mcmaker

Korzystając z weekendu posunąłem trochę prace do przodu. Poskładałem wszystko wstępnie i czekam na 80 nierdzewnych śrub i śrubeczek żeby poskręcać i nawiercić na gotowo 🙂 Czeka mnie jeszcze cała górna skrzyneczka, może do końca przyszłego weekendu uda się zamknąć pudełko 😉

Trochę poszlifowałem, trochę pomalowałem, trochę pokleiłem... 😉

Plany przeszły do fazy realizacji, dzisiaj odebrałem świetnie wycięte puzzle 😄

Hej, jako, że nie udaje mi się żyć bez ATMu - otwieram kolejny wątek budowy teleskopu 😄 Tym razem po dwuletnim używaniu swojego walizkowca na optyce 130/650, który jest ze mną wszędzie gdzie tylko jadę, postanowiłem przemyśleć wszystkie wady konstrukcyjne i usunąć je przy budowie większego brata 🙂 Oczywiście wszystkie założenia konstrukcyjne są takie same: Maksymalnie minimalne rozmiary Całość ma się mieścić do podstawy Dobsona (oprócz profili) Dwucalowy wyciąg helikalny Crayforda Jak już wyżej wspomniałem, tym razem rolę trussowych rurek przejmą sztywne, aluminiowe profile o przekroju 10x20x2mm. Znając sztywność takich profili, w połączeniu z porządnym mocowaniem w klatce dolnej, cała konstrukcja powinna wykazywać zero ugięć nawet przy ciężkim, dwucalowym okularze w wyciągu. Wszystkie elementy teleskopu zostały zaprojektowane przeze mnie i w tym tygodniu plik zostanie zlecony do wycięcia na laserze. Materiałem będzie oczywiście dobrej jakości, nieśmiertelna sklejka liściasta 😉

Podrzucam swój pomysł który kiedyś wykorzystałem do lornetki 8x30, a mianowicie tylna część od okularów VR. Po lekkiej modyfikacji idealnie odcina światło i komfortowo leży.

Dobry wybór, na twoje warunki najlepszy jakiego mogłeś dokonać 🙂 Ech, gdzie te czasy z óśemkami za 600 zł z giełdy...

Ej no ogólnie to te cyferki to średnica tego okularu co się wkłada od tyłu (zakładam, że masz refraktor), obczaj to: https://www.astroshop.pl/adaptery-i-pierscienie/ts-optics-adapter-1-25-na-0-96-/p,48767

Poczytaj o relacji płaszczyzny ostrości do światłosiły, to sporo wyjaśnia 🙂 Przy 225x w 102/1350 da się spokojnie bez mikrofokusera wyostrzyć, a na księżycu woła o więcej 😉

Szybkie refraktory nomen omen nie są stworzone z myślą o obserwacji US ze względu na zwykły brak kontrastu, niestety aberracja chromatyczna wprowadzająca zafarb to jedna z dwóch wad. Gorszą odmianą w szybkich refraktorach jest aberracja sferyczna która z powodzeniem degraduje detal jakichkolwiek obiektów US 😕 Obecnie dysponuję AR 102/1350 i ten już na Jowiszu pokazał mi ogrom detalu, nieosiągalnego dla tej apertury z światłosiłą mniejszą niż f/10. Poniżej wrzucam wycinek opisu tamtej balkonowej nocki 😉 "Wczorajsza balkonowa noc obserwacyjna przyniosła ze sobą seeing którego ilość w ciągu roku można policzyć na palcach jednej ręki. ICM nie zapowiadał szału, ale na szczęście okazało się to tylko złą wróżbą, wyszło zupełnie odwrotnie Na przekór prognozom wystawiłem teleskop do chłodzenia od godziny 15:30, już po zmroku i pierwszym spostrzeżeniu Jowisza wyszedłem na balkon uzbrojony w walizkę z okularami i usiadłem wygodnie celując w jedyną chyba planetę jaka nam została do obserwacji. Tutaj pierwszy szok, obraz stoi. W 50x, w 135x i 225x. Ilość detalu jaką zacząłem z czasem rejestrować ograniczona była tylko i wyłącznie rozdzielczością dubletu. Z tarczy wyskoczyły pierwsze pasy, potem pociemnienia biegunowe, a następnie farfocle, zawirowania i ciemny wąs wychodzący z grubego pasa wgłąb jaśniejszych. Siedziałem tak dobrą godzinę gapiąc się w okular i żarliwie zapamiętując każdy detal z wiedzą, że nie miałem takich warunków obserwacyjnych przez cały poprzedni rok." Jeśli chodzi o czapę polarną na Marsie to podczas wielkiej opozycji z powodzeniem obserwowałem ją za pomocą zwykłego SW 90/900, detal i kontrast był na przyzwoitym poziomie co z resztą widać na moim szkicu, jednak pomiędzy jakością obrazu w porównaniu do 102/1350 jest przepaść 🙂

Ambitny projekt, mam nadzieję, że powstanie. Mam nadzieję, że długość ramienia przeciwwagi to tylko przewymiarowany rysunek, a nie oszczędność wagi? Przy tej długości zrobisz metronom, a nie montaż EQ 😄 Niestety, tak jak kolega wyżej pisze, zrobienie własnego montażu zdecydowanie przewyższy koszty zakupu podobnego na rynku wtórnym. ATM to zajęcie dla wariatów 😉

Wczorajsza balkonowa noc obserwacyjna przyniosła ze sobą seeing którego ilość w ciągu roku można policzyć na palcach jednej ręki. ICM nie zapowiadał szału, ale na szczęście okazało się to tylko złą wróżbą, wyszło zupełnie odwrotnie Na przekór prognozom wystawiłem teleskop do chłodzenia od godziny 15:30, już po zmroku i pierwszym spostrzeżeniu Jowisza wyszedłem na balkon uzbrojony w walizkę z okularami i usiadłem wygodnie celując w jedyną chyba planetę jaka nam została do obserwacji. Tutaj pierwszy szok, obraz stoi. W 50x, w 135x i 225x. Ilość detalu jaką zacząłem z czasem rejestrować ograniczona była tylko i wyłącznie rozdzielczością dubletu. Z tarczy wyskoczyły pierwsze pasy, potem pociemnienia biegunowe, a następnie farfocle, zawirowania i ciemny wąs wychodzący z grubego pasa wgłąb jaśniejszych. Siedziałem tak dobrą godzinę gapiąc się w okular i żarliwie zapamiętując każdy detal z wiedzą, że nie miałem takich warunków obserwacyjnych przez cały poprzedni rok. Jak już nacieszyłem oczy poprzednimi widokami, skierowałem się ku trapezowi, cały czas używając okularu 10 mm. Tutaj bez zaskoczenia - składnik E i F były widoczne prawie od pierwszego zerknięcia, jedynie słabszy składnik chował się czasami przed moim wścibskim okiem Po pewnym czasie przyszła kolej na Rigela który również jest gwiazdą podwójną i w polowaniu na Syriusza często służy do zapamiętania wzrokowo jak daleko od siebie są położone obydwa składniki. Spodziewałem się, że z separacją mniejszą niż Syriusz A i B, bo wynoszącą 9,5 sekundy kątowej nie podda się bez walki, jednak o wiele mniejsza różnica jasności obydwu składników i seeing czynią cuda. Bez żadnego problemu wyskoczył w powiększeniu 135x, patrząc na wprost. Powiedziałbym, że nawet zbyt łatwo, jednak wszystkie swoje obserwacje konsultowałem ze SkySafari i mapami położenia gwiazd podwójnych. Teraz najważniejsze, ostateczna walka, Syriusz A i B... Wspominałem już, że seeing był abstrakcyjnie dobry? Syriusz praktycznie nie migotał, a w okularze jawił się jako idealny dysk Airyego. Po zorientowaniu się w przestrzeni i zapamiętanym widoku Rigela, przyszedł czas na zminimalizowanie rozproszenia światła, tak więc wyciągnąłem kątówkę i zacząłem spoglądać na niego patrząc na wprost. Przez 2 godziny. Dokładnie tyle zajęło mi potwierdzenie, że za wielkim psem goni szczeniak. Różnica trudności w porównaniu do poprzednich par była kolosalna, składnik B często ginął w blasku swojego towarzysza, jednak wiedząc gdzie powinien się znajdować, wychylał się raz po raz aż do chwili w której był dla mnie oczywisty I to by było chyba na tyle, nie muszę nic więcej dodawać co do jakości optycznej tego refraktora. Jako ekstremista dużych Newtonów dałem się skusić ciekawości i nie żałuję 🙂

W 12 calach nie raz udało mi się zaobserwować dwa księżyce Urana obok jego tarczy, niesamowity widok 🙂

Dokładnie tak, a i tak będzie to przerost formy nad treścią 😉

Jesteś pewny, że mówisz o obiektywie? Czy o okularze? Bo bez tego pierwszego to drugie nie zadziała 😉 Nic a nic nie dokupowałbym do tego teleskopu, to już sztuka dla sztuki, jedyny zakup okularu jaki bym zrobił to jedynie dopasowania pod kątem nowego teleskopu.