Paweł Sz.

Jak latarnia w postaci Księżyca świeci za mocno to raczej nikogo na folwarku nie spotkasz 😉

Patrząc na prognozy i Księżyc to następne spotkanie chyba jakoś na wiosnę 😄

Zapraszamy 😉

Dobry temat na pracę magisterską - czyżby łysy miał wpływ na zachmurzenia tak samo jak na pływy morskie? 😉

Podczas pełni widok może okazać się dość kiepski 😉 Te wszystkie "dziury" w prognozach można sobie ostatnio "wsadzić" 😉 Dziś w nocy miałem mieć czyste niebo, nastawiłem budzik na godz. 2 a tu same chmury, to samo było o godz. 3, 4 i 6. Tyle z obserwacji, a zaraz pełnia i w zasadzie kometa odleci 😉 Ja rozumiem, że mamy zimę, ale żeby cały styczeń była tylko raz względna pogoda...? 😞

Niektóre prognozy pokazują na dziś wieczór spore dziury, jeśli się potwierdzi ktoś chętny?

A jeszcze inni kilka lat temu 😄

Myślę, że na temat ewentualnych spotkań w większym gronie szybciej uzyskasz odpowiedź na fb, np w tej grupie: https://www.facebook.com/groups/astrowiedza lub tej: https://www.facebook.com/groups/gapiesiewniebonoca

Pod domem słabizna, ale na lokalnym Folwarku gdzie jeździmy jest już dobrze, szczególnie w APM 25x100 ED 😉 W jakiej lornecie? Przy następnej okazji zapoluję z lornetą 25x100 😉 Nadzieja dla lornetek coraz mniejsza 😄 Wrzucam poniżej zrzut z SS, zaznaczyłem czerwonym obrysem, w wizualu dla 16x70 ten obszar wygląda jak gromada 😉

Antarktyda? 😄

Po sezonie zimowym 24h na balkonie taki montaż może nabrać 2x objętości, po prostu spuchnie płyta 😉

Ale mi nie chodzi o miejsce, tylko sam fakt chęci do obserwacji 😉 Jak nie ma pogody to narzekamy, a jak jest to nagle milion innych ważniejszych spraw (sam tak często mam) 😄 ps. dokładnie to 16 minut

Piękna prognoza, taka w polskim stylu. Natomiast jak już jest igła na niebie to nagle nikt nie ma czasu ani chęci, nawet w piątek wieczór (sprawdzone ostatnio 😉

@Ciekawska forum odwiedzam zazwyczaj przy użyciu smartfona, głównie Chrome Mobile. Natomiast widzę, że już się odpala dobrze, może wcześniej zawiesiła mi siè sieć 😉 Kilka NGC z Twojej relacji muszę sobie zapisać, nigdy ich nie widziałem 😉

No właśnie, teleskopowe powiększenie ma tutaj dla mnie większą wartość niż wygoda patrzenia, może kiedyś jakaś kątowa APM rzuci na mnie czar, zobaczymy 🙂 To jest chyba jak z dobrą whisky na czysto, do pewnych spraw trzeba dojrzeć 😉

Jak zawsze super relacja 🙂 Jesteś chyba jedyną osobą, która obserwuje przez okno lornetą 25x100 i do tego wyłapuje takie smaczki 😉 ps. film chyba nie działa, przynajmniej u mnie nic się nie zmienia, a zdjęcia super, ciągle jestem pod wrażeniem ile dziś można zrobić smartphonem.

Poczekaj poczekaj, we wtorek też zaliczyłem obserwacje, do tego na wyjeździe pod niebem sqm 21.56 😉

@Pertynaks miałem Deltę Extreme 10x50 ED i TS Marine 10x50 ED, różniły się tylko obudową, obrazy były identyczne, nawet pod kątem AC. Pewnie przy innych parametrach jest tak samo. Długo się zastanawiałem dlaczego TS nie ma dopisku ED, ktoś na zagranicznym forum pisał, że mimo wszystko jest to ED, ale jak jest naprawdę to nie wiem 🙂 Miałem też chyba trzy modele Delta Extreme 7x50 ED i dwa Delta Extreme 10.5x70 ED (w tym jedna rozkolimowana). Niestety te parametry mnie nie urzekły, 7x50 okazało się zbyt małym powiększeniem, do tego nie spodobały mi się okulary w tych modelach - mają zaledwie 52 stopnie pola widzenia, podczas gdy 10x50 około 65 stopni. Owszem, ostro prawie po sam brzeg, ale kosztem ściętego pozornego pola widzenia (jakby obciąć pozorne pole widzenia do 52 w 10x50 byłaby taka sama jakość). Natomiast 10.5x70 to już gabaryt i waga jak 15x70, ta sama cena i konieczny statyw. Podobnie jak 7x50 okulary 52 stopnie itp., a skoro tak to wybieram 15x70, pokaże o wiele więcej 😉

13.01.2023, Mosina W dość sporym natłoku pracy praktycznie przestałem śledzić prognozy pogody. Za oknem albo Księżyc albo chmury, aż nagle w piątkowy wieczór ujrzałem krystaliczne czyste niebo kipiące gwiazdami z każdej strony. Zanim zdążyłem odpowiedzieć Thomasowi na forum czy jadę na Folwark ten już zdążył otworzyć piwo i było po temacie. Inni niestety nie mieli wolnego czasu co przyjąłem wręcz z rozpaczą - bo co jak co, ale po takiej dawce chmur pogodna noc na weekend jest sporą nagrodą. Nie pozostało mi nic innego jak samotnie wystawić lornetkę APM 16x70 ED na podmiejskim niebie. Widok był mi dobrze znany, już kilka razy miałem pod domem zimowe obserwacje z jakością nieba do pozazdroszczenia. Tak było i tym razem, silny wiatr przegonił w zasadzie wszystko co mógł, a niebo zaoferowało iskrzące punkty w moim ulubionym mroźnym klimacie. Rozstawiłem statyw Benro Mach3 z głowicą S6, na to lornetka i BinoBandit odcinający wszelkie boczne światła. Rozpocząłem wędrówkę w kosmos. Do dyspozycji miałem większość południowego nieba, nad którym rozciągał się Orion. Rzez jasna rozpocząłem od M42 wyłapując trapez z czterema składnikami. Zaraz obok M78, a potem wyżej w Bliźniętach M35 i Cr 89. Następnie zjazd do Choinki NGC 2264 i NGC 2244. Czy było widać Mgławicę Rozeta NGC 2238? W mojej ocenie coś tam majaczyło wyskakując z tła. Delikatne pojaśnienie na granicy percepcji, ale myślę że dopiero jakiś filtr rozwiałby wszelkie wątpliwości. Tutaj zaznaczę, że APM 16x70 ED nie ma niestety gwintów na filtry, co jest sporym atutem w przypadku lornetki Delta Optical Extreme 15x70 ED, którą miałem jeszcze rok temu. Pozostając w konstelacji Jednorożca odwiedziłem M50, a następnie M41. Obydwie gromady pokazywały ładnie swoje składniki. Jednak ulubionym widokiem mieszczącym się w jednym polu widzenia jest oczywiście gromada otwarta M46 i M47. Mógłbym patrzeć na ten obrazek godzinami, najlepiej pod ciemnym wiejskim niebem. W tej okolicy nie zabrakło oczywiście układu podwójnego gwiazd znanego jako „Zimowe Albireo”, czyli 145 Cma w Wielkim Psie. Były także gromady w Woźnicy i Raku, ale najdłużej wędrowałem w konstelacji Byka. Hiady, Mars i Plejady - można by rzecz mały zimowy Trójkąt, asteryzm sezonu 2023. Kolory intensywne i nasycone, od pomarańczowego Aldebarana, poprzez czerwonego Marsa i na niebieskich siostrach w M45 kończąc. Uczta dla oczu w szerokim polu widzenia. Zaraz przy Hiadach, które niestety nie mieszczą się całe w polu lornetki 16x70 można dostrzec dość wyraźną, niewielką gromadę NGC 1647. Na pierwszy rzut oka z tej niepozornej plamki zaczynają wyłaniać się małe punkciki gwiazdowe. Nieco dalej możemy dostrzec kolejną gromadę otwartą, zdecydowanie większą i bardziej widoczną. NGC 1746 jest mniej zwarta, ale za to o wiele wyraźniejsza, do tego w jej okolicy znajduje się skupisko gwiazd, które łatwo pomylić z jakąś gromadą - co ciekawe żaden atlas nie wskazuje w tym miejscu obiektu. Odbijając do gwiazdy Zeta Tauri zapolowałem na Mgławicę Krab M1, ale ta sama bez uprzedzenia wskoczyła w pole widzenia. Łatwo ją namierzyć, delikatna puchowa kulka znajduje się na prawo od charakterystycznego układu gwiazd tworzących trójkąt. Mgławica wyraźna, niezbyt jasna, ale widoczna na wprost bez konieczności zerkania. Na koniec odwiedziłem jeszcze gromadę Cr 65 będącą bardzo rozległym obiektem. Gdy po powrocie do domu przejrzałem atlas w okolicy CR 65 dostrzegłem jeszcze dwie inne gromady, NGC 1817 i NGC 1807. Czy są w zasięgu lornetki APM 16x70 ED? A może APM 25x100 ED? A jeśli tak to jak się prezentują? Na zdjęciach obiekty wyglądają jak miniaturowa wersja Gromady Podwójnej w Perseuszu. Jak jest w rzeczywistości? Mam nadzieję, że niebawem się przekonam. Do następnego razu! Pozdrawiam, Paweł

Zadanie do wykonania, ale raczej nie w tym budżecie. Za dużo wymagań, za mała kwota. W cenie do 1000 zł szedłbym w Nikon Ex 10x50 lub szukał używki Delta SkyGuide 15x70. ps. pamiętaj o statywie 🙂

@[email protected] dzięki za miłe słowo. Lornety kątowe.. Hmm zacznę od tego, że od zawsze ciągnęło mnie do spoglądania na niebo przez coś co zawsze mam pod ręką (na wakacjach, w plecaku itp.) i jeszcze w 2007 r. tzw. „lideltka” była dla mnie czymś wyjątkowym. Potem był m.in. Nikon Ex i teleskopy: Mak127, Newton 8” na dobsie, refraktor sw 120/600, znowu Mak127, a przy tym Esy, Morfeusze, bino Baader, TS i WO i wiele więcej. Z czasem zauważyłem, że im więcej sprzętu tym mniej ochoty na obserwacje (pakowanie, rozkładanie itp.), a że na obserwacje pod ciemne niebo muszę jeździć w teren to sprawa się komplikowała. W praktyce wyglądało to tak, że czas na przygotowanie zajmował tyle samo czasu co obserwacje, a o spontanach mogłem zapomnieć 😉 Do tego ciągłe przekładanie okularów na zasadzie „może sprawdzę jak wygląda w tym” itp. itd. Po pewnym czasie byłem tym po prostu zmęczony, teleskopy poszły w odstawkę i przyjechała Delta Extreme 15x70 ED. No i się zaczęło.. Wpadłem jak śliwka w kompot. Mobilność i prostota obserwacji przez lornetki mnie pochłonęła. Pakowałem się w minutę, tyle samo rozstawiałem, a cały sprzęt zabierałem do auta czy też na pobliską polanę w zasadzie do jednej ręki + statyw na ramię. Jakby to nazwać, stałem się obserwatorem „grab&go”, poczułem wolność obserwacyjną 😉 Do tego okazało się, że pociągają mnie mniejsze powiększenia i gromady otwarte, rozległe obiekty mgławicowe, czy po prostu skanowanie Drogi Mlecznej. Większe pole widzenia z perspektywą i otoczeniem, czyli to co idealnie wpisuje się w lornetki. W międzyczasie była pokusa na kątową, miałem okazję spojrzeć i.. jednak dawany obraz był dla mnie nieco inny, nie wiem jak to nazwać, ale nie urzekł mnie, do tego gabaryty takiej lornetki razem z montażem to znów jak większy refraktor, także mobilność mocno spadała. Dodatkowo jak w przypadku teleskopów pojawiła się żonglerka okularami. Na chwilę obecną nie czuję pokusy, może kiedyś zmienię zdanie 🙂 Lornetki zwykłe bo: prostota, mobilność, poręczność, niewielki gabaryt (nawet 25x100 z montażem zabieram na raz), pełna gotowość do obserwacji (spontany, dziury w niebie), a przede wszystkim skupienie na obserwacjach, a nie na częstej zmianie okularów. Tutaj po prostu masz narzucone powiększenie i o tym nie myślisz, po prostu to wykorzystujesz i lecisz obiekt za obiektem 🙂 Do tego wszystkiego komfort obserwacji dwuocznych - wzrok się nie męczy, nie trzeba zamykać / przysłaniać oka, zupełnie inna przestrzenność obrazu. To tak w skrócie 🙂 ps. a tak na marginesie, cykl relacji zmienił nazwę z Szepty Kosmosu na Niebo przez lornetkę - myślę, że prostota w nazwie lepiej się sprawdzi pod każdym względem 🙂

Gruszka i mikrofibra wystarczy, no chyba że będziesz rzucać błotem w lustro teleskopu, wtedy może przydać się coś więcej 🙂 Wycierania na sucho też nie polecam, mimo wszystko łatwo coś porysować, ogólnie to nie widzę sensu czyszczenia z drobnicy, bo nie ma to wpływu na obraz.

A ja powiem tak - częste mycie skraca życie. Jakoś od 2017 roku nie czyściłem ani razu żadnym płynem itp. itd. A obserwuję regularnie. Naprawdę trzeba się postarać, aby teleskop/lornetka wymagała czyszczenia.

Dzięki, w Wielkopolsce ostatnio pogoda jakaś nawet była, także nie jest najgorzej 🙂 A zdjęcia? Mają po prostu oddać klimat obserwacji, jak na telefon i reportaż mi to też wystarcza 😉

27.12.2022, Folwark Sulejewo Prawie cały grudzień przeminął jako spora dawka chmur. Poszczęściło się dopiero pod koniec miesiąca, kiedy to znów mogliśmy się spotkać w większym gronie na pobliskim Folwarku. Jako główny sprzęt tego wieczoru zabrałem ze sobą lornetkę APM 16x70 ED. To był jej debiut pod ciemnym niebem, podobnie jak nowego montażu - Benro Mach3 z głowicą Benro S6. Idealny pod średnie lornetki, do tego lekki i mobilny. Statyw po rozłożeniu ma blisko 180 cm wysokości, a jego udźwig z łatwością zapewni stabilność dla lornetek w okolicy 15x70. Co prawda kolumna centralna nie posiada korby jak w przypadku niektórych statywów Manfrotto, ale mimo to komfort obserwacji jest i tak wysoki - aby regulować wysokość wystarczy poluzować jeden środkowy pierścień i już możemy operować góra / dół. Głowicy Benro S6 chyba nie trzeba przedstawiać - to sprawdzona konstrukcja, dzięki której możemy skanować niebo bez konieczności odblokowywania żadnej z osi - głowica video pozwala tak wyważyć lornetkę, że po prostu przesuwamy ją z łatwością w dowolnym kierunku bez ryzyka samoistnego opadania. Tutaj jeszcze mały komentarz - decydując się na Benro S6 warto szukać używki w wersji klasycznej. Nowy egzemplarz w sklepach już nie jest dostępny - zastąpił ją model z dopiskiem PRO, który w zasadzie niczym szczególnym się nie różni, a kosztuje kilka stówek więcej. Jeśli chodzi zaś o statyw Mach3 - w zupełności wystarczy wersja tma37al z udźwigiem 16 kg. Po nieco dłuższym wstępie sprzętowym czas na kilka słów o obserwacjach. Niestety zauważyłem, że czym rzadziej spoglądam w niebo (głównie przez brak pogody) to tym trudniej o ciekawsze i mniej znane obiekty. Jedyna różnica to urozmaicenie pola widzenia i lornetki. Tak było i tym razem z lornetką APM 16x70 ED. Muszę się chyba zmobilizować w najbliższym czasie, aby zajrzeć nieco dalej poza dobrze znane schematy. Zacząłem oczywiście od Oriona i M42. Mgławica była bardzo dobrze widoczna wraz z otoczeniem, można było bez problemu dostrzec 4 składniki trapezu. Smaczku dodawały oczywiście znajdujące się nad i pod mgławicą gwiazdki, ukazując Miecz Oriona w widoku dedykowanym tylko dla tych parametrów lornetki. APM 16x70 ED znakomicie punktowała gwiazdy, a ich barwy były dobrze nasycone. Zaraz obok w pole widzenia wpadła oczywiście M78, a potem kolejno Cr69, Cr65 aż odbiłem do konstelacji Bliźniąt. Tam czekała już jedna z ładniejszych gromad otwartych M35. Rozbita wyraźnie na pojedyncze gwiazdy wypełniała spory obszar pola widzenia. Idąc w dół dostrzeżemy jeszcze Cr69, a następnie mijając gwiazdę γ Gem trafiłem do Gromady Choinka, czyli NGC 2264. Klasyczny rajd w tek okolicy to przeskok do gromady NGC 2244 będącej środkiem Mgławicy Rozeta NGC 2237. Po chwili odbiłem do Syriusza, aby odwiedzić kilka klasyków. M50 i M41 to w zasadzie nic odkrywczego, natomiast nieco dalej na lewo warto się zapoznać z gromadami M46 i M47. Obydwie widoczne w jednym polu widzenia, gdzie pierwsza z nich stanowi bardzo delikatny obiekt z licznymi składnikami. Natomiast M47 jest o wiele lepiej widoczna. Nieco dalej na wschód dość wysoko znajdował się gwiazdozbiór Raka, a w jego centrum rozległa gromada otwarta M44, czyli Żłobek lub jak kto woli Ul. Tuż obok M67, już nie tak duża, ale równie ładna. Odbijając na prawo w stronę konstelacji Rufy warto zaliczyć jeszcze M48, nisko położoną, a przez to słabiej widoczną niewielką gromadę otwartą. Zimowe niebo poza Orionem ma swoje stałe punkty. Dla mnie jednym z nich jest malownicza para gwiazd zwana „Zimowe Albireo”. Obiekt 145 Cma w Wielkim Psie to show dwóch bajkowych barw, a ich rozdzielenie zobaczymy już w dobrej lornetce 10x50 na statywie. Rzecz jasna widok w 16x70 jest jeszcze bardziej urzekający. Bardzo dobrze rozdzielona gwiazda podwójna nie bez powodu ma tak urokliwą nazwę, w końcu podczas lata mamy niemal identyczny widok w Łabędziu. Tej nocy padło jeszcze sporo klasyków. Były Plejady, Hiady, Gromada Podwójna w Perseuszu, gromady otwarte w Woźnicy (M36, M37 i M38), M34 w Perseuszu, czy też galaktyki M33 i M32. Do tego udało mi się porównać widoki tych samych wybranych obiektów w APM 16x70 i Delta Extreme 15x70 ED. W moim przekonaniu różnice były widoczne na korzyść lornetki APM. Najbardziej w przypadku ostrości w polu widzenia, kontraście, czy też kolorach gwiazd. W końcu dość spora rozbieżność w cenie powinna zapewniać deklasujące widoki. Obserwacyjny wieczór zleciał bardzo szybko. Co tu dużo pisać - końcówka roku po prostu zaskoczyła, pogoda postawiła kropkę nad „i” pozwalając nam dość obficie cieszyć się nocnym niebem. Oby jak najwięcej takich nocy w 2023. Do następnego razu! Pozdrawiam, Paweł