lukost

Temat nie na to forum. Nie dysponujesz aparatem pojęciowym do "podparcia" swoich teorii, my też go nie opanowaliśmy, więc dalsza dyskusja nie ma specjalnego sensu. To jest forum astronomii amatorskiej, specjalistów od astrofizyki i kosmologii szukaj gdzie indziej. Zakładam optymistycznie, że nie pojawiłeś się tu po to, by trollować, zapraszamy zatem do korzystania z zasobów forum i uczestnictwa w nim, jeśli chcesz sobie pofocić niebo, poobserwować czy kupić sprzęt. Jak wspomniałem na wstępie, tego typu wysoce abstrakcyjne rozważania teoretyczne to raczej nie tu, więc temat zamykam.

U mnie, wbrew wcześniejszym obawom, pogoda dopisała. Tarcza zaćmionego Księżyca wisiała dosłownie kilka stopni nad wałem ciemnych chmur, rozciągających się na południu, nad Tatrami. Strzępy zachmurzenia co chwilę nachodziły na Łysego, dodając całemu zjawisku dodatkowego uroku. Północna część księżycowego globu była ewidentnie pomarańczowa (czy może miedziana?). W okolicy fazy maksymalnej (od 23 do północy) na niebie pokazała się całkiem wyraziście zarysowana Droga Mleczna, no i dało się połapać nieco deesków - ot, taki mały gratis obserwacyjny podczas pełni. Takie wieczory to ja lubię. Edyta - plus jedno, żenującej jakości foto, pstryknięte telefonem przyłożonym do okularu Argusa 25x100.

Tak tylko podpowiem ewentualnym dyskutantom, że Smok to Gwiazda (ta od pola widzenia, w którym zmieści się komin). Raczej strata czasu.

Gwiezdny Obłok Tarczy i okalające go (szczególnie te od zachodu) ciemne mgławice to jeden z najlepszych kadrów lornetkowych. Pod dobrym niebem wygląda to jak nachodzące chmury burzowe - normalnie walka światłości z ciemnością. Wróciłem do tego rejonu kilka nocy temu, pod bieszczadzkim niebem. Nie będę powielał tej relacji, powiem tylko, że potwierdziłem Barnarda 104 i IC1287 w lornecie 25x100.

Marku, jak zobaczyłem lokalizację tego obserwatorium w Chełmcu, to się za głowę złapałem...

Mnie również Baader OIII nie zachwycił...

Morfeusz to dobry wybór, UHCs niekoniecznie, bo przepuszcza za szerokie spektrum. Kup sobie prawdziwy UHC - przykładowo Astronomika.

Jeszcze odnośnie kolorów w obiektach DS: pod dobrym niebem, paczając na M 27 przez duże lustro lub lornetę (i z dużą źrenicą wyjściową) każdorazowo mam nieodparte wrażenie, że obiekt nie jest szary, lecz siny - w sensie niewielkiej domieszki niebieskiego, a może zieleni. Podobnie i dziś, po zachodzie Łysego, między tumanami mgły przewalającej się przez bieszczadzkie dolinki podziwiałem w lornecie 25x100 Hantelki, utwierdzając się tylko w przekonaniu, że widać dyskretne zabarwienie.

Jeśli nie chcesz chromatyzmu, kup sobie ortoskopa lub lantana.

Po zachodzie Księżyca, w krótkim, półgodzinnym oknie pogodowym zapolowałem między innymi na Galaktykę Barnarda. Warunki przez chwilę były wyśmienite, a Droga Mleczna wręcz kipiała intensywnością i bogactwem struktur (jak to w Bieszczadach ). W takich okolicznościach przyrody NGC 6822 w bino 25x100 jest obiektem wręcz banalnym - niczego nie trzeba się domyślać, żadne zerkanie nie jest konieczne. Ta wielka, blada plama po prostu tam jest. Grzesiek, zabierz swoją lornetę pod to niebo, a zobaczysz co naprawdę potrafi.

No to poszukaj innych ogniskowych - 35 mm to za dużo, 5 lub 6 za mało. Miałem kiedyś taką tubkę i sensowne okularki to okolice 10 -12 mm (źrenica wyjściowa ok. 2 mm) i 20-25 mm (źrenica 4-5 mm). Tego się trzymaj. To sprzęt do szerokich pól, taki trochę zamiennik lornetek.

Atlas jest po to, żeby go używać. A im bardziej zużyty, tym lepiej świadczy to o posiadaczu/obserwatorze.

Jeżeli masz mieć satysfakcję z obserwacji, to musisz zwiększyć budżet, niestety. Sensowna opcja na początek to przykładowo https://deltaoptical.pl/lornetka-celestron-skymaster-pro-15x70

Pocket jest idealnym uzupełnieniem IDSA. Bywa niezastąpiony gdy człek musi ogarnąć nowe rejony nieba - wówczas jego szersza skala jest idealna. Pod niebem południa najpierw sprawdzałem co i jak w PSA, bo w takim Wilku, Erydanie czy Kilu za cholerę nie można się odnaleźć, mając do dyspozycji tylko Interstellarum.

Mój egzemplarz po kilku latach mocno intensywnego użytkowania (zaliczone ze 200-250 sesji obserwacyjnych, stałe miejsce zamieszkania w bagażniku auta, wilgotne noce, rozbindowanie w celu zabrania tylko niezbędnej części pod niebo południowe, komary i inne insekty kończące żywot między kartami) wygląda już mało reprezentacyjnie. Niemniej, nadaje się do dalszego użytkowania - rozmokłe karty jakoś dochodzą do siebie, nie latają luzem i parę kolejnych lat pewnie jeszcze posłuży.