Obiekt znany chyba wszystkim, niby nie ma sensu się rozpisywać, ale jednak tym razem podam trochę informacji.
Mgławica Rozeta jest rozległą mgławicą emisyjną znajdującą się w odległości ponad 5000 lat świetlnych od Ziemi w konstelacji Jednorożca.
Jest bardzo aktywnym gwiezdnym żłobkiem. Ciemne włókna pyłu rozciągają się w kierunku centrum mgławicy, są kształtowane przez wiatry gwiazdowe i promieniowanie gorących, młodych gwiazd oraz siły elektromagnetyczne.
Sama mgławica rozciąga się na ok 130 lat świetlnych i ma rozmiar kątowy 1,3 stopnia. Masa mgławicy szacuje się na 10 000 mas Słońca, w której znajduje się mniej więcej 2500 gwiazd.
Najbardziej masywne gwiazdy typu O i B zasilają mgławicę i powodują jej rozszerzanie, czego skutkiem za kilka milionów lat będzie całkowite jej rozproszenie, pozostawiając jedynie gromadę NGC2244.
Gromada ta zajmuje centralną część mgławicy, ma pozorny rozmiar 24 minut kątowych ( około 18 lat świetlnych ) i zawiera kilkadziesiąt młodych, niebieskich gwiazd typu O i B ( powstałych z materiału mgławicy w ciągu ostatnich 5 milionów lat ).
Oprócz tego posiada wiele młodych obiektów gwiezdnych o małej masie: protogwiazd i gwiazd poprzedzających ciąg główny. Mniejsze gwiazdy znajdują się na obrzeżach mgławicy.
Kilka wyjątkowo gorących gwiazd typu O zawartych w gromadzie jest odpowiedzialnych za jonizację otaczającej mgławicy. Najbardziej masywne, skatalogowane jako HD46223 i HD46150 to gorące, niebieskie gwiazdy.
HD46223 ma masę ok 50 razy większą od Słońca i świeci z jasnością 400 000 jasności Słońca, natomiast HD46150 jest do 60 razy masywniejsza od Słońca i 450 000 jaśniejsza ( możliwe, że jest gwiazdą podwójną ).
Wiek ich szacuje się na mniej niż 2 miliony lat. Głównie one odpowiadają za wydmuchiwanie bańki w centrum mgławicy.
Dzięki symulacjom komputerowym, astronomowie dowiedli, że mgławica ta kształtem nie przypomina sfery czy grubego dysku, a jest raczej cienkim obłokiem molekularnym.
Przekrój przez symulację Mgławicy Rozeta, prostopadle do dysku obłoku molekularnego.
Dysk obłoku (czerwony) wyraźnie skupia wiatr y gwiazd centralnych (niebieski) w otoczenie dysku (zielony).
Źródło: C. J. Wareing et al, 2018, MNRAS
W NGC2244 znajduje się młoda gwiazda, która wyrzuca złożony dżet materii splątanej w węzeł tworząc łuk fali uderzeniowej.
Gwiazda ta została odarta z otaczającej ją warstw przez silne promieniowanie ultrafioletowe pobliskiej masywnej gwiazdy.
Posiada silnie skolimowany dżet, który otrzymał nazwę Rosette HH1. Rozciąga się on na około 8000 jednostek astronomicznych.
W jego skład wchodzi pętla i inne szczegóły, które mogą być interpretowane jak “pociski” materii wyrzuconej z szybko obracającego się obiektu gwiazdowego z hipersonicznymi prędkościami rzędu 2500 kilometrów na sekundę.
Fala uderzeniowa widoczna w innym miejscu w pobliżu gwiazdy wskazuje na możliwość występowania drugiego zdegenerowanego dżetu po przeciwnej stronie młodego obiektu gwiazdowego.
Obraz dżetu wykonany przez 0,9-metrowy teleskop WIYN w National Science Foundation's Kitt Peak National Observatory w Arizonie
Źródło: T. Rector/University of Alaska Anchorage, WIYN i NOAO/AURA/NSF
Porównanie z moim...
To teraz trochę na temat użytego sprzętu oraz czasy naświetlania:
NEQ-6 SYN SCAN, TS TRIPLET APO 90/600, TS 80/330, ZWO ASI120MM-S, ZWO ASI 2600MM
81x300s Ha
60x300s OIII
45x300s SII