MrVinquer

Czyli mimo niskiej ceny (co dla mnie jest trochę podejrzane) poleca się je jako zamiennik ortoskopów, dobrze rozumiem? Jaki UO? Wybaczcie, ale dawno nie siedziałem w tym i trochę pozapominałem.

Witam, Co obecnie można było by polecić mi do obserwacyj planetarnych zamiast tych tradycyjnych ortoskopów: ? Z tego co kojarzę, to właśnie one były kiedyś polecane, ale po pewnym zastoju w astronomii okazało się, że już nie są dostępne na rynku. W ich miejsce pojawiły się jakieś inne, tańsze. Coś o nich można powiedzieć? Czy te stare ortoskopy są jeszcze do nabycia? A jeśli nie - co polecacie w zamian?

Głupi błąd... Ale dziękuję serdecznie za pomoc

Przy próbie zapisu wyskakuje błąd "No picture to save" i przełącza się w tryb z suwakami, jednak wciąż bez zdjęcia.

Witam, od dłuższego czasu mam problem z programem DeepSkyStacker. Kiedy chcę zestackować, zdjęcia program je faktycznie stackuje, po czym na koniec nie wyrzuca zdjęcia na ekranie, tylko wraca do ekranu początkowego (tzn. tego sprzed stackowania). Reinstalacja programu nie pomogła. Ktoś wie w czym problem?

Tu masz tabelę przelotów satelitów nad Owadowem: http://heavens-above.com/AllSats.aspx?lat=51.4895&lng=21.1904&loc=Owadów&alt=137&tz=UCT

Teleskop czy nawet lornetka to za małe pole widzenia i tylko ograniczenie. Najlepiej położyć się i objąć oczyma jak największy fragment nieboskłonu.

A to mój księżyc z wczoraj, jeszcze dzisiaj składana mozaika z 11 zdjęć (zrobionych około 21:40), oczywiście z PGR Firefly Mono.

100 lat bezchmurnej pogody na obserwacje!

Oto i moje zbiory, choć jak widzę trochę liche przy zbiorach Przemka. Cztery znaczki z komunistycznych Węgier, jeden z Bułgarii, a inny Korei - chyba Północnej - "krzaczki" z użyciem translatora google przetłumaczyłem na "Koreańskie znaczki pocztowe".

Tu chodzi nie tyle o "utrzymanie galaktyki w kupie", a o coś więcej, konkretnie utrzymanie ich spiralnego kształtu (ściślej: konkretnego rozkładu funkcji prędkości gwiazd od promienia orbity). Z Galaktyką Andromedy sprawa wygląda następująco. Rozszerzanie się Wszechświata daje do ruchu galaktyki przyczynek 55 km/s (oddalanie się). Jednak przyspieszenie, jakie działa między galaktykami wynosi 16 mikrometrów/rok^2, czyli prędkość oddalania się przekroczy w ciągu około 3,4 mld lat. Galaktyka Andromedy istnieje od znacznie dłuższego czasu, zatem nic dziwnego, że grawitacja między galaktykami zdołała już przezwyciężyć rozszerzanie się Wszechświata i obecnie te galaktyki coraz szybciej wędrują ku sobie. Obliczenia są całkiem słuszne, mimo bardzo sztucznych założeń. Całość sprowadza się do tego, że siły grawitacji na dystansach rzędu kilku megaparseków i mniejszych są w stanie w czasie istnienia Wszechświata pokonać jego rozszerzanie się. To właśnie te siły trzymają galaktyki w gromadach, a te w supergromadach. Nawet brak ciemnej materii umożliwiłby to, aczkolwiek ten dystans "wyższości grawitacji nad ekspansją" byłby kilka razy mniejszy.

Wielkie gratulacje dla chłopaków z NASA :D Właśnie szukam szczęki, bo mi wypadła, jak te zdjęcia zobaczyłem. Dla odmiany Hydra: Rozmiar tegoż księżyca oceniono na 33 km w najwęższym miejscu, a 43 km w najszerszym. Rozdzielczość zdjęcia to 3 km na piksel. Czekam z jeszcze większą niecierpliwością na więcej zdjęć.

Ciekawe to dosyć, mam dwie hipotezy. 1. Światło na powierzchni obserwowanej części ISS to światło wtórne, już raz odbite od Ziemi (coś jak światło popielate na Księżycu). 2. Szczeliny w panelach w połączeniu ze zjawiskiem dyfrakcji rozjaśniają je.

A to mój Saturn, jeszcze z tej nocy. Nisko, parna noc, ale coś wyszło.

16 Autor: Patryk Rachwał Obiekt: Gwiazdozbiór Lutni i okolice Miejsce: Lubachów k/Świdnicy Data: 15.05.2015 Montaż: brak Detektor: Canon EOS 450D Ekspozycja: 36 x 8s Obróbka: DeepSkyStacker, GIMP Akceptuję regulamin konkursu.

Oto moje zdjęcia sprzed 11 dni z Lubachowa koło Świdnicy. Oba zrobione Canonem 450d przy ISO 800, 36x8" około 23:00. Nie doczekałem się większej ciemności, gdyż obiektyw aparatu szybko zaparował. Lew (18 mm) Lutnia (55 mm)

Też obserwowałem tę koniunkcję, niestety z miasta, zatem zdjęcia najlepsze nie są. Tutaj kadr ze zdjęcia z Canona 12x8s: A tutaj zdjęcie w pełnej krasie, na przy horyzoncie (na prawo od drugiej lampy licząc od prawej mamy Merkurego):

18 Autor : Patryk Rachwał Miejsce : Wrocław, Polska Data: 23.03.2015r. 20:45-20:50 CET Obiekt : Księżyc - młoda faza Montaż: Dobson Teleskop : Synta 200/1200 Dobson Flextube Filtry: brak Detektor : PointGrey Firefly mono 0,3MP Ekspozycja: 6x po ok. 1200 klatek 1/60 s (AVI) Obróbka : Registax 6, GIMP Akceptuję regulamin konkursu.

Kamerka była podłączona wprost do synty 8 cali na dobsonie. Aviki obrobiłem w Registax 6, a potem poskładałem w Gimpie.

Oto moja mozaika Księżyca. Zdjęcia robione wczoraj kamerką PGR FireFly. Mozaika z sześciu zdjęć robionych w godzinach 20:45-50. Warto zwrócić uwagę na góry, których podstawy są w cieniu, ale wierzchołki już oświetlone.

Tu moja animacja z zaćmienia - zmontowane 65 zdjęć zrobione canonem 450D przez folię ND5. Na dniach wrzucę trochę zdjęć z teleskopu.

Też zauważyłem wyraźny spadek temperatury, ciemniejsze otoczenie mimo bezchmurnego nieba i uciszenie się ptaków, ale myślałem, że to tylko moje subiektywne odczucie. Sądziłem, że coś takiego jest podczas zaćmienia całkowitego. Miło słyszeć, że inni też to zauważyli :D

Tak, te "brakujące" 922 MeV to tak naprawdę energia oddziaływań między kwarkami i gluonami. Jest to analogia energii wiązania w fizyce jądrowej, ale ze zmienionym znakiem (masa jądra jest mniejsza, niż suma mas składników). Tak właśnie jest to podstawowe połączenie między energią w świecie cząstek elementarnych, a ideą energii według Teorii Względności.

Trochę się wstydziła, ale udało mi się zrobić zdjęcie Oczywiście to tylko wizualizacja. Widać nie tyle czarną dziurę, co obraz galaktyki przez nią zniekształcony (patrz: soczewki grawitacyjne). Czarna dziura to taki twór, w którym nie wiadomo co się dzieje. Z fizyki teoretycznej wynika, że czarna dziura jest punktem o nieskończonej gęstości, którą można opisać w czterech liczbach - masa, ładunek elektryczny, moment pędu i entropia.

Ad 1. Prędkość Ziemi to 30 km/s. Aby wyrwać się z grawitacji Słońca musiałaby mieć prędkość 42 km/s. To jest sporo większa prędkość. Wcale nie oznacza to, że jest to idealnie poukładane. Po prostu planeta jak powstała miała pewną prędkość i ta pewna prędkość zdecydowała o pewnej orbicie. Orbitę opisują zasady zachowania energii, pędu i momentu pędu, które uniemożliwiają w pełni dowolny ruch. Planetę bardzo ciężko jest wytrącić z orbity w sposób inny niż zderzenie (patrz: rezonans orbitalny). Obiekty się nie zderzają bo są między nimi zbyt duże odległości, co skutkuje że zderzenia praktycznie nie zachodzą, bo są mało prawdopodobne. Stabilne orbity i duże odległości między ciałami niebieskimi powodują stabilność układów takich jak układy planetarne, gromady kuliste czy galaktyki. Ad 2. Wiek wszechświata właśnie jest szacowany na 13,8 mld lat. Nasza Galaktyka faktycznie jest idealnie w centrum Wszechświata, a konkretniej Widzialnego Wszechświata. Sam Wszechświat jest o wiele większy i jeśli jest skończony to prawdopodobnie nie znajdujemy się w jego centrum. Nie da się tego jednak stwierdzić.