Poszukiwacz15

Felix Baumgartner - niepublikowana prawda!

Dziękuję za linki. W międzyczasie pogrzebałem w książce "Niebo poradnik użytkownika" i znalazłem takie skale: Stopień zagęszczenia gwiazd w gromadach otwartych: c bardzo obszerna i nieregularna d obszerna i nieliczna e średnio liczna f dość liczna g bardzo bogata i skoncentrowana Stopień koncentracji gromad kulistych: I duża koncentracja w kierunku centrum II gęsta kondensacja w centrum III wyraźne wewnętrzne jądro IV średnio bogata koncentracja V pośrednia koncentracja VI pośrednia VII pośrednia VIII raczej luźno skoncentrowana w kierunku centrum IX luźna w kierunku centrum X luźna XI bardzo luźna w kierunku centrum XII prawie bez koncentracji w centrum Mgławice planetarne: I gwiazdowa IIa owalna, jednorodnie jasna, zwarta IIb tak jak IIa, ale nie zwarta IIIa owalna, jasność niejednorodna IIIb tak jak IIIa, ale z jaśniejszym brzegiem IV obrączkowa V nieregularna, rozmyta VI anomalna, wyjątkowa

U mnie jest jakaś mała szansa na dziurę w chmurach. Niebieska pełnia nie zdarza się przypadkiem co 2,5 roku?

Trochę zabawy ustawieniami aparatu:

Przeglądając swój dziennik astronomiczny zauważyłem że mój opis oglądanych DS zazwyczaj polega na tym że pisze że obiekt jest jasny/ciemny albo jest dobrze/źle widoczny. nie daje to dokładnych informacji, przy tym opis często wychodzi niepotrzebnie rozwlekły. Znacie może jakieś skale pozwalające na szybką i zwięzłą ocenę widoczności mgławic, galaktyk lub gromad gwiazd?

Może któryś z tych teleskopów by pasował? https://teleskopy.pl/product_info.php?cPath=21_34&products_id=1391&lunety=Teleskop Sky Watcher N 200 200 1000 EQ 5 BKP2001EQ5 https://teleskopy.pl/product_info.php?cPath=21_34&products_id=1434&lunety=Teleskop Sky Watcher N 150 750 EQ3 2 BKP15075EQ3 2 https://teleskopy.pl/product_info.php?cPath=21_34&products_id=1451&lunety=Teleskop Sky Watcher Synta N 203 1200 DOBSON 8 Pyrex ROZSUWANY

Miła lektura na pochmurne dni. Relacje czyta się przyjemnie i są uzupełnione szkicami co jest dużym plusem. Ilość treści jest aktualnie mała, mam nadzieje że z czasem blog się rozwinie

U mnie 6 stopni i nadal rośnie. Wcześniej śniegu napadało, a teraz wszędzie kałuże i błoto. W piątek ma być jakaś dziura w chmurach ale boję się że wszechobecna wilgoć pokrzyżuje obserwacje

Wpis z mojego astro-dziennika, z czasów tuż po zakupie Synty 12 M57 Ma dobry kontrast, w okularze GSO 30mm dostrzec można delikatny zarys pierścienia. Z kitowym kellerem 10mm obraz jest mniej wyraźny. Po założeniu kitowego barlowa x2 i kellera ujrzałem piękną strukturę pierścienia. Był to zachwycający widok, mgławica rozciągała się na prawie całe pole widzenia. Trochę dziwiłem się jak tak słaby barlow i okular mogą dawać tak wspaniałe obrazy. Dopiero po chwili zdałem sobie sprawę z tego że podziwiam rozogniskowaną gwiazdę.

Dziękuję

Prowadze ręcznie.

Ja również składam wszystkim ucestnikom gratulacje, poziom waszych prac jest bardzo wysoki!

Fotka jowisza, szału nie ma. Seeing był dość kiepski i udało mi się zebrać zaledwie 300 klatek. Synta 12, ASI120MM, barlow 3x Stack 20 najlepszych klatek z 300. Registax 6

Pewnie to efekt obróbki bo pojedyncze klatki są czyste.

Księżyc 25.01.2018 Synta 12 i ASI120MM

Zmiana pozycji przez gwiazde to powolny proces który dopiero na przestrzeni setek lub tysięcy lat pozwala na zaobserwowanie wyraźnych różnic. Nosi to nazwę ruchu własnego. Co do Syriusza, fragment opisu z wikipedii traktujący o jego ruchu własnym: Syriusz jest najjaśniejszą gwiazdą na nocnym niebie nie dlatego, że jest niezwykle jasny (jest jaśniejszy niż Słońce, ale wiele gwiazd ma znacznie wyższą jasność absolutną), lecz dlatego, że znajduje się tak blisko. W swoim ruchu dookoła Centrum Galaktyki Syriusz zbliża się do Słońca i za 60 tysięcy lat minie je w minimalnej odległości 7,8 roku świetlnego; będzie wówczas świecił z jasnością ?1,64m. Od 90 tysięcy lat jest on najjaśniejszą gwiazdą nocnego nieba, ale za 210 tysięcy lat jaśniejsza stanie się Wega.

Chodzi o okres gdy Syriusz z pasem oriona tworzył idealnie prostą linie? Jeżeli tak to polecam sprawdzić w programie stellarium, u mnie pokazuje że ok. 5 tysięcy lat przed naszą erą Syriusz tworzył z pasem niemal prostą linie.

Całkiem możliwe, na razie mam do dyspozycji tylko teleskop i szczerze mówiąc jeszcze nigdy nie widziałem tej gromady w lornetce. Gdy już ją będę mieć to skieruję ją w ten rejon nieba

Rzeczywiście, Jowisz zasługuje na wielką litere. Mój błąd

Gratulacje!

Sto lat, dobrej pogody i spełnienia marzeń!

Witam! Przedstawiam Taką oto krótką relację próby zaobserwowania Jowisza 23.12.2017 Sobota 6:40-7:20 Synta 12" Seeing 3,5/5 Dzisiejsze obserwacje był bardzo spontaniczne i zupełnie nieplanowane. Obudziłem się gdzieś koło godziny 6. Było jeszcze ciemno. Niemal odruchowo wyjrzałem przez okno aby sprawdzić stan pogody. W oczy rzucił się Jowisz oraz Mars. Po chwili wpatrywania się zauważyłem blask najjaśniejszych gwiazd. Szybko ubrałem się i wytaskałem Synte 12 przed dom. Przed rozpoczęciem obserwacji zanotowałem godzinie 6:30 i seeing. Nie był on zbyt dobry, atmosfera wydawała się niestabilna. W dodatku na wschodzie pojawiła się łuna zwiastująca wschód Słońca. Ustawiłem teleskop na Jowisza i spojrzałem przez okular TMB 6mm. Zauważyłem jednolicie białą plamę i cztery jego księżyce. Trochę się rozczarowałem, ale czego można się spodziewać gdy połączy się zły seeing, niewychłodzony teleskop i niskie położenie jowisza na niebie. Dołożyłem filtr zielony, a póżniej czerwony. Obraz pozostał niezmieniony. Po chwili, bez żadnych filtrów dostrzegłem zarys jednego pasa. Uważnie przyglądałem się, aż w końcu pojawił się drugi, południowy pas. Wkręciłem filtr zielony do okularu i ujrzałem oba pasy całkiem wyraźnie. Był to bardzo ładny widok, pierwszy raz widziałem Jowisza w mojej Syncie, wcześniej obserwowałem go tylko w rozkolimowanym SW 130/900. Poza samymi pasami nie ujrzałem żadnych szczegółów. Po użyciu filtra czerwonego obraz był podobny, z tym że pasy wydawały się mniej kontrastowe. Szybko zmieniłem filtr i dalej przyglądałem się jowiszowi. Oba pasy były bardzo oczywiste, chwilami zdawało mi się że widzę szczegóły ich powierzchni, ale nie jestem tego pewien. Z każdą chwilą seeing wydawał się poprawiać jednak jaśniejące niebo sprawiło że kontrast był coraz gorszy. Z trudem widziałem jego księżyce, a pasy były bardzo rozmyte. Kilka minut później wschodzące słońce zakończyło obserwacje. Byłem trochę rozczarowany i bardziej zmotywowany aby następnego dnia stać wcześniej. Podczas składania sprzętu przypomniałem sobie że kompletnie zapomniałem o Marsie, Jowisz kompletnie pochłonął moją uwagę

Księżyc z 22.01.2018 Ciemna obwódka wokół księżyca. Czyżby halo? 4 sekundy naświetlania, ISO 800, F3,4

Z bólem serca oddałem głos. Obie prace są bardzo dobre.

Coś długo nie pojawiały się żadne obiekty tygodnia, miło że wreszcie się jakiś ukazał. Udało mi się kilkakrotnie i zupełnie przypadkowo zaobserwować ten obiekt podczas odszukiwania M42. Jakoś nie zwracałem na nią szczególnej uwagi, podczas następnych obserwacji przyjrzę się dokładniej i napisze coś o niej.