy system kalsywikacji chmur. Stratus ma formę szarej warstwy chmur wisząca nisko (nawet kilkadziesiąt metrów) nad ziemią, pokrywająca dużą część lub całe niebo, tworząc melancholijny jesienny krajobraz ;). Stratus może mieć strukturę jednolitą lub postrzępioną. Czasem może występować w postaci strzępków pod innymi rodzajami chmur, jako zjawisko towarzyszące pannus. Jeżeli przez cienką chmure stratus prześwituje Słońce, to posiada ono ostre krawędzie (w odróżnieniu od chmur altostratus, gdzie Słońce jest matowe i rozmyte). Stratusy tworzą się w wilgotnym stabilnym powietrzu, gdy nie występuje konwekcja. Powstają najczęściej podczas powolnego wznoszenia się wilgotnych mas powietrza, lub podczas przenoszenia przez wiatr wilgotnego powietrza nad zimny ląd lub powierzchnię morza. Jest to jedyny rodzaj chmur, który może występować podczas wyżu, wówczas zjawisko to nazywamy "zgniłym wyżem". Stratus może wywołać opad mżawki lub drobnego śniegu. Gatunki: Nebulosus (mgliste) ? jednolita warstwa chmur bez wyraźniej struktury Fractus (postrzępione) ? pojedyncze strzępki, lub postrzępiona warstwa chmur, może występować pod innymi chmurami jako zjawisko towarzyszące ?pannus? Odmiany: translucidus (przezroczyste) ? przez chmurę prześwituje Księżyc lub Słońce opacus (nieprześwitujące) ? przez chmurę nie prześwituje Księżyc ani Słońce undulatus ?(faliste) ? warstwy chmur ułożone w formie fal Zjawiska towarzyszące: Praecipitatio Stratus fractus opacus

Ale mam nadzieję, ze wychodząc na ten "deszcz" miałeś na sobie specjalny skafander wzmocniony stopem tytanu ? ;D

Naukowcy odkryli, że przebiegunowanie ziemi przebiega coraz gwałtowniej. Czyli żarty się skończyły katastrofa nadchodzi wielkimi krokami ;). http://niewiarygodne.pl/kat,1017181,title,To-juz-nie-bajka-o-roku-2012-to-fakty-Czy-to-poczatek-konca,wid,12639729,wiadomosc.html

To wychodzi na to, że moja miejscówka z najlepszymi warunkami wypada na skraju zielonego i żółtego. Jak na zielonym już bywa bardzo dobre niebo, to co musi być na niebieskim i czarnym.

CHMURY WYSOKIEChmury wysokie to chmury znajdujące się na wysokości od 5 do 13 km (w strefie umiarkowanej) od ziemi. Są to chmury zbudowane z kryształków lodu. Na chmurach wysokich często tworzą się zjawiska typu halo. Wyróżnia się 3 rodzaje chmur wysokich: Cirrus, Cirrocumulus i Cirrostratus.CIRRUS (wysokie pierzaste) ? najbardziej znane chmury wysokie, mają postać długich, cienkich włókien, piór lub smug o różnych kształtach. Z reguły białe i przezroczyste (w ciagu dnia), ale niekiedy mogą być szare i przesłaniać częściowo lub całkowicie Słońce. Po zachodzie Słońca cirrusy przyjmują barwę żółtą potem pomarańczową lub różową, następnie czerwoną, a na końcu szarą (Przed wschodem Słońca odwrotnie). Na chmurach cirrus mogą występować częściowezjawiska halo.Chmury cirrus mogą powstawać z virgi chmur altocumulus i cirrocumulus lub przekształcenia się chmur Cirrostratus lub górnych części Cumulonimbus.Gatunki:Uncinus (haczykowate) ? chmury mają postać włókien zakończonych haczykiem lub kłaczkiemFibratus (włókniste) ? chmury mają postać prostych podłużnych włókienSpissatus (zagęszczone) ? gęste chmury cirrus, najgrubsze części patrząc pod Słońcem wydają się szareCastellanus (podobne do zamku) ? podłużna ławica chmur z wypustami przypominającymi wieżyczkiFloccus (kłaczkowate) chmury przypominające kłębki waty,Odmiany:Intortus (skręcony ? włókna chmur są ze sobą chaotycznie poskręcaneRadiatus (promieniste) - formy chmur ułożone tak, że pozornie wydają się zbiegać się w 1 punkt (oddziaływanie perspektywy)Vertebratus (przypominające kręgosłup) ? chmury w kształcie rybiego kręgosłupaDuplicatus (podwójne) ? płaty chmur leżace jeden nad drugim, mogą być zrośnięteCIRROCUMULUS (wysokie kłębiaste) ? chmury te mają postać białych płatów, składających się z drobnych członów w kształcie ziarenek lub zmarszczek.Pojedyncze człony w warstwach mają średnice poniżej 1 stopnia. Czasami chmury cirrocumulus mogą mieć kształt soczewek lub migdałów, lub wieżyczek wznoszących się ze wspólnej podstawy. Chmury cirrocumulus powstają z przekształcania się chmur cirrus, cirrostratus lub altocumulus.Gatunki:Statiformis (warstwowe) ? białe ew. szare bryłki, które złączone ze sobą tworzą warstwy,Lenctuaris (soczewkowate) ? zaokrąglone chmury w kształcie spodków,Castellanus (podobne do zamku) ? podłużna ławica chmur z wypustami przypominającymi wieżyczki,Floccus (kłaczkowate) ? warstwy małych chmurek przypominające kłębki waty,Odmiany:Undulatus (faliste) - warstwy chmur ułożone w formie falLacunosus (perforowane)- cienkie warstwy chmur posiadające niewielkie, równo umieszczone szczelinyCIRROSTRATUS (wysokie warstwowe) ? mglista lub włóknista zasłona cienkich i przezroczystych chmur pokrywających część lub całe niebo. Często tworzą zjawisko halo wokół Księżyca lub Słońca.Cirrostratus powstaje najczęściej w wyniku powolnego wznoszenia się rozległych mas powietrza do dostatecznie dużej wysokości. Może również powstawać przez przekształcenie się chmur Cirrus i Cirrostratus, rozpościerania się górnych warstw chmur cumulonimbus lub zmniejszenie grubości chmur Altostratus. Gatunki:Fibratus (włókniste) ? warstwa chmur mająca postać prostych podłużnych włókienNebulosus (mgliste) ? jednolita warstwa chmur bez wyraźniej strukturyOdmiany:Duplicatus (podwójne) ? płaty chmur leżace jeden nad drugim, mogą być zrośnięteUndulatus (faliste)- warstwy chmur ułożone w formie fal

CHODZI O TO MAŁE Z PRAWEJ OD ŁYSEGO ;) To zdjęcie łysego i Jowisza :D ps. To zdjęcie robione z okna przez szybę, utrwaliła się jakby meblościanka i cień naszego fotografa :) Aaa, już wiem. To małe z prawej to Jowisz, a to duże to Mars. Faza jest, jest, trochę tylko fotka przepalona i kontynentów nie widać ;D.

Jak to Jowisz, a gdzie ma pasy ;D :P ?

Virga jest jednym ze zjawisk towarzyszących chmurom. Powstaje, gdy opad z chmury nie dociera ziemi, tylko wyparowuje po drodze. Dzisiejsza Virga na chmurach wysokich: I panorama z Virgą na tle zachodzącego Słońca edit 2015: wkleiłem jeszcze raz zdjęcia, bo zniknęły

CHMURY ŚREDNIE Chmury średnie to chmury znajdujące się na wysokości od 2 do 7km (w strefie umiarkowanej) od ziemi. Są to chmury mieszane, zbudowane z kryształków lodu i kropel wody. Wyróżnia się 2 rodzaje chmur średnich: Altocumulus i Altostratus. [glow=red,2,300]Altocumulus [/glow](średnie kłębiaste) ? chmury te mają postać białych lub szarych płatów, bryłek czy kłaczków tworzących warstwy lub ławice. Pojedyncze człony w warstwach mają średnice od między 1 a 5 stopni i mogą posiadać ciemne części. Czasami chmury altocumulus mogą mieć kształt soczewek lub migdałów, lub wieżyczek wznoszących się ze wspólnej podstawy. Prześwitujące przez chmury Słońce lub Ksieżyc mogą tworzyć zjawisko optyczne - wieniec. Chmury altocumulus powstają w wyniku turbulencji i konwekcji w średnim piętrze. Często tworzą się także na brzegach wznoszących się rozległych mas powietrza. Altocumulusy mogą również przez przekształcenie się chmur Cirrocumulus, Stratocumulus, Altostratus lub Nimbostratus a takze w wyniku rozpościerania się chmur cumulus i cumulonimbus. Wyróżnia się 4 gatunki chmur Altocumulus: Statiformis (warstwowe) ? białe ew. szare bryłki, które złączone ze sobą tworzą warstwy Lenctuaris (soczewkowate) ? zaokrąglone chmury w kształcie spodków, czasem przypominające UFO Castellanus (podobne do zamku) ? podłużna ławica chmur z wypustami przypominającymi wieżyczki, zapowiadają burzę Floccus (kłaczkowate) ? warstwy małych chmurek przypominające kłębki waty, są częstym zwiastunem opadów Poza tym występuje dość sporo odmian: translucidus (przezroczyste) ? przez chmurę prześwituje Księżyc lub Słońce perlucidus (prześwitujące) ? chmury ze szczelinami, przez które widać czyste niebo lub wyższe warstwy chmur opacus (nieprześwitujące) ? przez chmurę nie prześwituje Księżyc ani Słońce duplicatus (podwójne) ? płaty chmur leżace jeden nad drugim, mogą być zrośnięte, odmiana występuje często przy gatunku Lenctuaris. undulatus (faliste) ? warstwy chmur ułożone w formie fal radiatus (promieniste) ? formy chmur ułożone tak, że pozornie wydają się zbiegać się w 1 punkt (oddziaływanie perspektywy) lacunosus ? cienkie warstwy chmur posiadające niewielkie, równo umieszczone szczeliny Altocumulus Stratiformis Altocumulus Lenctuaris Duplicatus Altocumulus Stratiformis Undulatus [glow=red,2,300]Altostatus[/glow] (średnie warstwowe) ? szara lub niebieskawa dość jednolita warstwa chmur pokrywająca część lub całe niebo. Jeżeli prześwituje przez nią Słońce (lub Księżyc) to jego obraz jest rozmyty (w przeciwieństwie do chmury Stratus, gdzie obraz Słońca jest ostry). Altostratus powstaje najczęsćiej w wyniku powolnego wznoszenia się rozległych mas powietrza do dostatecznie dużej wysokości. Może również powstawać przez zwiększenie grubości chmur Cirrostratus lub zmniejszenie grubości chmur Nimbostratus.Chmury tego rodzaju czasem dają niewielki opad deszczu. Gatunki:Altostratus nie posiada gatunków Odmiany: translucidus (przezroczyste) ? przez chmurę prześwituje Księżyc lub Słońce opacus (nieprześwitujące) ? przez chmurę nie prześwituje Księżyc ani Słońce duplicatus (podwójne) ? płaty chmur leżace jeden nad drugim, mogą być zrośnięte undulatus ?(faliste) ? warstwy chmur ułożone w formie fal radiatus (promieniste) ? formy chmur ułożone tak, że pozornie wydają się zbiegać się w 1 punkt (oddziaływanie perspektywy) Altostratus Translucidus

No, dla ciebie lepszy byłby w Bieszczadach czy Tatrach zlot. Tam nie trzeba zabierać misia tylko można go znaleźć samemu w lesie ;).

W standardowej lornetce nie masz żadnej możliwości zmiany powiększenia. Filtrów żadnych też nie wkręcisz. Małe obiekty DS typu M57 czy M13 (które achro 5" już nieźle pokazuje) praktycznie odpadają. W sumie to masz rację, że achro 120/600 to jest sprzęt przeglądowy, ale to podobnie jak małe newtony poniżej 8" (ew. 6"). Bo dopiero od 8" zaczynają się bardziej obserwacje :). Duże lornetki są dość cieżkie i potrzebują sporych statywów czy żurawi. Na 1 zlocie widziałem lornetki 20x80 i 25x100 na takich właśnie ogromnych żurawiach. Tak do obserwacji z ręki to mam lornetkę 10x50, której nie ma co porównywać z achro 120/600. Na średnim niebie taką lornetką złapie się co najwyżej kilka, kilkanaście najjaśniejszych eMek, aby złapać bardziej wymagajace eMki (np M66, M65, M101) potrzebne jest już czarne niebo.

Te aberracje to widać tylko na planetach i jasnych gwiazdach. jak Ignis wspomniał obserwacje przy zenicie są kłopotliwe, muszę sobie jakieś krzesło kupić na obserwacje.

Od około roku mam refraktor Skywatchera 120/600, to postanowiłem napisać w końcu recenzje. Najpierw parametry: Obiektyw ? 120mm Ogniskowa ? 600mm Waga tuby - 4kg Obserwacje: Ksieżyc: dość ładne widoczny w mniejszych powiększeniach, na większych już niestety aberracja trochę przeszkadza. Jest dosć wyraźny foilet wokół, lekko fioletowawy zafarb widać także na szczegółach tarczy. Jowisz: nawet nieźle wygląda, ale oczywiście nie tak dobrze jak w Syncie 8?. 2 pasy dobrze widoczne, ciemniejsze przy biegunach też są zauważalne ale już słabiej bo przeszkadza aberracja. Tranzyty księżyców galileuszowych też są zauważalne już w powerach ok. 80-100x. Saturn: pierścień (teraz to właściwie taka grubsza krecha ;)) oczywiście widoczny, przy 150x (UO Ortho) już daje się lekko zauważyć pas równikowy Mars: tutaj najgorzej, jedyne co wyraźnie widziałem to czapa polarna, ciemniejsze obszary to coś tam majaczyły, ale kiepsko. Merkury - w dobrych warunkach faza dobrze widoczna, Wenus: tutaj faza oczywiście dobrze widoczna, ale ją akurat chyba w każdym teleskopie widać DS: Gromady otwarte: tutaj świetnie sprawdza się ten teleskop z racji ogromnego pola i dobrej punktowości gwiazd. Gromady takie jak HiHaPersei czy eMki w Woźnicy wyglądają super, szczególnie w szerokątnych długich okularach. Gromady kuliste: tutaj już znacznie gorzej, takie optimum do nich to zaczyna się od 8? (w przypadku refraktorów to pewnie od 6?. A 5? refraktor to jest takie minimum, żeby bawić w rozbijanie. M13 rozbija całą w powerze 150x, ale obraz już jest dość ciemny. Mniejsze typu M5 rozbija jako tako na obrzeżach, ale jak w M13 obraz ciemny przy 150x. Mgławice: tutaj różnie. Do bardzo duzych rozciagłych mgławic jest lepszy niż Synta 8?, z racji swojego pola. Właśnie w tym achro widziałem najlepszy obraz Ameryki z Pelicanem w 2? szerokokątnym okularze i filtrem Orion Ultrablock. Mgławica Ślimak również wyglądała lepiej niż w Newtonie 8?. Veil jest dość ciemny, ale za to da się złapać obie części w 1 polu. Fajnie prezentują się mgławice w Strzelcu jak Laguna czy Omega, M42 w Orionie również wygląda nieźle. Ultrablock dobrze się spisuje na małych powiększeniach, przy średnich już obraz jest niestety za ciemny. Małe mgławice planetarne jak M57 również nieźle się prezentują -wyraźniewidoczny obważanek w powerach 100-150x. Galaktyki: tutaj optimum to jak dla mnie zaczyna się od 12?, gdzie już widać wyraźnie takie szczegóły jak ramiona spiralne czy pasy pyłowe. A 120mm refraktorem to trzeba się ograniczyć do ich zaliczania, widac tylko co najwyżej kształt (mgiełka jest okrągła, owalna czy wrzecionowata). Messierowe galaktyki to pewnie da się wyhaczyć prawie wszystkie, ale warunkiem jest ciemne pozbawione wilgoci i cirrusów niebo. Oczywiście wśród galaktyk jest 1 znany wyjątek: M31 jako jedyna prezentuje się dosc okazale już w małych sprzętach. AZ3 W sumie ten montaż już miałem przed zakupem tuby, ale standardowo na tym montazu jest sprzedawana. 4kg 5? calowy krótki achromat to już jest taka granica nośności tego montazu. Dobrze powinien współpracować z mniejszym 102/500. Ze 120/600 chodzi już dość cięzko, ale jakoś ujdzie. Najgorzej jest z ruchami w pionie. Do regulacji jest tylko duża śruba, do której trzeba mieć klucz 17 albo francuski. Śrubę trzeba dość mocno przykręcać, aby tuba nie opadała, szczególnie jak mamy włożony cieżki 2? okular. Jeżeli na montaż włożymy lżejszą tubę, to śrubę tą trzeba poluzować (oczywiście wyżej wspomnianym kluczem), bo inaczej może być problem ze zbyt mocnym skręceniem. Lekkie luzy są jeszcze, tuba zawsze lekko opada w dół. Mikroruchy dosyć pomagają w precyzyjniejszym ustawianiu, szczególnie pionowe. Ogólnie lepiej kupić do tej tuby lepszy montaż (AZ4 lub Portę), do czego też się przymierzam, jak będzie kasa. Mobilność: Cały teleskop jest w miarę lekki (chociaż ciężar trochę czuć jak się trochę ponosi ;) ), w całości można go nieść nawet w 1 ręce (na dystanse tak ok. 1 km). Do długich tras można by tubę wrzucić do plecaka, a w ręku nieść sam montaż.