Ranking użytkowników

Kometa Pons-Brooks 04.03.2024 APO 60/360 + Canon 6D mod, ok 60 klatek po 30 sek, ISO 2500 08.03.2024 ED 102/714 + Canon 6D mod, ok 70 klatek po 20 sek, ISO 2500

Niedawno australijscy astronomowie przeanalizowali dane spectroskopowe gwiazdy HD2441666 w gwiazdozbiorze Ołtarza, które wykazały jej zmienność w postaci regularnych pulsacji. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby tą gwiazdą nie była gwiazda ciągu głównego typu G, a więc podobna do Słońca. Gwiazda wykazuje regularne kilkumiesięczne wzrosty jasności spowodowane zwiększeniem rozmiarów tarczy gwiazdy o 50-60%, - w maksymalnej jasności gwiazda zmienia typ widmowy na K, czyli była staje się bardziej pomarańczowa (rys. 1) Trwają badania nad innymi żółtymi karłami typu G i wykryto kilka kolejnych gwiazd, które również wykazują się podobną zmiennością. Rys.1 Zespół czołowych astrofizyków pracujacych dla NASA analizując spływające dane i dokonawszy odpowiednich obliczeń wysnuli hipotezę, ze raz na parę tyś lat gwiazdy typu słonecznego wchodzą w okresy niestabilności trwające kilkadziesiąt, może kilkaset lat. Po zestawieniu powyższych danych z danymi geologicznymi Ziemi i okazało się, że ocieplenia, zlodowacenia i mniejsze i większe wymierania pokrywają się z możliwymi okresami niestabilności naszego Słońca. Wg najnowszych obserwacji dokonanych przez sondę SOHO w ostatnim kwartale zaobserwowano już znaczne powiększenie się tarczy słonecznej (rys, 2) co wraz z ostatnio rosnącym ociepleniem klimatu wyraźnie sugeruje, że nasza dzienna gwiazda wchodzi w okres niestabilności. Jeżeli cykl będzie podobny do tego zaobserwowanego na gwieździe HD2441666 Słońce będzie zwiększać swoje rozmiary przez kilkanaście miesięcy, a potem przez kolejne kilkanaście miesięcy maleć do pierwotnego poziomu. Podczas maksimum jasności temperatura na powierzchni Ziemi może okazać się zbyt wysoka dla człowieka przez co będziemy musieli na pewien czas schronić się pod ziemią. Ponieważ okres niestabilności może trwać i kilkaset lat naszą cywilizację czeka spore wyzwanie, ale mimo paru niedogodnień dla naukowców, amatorów obserwacji Słońca i badaczy gwiazd zmiennych przyszłość zapowiada się fascynująco. Rys. 2

Zaległe ksiezyce cz. 2 23.10.2023 SCT 8" + Canon550D 02.11.2023 SCT 8" + Canon550D 27.12.2023 ED102/714 + Canon 550D 29.12.2023 APO 60/360 + Canon 550D

Uran z września (22.09.2023) SCT 8" + ASI 224 MC ,wersja zwykła i drizzle 3x Księżyce Ariel, Umbriel, Tytania, Oberon) - porównanie ze Stellarium, (SCT8 + reduktor 063x)

Na szeroko, wykorzystując dzisiejszą wieczorną półgodzinną dziurę w chmurach. Przez najbliższe trzy dni kometa łatwa do odszukania - przemieszcza się w sąsiedztwie Hamala. W lornetce 12x50 obiekt oczywisty, z majaczącym warkoczem. C6d+S50/1,4 @2,8 20s ISO3200

Zapomniany materiał. 05.09.2023 Kometa Nishimura nad ranem. ED 102/714 + Canon 6D, spory crop, tło nienajlepsze, bo kometa była w rogu kadru, a nie było czasu na wycentrowanie. Kilka klatek po 20 sek, ISO 800

Mgławica Veil - APO 60/360 + Canon 6D mod ok 110 klatek po 60 sek, ISO 1600

Gromada M37 z Woźnicy. APO 60/360 + Canon 6D mod, ok 60 klatek po 45s, ISO 1600

Nie widzę by ktoś w tym roku wrzucał fotki Jowisza, więc zakładam nowy temat. Jowisz z 30 stycznia około godz. 18:30. To moje pierwsze planetarne próby od dawna. Niestety warunki marne choć i tak dużo lepsze niż dzień wcześniej. Kolimacja pewnie też jeszcze do delikatnej poprawy. SCT11". QHY462c+uv/ir cut, AVX

Tegoroczny Jowisz: 29.02.2024 SCT 8" + ASI 224MC - wersja normalna i drizzle 1,5x 03.03.2024 SCT 8" + ASI 224MC - wersja normalna i drizzle 1,5x

Pył z nad Sahary zrobił swoje, ale mimo to udało się złapać 54 klatki po 20 sek na tle chmur piasku i wilgoci, FSQ106 z reduktorem f3.65, Nikon 810A.

Przez ten brak pogody mamy tu niezłą słabiznę w temacie. Pierwsze podejście w tym roku, krótkie okno pogodowe pozwoliło nagrać raptem 4 aviki, warunki niestety tylko momentami dawały lepszy obraz i tyle udało się z tego wyciągnąć: ED80+barlow 3x, C60D, 20% z 6tys, klatek, PIPP, AS3, Registax6, GIMP: