wismat

Hej, Mgławicą Dusza nazywa się cały sfotografowany obszar i zostało przyjęte że ta mgławica to potocznie IC1848, tak naprawdę IC1848 to obszar gromady otwartej odkryty przez Edwarda Bernarda, a cała mgławica znajduje się w katalogu Stewarta Sharplessa jako Sh2-199. W Duszy znajduje się również mgławica IC1871, jest to mniejszy obiekt w środkowo-prawej stronie fotografii. Skoncentrowany jest na jasnym obszarze w postaci wystającej nieopierzonej głowy orła 😀 Młode masywne gwiazdy typu O i B oświetlają jarzące się obłoki emisyjne. Doprowadziło to do wyzwolenia wybuchów nowych procesów gwiazdotwórczych. Oświetlone przez masywne gwiazdy olbrzymie obłoki molekularne rozszerzają się tym samym sprężając otaczający je gęstszy ośrodek gazowy. I tak powstała nieopierzona głowa orła właśnie 🙂 Ponieważ nie mogłem się zdecydować publikuje 2 wersje z różnie złożonego materiału. Pierwszy to mój standardowy pixelmath do NB, druga wersja to formuła którą znalezłem w necie: R: (Oiii^~Oiii)*Sii + ~(Oiii^~Oiii)*Ha G: ((Oiii*Ha)^~(Oiii*Ha))*Ha + ~((Oiii*Ha)^~(Oiii*Ha))*Oiii B: Oiii Wersja 1. Wersja 2: William Optics GT81, QHY163M Ha 78x300 / SII 64x300 / OIII 60x300 16 godzin 50 min. Pogodnych nocy

Cześć, Znana i lubiana bardziej lub mniej IC1396. IC1396 to gromada otwarta wraz z pyłami ją otaczającymi. Warto zanotować że jest to nazwa całego obiektu. Gromada gwiazd + pyły, a nie jedynie najbardziej charakterystycznej trąby słonia (sama trąba słonia to vdB 142). Sama trąba słonia jest oddalona od nas o ok 3tys lat świetlnych, a jej kształt zawdzięczamy najjaśniejszej gwieździe w środku kadru i jej wiatrom. Z ciekawostek, należy wspomnieć że owa gwiazda to gwiazda “wielokrotna”. W tym przypadku na pewno podwójna Zdjęcie główne resize 75%,crop na vdB 142 - skala 100% Technikalia: William Optics GT81 IV, QHY163M, Ha 66x300, OIII 66x300, SII 62x300 baader - 16:10min. vdB 142: Starless: I jako bonus poprawiony motyl, bo nie dawał mi spokoju 🙂

Niżej dwa zdjęcia wczorajszych obłoków srebrzystych ode mnie z pokoju 🙂

Dziś były skromniejsze, ale były 🙂 Warszawa 22:20 i 22:40. Szybko się wycofały.

Może nie rozlały się na całe niebo, ale za to były bardzo mocne i miały rewelacyjną strukturę. Nikon D5300 Nikkor 35mm f/1.8 (@3.2) ISO 125, 3 sek Nikon D5300. Nikkor 18-55mm (48mm), f/5.3, ISO 400, 3 sek

Dziś zaświeciły mocniej 🙂

Jeszcze jedne poniedziałkowe 🙂

Dziś też niczego sobie Nikon D5300 obiektyw kitowy Nikkor 18-55mm, iso320, f5.6, 3 sek - Warszawa Na środku Kapella.

Wystarczyło zmienić kartkę w kalendarzu @Delta Optical na lipiec gdzie to są obłoki na głównym planie i od razu mi się pokazały za oknem 😄 Z godziny 3, 03.07.23

Hej, IC1318 inaczej znana jako mgławica Motyl. Jest to mgławica emisyjna oddalona od nas o ok. 2,5-5tys lat świetlnych, a znajduje się w konstelacji Łabędzia, o czym większość z nas wie 🙂 Obiekt bardzo popularny ale dzięki użyciu GHS mogłem wyciągnąć nieco więcej z mojego materiału. Jestem świadomy że fotografia może wywoływać skrajne emocje i nie ukrywam że takie też są u mnie. Jak patrzę na zdjęcie całości to jakoś do mnie nie przemawia. Jak je powiększe i zacznę patrzeć na te kolory to odpływam. Szczególnie okolice rejonu NGC6910 (Collinder 420). Dlatego też zacznę od zbliżenia na ten obszar 🙂 On też nieco natchnął mnie na tytuł fotografii. Przenikanie się tych barw, filetów, zieleni, pomarańczowego i różu bardzo kojarzył mi się z kolorami p. Kleksa, a że mowa o motylu to stwierdziłem że to będzie motyl zamieszkały w jego ogrodzie tuż pod Akademią 😉 Raczej nie będę zdjęć w przyszłości przedstawiał w tak fikuśnej kolorystyce, ale ten obszar aż się o to prosił i nie mogłem się powstrzymać 🙂 Zwróciłem też uwagę na dość ciekawe miejsce zaraz pod gromadą ngc6910, w ciemnym pyle idącym do skrzydła motyla. To ten pył nad Sadr. Jest tam niewielki obszar ale z dość ciekawą strukturą wodorowo-tlenową. Dobrze go widać na poniższym cropie w lewym dolnym rogu. Może warto wycelować w niego coś większego? 🙂 Lewy dolny róg 🙂 Również bardzo kolorowy Resize 75% Opis: Malowidło pt. "Starless": William Optics GT81 IV, Flat6AIII, QHY163M, Baader SII 8nm, Ha 7nm, OIII 8,5nm, Czas: 17godz 30min. Pogodnych nocy 🙂

Jak to utknęła ci w środku ? Sprawa jest stosunkowo prosta. Za dnia obniżasz tak statyw od strony N żeby lunetka mogła wycelować w jakiś odległy o kilka km obiekt i przy okazji żebyś nie musiał klęczeć i kręcisz prętem przeciwwagi. Jeżeli nie możesz nic zrobić z jedna śruba to zobacz czy da radę ustawić dwiema pozostałymi. Jak to zrobisz to jakbym dał po kropelce lakieru na to żeby się nie luzowało. Generalnie zasada jest taka ze jak zobaczysz ze ci się przesuwa krzyż o dana odległość od środka to musisz tak regulować śrubę żeby zniwelować polowe tej odległości i sprawdzić jak bardzo to pomogło. Działasz tak aż dochodzisz do perfekcji a później zmieniasz lunetke na sharpcapa i kamerę 🙂

Hej, Miałem nie wrzucać na forum tej fotografii z racji tego że materiał nie był zbierany teraz, ale obecnie mam taką posuchę astrofotoraficzną, że aż się źle z tym czuję. Ostatni "świeży" obiekt jaki fotografowałem to kometa C/2022 E3 ZTF czyli minęło już pół roku, a to też nie była typowa sesja DSO. Raz na jakiś czas z braku laku obrobię coś swojego na nowo, ale przeważnie nie wrzucam tego na forum. Z sercem się przełamałem więc liczę na zrozumienie 😉 William Optics GT81 IV, Flat6AIII 0,8x, QHY163M (gain200, temp -20), Ha 78x300, OIII 80x300, RGB 40x120 - 17godz 10min. Skala: 75% Pogodnych nocy 🙂

Właśnie odebrałem album. Jest przepiękny :)

To musisz dać tam jeszcze jakąś przedłużkę. W teorii powinieneś mieć ok 56mm miedzy matrycą a flettnerem. W teorii. Najlepiej obserwować gwiazdy na zdjęciu i mierzyć pole. Ja, szczęście w nieszczęściu, mam flattener regulowany z gwintem i kontrpierścieniem więc mogę sobie zarządzać odległością bez konieczności rozkręcania sprzętu do dobierania złączek. Niby fajne rozwiązanie ale luzy na gwincie też robią swoje. Ustawie płaskość, ale będzie zła odległość, oddale matryce, na gwincie się wkręci pod kątem i znów musze ustawiać płaskość i tak w kółko.

Nie mierz tilta na tak skupionych gromadach, nie rób na mgławicach czy galaktykach. Gwiazd musisz mieć sporo więc najlepiej gdzieś w okolicach pasa drogi mlecznej ale bez wyraźnych obiektów. Najlepiej też to zweryfikować w kilku miejscach na niebie cały czas używając guidingu żeby montaż nie wpływał na wynik i oczywiście cały czas pamiętając o ustawieniu ostrości bo to szalenie istotne. Wygląda na to że masz zapadnięty środek który wypada nieco bliżej lewego górnego rogu (ale nieznacznie). Zapadnięty środek może świadczyć o tym że masz za blisko flattener matrycy. W raz jak będziesz zbliżał się ku ideału to to będzie bardziej przypominało kwadrat powinny zniknąć te zapadnięcia miedzy rogami. Jak przegniesz to będzie szło w stronę koła. Generalnie do ustawień astap ma fajną opcje ustawienia pomiaru w trójkącie i obrócenie go tak żeby jego rogi pokrywały się z miejscami śrub w tilterze (no chyba że masz 4 śruby jak w tilterach playerone). Tylko trzeba przeanalizować obraz żeby się nie okazało że jest obrócony 180 stopni względem rzeczywistości. Jak pokryjesz śruby tiltera z tym co masz w programie powinno być dużo łatwiej. Ja akurat jestem na etapie ponownego ustawiania pola bo zmieniłem kamerę i powiem szczerze że jeszcze tego nie zrobiłem. ASTAP ma fajne narzędzie do sprawdzania narożników na zdjęciu. Po tym jak stwierdzę że pole ustawiłem bo tilt na wykresie będzie ok to jeszcze sprawdzę te gwiazdy w narożnikach. Wśród tych ogółów powtórzę co rozumiem ze zdjecia. Matryca jest za blisko flattnera a środek wypada bardzo nieznacznie na godzinie 11 od środka kadru (ale przed jakąkolwiek kombinacją bym zrobił pomiar na innym rejonie nieba). Aha. Może dodam ze samo pole prawie idealne gdyby nie ten jeden róg. Wiec trzeba ostrożnie z jakimkolwiek kręceniem. Najważniejsza w twoim przypadku teraz to odpowiednia odległość matrycy od flattnera.