Perseus

Marzenie większości astromaniaków, na szczęście Twoje opisy Lukost przybliżają nas do tego cudownego afrykańskiego nieba. Pełen podziw dla Was chłopaki i zazdro

Pierwsze próby nowego nikona D750 Czas 10s, iso 1100, 24mm, f1.4

Obserwowałem wczorajsze obłoki przez lornetke 8x42, całkiem inne odczucia, obserwowanie tych wspaniałych struktur, zmarszczek to coś niebywałego 😁

Pierwsze w moim życiu, zniewalający widok 😁 fotki robione telefonem.

Jak wpaść na chwile to z przytupem, piękny szkic 😁

12.NGC 4676A/B Mice galaxy Jasność: 14.52 mag RA:12H47m 05.35s Dac: +30°37`42.8" Obiekt znajdujący się w Warkoczu Bereniki, ciekawa parka galaktyk będąca aktualnie w trakcie kolizji. Galaktyki znajdują się w pobliżu znanej innej galaktyki "kij hokejowy". Ciekawy jestem jak takie maleństwa, bo ich rozmiary to 2.1x1.3 arcmin, będą prezentować się na fotografiach. Ja sam zaobserwowałem oba składniki w 16 calach, używając okularu es 8.8 mm. Szukając na googlach znalazłem tylko temat Łukasza z kwietnia, trochę mało i chciałoby się więcej

Tak, mammatusy. Słabo widoczne, bo mocno oświetlone od Słońca, ale były 😁

Wczorajsze, na żywo wyglądały zniewalająco

Jakby ktoś jeszcze chciał powalczyć to miło opisane to jest na astronocach http://www.astronoce.pl/artykuly.php?id=218

Urzekająca na fotografiach, zwrócona do nas "twarzą", a zarazem potrafiąca napsuć krwi niewprawionemu obserwatorowi. Odkryta przez Pierre`a Mechaina w 1781 roku, opisał ją słowami " mgławica bez gwiazd, ciemna i dość duża o średnicy 6" do 7", między lewą ręką Wolarza a ogonem Wielkiej Niedźwiedzicy". To właśnie Pierre poinformował Charlesa Messiera, który następnie dodał ją jako ostatnią do swojego jakże sławnego katalogu pod numerem sto pierwszym. Musiały minąć 64 lata, bo właśnie wtedy w 1845 roku trzeci Lord Rosse obserwował M 101 przez 72 calowy reflektor. On jako pierwszy zauważył aż dziewięć skupisk obszarów zjonizowanego wodoru rozrzuconych po spiralnych ramionach galaktyki. Poniżej jego szkic, któż by nie chciał zobaczyć takiego widoku na swoje oczy: Galaktyka Wiatraczek jest o 70% większa od naszej rodzimej galaktyki, oddalona od nas o 21 mln lat świetlnych. Jej jasność to aż 8 mag, a rozmiary na niebie to 24,5` x 23,4`. Choć ma dość sporą jak na galaktykę jasność, to i tak by zobaczyć więcej niż jasne jądro potrzebujemy jak to przy takich obiektach ciemnego nieba i miejscówki. Podobno przy bardzo dobrych warunkach galaktykę można dostrzec już lornetce 10x50, na ile to prawda ciężko powiedzieć, może ktoś z Was ją widział w takim sprzęcie. Na pewno dostrzeżemy ją w 6 i 8 calowym newtonie, pojawi nam się jako jasna plamka z niewyraźnym halo. Zabawa zaczyna się w większych lustrach, w nich możemy śmiało podziwiać spiralną budowę galaktyki. W galaktyce możemy zaobserwować obszary zjonizowanego wodoru (HII), które mają swoje oznaczenia w New General Catalogue: źródło:NASA No to jeszcze jak odnaleźć naszą bohaterkę, zaczynamy od odnalezienia Mizara, następnie kierując się po jasnych gwiazdach począwszy od UMa83 (4.6mag), kończąc na HD 1222007 (6.9mag), od tej ostatniej dzieli nas tylko już odległość 55`. Widziałeś naszą bohaterkę? Może dopiero planujesz ją zobaczyć... w każdym bądź razie daj znać jak Ci poszło!

28 Kwietnia zaskoczył, po godzinie 13 przyszło rozpogodzenie, chmury dość szybkim tempem wędrowały na południowy zachód, pozostawiając za sobą wspaniały błękit nieba. Pojechałem na nową miejscówkę pół godziny jazdy od domu, według LPmap zasięg to 21.82mag/arc sec. Jest ciemno, goły horyzont od W do SW, południowa strona zasłonięta tak do 10°. Ale do konkretów Rozstawienie szesnastu cali by Pablito to w sumie sama przyjemność, wyciągnięcie go z samochodu i złożenie to 10 minut roboty, a po kolejnych 3 minutach jest już skolimowany. Poczekałem 40 minut na wychłodzenie się lutra i jak to się mówi hej przygodo. Plan obserwacji był jasny... nie ma planu, przy pomocy DSC i Skysafari miałem wędrować po niebie i celować tam, gdzie będę miał ochotę, co notabene sprawia mi największą radość Pierwsze wpadł Triplet Lwa, czyli M65, M66 i NGC3628. Obiekty jak to na Messiery widoczne piękne, cała trójka widoczna w całym polu maxvision 20 mm, następna trójka to M105,M95 i M96. Ogromne wrażenie galaktyczne pola w Pannie, mnogość obiektów i świadomość, że każda ta mgiełka w moim oku to wielka galaktyka, a czasem w jednym polu było ich kilka. Nie będę wymieniał po kolei, bo nawet nie zidentyfikowałbym wszystkich 😛 Ciekawie natomiast prezenowała się galaktyka Igła, jej poświęciłem chwile, długa podłużna z widocznym wypukłym jasnym jądrem, ładnie odcięta po całej długości, jeden z tych obiektów "łał". Miał być szkic, ale poległem Ciut wyżej powędrowałem pierwszy raz do galaktyki Wieloryb, NGC 4631. Jasna galatyka, podobna do cygara, ale bez żadnych pasów pyłowych, z widoczną mgiełką przylegającą do niej. Ciekawsza jest NGC 4656, w okularku 20 mm majaczył jej ogonek, dopiero ES 8.8mm pokazał wyraźne rozciągnięcie, piękny widok. Zahaczyłem także o NGC 4676A, w 20 mm majaczyła, natomiast ES 8.8mm pokazał jeszcze NGC 4676B. Tu muszę wrócić i przyjrzeć się dokładniej. Nie mogłem, nie spojrzeć oczywiście na galaktyczne klasyki, przy których opad szczęki to mało powiedziane... M51 wraz z towarzyszką. Piękna, jej ramiona wyskakują na pierwszy plan, chodź pomaga tu zerkanie. Tu 16 cali robi robotę No i M81 i M82 galaktyka cygaro jasna, takiego widoku jeszcze nie widziałem, wyraźne na jej tle pociemnienia a M81 wielka, zajmuje dużą część pola widzenia okularu 20 mm... Przed godziną pierwszą zaczołem się powoli zwijać i tak mi minęły dwie godziny pod pięknym niebiem.16 cali pod ciemnym niebem to ogrom obiektów, które same wpadają w okular, całkiem inne wrażenia obserwacyjne porównując do gso 10 cali. Pozdrawiam

Poznań to duże miasto, może znajdzie się osoba z 10 calami, podjedziesz zobaczysz na własne oczy i się przekonasz czy warto, kto wie może uda się nawet na obserwację podjechać