Piotr K.

@QooT Jedna uwaga, bo przeoczyłem to wcześniej - azymutem i ELEWACJĄ, a nie deklinacją 😉 Deklinacja to kąt między równikiem niebieskim a biegunem nieba, a elewacja to wysokość nad lokalnym horyzontem. Więc Polarną ustawiamy w lunetce przy pomocy korekt w azymucie i elewacji. Jeśli ściśle trzymać się metodyki, to rzeczywiście, za każdym razem powinno się obrócić oś RA tak, żeby 6 było na dole, 9 po lewej, 0 na górze, a 3 po prawej. Ale tak naprawdę wystarczy, żeby w pionie / poziomie była zorientowana dowolna oś krzyża. W sensie że nie ma znaczenia, czy np. na dole będzie 6, 9, 0 czy 3 - ważne, żeby wiedzieć, że osie krzyża są równoległe do lokalnego pionu / poziomu, bo to jednoznacznie identyfikuje ćwiartkę okręgu ze skalą, w której powinna być Polarna, i konkretne położenie Polarnej na tej ćwiartce skali. To akurat nie ma znaczenia w tym o czym piszesz, bo stara lunetka różni się tylko celownikiem. Ten stary porusza się wraz z osią RA, tak samo, jak nowy celownik. Tyle że w przypadku starego celownika położenie gwiazdozbiorów na celowniku cały czas odpowiada położeniu rzeczywistych gwiazdozbiorów na niebie. Czyli w lunetce ze starym celownikiem (po precyzyjnym ustawieniu na biegun) Polarna będzie cały czas w kółeczku, i nie pojawi się chęć ustawienia "właściwej" godziny. W moim EQ5 mam lunetkę z takim właśnie starym celownikiem. Poziomuję montaż, i potem poziomuję celownik w taki sam sposób, jak w przypadku nowego celownika, tylko że korzystam z osi krzyża, tego w centrum. Osie są krótsze, ale robię dokładnie tak samo, to znaczy zjeżdżam Polarną do centrum, odjeżdżam nią w górę, ale tylko na tyle, żeby wyjechać trochę ponad koniec osi pionowej krzyża, ale jeszcze przed linią okręgu: Całą resztę robię dokładnie tak samo, ignorując rzeczywiste położenie gwiazdozbiorów. A na koniec (pkt. 7) Polarną umieszczam na okręgu celownika na oko, to znaczy wiedząc z aplikacji, że powinna być np. w ok. 1/3 łuku danej ćwiartki skali. Szczerze powiedziawszy wg mnie jakieś super-precyzyjne ustawienie na biegun nie jest niezbędne - w moich montażach główny problem to okazyjne odjazdy osi Dec w czasie guidowania w górę lub w dół, i samoczynne powroty, a nie to, że jest dryf spowodowany niedokładnym ustawieniem na Polarną.

[EDIT - zdublowany post, do usunięcia]

@QooT Bardzo dobre pytanie! :) Apka pokazuje położenie Polarnej w danym momencie. Gdy już raz ustawisz montaż na biegun wg wskazania apki, to nic nie musisz ponownie regulować (zakładając, że trafiłeś w miarę precyzyjnie osią montażu w biegun) - po prostu Polarna wędruje sobie dookoła okręgu celownika. Gdy przy ustawianiu była np. na 9, to po 6 godzinach będzie na 6. Więc gdy wtedy spojrzysz w lunetkę, to okaże się, że Polarna jest tam, gdzie powinna być wg nowego wskazania apki.

Hej, krótki film o tym, jak prawidowo ustawiać montaż paralaktyczny na Gwiazdę Polarną przy użyciu lunetki biegunowej. Według mnie jest to najprostsza i najszybsza metoda, pozwalająca (o ile oczywiście mamy widok na Polarną) precyzyjnie ustawić montaż w czasie 1-2 minut, a może i krótszym (cały tutorial trwa 10 minut, z czego większość to gadanie i objaśnianie co i kiedy trzeba robić - więc samo PA to ułamek tych 10 minut). Uwagi i komentarze jak zwykle mile widziane 🙂

1. Gayos - pyra 5, 2. stefanchm - pyra 5, 3. Mirek - pyra 5 4. Kenny - pyra 2 5. Ignisdei - pyra7 6. Energetyk - pyra 5 7. ŁukaszT - pyra 7 8. Thomas - pyra 1 9. Polaris - pyra 1 10. Acidtea - pyra 1 11. Maciej - pyra 1 12. Micropoint - pyra 1 13. Alien - pyra 2 14. Stiopa - pyra 5 15. Prestoneq - pyra 4 16. Anva 17. Pery-pyra 4 18. Virus - pyra 6 19.Krzysztof G. pyra 6 20. blazer1983 - pyra 5 21. TheJohnny22 - pyra 3 22. Airtystka - pyra 3 23 Jata5 - pyra 6 24 Seba 25. Jarek J. - pyra 3 26. Piotr K. - pyra 3

I trzecia część, z usuwaniem gradientu, wyostrzaniem, i kilkoma poprawkami kosmetycznymi:

Tu link do posta, w którym właśnie wrzuciłem dwa pierwsze filmy pokazujące proces obróbki zdjęcia M42:

Obróbka mgławicy M42 z ED-ka 80 i Canona 450D. Tej samej, którą opublikowałem w tym wątku. Tutorial ma trzy części. Część pierwsza - rejestracja, stackowanie, wstępne rozciąganie i łączenie stacków z Trapezem i mgławicą i pyłami: Część druga - poprawa kształtu i koloru gwiazd:

Dzięki 🙂 Wbrew pozorom to właśnie warunki miejskie pozwalają używać takich starych matryc (Canon 450D miał premierę 16 lat temu 🙂). A to dlatego, że szum związany z wysokim LP jest o wiele wyższy, niż cokolwiek, co jest generowane przez niechłodzoną matrycę z wysokim szumem odczytu, zwłaszcza w zwykłym RGB bez żadnych filtrów. Pod ciemnym niebem, albo w narrowbandzie, już by było o wiele trudniej wyjść z jasnością klatki powyżej zakłóceń od matrycy. A tak, przy Bortle 6/7, to se można szaleć 🙂 Jeszcze na dodatek przy 2*C na matrycy - zima ma swoje uroki 😉

Drugie podejście do miejskiej M42 - tym razem więcej materiału, bo prawie dwie godziny. Setup ten sam co poprzednio, czyli ED 80 z flattenerem 0,85x, powieszony testowo na EQ5 z napędem OnStep. W życiu się tak jeszcze nie nakombinowałem przy obróbce, jak przy tej M42. Ogromna rozpiętość tonalna, plus wszędzie pyły w tle - w zasadzie cała rozpiętość, jaką można spotkać w astrofoto, zebrana do kupy w jednym kawałku nieba. No łatwo nie było... 🙂 Jak zwykle komentarze mile widziane 🙂 Daty i lokalizacja: 26 i 31.12.2024, południowa część Wrocławia, Bortle 6/7 Sprzęt: ED 80 + FF/R 0,85x, Canon 450D mod, EQ5 + OnStep, guider 130 mm + ASI120MM mini, ASIAir v1 Ekspozycje: mgławica 55 x 120 s @ ISO 400; dithering co 2 klatki Trapez 60 x 10 s @ ISO 400 flaty, biasy Obróbka: Rejestracja i stackowanie DSS, odszumianie GraXpert, kalibracja kolorystyczna i wstępne rozciąganie Siril, usunięcie gwiazd Starnet++ (standalone version), sklejenie w całość i dwa dni kombinowania - GIMP.

Kolejny film, tym razem o usuwaniu w GIMP-ie gradientu z astrofotek. Jak zwykle uwagi i komentarze mile widziane 🙂

Oczywiście, że celowo. Na lewo od M35 i NGC2158 jest grupka jaśniejszych gwiazd, która była wyraźnie widoczna w telefonie, na pojedynczej klatce. A na lewo od tej grupki jest pociemnienie, które wprawdzie nie jest oznaczone jako jakaś ciemna mgławica ani w Sky Safari, ani w Pixowym opisie zdjęcia, wygenerowanym na AstroBin, ale jakoś tam się komponuje z resztą obiektów w kadrze. Grupkę gwiazd zaznaczyłem dużym owalem, a pociemnienie - małym. No i są jeszcze te cztery jasne gwiazdki w lewym górnym rogu, dwie niebieskie i dwie pomarańczowe, też jakoś tam pasują do całości... No właśnie, GHS ma to do siebie, że bardzo trudno uzyskać podobny efekt, gdy się do obróbki podejdzie po raz drugi. Za dużą to daje dowolność, jeden ruch i wszystko leci. Wolę, tak jak Ty, pracować na levelsach i krzywych, to jest jakieś takie bardziej spokojne i nie zmienia w gwałtowny sposób całych partii zdjęcia.

Hej, mam prośbę do kolegów, którzy mają materiał z jesiennego zlotu w Zatomiu, i używają programu ASTAP (lub są gotowi go zainstalować). Testuję mianowicie funkcję pomiaru jasności nieba w tym programie. Były tam kiksy, skontaktowałem się z twórcą, czyli niejakim Hanem K., i większość wątpliwości mi wyjaśnił. Teraz chciałbym zweryfikować, czy wyniki z różnych kamer będą podobne dla tej samej miejscówki i czasu. Pomiar jest bardzo prosty - trzeba po prostu w programie ASTAP otworzyć sobie okienko Stack (symbol dużej litery sigma, zaraz obok miejsca ze współrzędnymi po lewej na górze), wczytać po jednej klatce light, dark i flat w odpowiednie zakładki, po czym kliknąć dwa razy w linijkę z klatką light, tak żeby ta klatka otwarła się w głównym oknie programu. Jeśli plate solve zrobił się automatycznie na podstawie danych z fitsa (na obrazku z klatką pojawi się czerwona strzałeczka, pokazująca kierunek na biegun północny nieba), to wystarczy wybrać Tools -> SQM report based on an image, i po chwili wyskoczy ekranik z wynikiem. Jeśli ktoś chciałby to zmierzyć, to niech wrzuci tu zrzut ekranu z widocznym ekranikiem wyników pomiaru 🙂 W razie pytań - walcie śmiało 🙂

To przez to, że musiałem je przeskalować do 400%, żeby zniwelować lekkie pojechanie z powodu błędów prowadzenia montażu. Powrót do 100% pozostawia lekkie rozmycie. Zmniejszyłem je filtrem HiPass, ale i tak jest ciut nieostro... 🙄

Pogoda nad Wrocławiem nie odpuszcza - wczoraj meteo pokazywało tylko krótką przecinkę około północy, ale czysto się zrobiło bodajże już ok. 20:30. Miałem olać i iść spać, ale doszedłem do wniosku, że jednak ogarnę focuser w ED80. A potem szkoda było iść spać, bo chmury nie chciały przyjść. No i tak zeszło do 2:30 😄 (a i tak wciąż było czysto, tylko ja już włączyłem rozsądek 🙂 ). W ramach testów odpaliłem szybką sesję M35 & NGC2158, bo na jakieś większe projekty już było za późno. I tak jestem w szoku, że praktycznie wciąż jest pogoda 🙂 Przy obróbca pobawiłem się trochę rozciąganiem w Sirilu metodą GHS, żeby nie przepalić gwiazdek. Udało się o tyle, że nie są przepalone, ale i tak wyszły jakieś takie plackowate. I, jak zwykle, trochę ta fotka jakaś taka szaro-bura - ale jeśli rozjaśnię gwiazdy, to zrobią się jeszcze większe placki... Tak więc uwagi mile widziane 🙂 Data i lokalizacja: 04.01.2025, południowa część Wrocławia, Bortle 6/7 (metodyka pomiaru SQM przy pomocy ASTAP-a na ukończeniu, Bortle ok. 7 wydaje się sensowną wartością) Sprzęt: ED 80 + FF/R 0,85x, Canon 450D mod, EQ5 + OnStep, guider 130 mm + ASI120MM mini, ASIAir v1 Ekspozycje: 39 x 120 s @ ISO 400; dithering co 2 klatki flaty, biasy po 60 szt. Obróbka: Rejestracja i stackowanie DSS, odszumianie GraXpert, kalibracja kolorystyczna i wstępne rozciąganie Siril, usunięcie gwiazd Starnet++ (standalone version), sklejenie w całość GIMP.