mcmaker

Po kilku obserwacjach wyszło parę błędów przez co wpadło trochę modyfikacji Największą z nich jest pająk wraz z osłoną LW i wyciągu. Bez niej niestety obserwacje możliwe są tylko w bardzo ciemnych miejscach, bo nawet światła latarni na horyzoncie które są oddalone o kilka kilometrów uniemożliwiają obserwacje. Ich światło wpada prosto w okular rozjaśniając 3/4 pola widzenia. Idealną sytuacją byłoby gdyby mocowanie LW było przymocowane od razu do osłony, a sama osłona do teleskopu. Nie mam jednak odpowiednio sztywnego materiału do tego zadania więc na chwilę obecną LW musi być na pająku jednoramiennym z pręta nierdzewnego fi5 zeszlifowanego w miejscu wchodzenia w światło LG do 3 mm. Dodatkowo przeniosłem laser na drugą stronę ze względów bezpieczeństwa, bo znajdował się on zdecydowanie za blisko oka w sytuacji kiedy był włączony, a oko było blisko okularu. Usztywniłem również sam montaż który teraz sporo szybciej wygasza drgania.

Również widziałem błyskający obiekt w tamtym roku, trwało to może niecałe 10 minut i zaczynał od jasności 0-1 magnitudo pulsacyjnie i równomiernie zmniejszając i zwiększając jasność. Gołym okiem i lornetką sprawiał wrażenie stojącego. Udało nam się go nawet namierzyć teleskopem i dopiero przy większym powiększeniu okazało się, że bardzo powoli rusza się na tle gwiazd. Do dzisiaj nie wiem co to było, może jakiś kosmiczny śmieć?

Słownik języka polskiego.

Użyj pokrętła wyciągu...

Sam robiłem z płaskownika alu 2 mm grubości

Doszło kilka modyfikacji, tj. dwucalowa kwasówka w "wyciągu" nalepka kolimacyjna na LG, nawiew na lustro wtórne do odraszania, laser zasilany z aku, grzałka na laser i wentylator chłodzący LG Waga wzrosła do 2400g

No jak to jakie parametry, takie żeby było widać dwa kominy z 50 m, nie jeden ?

To jest to, szerokie kadry i inne oklepane skale mogą się schować

Sprawdzałem kolimację przy przyłożonej sile rzędu 3-5 kg na wyciąg, nie ma żadnego ugięcia

Dzięki Tak, da się jeżeli odkręcę stopkę szukacza. Wsunąłby się nawet głębiej gdyby długość większego profilu nie była przeze mnie przyjęta z tak dużym zapasem.

Jak do tej pory udało mi się skolimować Newtona i sprawdzić go pod nocnym niebem, chociaż maj nas nie rozpieszcza... Jestem miło zaskoczony jakością obrazów, szczególnie widok Jowisza mnie urzekł, gdzie przy powiększeniu 108x było widać w momentach poprawy seeingu całkiem sporo detalu Oczywiście nie jest to 12 cali jak mój ostatni normalny teleskop, ale spisuje się super Lecą do mnie śruby na podmianę i cały osprzęt elektroniczny potrzebny do uruchomienia wentylatorów. Na razie nie zdradzam pomysłu na odraszanie LW ale zapewniam, że nikt nigdy takiego patentu nie wymyślił

Zamontowałem dzisiaj już ostatecznie ślizgi teflonowe i jestem w 100% zadowolony z kultury pracy. Jest gładko, bez luzów, zacięć i bardzo precyzyjnie Teleskop powiesiłem na moim ATMowym montażu AZ, a całość siedzi na równie ATMowym statywie drewniano-aluminiowym. Pozostało mi powyczerniać kilka elementów, zamontować gniazdo wentylatora i dopasować jakiś dekielek na LG Tak, wiem że mam zły kolor pająka, ale to tylko chwilowa sytuacja

Dzięki za miłe słowo. Co do drugiej części wypowiedzi to mogę jedynie powiedzieć, że nie mogłoby mnie to chyba już bardziej nie obchodzić

Główna konstrukcja składa się z dwóch profili aluminiowych, tj. 25x25 mm i wchodzący w niego 20x20 mm. Profil o mniejszym przekroju zakończony jest od dołu zatyczką z zablokowaną nakrętką M8 w którą wkręca się szpilka, z kolei przechodząca przez większy profil szpilka zakontrowana jest na zatyczce z tyłu żeby się nie wykręcała, a o kasowanie luzu dba sprężyna która odpowiednio napina całość i kasuje wszelkie luzy. Jako że pomiędzy profilami jest równo 1 mm luzu na ściankę więc jest miejsce na odpowiedni ślizg. Tę rolę pełni 1 mm płyta teflonowa zamocowana na czterech stronach dolnego odcinka mniejszego profilu, a u góry analogicznie teflon wklejony jest nieruchomo na ścianki większego profilu. W ten sposób tworzy się całkowicie szczelny system ostrzenia o bardzo przyjemnej charakterystyce działania Mam nadzieję, że wystarczająco jasno napisałem

Zwykła cela z trzema śrubami kolimacyjnymi z mocnymi sprężynami, a lustro będzie mocowane w 3 stałych punktach. Nie ma sensu kombinować przy tak małym zwierciadle

Lustra ważą ok. 600g, Element z adapterem jest zrobiony ze sklejki 18 mm, a tuba będzie mocowana w "zacisku" umożliwiającym odpowiednie wyważenie w osi. Oczywiście wrzucę fotki jak skończę montaż

Cześć, nie mogłem przegapić okazji w delcie, a akurat chodził za mną pomysł bezwyciągowego Newtona Dlaczego bez wyciągu? Bo można sporo zaoszczędzić na wadze i obstrukcji, a całość ostrzenia odbywa się gałką z tyłu teleskopu na wysuwanym profilu. Od razu zaznaczę, że profil suwa się na idealnie dopasowanym teflonie. Precyzja i lekkość ostrzenia bez problemu dorównuje Crayfordowi Na razie nie ma LG, ale dopiero go zamontuję kiedy dopasuję jakąś pokrywkę na tubus 1600g wagi z obydwoma lustrami i adapterem 2-1,25 cala Do zrobienia pozostało mi przylutowanie i zamontowanie gniazda wentylatora oraz zrobić już do końca mocowanie lustra wtórnego

Ja to tylko tutaj zostawię... Z powodzeniem udawało mi się avikowac planety i Księżyc tą dziesiątką

Ogromna, na korzyść ósemki.

Refraktor przeszedł małe modyfikacje, tj. Dodałem 3 drukowane bafle oraz zamontowałem go na tymczasowej obejmie aluminiowej zakończonej stopką do głowicy kulowej. A, no i też znalazłem w szpargałach stopkę więc dodrukowałem mocowanie lasera Obserwacje nim to czysta przyjemność, docelowym okularem okazał się TS HR 15 mm dający powiększenie ~18x czyli niewiele ponad nominalne powiększenie lornetki z której został pozyskany obiektyw. Ogłaszam sukces

Przy 6 calach da się obserwować DSy, ale to tak naprawdę żadne obserwacje, co najwyżej można odhaczyc że są Te same 6 cali w SCT to już poważna apertura na planety, na DSy to dużo za mało. 8 cali pokaże Ci więcej, a najlepiej 10 na Dobsonie która gabarytowo jest prawie taka sama jak ósemka. Olej GoTo, to głupota.

Powinieneś na spokojnie pod ciemnym niebem osiągnąć ponad 10 magnitudo tą lornetką

Tak, dokładnie, "WUDKA". Wielotrybowe Urządzenie Do Kręcenia Aparatem Kilka tygodni temu zbudowałem prototyp koziołka który według moich obliczeń powinien zadziałać. Sercem urządzenia jest silnik krokowy ze sterownikiem od montażu Vixen GP który za pomocą śruby M10 dźwiga jedną z trzech płyt tytanowych o grubości 5 mm z prędkością jednego obrotu na 3 minuty. Wczoraj odbyły się testy które pokazały parę wad montażu, jednak wyniki są obiecujące. Na pewno muszę zmienić zwykle zawiasy na łozyskowane i osadzić główne koło zębate w łożysku. Oczekuję prowadzenia na poziomie co najmniej 2 minut dla 200 mm obiektywu Załączam testową fotkę z 55 mm ogniskowej i 70s naświetlania że zgrubnym ustawieniem na biegun północny.

Trochę się czepiam, ale wydaje mi się że wykładając takie pieniądze na taką wyprawę to raczej nie wypada żebrać o aparat za ponad 4 tysiące. Mimo wszystko nie moja sprawa i szczerze wam życzę powodzenia

Fajnie się czytało, twój tekst przypomniał mi moje początki w 2009 roku