jutomi

Pierwsza lornetka to odwrócone porro sprzed półwiecza - Nikon 6x18, na którym praktycznie nie widać AC. Drugą lornetkę właśnie mam na testach i jestem nią zachwycony - do Steiner Nighthunter 2017 8x56.

A tu moja wersja: bez zabudowań, za to trochę więcej ciał. 😉

Wczorajszy 6-procentowy rogalik z 200mm. Skala 1:1 i cała klatka.

Sobotni 33-godzinny sierpik Ksieżyca. Portretowo i cała klatka. Ze statywu.

Dlaczego miałbym się obrazić? Każdy ma prawo do indywidualnej oceny testowanego sprzętu. Co więcej, w ocenie obydwu lornetek praktycznie we wszystkim się zgadzamy: 😉 1. Również uważam, że ostrość w centrum pola widzenia w MHG nie jest idealna (nie osiągnęła maximum w skali 1-6 ), jest minimalnie lepsza (lub może nawet identyczna) niż w EII. 2. Także zauważyłem, że MHG pod słońce traci kontrast ale dla mnie nie jest to jeszcze poziom uciążliwy. 3. Również zauważyłem AC od samego centrum - ale na nieuciążliwym poziomie. 4. Co do ceny MHG jestem jak najbardziej zgodny z tym co napisałeś. We wstępie do testu określiłem tę lornetkę jako sprzęt klasy "średniej wyższej" a nie "wyższej podstawowej". MHG jest jedynie trochę lepszy od M7 i z tego powodu jego cena powinna być zdecydowanie niższa. 5. Utratę ostrości w EII trudno jednoznacznie określić procentowo. W moim egzemplarzu patrząc zgrubnie jest to pomiędzy 2/3 a 3/4 promienia pola widzenia, dlatego w tabelce wpisałem 70%. Być może jestem mniej wrażliwy na pierwsze oznaki nieostrości a może mój egzemplarz jest minimalnie lepiej skorygowany. 6. Obiema rękami podpisuję się pod tym, że EII to "jedna z najfajniejszych lornetek" jakie kiedykolwiek miałem przy oku. Z tego względu to ona najczęściej towarzyszy mi w trakcie wszystkich moich wypadów w teren. Podsumowując, obaj napisaliśmy w zasadzie to samo. Ja być może trochę w bardziej stonowanych słowach. ps. Mam jedno porro bez AC i jestem w trakcie testu drugiego porro, praktycznie pozbawionego AC od centrum do samej diafragmy... Pozdrawiam

NIKONY DWA A NAWET CZTERY – TEST PORÓWNAWCZY Dzięki uprzejmości firmy Nikon CEE Oddział Polska miałem możliwość porównać dwie lornetki dachowe o popularnych, uniwersalnych parametrach: 10x42. Pierwsza lornetka klasy „średniej wyższej” to Nikon Monarch HG. Druga lornetka z bardzo popularnej, średniej półki cenowej (~2000zł) to Nikon Monarch 7. Dodatkowo - jako miłośnik lornetek porro - niektóre ich parametry skonfrontowałem z moimi ulubionymi, klasycznymi Nikonami: E II 8x30 i 10x70IF HP WP. Myślę, że dla wielu czytelników będą stanowiły dobry punkt odniesienia przy porównaniu . Wyniki testu przedstawia poniższa tabela. PARAMETR NIKON HG 10x42 NIKON MONARCH 7 10x42 NIKON E II 8x30 NIKON 10x70 HP Komplet fabryczny Z lornetką otrzymujemy w komplecie: miękki materiałowy futerał bez żadnego dodatkowego usztywnienia; dobrze przylegający do okularów deszczochron; prawidłowo zabezpieczające obiektywy dekielki z opaskami na tubusy oraz bardzo wygodny, miękki i elastyczny pasek neoprenowy na szyję. W komplecie z lornetką znajduje się: miękki materiałowy futerał bez żadnego dodatkowego usztywnienia; dobrze przylegający do okularów deszczochron; dekielki obiektywów zintegrowane z tubusami, trochę zbyt lekko zakleszczające się na ogumowaniu tubusów oraz pasek materiałowy na szyję. Obiektywy Posiadają powłoki o specyficzny, przyjemnym w odbiorze kolorze niebiesko-zielonym. Pod ostrym kątem kolory powłok wydają się być bezbarwne. Kolor powłok jest fioletowo-niebiesko-zielony. Pod ostrym kątem kolor zanika. Okulary Kolor powłok fioletowo-niebiesko-zielony. Wygodne w kontakcie z oczodołami. Posiadają 4-stopniowy klick-stop oraz pomysłowo rozwiązaną korekcję dioptrażu z blokadą w prawym okularze. Kolor powłok fioletowo-niebiesko-zielony. Obudowy okularów wygodne w trakcie obserwacji. Posiadają 4-stopniowy klick-stop oraz indywidualne ogniskowanie w prawym okularze Pokrętło ostrości Lekko karbowane; obraca się bardzo płynnie z idealnie dobranym oporem. Pełny zakres obrotu do około 600o. Lekko karbowane; obraca się bardzo płynnie z minimalnie mniejszym oporem niż w HG. Pełny zakres obrotu do około 530o. Wyjście statywowe Jest, wygodne w użyciu. Jest, wygodne w użyciu. Obudowa Wizualnie – piękny, proporcjonalny wygląd. Niestety ogumowanie obiektywów posiada płytką, „śliską” fakturę, która powoduje odczucie, że lornetka zaraz wyśliźnie się z ręki. Po dłuższym użytkowaniu ten dyskomfort na szczęście mija. Wizualnie – przysadzista, grubo ogumowana, niezbyt urodziwa. W praktyce idealnie leży w ręce. Wyprofilowania pod kciuk i pozostałe palce oraz właściwości ogumowania tubusów sprawiają, że lornetka wydaje się przyspawana do ręki dając czystą przyjemność użytkowania w każdych warunkach. Masa (z kompletem dekielków) - pomierzona 730 g – pomimo filigranowego wyglądu, Monarch HG jest porządnie zbudowany 695 g – jest minimalnie lżejsza od Monarcha HG, chociaż odczucie w trakcie użytkowania jest inne Zakres regulacji rozstawu oczu – pomierzony 55-76 mm 57-74 mm Średnica okularów – pomierzona 23 mm 23 mm Wyniki testu latarkowego 39 mm – lornetka nie korzysta z całej powierzchni obiektywów. W zależności od ustawionej odległości oczu widać „miękką” diafragmę okularów lub „ostrą” diafragmę obiektywów (lub korektora krzywizny pola). 39,5 mm – lornetka nie korzysta z całej powierzchni obiektywów. W zależności od ustawionej odległości oczu widać „miękką” diafragmę okularów lub „ostrą” diafragmę obiektywów. Ostrość minimalna – pomierzona 1,6 m 1,9 m Głębia ostrości przy ustawieniu na ∞ 60 m - ∞ 50 m - ∞ 60 m - ∞ 40 m - ∞ Ostre pole widzenia w obserwacjach dziennych 90-95% - przy diafragmie lornetka traci ostrość powoli i łagodnie – można obserwować igły na sośnie do samej diafragmy 85-90% - przy diafragmie lornetka traci ostrość znacząco– igły na sośnie na ostatnich kilku procentach pola widzenia są rozmazane 70% - przy diafragmie lornetka traci ostrość znacząco, obraz jest mocno rozmazany 95-100% - przy diafragmie lornetka traci ostrość w minimalnym stopniu – wyraźnie widać oczy i dzioby wróbli i sikor Ostre pole widzenia na gwiazdach 85-90% 80-85% 70% 90-95% Wielkość pola widzenia pomierzona na gwiazdach Odległość od ɛHer do πHer to 6,65o a odległość od ɛHer do δHer to 6,9o. W polu widzenia lornetki pierwsza para gwiazd mieści się z minimalnym zapasem a druga nie mieści się „na styk”. Pole widzenia lornetki wynosi więc 6,75o-6,8o i jest minimalnie mniejsze niż deklaruje producent. W polu widzenia lornetki na styk mieści się para gwiazd ɛHer i πHer o seperacji 6,65o . Rzeczywiste pole widzenia jest w granicach błędów pomiarowych zgodne z deklaracjami producenta. Dystorsja Przy obserwacji budynków pionowe krawędzie zaczynają się „krzywić” po przekroczeniu 95% promienia pola widzenia. Przy obserwacji budynków pionowe krawędzie zaczynają się „krzywić” po przekroczeniu 60% promienia pola widzenia. Aberracja chromatyczna Na środku pola widzenia - praktycznie brak. Na brzegu pola widzenia – na poziomie pomiędzy minimalnym a małym. Na środku pola widzenia – na poziomie minimalnym. Na brzegu pola widzenia – na poziomie średnim. Na środku pola widzenia – na poziomie minimalnym. Na brzegu pola widzenia – na poziomie średnim. Na środku pola widzenia - praktycznie brak. Na brzegu pola widzenia – na poziomie minimalnym. Koma Zaczyna się po przekroczeniu 90% pola widzenia i przy diafragmie jest mała. Zaczyna się po przekroczeniu 80% pola widzenia i przy diafragmie jest znaczna. Astygmatyzm Na znikomym poziomie. Na minimalnym poziomie. Wierność oddania kolorów Prawidłowa – kolory żywe; gwiazdy zgodne ze swoją barwą widmową. Prawidłowa – gwiazdy zgodne ze swoją barwą widmową. Ostrość w centrum pola widzenia w skali 1-6. 5,5 4,5 5,0 5,0 Odblaski od silnych źródeł światła poza kadrem Występują ale są to słabe, nieuciążliwe refleksy. Występują sporadycznie, w specyficznych warunkach, są mało uciążliwe. Spadek kontrastu przy patrzeniu pod Słońce Występuje, jest zauważalny ale mało uciążliwy. Występuje na minimalnym poziomie Występuje, jest zauważalny ale mało uciążliwy. Występuje na minimalnym poziomie. Podsumowując, chciałbym napisać że obie testowane lornetki dachowe spodobały mi się, każda na swój sposób. Nikon Monarch HG to klasyczna elegancja. Większość wad optycznych koryguje bardzo dobrze, nie znalazłem żadnej znaczącej wady. Obraz w centrum jest bardzo ostry i kontrastowy. Mechanika na bardzo wysokim poziomie. Pozostaje mieć nadzieję, że tak pozostanie nawet po wieloletnim użytkowaniu w terenie. Z kolei Nikon Monarch 7 to „wół roboczy” w najlepszym tego słowa znaczeniu. Z wyglądu trochę przysadzista i nieurodziwa, w praktyce świetnie leży w ręku. Optycznie ustępuje dwukrotnie droższej kuzynce naprawdę niewiele. Mechanicznie jest również wykonana bardzo dobrze. Klasyczne Nikony porro idealnie wpasowały się do towarzystwa swoich dachowopryzmatycznych kuzynek. Ich konstrukcje i właściwości optyczne pomimo upływu lat wcale się nie zestarzały. Jedynie 51-stopniowe pole Nikona 10x70 okazało się klaustrofobiczne w konfrontacji z szerokim około 70-stopniowym polem pozostałych lornetek. Każda z testowanych lornetek powinna zadowolić nowego najemcę. O wyborze konkretnej będą zapewne decydowały gusta i zasobność portfela.

Cieszę się, że współodkryta przeze mnie miejscówka w Smerekowie Wielkim jest tak intensywnie "wykorzystywana". Mam nadzieję trafić na podobnej jakości niebo, gdy będę tam następnym razem. Czy informujecie Sołtysa o kolejnym minizlocie astronomicznym tuż przy jego płocie, czy nie ma takiej potrzeby?

Pozniej, ale przed 21.30, kiedy wstaje Księżyc w fazie 91%.

Kupię album z pierwszej edycji konkursu. Z roku 2014. W dobrym stanie. Wiem, że przy nakładzie około 65 egzemplarzy prawdopodobieństwo zakupu jest niewielkie ale może ktoś będzie miał na zbyciu. Dla przypomnienia - album 2014 wygląda tak:

Już zamówiłeś, czy skończyła się promocja?

Jeśli planujesz zakup, to dołączam do zamówienia. Zawsze to niższe koszty transportu.

Po konsultacji z pracownikami DO sprawdziłem lornetki w celu usunięcia nieścisłości w tabelce. 1. DO Chase 10x42 ma gwint do adaptera statywowego pod wykręcanym grzybkiem - po prostu grzybek nie jest ząbkowany na obwodzie i trzeba użyć (za pierwszym razem) większej siły, żeby go wykręcić. Czyli w tabelce w rubryce "wyjście statywowe" powinno być "jest" 2. Lornetki DOT HD mają dwa gwinty do adaptera statywowego (na każdym zawiasie). Grzybek na zawiasie zewnętrznym również nie jest ząbkowany na obwodzie ale wykręca się go bezproblemowo - jedynie po zamontowaniu adaptera statywowego układ jest daleko od środka ciężkości, co może grozić uszkodzeniem gwintu, ale sama możliwość zamontowania adaptera w dwu pozycjach jest. Czyli w tabelce w rubryce "wyjście statywowe" powinno być "są dwa". Niestety, nie mam już możliwości edytowania tabelki.

Ja mogę nawet i dzisiaj około 20.00 ale patrząc na prognozy to byłby raczej slalom pomiędzy chmurami. Prognozy zapowiadają w miarę pogodny początek nocy w czwartek i piątek oraz stabilizację wyżu z lekkim mrozem na początku przyszłego tygodnia. Chyba musimy być czujni i zdzwonić się wieczorem z lekkim wyprzedzeniem.

Oczywiście, mój błąd - już poprawiłem. Powinno być zgodnie z kolejnością w tytule wątku. Dzięki za czujność. 👍

DOT HD 10x42 ED vs DOT HD 8x42 ED vs DO Chase 10x42 ED Gdy sypnęło nagrodami dla lornetek z serii lornetek DOT HD ED, postanowiłem sprawdzić jak się spisują obie przedstawicielki tej rodziny pod gwiaździstym niebem ale również w trakcie wycieczek w teren czy obserwacji ptaków oraz samolotów na przelotówkach. Dodatkowo jako trzecią sparingpartnerkę wybrałem znaną od dwu lat lornetkę z serii Chase. Wyniki w celu lepszej konfrontacji wpisałem do poniższej tabeli zbiorczej. PARAMETR DOT HD 10x42 ED DOT HD 8x42 ED DO Chase 10x42 ED Komplet fabryczny Sztywny futerał obszyty cordurą, typowy dla wszystkich przedstawicieli rodziny Tinanium; dobrze dopasowany deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe ściśle przylegają na podwójnym rancie; wygodny pasek neoprenowy, ściereczka do czyszczenia optyki Sztywny futerał obszyty cordurą, typowy dla wszystkich przedstawicieli rodziny Tinanium; dobrze dopasowany deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe ściśle przylegają na podwójnym rancie; wygodny pasek neoprenowy, ściereczka do czyszczenia optyki Sztywny futerał tworzywowy, identyczny jak lornetki z serii Forest; płytki ale dobrze przylegający deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe dobrze przylegają na pojedynczym rancie Obiektywy Powłoki fioletowo-błękitne, przechodzące w pomarańczowe przy patrzeniu pod ostrym kątem Powłoki fioletowo-błękitne, przechodzące w pomarańczowe przy patrzeniu pod ostrym kątem Powłoki ciemno-zielone, przechodzące we wrzosowe przy patrzeniu pod ostrym kątem Okulary Kolory powłok identyczne jak na obiektywach; wyraźnie widoczny krzyż od pryzmatów; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; precyzyjna regulacja dioptrii w prawym okularze Kolory powłok identyczne jak na obiektywach; wyraźnie widoczny krzyż od pryzmatów; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; precyzyjna regulacja dioptrii w prawym okularze Kolory powłok zielono-błękitne; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; Pokrętło ostrości Pełny kąt obrotu to 345o; pokrętło metalowe, radełkowane, obraca się z dosyć dużym oporem ale płynnie Pełny kąt obrotu to 345o; pokrętło metalowe, radełkowane, obraca się z dosyć dużym oporem ale płynnie Pełny kąt obrotu to aż 880o; obraca się bardzo lekko; posiada około 10o luzu (jałowy obrót); z precyzyjną regulacją dioptrii pod pokrętłem Wyjście statywowe Są dwa, ale budowa lornetki (odstęp pomiędzy zawiasami) wymusza przerobienie adaptera statywowego Są dwa, ale budowa lornetki (odstęp pomiędzy zawiasami) wymusza przerobienie adaptera statywowego Jest Obudowa Gumowa, o strukturze „radełkowanej”; dobrze leży w rękach Gumowa, o strukturze „radełkowanej”; dobrze leży w rękach Gumowa, o strukturze rowkowanej; dobrze leży w rękach Masa (z kompletem dekielków) - pomierzona 790 g 790 g 715 g Zakres regulacji rozstawu oczu – pomierzony 57-78 mm 57-78 mm 55-75 mm Średnica okularów – pomierzona 24 mm 24 mm 21 mm Wyniki testu latarkowego 38 mm – widać „miękką” diafragmę okularów a nie ostrą diafragmę obiektywów 39 mm – widać „miękką” diafragmę okularów a nie ostrą diafragmę obiektywów 42 mm Ostrość minimalna – pomierzona 1,8 m 1,7 m 2,1 m Głębia ostrości 100 m-∞ - na krótszych dystansach trzeba się trochę nakręcić pokrętłem ostrości 60 m-∞ - na krótszych dystansach wystarczą drobne korekty pokrętłem ostrości 80 m-∞ - na krótszych dystansach trzeba się trochę nakręcić pokrętłem ostrości Ostre pole widzenia w obserwacjach dziennych ~80 % ~90 % ~85 % Ostre pole widzenia na gwiazdach ~70 % - do tego dochodzą znaczne zniekształcenia przy diafragmie np. Księżyc zmienia się w elipsę o proporcjach boków 2:3 ~80 % ~80 % Wielkość pola widzenia pomierzona na gwiazdach W polu widzenia z minimalnym zapasem mieszczą się Mizar i Alkaid w Wielkim Wozie o separacji 6,85o – pole zgodne z deklaracjami producenta +/- 0,1o W polu widzenia na styk mieszczą się Merak i Phecda w Wielkim Wozie o separacji 7,85o – pole minimalnie większe od deklaracji producenta W polu widzenia na styk mieszczą się Mekbuda i Mebsuta w Bliźniętach o separacji 6,45o – pole minimalnie większe od deklaracji producenta Dystorsja Korygowana bardzo dobrze, pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych po przekroczeniu 80% promienia pola widzenia Korygowana bardzo dobrze, pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych po przekroczeniu 80% promienia pola widzenia Pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych zaraz po przekroczeniu 50% promienia pola widzenia Aberracja chromatyczna W środku pola widzenia praktycznie brak, na brzegu pola widzenia na zauważalnym ale małym poziomie W środku pola widzenia praktycznie brak, na brzegu pola widzenia na zauważalnym ale małym poziomie W środku pola widzenia na minimalnym poziomie, na brzegu pola widzenia pomiędzy poziomem małym a średnim Koma Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 70% pola widzenia, przy diafragmie na bardzo dużym poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Astygmatyzm Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Wierność oddania kolorów Prawidłowa – kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową Prawidłowa – kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową Prawidłowa – kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową Transmisja Na wysokim poziomie, nawet o zmierzchu widać dużo szczegółów Na wysokim poziomie, nawet o zmierzchu widać dużo szczegółów Obraz minimalnie ciemniejszy niż w lornetkach z serii HD; zasięg gwiazdowy o 0,1mag mniejszy niż w lornetce HD 10x42 Kilka zdjęć detali testowanych lornetek: W podsumowaniu mogę powiedzieć, że lornetka DOT HD 10x42 ED byłaby zwycięzcą testów, gdyby tylko jej rekordowe pole widzenia było lepiej skorygowane przy diafragmie. Lornetka DOT HD 8x42 ED, korygująca większość wad optycznych w sposób dobry lub bardzo dobry okazała się zwycięzcą porównania. Z kolei lornetka DO Chase 10x42 ED ustępowała obydwu dużo droższym towarzyszkom naprawdę niewiele, pozostawiając po sobie bardzo dobre wrażenie.