lulu

No nie wiem czy ja będę miał cierpliwość do DS-ów, zwłaszcza że nie jest to tanie hobby ? Widać że przydałoby się zmniejszyć trochę ogniskową, a flattener i reduktor 0,85x do tego modelu kosztuje chyba z tysiąc zł, filtr ze 3 stówki - nie wiem czy to jest rura do tych celów. Albo inaczej - to jest rura dość uniwersalna, pozwalająca popróbować różnych tematów, ale jak każde narzędzie z serii "trzy w jednym" pokazuje swoje ograniczenia w każdej specjalności. Dla fotografii planetarnej jest to apertura, tutaj ogniskowa i skłonność do aberracji itd.

Trochę ją podbiłem zamiast z nią powalczyć, bo spodobała mi się ta fioletowa poświata wokół gwiazdek, ale tak - SW 120ED daje na zdjęciach tego typu aberrację w fioletowej części widma. Piszą o tym tutaj więc pewnie jest to właśnie ten przypadek: http://scopeviews.co.uk/SW120ED.htm Szczerze mówiąc nie robiłem tym sprzętem tego typu zdjęć wiec nie mam specjalnego przeglądu jakie efekty daje - w wypadku fotografii planetarnej i księżycowej aberrację likwiduje się skutecznie na etapie obróbki, a jeśli się tego nie zrobi, potrafi się ujawniać. To nie jest prawdziwe APO.

No bo cóż innego? Nabyłem nową kamerkę ZWO ASI 178mc żeby zasadzać się na Księżyc i planety. Ale podobnież że nadaje się też i do DS. Nie wyznaję się na tym za bardzo, ale ponieważ kamerkę nabyłem jeszcze przed świętami, a pogody od tego czasu co kot napłakał i zdołałem wypróbować ją na Księżycu ledwie kilka razy, więc postanowiłem spróbować na najsłynniejszym DS-ie. Wiem że gwiazdki są krzywe, ale zebrałem tylko 50 ujęć po 6 sekund każde i uciekłem przed wiatrem i zimnem, więc potem nie bardzo miałem jak ujmować z tego skromnego zbioru - musiałbym wywalić połowę poruszonych z powodu silnego wiatru. SW 120ED.

To jeszcze raz ode mnie 21 stycznia, tym razem z Barlowem 2x:

Dzięki serdeczne. wypróbowuję nowa kamerkę ZWO ASI 178MC. Widzę dość dziwne problemy z miejscowym zanikiem ostrości w niektórych partiach co dzieję się chyba podczas stackowania i zależy jak mi się zdaje od rozmieszczenia "Alignment Points". Dziwne - przy poprzedniej kamerce tego nie obserwowałem...

Wreszcie znośna pogoda. 21 stycznia. Polecam pełną rozdzielczość.

Dzięki! To jest rurka o średnicy dostosowanej do okularu 0,96'', więc klejenie tam czegokolwiek przy jej ekstremalnej długości byłoby kłopotliwe. Papier ścierny jest dobry, bo pergamin jest sprężysty i jak się dobrze dobierze rozmiar, to sam się układa idealnie jakby był przyklejony.

Koleżanki i kolegów zainteresowanych przebiegiem prac renowacyjnych zapraszam na pierwszy odcinek prezentujący towarzyszące im perypetie: http://astrostrona.pl/na-ziemi/graciarnia/astrosor/royal-astro-r-74-renowacja-cz-1/

STIX: polski wkład w misję Solar Orbiter Misja Europejskiej Agencji Kosmicznej Solar Orbiter ma za zadanie eksplorację Słońca. Jednym z sześciu instrumentów teledetekcyjnych jest teleskop rentgenowski STIX, wybudowany przy udziale polskich naukowców. STIX (Spectrometer/Telescope for Imaging X-rays) ma rejestrować rozbłyski na Słońcu. Misja ma ogromne znaczenie, pozwoli odpowiedzieć na część pytań dotyczących gwiazdy, m.in. dotyczące pojawiających się plam czy rozbłysków. http://astrostrona.pl/na-niebie/z-nasluchu/stix-polski-wklad-w-misje-solar-orbiter/

Polacy dołączają do projektu LSST Polscy astronomowie mają duży wkład w światową astronomię. Projekty takie jak OGLE, ASAS czy Gaia prowadzone w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Warszawskiego doprowadziły do odkryć w dziedzinach planet pozasłonecznych, badaniu ciemnej materii za pomocą obserwacji zjawisk mikrosoczewkowania grawitacyjnego czy analizie struktury galaktyki. Wkrótce polscy naukowcy dołączą do międzynarodowego teleskopu Obserwatorium im. Very Rubin. http://astrostrona.pl/na-niebie/z-nasluchu/polacy-dolaczaja-do-projektu-lsst/

Pozwólcie że pochwalę się sprowadzeniem do Polski i odrestaurowaniem egzemplarza refraktora R-74 marki Royal Astro. Nazwa Royal Astro może niewiele mówić kolegom niespecjalnie zainteresowanym astro-klasyką sprzętową, natomiast dla znawców tematu jest to marka kultowa, podobnie jak Unitron/Polarex. Wśród kilkunastu modeli refraktorów z jej oferty R-74 uchodzi za jeden z najbardziej udanych i stał się jednym z najbardziej poszukiwanych wśród kolekcjonerów. Refraktor ma średnicę 76,2 mm i ogniskową 1200 mm (F 15,8). Egzemplarz pochodzi z 1962 roku i znajdował się w bieżącym, "rodzinnym" użyciu, co wbrew pozorom nie gwarantuje zachowania sprzętu w dobrym stanie. Często bywa przeciwnie - "wielopokoleniowe" teleskopy pozostające w niefachowych rękach w roli gadżetu i atrakcji dla znajomych, są czesto nieświadomie demolowane i tak niestety było w tym wypadku. Postaram się przedstawić na blogu przebieg prac renowacyjnych i towarzyszące im perypetie, a na początek dla zainteresowanych nieco informacji o producencie, marce i samym egzemplarzu. Nie miałem okazji potestować go dłużej niż kilkanaście minut jakie wczoraj sprezentowały mi chmury, odsłaniając na chwilę niebo. Zdążyłem pooglądać Marsa i Plejady. Powiem tak: jeżeli w wypadku Księżyca który jest dla obiektywu achromatycznego nieco bardziej wymagający jako znacznie jaśniejszy, potwierdzi się to co zobaczyłem wczoraj, to jest to po prostu miazga i bardzo zła wiadomość dla mojego edka... ? Po więcej szczegółów i zdjęć zapraszam na mojego bloga: http://astrostrona.pl/na-ziemi/graciarnia/astrosor/royal-astro-r-74-krol-przybywa-do-polski/

Symulacje rozkładu prędkości neutrin: przełom w kosmologii? Neutrina rzadko reagują z normalną materią. Dlatego uznawane są za świetne przekaźniki informacji o zjawiskach zachodzących daleko poza naszą galaktyką. Są jednak przy tym stosunkowo mało poznane. Dotychczasowe symulacje komputerowe miały trudności z uchwyceniem wpływu neutrin na powstawanie i wzrost struktury Wszechświata. Badacze z Japonii przedstawili symulacje, które dokładnie obrazują rolę neutrin, przedstawiają funkcję rozkładu ich prędkości i śledzą jej zmiany w czasie. http://astrostrona.pl/na-niebie/z-nasluchu/symulacje-rozkladu-predkosci-neutrin-przelom-w-kosmologii/

Jajogłowy - widać, że intelektualista ?

Ocean Burz, Arystarch, Kopernik i Kepler.

Bellissimo Mare di Nettare... 21 listopada.

Borexino: cykl węglowo-azotowo-tlenowy potwierdzony obserwacyjnie Eksperyment Borexino prowadzony przez zespół naukowców w podziemnym laboratorium w Gran Sasso włoskiego Narodowego Instytutu Fizyki Jądrowej pozwolił udowodnić na drodze eksperymentalnej, że gwiazdy większe od Słońca wytwarzają energię na drodze cyklu węglowo-azotowo-tlenowego. Tym samym potwierdzono, że gwiazdy generują energię na co najmniej dwa sposoby, co z kolei pozwoli zrozumieć ich funkcjonowanie. W pracach nad tym przełomowym odkryciem współuczestniczyli polscy fizycy. http://astrostrona.pl/na-niebie/z-nasluchu/borexino-cykl-weglowo-azotowo-tlenowy-potwierdzony-obserwacyjnie/

MKID Exoplanet Camera: bezpośrednie obrazowanie egzoplanet? Do tej pory odkryto ponad 4,3 tys. egzoplanet ? takich, które krążą wokół innych gwiazd niż Słońce. Tylko nieliczne z nich można zobaczyć. Od ponad dekady naukowcy próbują bezpośrednio zobrazować egzoplanety, ale atmosfera ziemska stanowi dużą przeszkodę dla naziemnych teleskopów. Teraz zespół naukowców i badaczy z UC Santa Barbara opracował nową kamerę do polowania na egzoplanety. Urządzenie wykorzystuje mikrofalowe detektory kinetycznej indukcyjności i pozwoli bezpośrednio obrazować egzoplanety. Tym samym pomoże w poszukiwaniu śladów życia na innych planetach... http://astrostrona.pl/na-niebie/z-nasluchu/mkid-exoplanet-camera-bezposrednie-obrazowanie-egzoplanet/

MOXIE: NASA chce produkować tlen na Marsie Już wkrótce na Marsie będzie można produkować tlen. Łazik Perseverance NASA wyposażony jest w urządzenie MOXIE, które może przekształcić marsjańskie powietrze w tlen. Cienka atmosfera Czerwonej Planety składa się w 95 proc. z dwutlenku węgla. Wysłanie czegokolwiek z powrotem w kosmos wymaga paliwa, a spalanie go wymaga tlenu. MOXIE wytwarza tylko około 6 gramów tlenu na godzinę ? to o wiele za mało. Jeśli jednak system się sprawdzi, misje na Marsa i dalsza eksploracja kosmosu staną się o wiele prostsze. http://astrostrona.pl/na-niebie/z-nasluchu/moxie-nasa-chce-produkowac-tlen-na-marsie/

O! Od razu lepiej!

30 kwietnia 2020 r. W centrum zdjęcia, na granicy terminatora widoczny gigantyczny krater Deslandres o średnicy 235 km. Na prawo od niego widoczny wulkaniczny region Gemma Frisius. Skoro widać na tych terenach aktywność wulkaniczną, to gdzie się podziała lawa, dlaczego nie obserwujemy zalanych nią kraterów, jak na północy? Kiedy zakończył się księżycowy wulkanizm? A może jeszcze nie całkiem się zakończył, może księżycowe wulkany jeszcze wybuchną? Kilka słów na ten temat na moim blogu: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/gemma-frisius-i-nuklearny-wulkanizm-ksiezyca/

Nie wiem co jest, ale co popatrzę to nic się tam nie zmienia. Lawa, kratery. Kratery, lawa... Mogłoby coś wreszcie wybuchnąć. 21 listopada.

Południowe, zryte kraterami wyżyny Księżyca? Trudno o mocniej zbombardowany meteorytami, a jednocześnie monotonny rejon księżycowego globu. Wydawać by się mogło, że to wielki kawał doskonale martwej skały. To jednak tylko pozory ? nie zawsze tak było! Na zdjęciu widoczny jest m.in. Gemma Frisius. Krater okazuje się być siedliskiem wulkanizmu, o który nie podejrzewalibyśmy tej części Księżyca. Nieco informacji na ten temat zebrałem na moim blogu: http://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezyc-przewodnik-turystyczny/gemma-frisius-wulkaniczne-poludnie-ksiezyca/

A Mars znowu trochę dalej. I żadne picie wody z żelazka tego nie zmieni... ? 22 października, minutę przed północą.

Wodę! Wodę widzę we w Claviusie! ?

21 października