[email protected]

Patrząc na te szkice ma się apetyt na dużego Newtona.

14.06.2021 cz.2 ... Robiło się coraz ciemniej a kolejne obiekty wpadały jeden za drugim. Problemem nie było ich odnalezienie, problem był z identyfikacją , która to eMka. Od Skorpiona przez Wężownika zbliżałem się do skarbów Strzelca. M 6 Mimo niskiego położenia ta gromada otwarta jest łatwa do odnalezienia. Za pomocą lornetki zajęło mi to kilka sekund. M 6 nazywana jest Gromadą Motyl. M 7 M 7 leży jeszcze niżej i jest najbardziej wysuniętym na południe obiektem Katalogu Messiera. Z tą gromadą otwartą również nie było problemów. Znana już w starożytności nosi nazwę odkrywcy Ptolemeusza. M 25 Mały teleskop pozwoli rozdzielić gromadę otwartą na około 30 gwiazd. M 25 leży około 2000 ly od Ziemi. Co ciekawe gromada nie ma oznaczenia NGC ponieważ z jakiegoś powodu nie uwzględnił jej w swoim katalogu generalnym John Herschl. M 23 Kolejna z gromad otwartych w Katalogu Messiera. W małym teleskopie jej centrum wyglądało jak tarcza albo truskawka ( porównanie odpowiednie do sezonu ). M 8 Tylko niewielka część Mgławicy Laguna była dostępna dla czterocalowego obiektywu. Tak naprawdę rozciąga się ona na znacznie większym obszarze. Po prawej stronie widać gromadę NGC 6530 ,która jest częścią mgławicy. Tworzą ją bardzo młode gorące gwiazdy, których wiek wynosi zaledwie 2 000 000 lat. M 20, 21 M 20 to ten obiekt niżej nazywany jest Mgławicą Trójlistna Koniczyna. Może gdybym poświęcił więcej czasu tej nocy na analizę, wyłuskał bym więcej detalu. Ale patrzyłem w ten rejon nieba pierwszy raz w życiu więc ogrom i gęstość pięknych kosmicznych widoków mnie nieco przytłoczył. Powyżej leży M 21. Gromada otwarta i mgławica w jednym polu widzenia zachwycają swoim pięknem. M 24 To duże pojaśnienie od razu rzuca się w oczy zwłaszcza w małych powiększeniach. To na co patrzymy to nie jeden obiekt tylko grupa gromad gwiazd i obłoków gazu. Obłok gwiezdny Strzelca to jedno z ramion naszej galaktyki ,który możemy podziwiać na własne oczy. M 17,18 Kolejny piękny duet w jednym polu widzenia. Niżej znajduje się niepozorna gromada otwarta M 18. Wyżej widać Mgławicę Omega, która w przestrzeni kosmicznej rozciąga się na 40 ly. Jest to niewyobrażalnie wielkie skupisko materii. M 16 Każdy kto choć trochę interesuje się astronomią słyszał o Filarach Stworzenia. Słynne zdjęcie zrobione za pomocą teleskopu Hubbla zostało wykonane właśnie we wnętrzu M 16 czyli Mgławicy Orzeł. Niestety nie analizowałem dogłębnie tego co widzę dlatego muszę wrócić w to miejsce.

14.06.2021 cz.1 Przygotowując się do kolejnej sesji z Katalogiem Messiera byłem pewien tylko jednej rzeczy - będę musiał zarwać nockę. Czekałem na odpowiedni moment. Potrzebowałem bezchmurnej i bezksiężycowej nocy z unoszącym się ponad południowym horyzontem Strzelcem. Najlepszy byłby piątek albo sobota ale przydarzył się poniedziałek. Zmotywowany relacją "Szepty kosmosu - Vol. 11" @Paweł Sz. ruszyłem o 22.30. Tej nocy moim łupem miało paść kolejnych dwadzieścia eMek co daje liczbę 100, a to oznacza że powoli zbliżamy się do końca. Po dotarciu na miejsce około 22.45 w oczy od razu rzucał się charakterystyczny ogon Skorpiona. Chociaż nie było jeszcze ciemno powoli zacząłem poznawać zupełnie nowy dla mnie obszar na niebie. M 80 M 80 pokazała się jako rozmyta kulka światła. Ta oddalona o 32 000 ly gromada kulista jest jedną z najgęściej skupionymi gwiazdami w naszej galaktyce. Zawiera około 200 000 gwiazd. M 4 M 4 i M 80 znajdziemy bez problemu. Nawigowanie ułatwia nam jasne gwiazdy Skorpiona. M 4 jest jedyną gromadą kulistą którą na pojedyncze gwiazdy rozbił sam Messier. W moich roboczo-terenowych szkicach dopisałem przy niej " duża ". Leży bardzo blisko Ziemi, zaledwie 7000 ly. M 19 Najbardziej spłaszczona z gromad kulistych. Powodem jest prawdopodobnie bliskość do centrum naszej galaktyki. W małym achro pokazała się jako oczywiste pojaśnienie. M 62 We wnętrzu M 62 znajduje się czarna dziura. Została odkryta w 2013 roku i jest pierwszą czarną dziurą odkrytą w gromadzie kulistej w naszej galaktyce. Mały teleskop pokaże M 62 jako kometo podobne pojaśnienie. M 9 Zarówno dla Messiera jak i dla mnie ta gromada kulista jawiła się jako "słaba mgławica bez gwiazd".

To nie szkice niestety 😔. To co zamieszczam w relacjach to grafiki robione w GIMPie. Jestem fanem szkiców ołówkiem ale jeszcze ich nie próbowałem. Co do M24 to moje południowe niebo jest z widokiem na Karkonosze. Delikatnie przeszkadza łuna Jeleniej Góry ale kiedy obiekty przesuwają się na zachód jest już czysto. To prawda że może przesadziłem, ale ramię strzelca bije po 😃

14.06.2021 Kolejna relacja z łapania obiektów Katalogu Messiera małym achromatem z sekundę, a tym czasem wrzucam dwie grafiki z tamtej nocy. Lubię patrzeć przez swój teleskop ale gdybym nie spojrzał w rejon Strzelca przez lornetkę była by to strata przepięknego widoku. Nawet małe powiększenia x20, x30, x 40, nie były w stanie pokazać tego co widziałem w lornetce 10x50. Przypomniała mi się relacja @Ciekawska z wakacji w Chorwacji. Dlatego nawet nie będę próbował namalować słowem tego co tak pięknie zostało opisane powyżej. To było moje pierwsze spotkanie z centrum naszej Drogi Mlecznej. Kto jeszcze nie kierował tam wzroku powinien zrobić to jak najszybciej. Polecam !!! :-) Najjaśniejsza mgławica na dole to M 8. Mgławica Laguna to nieregularne pojaśnienie, długo naświetlane zdjęcia pokażą różowy kolor tego gwiazdo twórczego obszaru. Powyżej M 8 znajduje się M 20 ( Trójlistna Koniczyna ). Na lewo od M 20 leży M 21, niepozorna gromada otwarta. Ten piękny widok to aż cztery obiekty Katalogu Messiera. Na dole znajduje się M 24 opisywana jako fragment Drogi Mlecznej. Nazywany niekiedy chmurą gwiazd, przepięknie prezentuje się w lornetce. Nieco wyżej leży mała gromada otwarta M 18 składająca się z około 20 gwiazd. Na środku grafiki widać M 17 czyli Mgławicę Omega. Na samej górze znajduje się M 16. To gromada otwarta powiązana z mgławicą emisyjną. To w niej znajdują się słynne "Filary Stworzenia".

Też posiadam okulary Celestron X-cel. Mam 7, 9 i 12 mm. Cenię sobie w nich wygodę obserwacji mimo że nie mam wady wzroku. Używam z czterocalowym achronatem i jestem bardzo zadowolony z obrazów jaki dają. Na pewną warte są wypróbowania. Cena w polskim sklepie to 400 PLN. Ja kupowałem poniżej 300 zł na rynku wtórnym i z Ali.

01.06.2021 N Czas 2021 - jasność zbliżona do bliskiej gwiazdy HD 220770 ( 8 mag ).

23.05.2021 (Collinder 399) Okno w kuchni oraz Księżyc ograniczyły zasięg lornetki do 8,6 mag. W oko wpadł mi znany asteryzm. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z "wieszakiem". Po za charakterystycznym kształtem te niepowiązane grawitacyjnie gwiazdy pokazały coś więcej, a mianowicie swoje kolory. Próbowałem rozpoznać ich typy widmowe. Udało mi się to dość dobrze. Trudno rozróżnić typ B od typu A ale za to gwiazdy typu widmowego K oraz M od razu dają się zidentyfikować. Dla tych którzy jeszcze tego nie wiedzą : Typ widmowy gwiazd – klasyfikacja gwiazd oparta na widmie światła wysyłanego przez gwiazdę. Widmo światła jest określane przez trzy podstawowe parametry atmosfery – temperaturę, ciśnienie gazu, skład chemiczny. Z wymienionych czynników największy wpływ na postać widma gwiazdowego ma temperatura. Na poniższej grafice przedstawiony został podstawowy podział na siedem typów wraz z zakresem temperatur gwiazd oraz opisem rzeczywistej obserwowanej barwy. Przyglądając się gromadą, czy pojedynczym gwiazdom warto sprawdzić możliwości naszego oka oraz sprzętu i spróbować rozpoznać typ widmowy. Doskonałym poligonem do takich testów są gwiazdy podwójne, ich bliskość względem siebie sprawia że barwy stają się bardziej kontrastowe. Nasza gwiazd dzienna to typ widmowy G

20.05.2021 Szybki wypad na pobliskie wzgórze z widokiem na zachód i moje pierwsze spotkanie z Merkurym. Miło było zobaczyć tą małą kulkę a właściwie rogala. Po jego oświetlonej stronie temperatura dochodzi do 400°C, po stronie nieoświetlonej spada do - 170°C. Co pokażą 4 cale ? Wyraźnie widoczna faza w powiększeniu x120. Z okularem 7 mm i powiększeniem x86 faza nie była tak oczywista.

https://polsa.gov.pl/images/polski_sektor_kosmiczny_katalog_pl_eng/POGLAD_PAK-KATALOG_PL_small.pdf To co umieściłem wyżej to dwie minuty wyszukiwania w Google. Według mnie trzeba być : wybitnym, dociekliwym, konsekwentnym, cierpliwym, pracowitym, wytrwałym, nieprzeciętnym, ciekawym, samodzielnym, upartym, pomysłowym żeby pójść w tym kierunku. Dobrze że szukasz odpowiedzi na nurtujące cię pytania, ale odpowiedz sobie szczerze - Jaką pracę wykonałeś żeby poznać odpowiedź na Twoje pytania ,za nim trafiłeś na Forum Astronomiczne ? Odpowiedź na to będzie odpowiedzią na twoje rozterki.

Wczoraj też na nią popatrzyłem. Nie analizowałem dokładnie jej jasności ale była zbliżona do pobliskiej gwiazdy HD 220819 (6,7 mag ). Obserwacja z 22.30, lornetka 10x50, niebo bezchmurne.

Jeżeli teleskop stał w nieodpowiednich warunkach lustro mogło się utlenić. Jak kupiłem swoją Synte lustro było w fatalnym stanie. Zastanawiałem się czy będę mógł to wyczyścić. Ale dzięki temu kosztowała mnie mało. System mycia jaki stosowałem do luster to : dużo płynu do mycia naczyń na palec, właściwie to na całe lustro. Potem palcem ( żadna gąbka ani ścierka ) mocno dociskając czyściłam okrężnymi ruchami. Do spłukania ogromne ilości wody destylowanej takiej jak do żelazka. Żadnych ścierek do wycierania na sucho. Jak lustro wysychało było widać jak na idealnie czystej powierzchni powoli osiadają drobinki kurzu.

W tym temacie będę opisywał wszystkie moje obserwacje achromatem Bresser Messier AR 102/600. Do zamknięcia Katalogu Messiera pozostało jeszcze trzydzieści pozycji, czyli dwie albo trzy sesje obserwacyjne z dobrymi warunkami. Zaczynam więc powoli wyszukiwać innych obiektów. Możliwości tego małego teleskopu są spore. Chociaż dla niektórych to bardziej szukacz, luneta i zabawka niż teleskop z krwi i kości - w moim przypadku sprawdza się doskonale. Warunki są dwa : ciemne niebo, i odpowiednia adaptacja wzroku. Oczywiście szybki wypad na balkon czy pod blok też wchodzi w grę ale musimy się liczyć z tym że zobaczymy dużo mniej. Z perspektywy czasu widzę że Synta 8 nie była złym sprzętem, nieodpowiednie było raczej moje podejście do obserwacji. Jestem typem obserwatora, który lubi dokładnie wiedzieć na co patrzy. Brak przygotowania do obserwacji powodował wracanie ciągle do tych samych obiektów i błądzenie po gwiazdach, czego efektem było ciągłe zastanawianie się: "jak to co widzę zobaczyć lepiej". Myślę że jest to przypadłość wielu amatorów, którzy zaczynają patrzeć w gwiazdy. Lubię czasem podziwiać mrowie gwiazd, ale po chwili zaczynam szukać jakiś szczegółów, detali ,które będę mógł nazwać i umiejscowić we wszechświecie. W moich krótkich relacjach postaram się skoncentrować na wrażeniach z obserwacji, informacje o obiektach będą mniej istotne. Bardziej dociekliwi wyszukają sobie interesujące opisy w książkach, intrenecie. 09.05.2021 Zadowolony z odnalezienia M83 postanowiłem jeszcze raz (trochę na pożegnanie) popatrzeć w stronę galaktyk w Pannie i Warkoczu Bereniki. Podczas sesji kiedy wyszukiwałem w tym obszarze obiektów Katalogu, koncentrowałem się wyłącznie na nich. Cała reszta pozostawała dla mnie nie odkryta. Dlatego byłem bardzo ciekawy co jestem w stanie wypatrzeć za pomocą czterocalowego obiektywu . Obserwowałem głównie galaktyki eliptyczne i soczewkowate. Mają one bardzo jasne jądra a ich jasność gwałtownie spada na zewnątrz galaktyki. W odróżnieniu od nich galaktyki spiralne mogą mieć jaśniejsze jądra ale ich jasność na zewnątrz rozkłada się bardziej równomiernie. Dlatego trudno było mi odnaleźć M 83 (galaktyka spiralna) ,której jasność skumulowana jest na poziomie 7,5 mag ale jasność powierzchniowa jest na granicy zasięgu mojego refraktora. Z kolei bez problemu odnalazłem NGC 4479 (galaktyka soczewkowata), której jasność pozorna (12,4 mag) i powierzchniowa są na podobnym poziomie. W wyciągu był tylko jeden okular - Luminos 15 mm. Przy identyfikacji obiektów pomógł mi laptop. Stellarium w trybie nocnym i monitor maksymalnie przyciemniony i tak psuły adaptację wzroku ,ale sprawdzanie na bieżąco co obserwuję było bardzo zajmujące. Na grafikach przy nazwie w nawiasie podana jest jasność magnitudo. Co pokażą 4 cale ? : Jasne gwiazdopodobne punkty z ciemniejszą, puchatą, mglistą otoczką. Otoczki mają różną wielkość i kształty, od okrągłych po spłaszczone elipsy.

09.05.2021 Pisałem o M83 w temacie "Katalog Messiera w małym achro" ale dorzucę moją grafikę pod Twoim szkicem @Erik68. Będzie porównanie dla sprzętu o 10 cali mniejszego 🙂 . Jak dla mnie - najtrudniejszy obiekt Katalogu Messiera do złapania w 4 cale. Detali oczywiście brak ale zadowolenie z wypatrzenia tej mgiełki ,która ledwo odcinała się od tła było spore.

Jestem szczęśliwym posiadaczem SLV 5 mm. Używam z achromatem f6. Daje mi powiększenie 130x i źrenice około 0,8 mm, w moim odczuciu optymalne powiększenie planetarne dla mojego teleskopu (102/600). Aberracja chromatyczna oczywiście występuje ze względu na konstrukcję sprzętu który mam ale dla mnie jest na akceptowalnym poziomie. Jedyne porównanie jakie mam to ES 5,5 mm który został zastąpiony właśnie Vixenem. Bardzo lubię okulary ,które mają duży ER. SLV ma chyba 20 mm. Trzeba się nauczyć przez niego patrzeć ponieważ jest dość wrażliwy na nieosiowe patrzenie ( to moje odczucia ). Wykonanie na wysokim poziomie. W zeszłym roku widzialem w nim zarys ciemnych obszarów Marsa, koniunkcję Jowisza i Saturna. Bawiłem się też filtrami planetarnymi ale obraz jaki pokazywał Vixen bez żadnych wspomagacze był najlepszy. Ostatnio wystawiłem go nawet na giełdzie z różnych powodów, ale pewna dobra dusza z forum napisał priva ,w którym doradzał mi przemyślenie mojej decyzji. Vixen został u mnie 😀. Dzięki @Erik68