[email protected]

10.10.2021 Po małej przerwie wracam. Od czerwca minęło trochę czasu ale dla wszechświata była to pauza tak niezauważalna jak dla nas przerwa miedzy dwiema nanosekundami. Pisząc słowo "nanosekunda" zastanawiałem ile to dokładnie jest. Wpisując hasło w Wikipedii czytamy że jest to jedna miliardowa sekundy, mierzymy w tych jednostkach czas dostępu do danych w pamięci ram (dla najstarszych pamięci DDR RAM są to 4 ns , dla najnowszych 0,8 ns). Światło pokonuje w ciągu nanosekundy 30 centymetrów. Wracając jednak do Messiera, dzisiejsza szybka sesja pozwoliła mi na dopisanie dwóch ostatnich obiektów: M55 i M14 (ten obiekt umknął mojej uwadze). Tym oto sposobem udało mi się zrealizować plan z listopada 2020. Teraz trzeba nadrobi zaległości z grafikami - zostało około 20. I wrócić do tworzenia przewodnika ...

03.09.2021 Patrzenie w rozgwieżdżone niebo działa na mnie uspokajająco. I mimo że ogrom wszechświata może przytłaczać, to ta niewyobrażalnie wielka "pustka" uświadamia mnie że problemy dnia codziennego nie mają żadnego znaczenia. "Efekt motyla" ma zastosowanie w naszych ziemskich realiach ,lecz nagła eksplozja naszej planety nie miała by żadnego znaczenia dla mieszkańca galaktyki w Andromedzie. Wracając jednak do tej pogodnej nocy, był to spontaniczny wyskok kawałek od domu. Moja znajomość z Bresserem AR 102/600 trwa już rok i przyznam szczerze że lubimy się coraz bardziej. Torba z pięciokilogramową tubą na jedno ramie, torba z okularami na drugie, AZ4 w dłoń i bez wysiłku ruszam na spacer. Przeskakuje przez płot pobliskiego "Orlika" i siadam na ławce. Cel był prosty : gazowe olbrzymy. Jowisz , Saturn i Neptun. Jowisz i Saturn jeszcze zagoszczą w tym temacie więc napiszę trzy słowa o Neptunie. Jest to jedyna planeta zaobserwowana na podstawie obliczeń matematycznych. Kiedy XIX wieczni badacze stwierdzili że z orbitą Urana jest coś nie tak uznali że musi ją zakłuć jakiś inny obiekt. Na podstawie obliczeń francuskiego astronoma Le Verriera planeta została odnaleziona przez Johanna Galle zaledwie 1 stopień od wyliczonej pozycji. Co pokażą 4 cale ? W odnalezieniu Neptuna pomógł mi program Stellarium w telefonie i "star hopping". Wraz z pobliskimi wizualnie gwiazdami planeta tworzy kształt litery "Y". Delikatnie błękitna barwa pozwoli zidentyfikować Boga Mórz i Oceanów. W mały teleskopie Neptun będzie bardzo podobny do gwiazdy. 8 mag jest też w zasięgu lornetki. Mimo że Neptun wygląda niczym gwiazda to świadomość że spoglądamy na planetę, na której wiatr osiąga 2100 km/h działa na wyobraźnie. Tym bardziej że jak na razie dotarła tam tylko jedna sonda ( Voyager 2 w 1989r )

Jestem fanem Twoich lornetkowych grafik. Wydaje mi się że mamy podobne podejście do patrzenia w gwiazdy. Nie chodzi o to żeby zobaczyć wszystko tylko o to by na chwilę oderwać się od ziemi, po której stąpamy i odbyć między gwiezdną podróż.

Patrząc na te szkice ma się apetyt na dużego Newtona.

14.06.2021 cz.2 ... Robiło się coraz ciemniej a kolejne obiekty wpadały jeden za drugim. Problemem nie było ich odnalezienie, problem był z identyfikacją , która to eMka. Od Skorpiona przez Wężownika zbliżałem się do skarbów Strzelca. M 6 Mimo niskiego położenia ta gromada otwarta jest łatwa do odnalezienia. Za pomocą lornetki zajęło mi to kilka sekund. M 6 nazywana jest Gromadą Motyl. M 7 M 7 leży jeszcze niżej i jest najbardziej wysuniętym na południe obiektem Katalogu Messiera. Z tą gromadą otwartą również nie było problemów. Znana już w starożytności nosi nazwę odkrywcy Ptolemeusza. M 25 Mały teleskop pozwoli rozdzielić gromadę otwartą na około 30 gwiazd. M 25 leży około 2000 ly od Ziemi. Co ciekawe gromada nie ma oznaczenia NGC ponieważ z jakiegoś powodu nie uwzględnił jej w swoim katalogu generalnym John Herschl. M 23 Kolejna z gromad otwartych w Katalogu Messiera. W małym teleskopie jej centrum wyglądało jak tarcza albo truskawka ( porównanie odpowiednie do sezonu ). M 8 Tylko niewielka część Mgławicy Laguna była dostępna dla czterocalowego obiektywu. Tak naprawdę rozciąga się ona na znacznie większym obszarze. Po prawej stronie widać gromadę NGC 6530 ,która jest częścią mgławicy. Tworzą ją bardzo młode gorące gwiazdy, których wiek wynosi zaledwie 2 000 000 lat. M 20, 21 M 20 to ten obiekt niżej nazywany jest Mgławicą Trójlistna Koniczyna. Może gdybym poświęcił więcej czasu tej nocy na analizę, wyłuskał bym więcej detalu. Ale patrzyłem w ten rejon nieba pierwszy raz w życiu więc ogrom i gęstość pięknych kosmicznych widoków mnie nieco przytłoczył. Powyżej leży M 21. Gromada otwarta i mgławica w jednym polu widzenia zachwycają swoim pięknem. M 24 To duże pojaśnienie od razu rzuca się w oczy zwłaszcza w małych powiększeniach. To na co patrzymy to nie jeden obiekt tylko grupa gromad gwiazd i obłoków gazu. Obłok gwiezdny Strzelca to jedno z ramion naszej galaktyki ,który możemy podziwiać na własne oczy. M 17,18 Kolejny piękny duet w jednym polu widzenia. Niżej znajduje się niepozorna gromada otwarta M 18. Wyżej widać Mgławicę Omega, która w przestrzeni kosmicznej rozciąga się na 40 ly. Jest to niewyobrażalnie wielkie skupisko materii. M 16 Każdy kto choć trochę interesuje się astronomią słyszał o Filarach Stworzenia. Słynne zdjęcie zrobione za pomocą teleskopu Hubbla zostało wykonane właśnie we wnętrzu M 16 czyli Mgławicy Orzeł. Niestety nie analizowałem dogłębnie tego co widzę dlatego muszę wrócić w to miejsce.

14.06.2021 cz.1 Przygotowując się do kolejnej sesji z Katalogiem Messiera byłem pewien tylko jednej rzeczy - będę musiał zarwać nockę. Czekałem na odpowiedni moment. Potrzebowałem bezchmurnej i bezksiężycowej nocy z unoszącym się ponad południowym horyzontem Strzelcem. Najlepszy byłby piątek albo sobota ale przydarzył się poniedziałek. Zmotywowany relacją "Szepty kosmosu - Vol. 11" @Paweł Sz. ruszyłem o 22.30. Tej nocy moim łupem miało paść kolejnych dwadzieścia eMek co daje liczbę 100, a to oznacza że powoli zbliżamy się do końca. Po dotarciu na miejsce około 22.45 w oczy od razu rzucał się charakterystyczny ogon Skorpiona. Chociaż nie było jeszcze ciemno powoli zacząłem poznawać zupełnie nowy dla mnie obszar na niebie. M 80 M 80 pokazała się jako rozmyta kulka światła. Ta oddalona o 32 000 ly gromada kulista jest jedną z najgęściej skupionymi gwiazdami w naszej galaktyce. Zawiera około 200 000 gwiazd. M 4 M 4 i M 80 znajdziemy bez problemu. Nawigowanie ułatwia nam jasne gwiazdy Skorpiona. M 4 jest jedyną gromadą kulistą którą na pojedyncze gwiazdy rozbił sam Messier. W moich roboczo-terenowych szkicach dopisałem przy niej " duża ". Leży bardzo blisko Ziemi, zaledwie 7000 ly. M 19 Najbardziej spłaszczona z gromad kulistych. Powodem jest prawdopodobnie bliskość do centrum naszej galaktyki. W małym achro pokazała się jako oczywiste pojaśnienie. M 62 We wnętrzu M 62 znajduje się czarna dziura. Została odkryta w 2013 roku i jest pierwszą czarną dziurą odkrytą w gromadzie kulistej w naszej galaktyce. Mały teleskop pokaże M 62 jako kometo podobne pojaśnienie. M 9 Zarówno dla Messiera jak i dla mnie ta gromada kulista jawiła się jako "słaba mgławica bez gwiazd".

To nie szkice niestety ?. To co zamieszczam w relacjach to grafiki robione w GIMPie. Jestem fanem szkiców ołówkiem ale jeszcze ich nie próbowałem. Co do M24 to moje południowe niebo jest z widokiem na Karkonosze. Delikatnie przeszkadza łuna Jeleniej Góry ale kiedy obiekty przesuwają się na zachód jest już czysto. To prawda że może przesadziłem, ale ramię strzelca bije po ?

14.06.2021 Kolejna relacja z łapania obiektów Katalogu Messiera małym achromatem z sekundę, a tym czasem wrzucam dwie grafiki z tamtej nocy. Lubię patrzeć przez swój teleskop ale gdybym nie spojrzał w rejon Strzelca przez lornetkę była by to strata przepięknego widoku. Nawet małe powiększenia x20, x30, x 40, nie były w stanie pokazać tego co widziałem w lornetce 10x50. Przypomniała mi się relacja @Ciekawska z wakacji w Chorwacji. Dlatego nawet nie będę próbował namalować słowem tego co tak pięknie zostało opisane powyżej. To było moje pierwsze spotkanie z centrum naszej Drogi Mlecznej. Kto jeszcze nie kierował tam wzroku powinien zrobić to jak najszybciej. Polecam !!! :-) Najjaśniejsza mgławica na dole to M 8. Mgławica Laguna to nieregularne pojaśnienie, długo naświetlane zdjęcia pokażą różowy kolor tego gwiazdo twórczego obszaru. Powyżej M 8 znajduje się M 20 ( Trójlistna Koniczyna ). Na lewo od M 20 leży M 21, niepozorna gromada otwarta. Ten piękny widok to aż cztery obiekty Katalogu Messiera. Na dole znajduje się M 24 opisywana jako fragment Drogi Mlecznej. Nazywany niekiedy chmurą gwiazd, przepięknie prezentuje się w lornetce. Nieco wyżej leży mała gromada otwarta M 18 składająca się z około 20 gwiazd. Na środku grafiki widać M 17 czyli Mgławicę Omega. Na samej górze znajduje się M 16. To gromada otwarta powiązana z mgławicą emisyjną. To w niej znajdują się słynne "Filary Stworzenia".

Też posiadam okulary Celestron X-cel. Mam 7, 9 i 12 mm. Cenię sobie w nich wygodę obserwacji mimo że nie mam wady wzroku. Używam z czterocalowym achronatem i jestem bardzo zadowolony z obrazów jaki dają. Na pewną warte są wypróbowania. Cena w polskim sklepie to 400 PLN. Ja kupowałem poniżej 300 zł na rynku wtórnym i z Ali.

01.06.2021 N Czas 2021 - jasność zbliżona do bliskiej gwiazdy HD 220770 ( 8 mag ).

23.05.2021 (Collinder 399) Okno w kuchni oraz Księżyc ograniczyły zasięg lornetki do 8,6 mag. W oko wpadł mi znany asteryzm. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z "wieszakiem". Po za charakterystycznym kształtem te niepowiązane grawitacyjnie gwiazdy pokazały coś więcej, a mianowicie swoje kolory. Próbowałem rozpoznać ich typy widmowe. Udało mi się to dość dobrze. Trudno rozróżnić typ B od typu A ale za to gwiazdy typu widmowego K oraz M od razu dają się zidentyfikować. Dla tych którzy jeszcze tego nie wiedzą : Typ widmowy gwiazd ? klasyfikacja gwiazd oparta na widmie światła wysyłanego przez gwiazdę. Widmo światła jest określane przez trzy podstawowe parametry atmosfery ? temperaturę, ciśnienie gazu, skład chemiczny. Z wymienionych czynników największy wpływ na postać widma gwiazdowego ma temperatura. Na poniższej grafice przedstawiony został podstawowy podział na siedem typów wraz z zakresem temperatur gwiazd oraz opisem rzeczywistej obserwowanej barwy. Przyglądając się gromadą, czy pojedynczym gwiazdom warto sprawdzić możliwości naszego oka oraz sprzętu i spróbować rozpoznać typ widmowy. Doskonałym poligonem do takich testów są gwiazdy podwójne, ich bliskość względem siebie sprawia że barwy stają się bardziej kontrastowe. Nasza gwiazd dzienna to typ widmowy G

20.05.2021 Szybki wypad na pobliskie wzgórze z widokiem na zachód i moje pierwsze spotkanie z Merkurym. Miło było zobaczyć tą małą kulkę a właściwie rogala. Po jego oświetlonej stronie temperatura dochodzi do 400°C, po stronie nieoświetlonej spada do - 170°C. Co pokażą 4 cale ? Wyraźnie widoczna faza w powiększeniu x120. Z okularem 7 mm i powiększeniem x86 faza nie była tak oczywista.

https://polsa.gov.pl/images/polski_sektor_kosmiczny_katalog_pl_eng/POGLAD_PAK-KATALOG_PL_small.pdf To co umieściłem wyżej to dwie minuty wyszukiwania w Google. Według mnie trzeba być : wybitnym, dociekliwym, konsekwentnym, cierpliwym, pracowitym, wytrwałym, nieprzeciętnym, ciekawym, samodzielnym, upartym, pomysłowym żeby pójść w tym kierunku. Dobrze że szukasz odpowiedzi na nurtujące cię pytania, ale odpowiedz sobie szczerze - Jaką pracę wykonałeś żeby poznać odpowiedź na Twoje pytania ,za nim trafiłeś na Forum Astronomiczne ? Odpowiedź na to będzie odpowiedzią na twoje rozterki.

Wczoraj też na nią popatrzyłem. Nie analizowałem dokładnie jej jasności ale była zbliżona do pobliskiej gwiazdy HD 220819 (6,7 mag ). Obserwacja z 22.30, lornetka 10x50, niebo bezchmurne.

Jeżeli teleskop stał w nieodpowiednich warunkach lustro mogło się utlenić. Jak kupiłem swoją Synte lustro było w fatalnym stanie. Zastanawiałem się czy będę mógł to wyczyścić. Ale dzięki temu kosztowała mnie mało. System mycia jaki stosowałem do luster to : dużo płynu do mycia naczyń na palec, właściwie to na całe lustro. Potem palcem ( żadna gąbka ani ścierka ) mocno dociskając czyściłam okrężnymi ruchami. Do spłukania ogromne ilości wody destylowanej takiej jak do żelazka. Żadnych ścierek do wycierania na sucho. Jak lustro wysychało było widać jak na idealnie czystej powierzchni powoli osiadają drobinki kurzu.

W tym temacie będę opisywał wszystkie moje obserwacje achromatem Bresser Messier AR 102/600. Do zamknięcia Katalogu Messiera pozostało jeszcze trzydzieści pozycji, czyli dwie albo trzy sesje obserwacyjne z dobrymi warunkami. Zaczynam więc powoli wyszukiwać innych obiektów. Możliwości tego małego teleskopu są spore. Chociaż dla niektórych to bardziej szukacz, luneta i zabawka niż teleskop z krwi i kości - w moim przypadku sprawdza się doskonale. Warunki są dwa : ciemne niebo, i odpowiednia adaptacja wzroku. Oczywiście szybki wypad na balkon czy pod blok też wchodzi w grę ale musimy się liczyć z tym że zobaczymy dużo mniej. Z perspektywy czasu widzę że Synta 8 nie była złym sprzętem, nieodpowiednie było raczej moje podejście do obserwacji. Jestem typem obserwatora, który lubi dokładnie wiedzieć na co patrzy. Brak przygotowania do obserwacji powodował wracanie ciągle do tych samych obiektów i błądzenie po gwiazdach, czego efektem było ciągłe zastanawianie się: "jak to co widzę zobaczyć lepiej". Myślę że jest to przypadłość wielu amatorów, którzy zaczynają patrzeć w gwiazdy. Lubię czasem podziwiać mrowie gwiazd, ale po chwili zaczynam szukać jakiś szczegółów, detali ,które będę mógł nazwać i umiejscowić we wszechświecie. W moich krótkich relacjach postaram się skoncentrować na wrażeniach z obserwacji, informacje o obiektach będą mniej istotne. Bardziej dociekliwi wyszukają sobie interesujące opisy w książkach, intrenecie. 09.05.2021 Zadowolony z odnalezienia M83 postanowiłem jeszcze raz (trochę na pożegnanie) popatrzeć w stronę galaktyk w Pannie i Warkoczu Bereniki. Podczas sesji kiedy wyszukiwałem w tym obszarze obiektów Katalogu, koncentrowałem się wyłącznie na nich. Cała reszta pozostawała dla mnie nie odkryta. Dlatego byłem bardzo ciekawy co jestem w stanie wypatrzeć za pomocą czterocalowego obiektywu . Obserwowałem głównie galaktyki eliptyczne i soczewkowate. Mają one bardzo jasne jądra a ich jasność gwałtownie spada na zewnątrz galaktyki. W odróżnieniu od nich galaktyki spiralne mogą mieć jaśniejsze jądra ale ich jasność na zewnątrz rozkłada się bardziej równomiernie. Dlatego trudno było mi odnaleźć M 83 (galaktyka spiralna) ,której jasność skumulowana jest na poziomie 7,5 mag ale jasność powierzchniowa jest na granicy zasięgu mojego refraktora. Z kolei bez problemu odnalazłem NGC 4479 (galaktyka soczewkowata), której jasność pozorna (12,4 mag) i powierzchniowa są na podobnym poziomie. W wyciągu był tylko jeden okular - Luminos 15 mm. Przy identyfikacji obiektów pomógł mi laptop. Stellarium w trybie nocnym i monitor maksymalnie przyciemniony i tak psuły adaptację wzroku ,ale sprawdzanie na bieżąco co obserwuję było bardzo zajmujące. Na grafikach przy nazwie w nawiasie podana jest jasność magnitudo. Co pokażą 4 cale ? : Jasne gwiazdopodobne punkty z ciemniejszą, puchatą, mglistą otoczką. Otoczki mają różną wielkość i kształty, od okrągłych po spłaszczone elipsy.

09.05.2021 Pisałem o M83 w temacie "Katalog Messiera w małym achro" ale dorzucę moją grafikę pod Twoim szkicem @Erik68. Będzie porównanie dla sprzętu o 10 cali mniejszego ? . Jak dla mnie - najtrudniejszy obiekt Katalogu Messiera do złapania w 4 cale. Detali oczywiście brak ale zadowolenie z wypatrzenia tej mgiełki ,która ledwo odcinała się od tła było spore.

Jestem szczęśliwym posiadaczem SLV 5 mm. Używam z achromatem f6. Daje mi powiększenie 130x i źrenice około 0,8 mm, w moim odczuciu optymalne powiększenie planetarne dla mojego teleskopu (102/600). Aberracja chromatyczna oczywiście występuje ze względu na konstrukcję sprzętu który mam ale dla mnie jest na akceptowalnym poziomie. Jedyne porównanie jakie mam to ES 5,5 mm który został zastąpiony właśnie Vixenem. Bardzo lubię okulary ,które mają duży ER. SLV ma chyba 20 mm. Trzeba się nauczyć przez niego patrzeć ponieważ jest dość wrażliwy na nieosiowe patrzenie ( to moje odczucia ). Wykonanie na wysokim poziomie. W zeszłym roku widzialem w nim zarys ciemnych obszarów Marsa, koniunkcję Jowisza i Saturna. Bawiłem się też filtrami planetarnymi ale obraz jaki pokazywał Vixen bez żadnych wspomagacze był najlepszy. Ostatnio wystawiłem go nawet na giełdzie z różnych powodów, ale pewna dobra dusza z forum napisał priva ,w którym doradzał mi przemyślenie mojej decyzji. Vixen został u mnie ?. Dzięki @Erik68

W celu uporządkowania moich relacji obserwacyjnych otwieram temat , do którego będą trafiały wszystkie "lornetkowe poczynania". Lornetki do obserwacji używam zdecydowanie rzadziej niż teleskopu, ale od kiedy mam sprzęt , który mogę wyostrzyć na gwiazdach poznałem zupełnie inny sposób zachwycania się pięknem wszechświata. 11.05.2021 - N Cas 2021 ( nowa w Kasjopei ) Dla kogoś kto nie interesuje się astronomią byłaby to zwykła gwiazda jakich wiele. Ja siedząc sobie przy otwartych drzwiach balkonowych podziwiałem efekt niewyobrażalnej eksplozji. Wciągającym zajęciem jest próba oceny jasności nowej. Analiza otaczających ją gwiazd w programie Stellarium to lepsze niż jakiś serial w Netflix ?

Obserwacje balkonowe ? Lornetka Nikon 10x50. Jasność oceniam na 5 mag. Pierwsze spotkanie z Nową. Jej odnalezienie nie przysporzyło najmniejszych problemów.

08/09.05.2021 Pogoda piękna. Ja wykorzystałem ten czas na 100%. W dzień rower, w nocy teleskop. Kolarstwo szosowe to pasja nr. 1 w moim przypadku. Po przejechaniu każdego dnia po 100 km w trudnym górzystym terenie należałoby się wyspać, ale zabawa małym achro tak mnie wciągnęła że nie mogłem sobie odpuścić obserwacji. Siedziałem do północy zarówno jednego jak i drugiego dnia. Według analizy zasięg gwiazdowy dla Bressera AR 102/600 z okularem 9 mm w niedziele ( lepsze warunki od soboty) wynosił 12,75 mag. M 83 Według mnie najtrudniejszy obiekt Katalogu do złapania w czterocalowy obiektyw. Po kilku nieudanych próbach myślałem że się poddam. Na szczęście warunki w niedzielę były wystarczająco dobre żeby galaktyka spiralna oddalona o 15 mln. ly została odhaczona. Nie pokazała praktycznie nic. Ledwo odcinała się od tła. Jej jądro majaczyło zerkaniem. M 107 W tym przypadku też bez fajerwerków. Obiekt nielornetowy ;-). Gromada kulista w Wężowniku oddalona jest o 20 000 ly. Jak pisał William Henry Smyth -" Duża ale blada, ziarnista gromada małych gwiazd. M 10 Kolejna gromada kulista w Wężowniku. Leży bliżej niż M 107 bo 14 300 ly od nas. M 10 potrzebuje 140 000 000 lat żeby zrobić pełny obrót dokoła centrum drogi mlecznej. M 12 M 12 oraz M 10 nie dorównują wielkością kątową M 13 ale są dość dobrze widoczne w małym achromacie. Zerkanie pozwoli nam rozbić te piękne gromady kuliste. Ukażą nam się wtedy ziarniste otoczki małych puchatych kulek. M 56 Łatwa w odnalezieniu gromada kulista. Jej wiek szacuje się na 13,7 mld lat. Messier opisał M 56 jako mgławicę bez gwiazd. Nam też, raczej się nie uda się robić gromady na pojedyncze gwiazdy małym teleskopem. M 29 Otoczona mrowiem gwiazd niepozorna gromada otwarta. Jej charakterystyczny kształt (niektórzy widzą wózek) ułatwi nam jej odnalezienie, dlatego warto przestudiować M 29 przed planowanymi obserwacjami. Pięć najjaśniejszych gwiazd ma jasność wyższą niż 9,5 mag. Są to olbrzymie gwiazdy typu widmowego B0, 160 000 jaśniejsze od Słońca. Tej nocy próbowałem jeszcze swoich sił na wyłapaniu jak największej ilości NGC w Warkoczu Bereniki, o efektach napiszę w innym temacie, mam nawet pomysł na ciekawą grafikę. Pozdrawiam

03.05.2021 ( Walka z wiatrakami ) Dokładniej z jednym wiatrakiem, ale o tym za chwilę... 21.00 -syn już w łóżeczku, wiatr się uspokoił, niebo się wypogodziło. Do mojej kolekcji Messierów pod Warkoczem Bereniki brakowało dwóch pozycji: M 68 i M 83. To już ostatni dzwonek żeby je złapać. Spakowałem się i o 21.30 rozkładałem teleskop. Zmierzch astronomiczny miał się rozpocząć o 21.50, noc astronomiczna godzinę później. Zacząłem od charakterystycznego Gwiazdozbioru Kruka i M68. M 68 Obserwacja polegała raczej na odnalezieniu i odhaczeniu kolejnego punktu. Po za delikatnym pojaśnieniem oddalona o 30 000 ly gromada kulista nic nie pokazała. Jej odnalezienie nie było trudne, z upływem czasu stawała się bardziej oczywista. Z szkicu roboczego wynikało że zasięg gwiazdowy w tej części nieba wynosił 10,5 mag. M 83 M 83 nazywana jest "Południowym Wiatraczkiem". Ja czułem się jak Don Kichot w tej potyczce. Próbowałem przez dwie godziny najróżniejszych technik zerkania. Nawet wyobraźnia nie pomogła. Sporządziłem dokładny szkic obszaru, który obserwowałem. Po analizie w domu upewniłem się w 100% że patrzyłem w dobre miejsce. M 83 leży jeszcze niżej niż M 68. Według analizy, zasięg gwiazdowy w tym miejscu był na poziomie 9,5 mag. Jasność M 83 według Atlasu Nieba Gwieździstego to 7,5 mag. Może powodem mojego małego niepowodzenia była delikatna łuna wsi Sobota, która odcinała się nieco wyżej niż miała się znajdować galaktyka spiralna. Nawet Messier pisał : pojawia się jako słaba i równa poświata, ale jest trudna do zobaczenia w teleskopie, ponieważ najmniejsze światło, które oświetli druty mikrometryczne, sprawia, że znika. Tylko przy największej koncentracji można ją w ogóle zobaczyć . Będę próbował dalej.. M 57 Żeby nie wrócić z niczym nacieszyłem oko piękną mgławicą " Pierścień " . Łatwa w odnalezieniu. Znajduje się w gwiazdozbiorze Lutni, który bez problemu rozpoznamy na niebie. Celujemy w środek dolnej linii rombu i w okularze pokaże się jasne kółko, efekt odrzucenia zewnętrznych warstw przez gwiazdę zbliżoną rozmiarami do słońca. M 13 ( po raz drugi ) Tym razem w większej skali. Zerkanie bez problemu rozbiło M 13 na setki gwiazd. Patrząc bezpośrednio jawiła się jako jasna poszarpana kula. M 12 Niezbyt skupiona gromada kulista w gwiazdozbiorze Wężownika. Znajduje się 23 000 ly od nas. Zawiera około 200 tys. gwiazd. Wężownik zawiera jeszcze trzy gromady kuliste ale było mi już tak zimno że zrobiłem sobie tylko przegląd gwiazdozbioru ,na który patrzyłem pierwszy raz. Przypadkiem natrafiłem na gromadę otwartą IC 4665. Nie została ona skatalogowana przez Messiera oraz Herschela. Przyczyną jest prawdopodobnie jej niezbyt zwarta budowa. W oczy rzucają się błękitne gwiazdy o podobnej jasności. Gromada jest bardzo młoda, liczy sobie tylko 36 mln lat.

Czyli na to wychodzi że ja do obserwacji używam szukacza?

Gdyby nie to że spacerowałem z synem, pomyślałbym patrząc na Twoje zdjęcia - że jest wiosna ?.

Dla mnie najlepszy szukacz to red dot, czyli też obraz ziemski. Czasem go nawet nie włączam. Przy pierwszym podejściu do jakiegoś nowego obiektu próbuję techniki "szczęśliwy traf"- celuje w obszar nieba czerwoną kropką w ,którym powinien znajdować się obiekt i sprawdzam czy się udało. Czasem się uda. A jeżeli nie to wtedy próbuje innych metod. Powiększenia jakie stosuje to x19, x30, x40 więc bardzo małe, o tym należy wspomnieć.