jutomi

Chmurwowy Wir lub Wiatraczek krążący nad naszymi głowami przez kilka ostatnich dni.

4. Autor: Tomasz Miazgowicz Aparat: Huawei P8 Lite Nietypowy "koronkowo postrzępiony" cirrus z 04.07.2018. Pojawił się na czystym niebie na pół godziny i rozpłynął do zera.

Ja tam widzę kowadełko Hefajstosa...

Z tego, co widzę to wszystko jest ładnie rozszyfrowane w tabelce z opisem, numerem katalogowym i ceną. 😉 To potrójna przejściówka systemowa Borga bagnet EOS-M57-1,25". Efekt identyczny jak w moim zestawie przy koszcie pięciokrotnie wyższym. Zastosowana nasadka erekcyjna Celestrona 1,25"/45o ma pewnie o kilkanaście milimetrów krótszy tor optyczny niż 1,25"/90o, którą zastosowałem i umożliwi większy zapas przy ostrzeniu na nieskończoność ale z drugiej strony będzie bardziej kłopotliwa przy obserwacjach astronomicznych w okolicy zenitu.

W trakcie testów również zaobserwowałem minimalnie gorszą korekcję wad brzegowych przy ogniskowej 14mm ale różnica nie była aż tak znacząca. Była bardziej subtelna. Wprawdzie Morfeusze testowałem na Newtonie f/5 a Twój jest f/4,5 ale przy wzroście światłosiły wszystkie okulary proporcjonalnie powinny pokazywać wyraźniejszą komę i astygmatyzm. Dodatkowo wg. mnie Morfeusz 17.5-milimetrowy jest najlepiej skorygowany z całej rodziny a z Twoich szkiców wynika, że minimalnie gorzej niż 12,5-milimetrowy. Wszystko to wskazuje na rozrzut jakościowy w poszczególnych egzemplarzach. Obstawiam, że Twój 14-milimetrowy Morfeusz jest wadliwy, znacząco odstaje od poziomu rodziny. Jedynym sposobem na potwierdzenie tej tezy jest konfrontacja z drugim 14-milimetrowym egzemplarzem. Ps. Aktualnie konfrontuję najdłuższego Morfeusza z Naglerem 17mm i jestem lekko zaskoczony wynikami konfrontacji.

Wspomnienie ze środowej luźnej koniunkcji Księżyc-Wenus-Hiady-Plejady. Przepiękny spektakl nad północno-zachodnim horyzontem przy zapadającym zmroku. Niestety, "Antyksiężyc" w bonusie prawdopodobnie od Canona 50/1,8.

Ci z Australii mają jednak lepiej. Mars góruje na wysokości 82o, więc i koniunkcja wyszła im ciut lepiej. Poza tym, mieli pod ręką FSQ 106 i FLI11002... http://spaceweathergallery.com/indiv_upload.php?upload_id=143494&PHPSESSID=b90cillpv074neqig5hgt7k1v1

A ja jestem ciągle zadowolony z mojego Visionkinga 5x25 : https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/11741-visionking-5x25-–-dawnych-szerokokątnych-lornetek-czar/ Jest budżetowy, dachowy, bardzo szerokokątny (15,5o) ale niestety nie kompaktowy (540g).

To wrzucę jeszcze koniunkcję w wersji dla spotterów. O 19.00 Ławica wyglądała prawie jak Heathrow - samoloty podchodziły do lądowania jeden po drugim.

Wszyscy wrzucają koniunkcję Księżyca z Wenus i Merkurym. Postanowiłem pójść o krok dalej i uwiecznić młody Księżyc w towarzystwie trzech planet: Atmosfera była dzisiaj tak wspaniale przejrzysta, że mogłem obserwować i fotografować zachodzoącą Wenus nawet poniżej linii horyzontu!

Fotografia ekstremalna planetarno – deesowa Dlaczego ekstremalna? Po pierwsze pobudka w poniedziałek o godzinie 2.55 jest lekko ekstremalną porą. Po drugie fotografowane obiekty były ekstremalnie nisko 7-10 stopni nad horyzontem. Po trzecie czasu na ich uwiecznienie było ekstremalnie mało. Musiałem się zmieścić w okienku od 4.15 (gdy fotografowane obiekty wzeszły wystarczająco wysoko by móc je w ogóle uwiecznić) do 4.40 (gdy zaczęły znikać w jaśniejącej łunie wschodzącego Słońca). Miałem czas jedynie na kilka 3-minutowych ujęć i wybór najbardziej udanego. Niestety pośpiech odbił się na nie do końca prawidłowo ustawionej ostrości. Na szczęście wiatr o poranku osłabł na tyle, że jego porywy nie majtały Astrowalkerem na wszystkie strony. Po czwarte powietrze było ekstremalnie przejrzyste prawie po horyzont. Polluksa widziałem gołym okiem gdy był zaledwie 1,5 stopnia nad zachodnim horyzontem! Natomiast w lornetce 8x30 i na fotografii był bezproblemowo widoczny, gdy był na wysokości zaledwie 1/3 stopnia. Niestety, nad południowo-wschodnim horyzontem (na którym mi najbardziej zależało) przewalały się delikatne chmury, skutecznie psując losowe fragmenty kadrów. Jasność nieba w zenicie na początku sesji była bliska rekordowej w tym miejscu wartość 21,00 mag/”2. Po piąte koniunkcja, w trakcie której Mars przechadza się centralnie pomiędzy Laguną i Trójlistną Koniczyną zdarza się ekstremalnie rzadko. Wynik porannego polowania. 19.03.2018 Astrowalker + C60 + C200/2,8 @4,0 ISO800 1x180s Szkoda, że nie byłem parę stopni na południe pod ciemniejszym niebem, bo używając tego setupu przy prawie identycznych parametrach to poranne spotkanie mogło wyglądać duuużo lepiej: I jako bonus jeszcze jedna, trochę szersza koniunkcja Saturna i gromad kulistych M22 i NGC6642.

Również dziękuję za album. Zdjęcia są przepiękne. Jedynie czego się można przyczepić to ze 2 mm za dużo przycięty spad na niektórych stronach.

A możesz dla porównania wrzucić pojedynczą 3,5-sekundową klatkę. Jestem ciekawy, ile detalu i w jakiej jakości utrwala się w trakcie pojedynczej ekspozycji Twoim setupem.

Zgodnie z powyższą sugestią chciałbym się jeszcze uśmiechnąć do posiadaczy Vixena LVW 17mm o możliwość pożyczenia jednego egzemplarza. Jest szansa na większy test porównawczy samych siedemnastek...