Znajdź zawartość

Bardzo przyjemny, rekreacyjny projekcik- Jones 1. Materiały zbierane okazjonalnie, w oczekiwaniu na inne cele. Obróbka łatwa i bezproblemowa, fotka wyszła nawet fajna :-) CZASY Zbierane „przy okazji” od 05.09.2023 do 08.10.2023. OIII: 70 x 300s = 5,83 g Ha: 142 x 300s = 11,83 g RGB: ok. 1,5 godziny po 30s. SPRZĘT Teleskop: SkyWatcher Maksutov-Newtonian MN190, 190/1000 mm Kamera: ASI1600MMP, Filtry: Antlia Ha 3nm, Antlia OIII 3nm, Astronomik DeepSky RGB Montaż: SkyWatcher EQ6PRO Guider: SvBony 240mm, ASI120MM mini, Akcesoria: ZWO EFW, ZWO EAF, ASIAir V1 WORKFLOW Ha i OIII: 1. DynamicCrop, 2. BlurXterminator, 3. GraXpert, 4. StarXterminator, 5. NoiseXterminator, 6. Skrypt NB Color Mapper łączący Ha i OIII w RGB, 7. Kosmetyka, kolor, kontrast itp. wykonane w PS. Gwiazdy: 1. Przygotowanie dwóch wersji w PIX-ie z wykorzystaniem BlurXterminatora - jednej z parametrem "halo" na poziomie 0.00, drugiej na maksimum. 2. SPCC, 3. Rozciągnięte GHS, 4. StarXterminator, 5. Obie wersje wgrane do PS, poprawione kolory, nasycenie, kosmetyka. 6. Zmiksowanie obu wersji poprzez nałożenie wersji z max halo na wersję bez halo z funkcją "lighten" i regulacją krycia suwakiem. HISTORIA Mgławica ta została odkryta przez amerykańską astronom Rebeccę Jones w 1941 roku. Pierwsza obserwacja miała miejsce na kliszach fotograficznych Obserwatorium Harvarda. Rebecca Jones użyczyła swojego imienia także inneJ, bardziej popularneJ PN-Jones-Emberson 1, którĄ odkryła wspólnie z Richardem M. Embersonem. Jn 1 to jeden z nielicznych obiektów astronomicznych nazwanych imionami kobiet. OZNACZENIA PN G104.2-29.6 Jn 1 PK 104-29.1 ARO 195 VV' 578 GWIAZDA CENTRALNA Biały karzeł WD 2333+301 Temperatura efektywna: 150 000K Typ widmowy: Of/WR(C)? („O” oznacza Teff >30 000 K; „f” oznacza obecność emisji N III i He II; „?” oznacza niepewną klasyfikację). Typ widmowy Of/WR to heterogeniczny zbiór gwiazd o niezwykłych widmach, ukazujących wyraźne szerokie linie emisyjne zjonizowanego helu i silnie zjonizowanego azotu lub węgla. Widma wskazują na duże wzbogacenie powierzchni ciężkimi pierwiastkami, wyczerpywanie się wodoru i silne wiatry gwiazdowe. Oznaczenie „Of” oznacza podklasę najgorętszych gwiazd typu O, które wykazują linie widmowe zjonizowanego helu, azotu i węgla. „WR” odnosi się do gwiazd Wolfa-Rayeta, które mogą mieć podobne widma, ale w tym przypadku nie ma to znaczenia, ponieważ gwiazdą centralną jest WD. Bardzo wysoka temperatura oznacza, że gwiazda jest bardzo jasna w bliskim i dalekim UV, czego dowodem są obserwacje GALEX: Bliskie UV: Dalekie UV: [Źródło: cdsportal.u-strasbg.fr] Gwiazda jest tak jasna, że większość mgławicy można zobaczyć nawet w świetle FUV! PODSTAWOWE WŁAŚCIWOŚCI Odległość “SPITZER 24 μm IMAGES OF PLANETARY NEBULAE” [You-Hua Chu et al.] szacuje ją na 709 parseków. (2 312,758 lat świetlnych). Jednak GAIA DR3 zawiera wartość paralaksy wynoszącą 1,0114 milisekundy łuku (0,0010144 sekundy łuku), co daje odległość: d = (1 / 0,0010144) * 3,262 = 3220,7 LY Rozmiar “SPITZER 24 μm IMAGES OF PLANETARY NEBULAE” [You-Hua Chu et al.] i in. oblicza to na 1,13 × 1,02 pc (3,69 x 3,33 LY). Prędkość ekspansji ~15 km/s (OIII) Pozycja W Pegazie, 23 35 53,321 +30 28 6,34 Magnituda 15 mag [Źródło: Strasbourg-ESO Catalog of Galactic Planetary Nebulae, Acker et al. 1992] MORFOLOGIA PN ma wyraźną dwubiegunową lub prawie dwubiegunową strukturę, o czym świadczą dwa (w Ha i OIII, ale widoczne także w NUV i FUV) zgrubienia, które są najjaśniejszymi częściami mgławicy. Ta PN jest typu częściowo wypełnionego, z dość dobrze widocznymi emisjami OIII i Ha obecnymi w całym jej wnętrzu. Materiał wypełniający PN jest dobrze widoczny w danych IR 24 μm z Kosmicznego Teleskopu Spitzera: Wnętrze jest jaśniejsze w podczerwieni niż otoczka. [Źródło: “SPITZER 24 μm IMAGES OF PLANETARY NEBULAE”, You-Hua Chu et al.] OIII [moje dane]: Ha [moje dane]: Wodór i tlen nakładają się na siebie w mgławicy, jednakże sygnał OIII jest znacznie silniejszy niż Ha. “Ogon" Nie udało mi się znaleźć niczego w literaturze na temat małej struktury poniżej mgławicy. Sygnał Ha jest tam zdecydowanie silniejszy niż sygnał OIII. Emisje OIII są bardziej rozproszone i słabsze. Nie można stwierdzić, czy jest to część PN, czy odrębna struktura. Nie ma dostępnych danych pozwalających oszacować jej odległość i wielkość. Nie wydaje się, aby w jej pobliżu znajdowała się gwiazda, która mogłaby wyrzucić tę materię. Można założyć, że jest to część Jn 1, ponieważ ma podobną jasność i jej pozycja pokrywa się z pozycją jednego ze zgrubień, ale to tylko przypuszczenia. Gdyby tak było, byłaby to najciekawsza część tej PN. Mechanizm prowadzący do jej powstania mógł mieć coś wspólnego z dwubiegunowym charakterem PN. Jednak po drugiej stronie nie ma śladu podobnej struktury. BIBLIOGRAFIA Strasbourg-ESO Catalogue of Galactic Planetary Nebulae (Acker et al. 1992) https://vizier.cds.unistra.fr/viz-bin/VizieR-6?-out.form=%2bH&-source=5084&-out.all&-corr=PFK=PNG&-out.max=9999&PNG==104.2-29.6 cdsportal: http://cdsportal.u-strasbg.fr/?target=PK 104-29.1 SPITZER 24 μm IMAGES OF PLANETARY NEBULAE, You-Hua Chu et al. doi:10.1088/0004-6256/138/2/691 https://iopscience.iop.org/article/10.1088/0004-6256/138/2/691/pdf ************************************************ Materiały źródłowe i cały projekt dostępne przez PW, jak zwykle Z góry dzięki za wszelkie wskazówki i krytykę- nie krępujcie się.

Po naszemu: Mgławice planetarne blisko centrum naszej galaktyki często nie są okrągłe lecz jak klepsydra lub innego kształtu. Winę ponosi bardzo bliska sąsiednia gwiazda, która nie zapadła się jak jej koleżanka (po fazie czerwonego olbrzyma) do postaci białego karła lecz orbitowała i orbituje to wszystko bardzo blisko. Przykładem takiej planetarki może być bardzo podobna do klepsydry mgławica planetarna NGC 6881. Po naukowemu: 🙂 "Przedstawiamy obserwacje niezwykłego wyrównania głównych osi prawie równolegle do płaszczyzny Galaktyki o znaczeniu 5σ dla podzbioru "mgławic planetarnych" (PNe), które goszczą lub przypuszcza się, że goszczą krótkookresowe układy podwójne. Prawie wszystkie są bipolarne. To właśnie ta specyficzna populacja PN odpowiada za znacznie słabsze dopasowania statystyczne, o których wcześniej donoszono dla bardziej ogólnych PNe w wybrzuszeniu. Jest to wyraźny dowód na trwały, zorganizowany proces działający na mierzalny parametr w sercu naszej galaktyki przez być może kosmologicznie znaczące okresy czasu dla tej konkretnej próbki PN. Stabilne pola magnetyczne są obecnie jedynym prawdopodobnym mechanizmem, który może wpływać na orbity wielu gwiazd podwójnych, co ujawniają obserwowane orientacje głównych osi ich ewentualnych PNe. Przykłady są wprowadzane do obecnej populacji wybrzuszonych PN w tempie określonym przez ich historię formowania i zakres mas ich podwójnych gwiezdnych progenitorów." https://www.space.com/milky-way-ghost-stars-planetary-nebulas https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acdbcd Siema Wszystkie wszechświaty są wieczne

Witam wszystkich. Dziś obiekt raczej nie często fotografowany. Być może z racji tego że jest mało spektakularny. Na FA nie znalazłem. ? Generalnie na pierwszy rzut oka zdjęcie mnie nie zachwyciło. Ale poczytałem trochę pooglądałem zdjęcia bardziej doświadczonych kolegów i doszedłem do wniosku, że wcale te moje wypociny nie wyglądają tak źle na tle innych prac. Stąd decyzja o pokazaniu fotki na FA. ? Pozdrawiam i życzę wszystkim bezchmurnego nieba. Dane: Data: 09-09-2021 Obiekt: NGC 1491 Detektor: Atik 383L+Mono Teleskop: SW 150/750 Montaż: HEQ-5 Czas: Ha 31x600s RGB 8x300s (na kanał)

No tak, całego obiektu moim setupem nie obejmę ale chociaż udało się przewietrzyć sprzęt. Wyszło chyba całkiem przyzwoicie jak na moje umiejętności. Trochę poleciały gwiazdki. Zresztą, wypowiedzcie się sami. pzdr. DANE: Data: 21,22-09-2020 Obiekt: NGC 1499 Teleskop: SW 150/750 Detektor: ATIK 383L+Mono Czas: Ha 59x600s; RGB 7x300s (na kanał)

Od 2018 roku miałem zachomikowane samo pasmo Ha. W tym roku udało się zebrać RGB. No i tu zaczęły się schody bo połączenie tego do kupy zszarpało mi nerwy. Efekt poniżej. Dane do zdjęcia podam jak się do nich dokopie bo z głowy nie pamiętam. pzdr.

Dawno nie było żadnego szkicu. Jakoś tak ostatnio mnie naszło na zrobienie jakiegoś, a że obecnie jestem u @SQ3TLE - wykorzystałam w tym celu jego teleskop i podczas jednej z obserwacji poświęciłam trochę czasu na szkicowanie. Swoją drogą to chyba jak dotąd mój najszybszy szkic - zajął mi ok. pół godziny. Co do warunków - obserwowaliśmy na obrzeżach Kalisza, pod niebem klasy 5 w skali Bortle'a. Księżyc trochę świecił, ale był już nisko nad zachodnim horyzontem i schowany za drzewami. Ogólnie warunki atmosferyczne naprawdę dopisały, w okolicach zenitu po przystosowaniu wzroku do ciemności szło wypatrzeć bardzo subtelną poświatę Drogi Mlecznej - szczerze mówiąc nie spodziewałam się tu tak dobrego nieba i nawet Filip przyznał, że tak to tu wygląda w najlepsze noce. Sprzęt jest podany na szkicu. Tak się jeszcze zastanawiam - przez jaki najmniejszy sprzęt widzieliście M 27?

Hej, hej. NGC 6992 to znany wszystkim obiekt Pętli Łabędzia. Zdjęcie wykonane w sierpniu ubiegłego roku. Generalnie materiał Miał trafić do kosza bo na sygnale Ha pojawiły się liczne - hmm nawet nie wiem jak je nazwać - (babole). Podejrzewam, że chodzi o złe klatki kalibracyjne. Podniosłem jednak rękawicę i przysiadłem przy materiale. Po części udało się nad wszystkim zapanować ale niestety trzeba było iść na kompromis i zastosować crop i resize. A tak to wygląda: DANE: Data: 24-08-2019 Obiekt: NGC 6992 Teleskop: SW 150/750 Detektor: ATIK 383L+Mono Czas: Ha 25x600s; RGB 6x300s (na kanał)

Chciałem spróbować czy dam rade pociągnąć 5 mnutowe klatki na montażu Star Adventurer z obiektywem Carl Zeiss Jena 135mm f3.5 ( f4 ) i ku zaskoczeniu nie było zle! Troche pojechane były gwiazdki ,które lekko poprawiałem... Ekspozycja to tylko 5 klatek po 5 minut z iso 800, czyli 25 minut całość Aparat Canon 1200d baader mod

Próba sfotografowania Mgławic Serce i Dusza z gromadą podwójną w Perseuszu. Omegon mini track lx2 daje radę Czas ekspozycji to 50klatek po 80 sekund , iso 800 Obróbka w DSS, Pixinsight LE, Gimp

Witam, zastanawiam się dlaczego niektóre mgławice widzę a niektórych w ogóle nie widać tylko same gwiazdy w ich okolicy. Np. Widzę bez problemu mgławice Hantle, Omega, Pierścień, a takie mgławice jak Kokon, Orzeł, Laguna, Trójlistna koniczyna już nie no i z galaktykami spiralnymi też jest problem a szczególnie z galaktyką w Trójkącie. Patrzę dokładnie w kierunku jej dookoła gwiazdy się zgadzają a jej nie widać nawet żadnej chmurki słabej. A za to M32 widać a jest ciemniejsza. Używam programu Stellarium na smartfonie i szukam obiektów dokładnie podążając za gwiazdami tak jak w programie wiec znajduję obiekty, ale niektórych jaśniejszych nie widać, a ciemniejsze niektóre już tak. Mam teleskop PowerSeeker 114EQ używam 45x powiększenia do obserwacji i mieszkam prawie na obrzeżach Szczecina. Teraz pytanie od czego to zależy?

Tak wstępnie prezentuję Wam półprodukt z wczorajszej nocy. Jestem ciekawy Waszej opinii. (tylko mnie nie zjedzcie.) To na razie tylko niespełna dwie godzinki materiału a patrząc w tej chwili przez okno myślę, że wkrótce będzie więcej. DANE: Data: 18-05-2018 Obiekt: NGC 6820 Teleskop: SW 150/750 Detektor: ATIK 383L+Mono Czas: Ha 10x300s

O tym materiale szczerze mówiąc zapomniałem. Znalazłem go dziś przypadkiem na dysku a że miałem luźniejszy wieczór poświęciłem mu godzinkę. Można powiedzieć, że obróbka na szybko bez spiny bo materiału stanowczo za mało na dobre foto. Jak dozbieram Ha oraz LRGB to obiecuję, że do obróbki się przyłożę. pzdr. Dane: Obiekt: NGC 7380 Data: 29-08-2017 Teleskop: SW 150/750 Detektor: ATIK 383L+Mono Czas: Ha 16x600s

Ufff... Przebrnąłem jakoś przez składanie tej fotki. Część materiału a konkretnie LRGB zebrałem w Zatomiu. Pozostałe fotony, które przebiły się przez filtr Ha zrobiły to już pod moim wiejskim niebem. Dziś złożyłem wszystko do kupy i oddaję pod ocenę ekspertów. Dane fotki niebawem uzupełnię bo nie pamiętam z głowy a nie mam dostępu do materiału. Przed Państwem fragment mgławicy Dusza skatalogowanej jako IC 1848. Dane: Obiekt: IC 1840 Dusza (fragment) Data: 21,22,28,29-09-2017 Teleskop: SW 150/750 Detektor: ATIK 383L+Mono Czas: RGB 5 x 300s (na kanał) L 9 x 600s Ha 62 x 600s

Witam wszystkich serdecznie na forum Wbrew pozorom to nie jest mój pierwszy post. Posiadałem tutaj konto jakoś w latach 2008-2010 niestety zgubiłem do niego hasełka. W tamtym okresie pisałem artykuły oraz tworzyłem kalendarze dla zaprzyjaźnionego z forum astronomicznym portalu AstroVision.pl z którym ciągle jesteśmy w dobrych stosunkach Po kilkuletniej przerwie postanowiłem wrócić do popularyzacji i promowania astronomii z własnym blogiem astrolife.pl na którym dzielę się swoimi doświadczeniami astronomicznymi oraz w dalszym ciągu tworzę kalendarze i różne pomocne materiały - jednak już w formie video Zapraszam was do obejrzenia ostatniego filmu mojego autorstwa poświęconemu Wielkiej Mgławicy Oriona - M42. Życzę miłego oglądania P.S. Zależy mi na tym aby móc dzielić się z wami moimi materiałami ponieważ wydaje mi się że mogą być pomocne dla wielu osób (zwłaszcza kalendarze). Chciałbym to robić w sposób zgodny z regulaminem forum więc jeśli umieściłem wątek w złym dziale lub popełniłem jakieś błędy prosiłbym moderatorów o sprostowania i nauczkę na przyszłość Pozdrawiam.

Warunki podczas zbierania materiału nie były ciekawe. na sat24 wyraźnie zaobserwować można było wiszącą w powietrzu kołderkę. Generalnie nie lubię wyrzucać do kosza zebranego już materiału dlatego i w tym przypadku przeselekcjonowałem materiał i wybrałem 15 z 32 klatek, które względnie nadawały się do obróbki. Wyszło co poniżej. Acha i jeszcze jedno co do kadru. Nie obsunął się, tak miało być. Dane Data: 28,30-12-2016 Obiekt: NGC 1977 Teleskop: SW 150/750 Detektor: Atik 383l+ Mono Czas: L 15x600

Wielka Szczelina to dziwny twór. Niby występuje pod jedną nazwą, ale w rzeczywistości składa się na nią wiele koncentracji pyłowych, które (z naszej perspektywy) zachodzą na siebie, tworząc jedną, nieprzerwaną wyrwę w samym środku Drogi Mlecznej, tam, gdzie spodziewalibyśmy się zobaczyć najwięcej gwiazd, nie mówiąc o naocznym ujrzeniu chociaż części realnej struktury naszej Galaktyki. Jakoś nie potrafię oprzeć się wrażeniu, że Wielka Szczelina to określenie na jakąś przeszkadzajkę na niebie. Po części jestem w stanie zrozumieć narzekających. Weźmy taką asocjację Vulpecula OB1, czyli wylęgarnię młodych gwiazd w odległości około 2300 pc, którą dojrzymy w konstelacji Liska. Dojrzymy? Większość młodych, niebieskich gwiazd, jakie dostrzeżemy patrząc w tym kierunku leży znacznie bliżej, do samej asocjacji zaś nie należy bodaj żadna z gwiazd, która na naszym niebie wybija się ponad marne 8mag. Co więcej, do asocjacji należy też jedno z okazalszych pociemnień w obrębie Wielkiej Szczeliny. Uważny obserwator zwróci uwagę, że Droga Mleczna zwykle jest wyraźniejsza na wschód od Ciemnej Rzeki (od Strzelca po Strzałę), natomiast od okolic Albireo - wyraźniejsza jest po zachodniej stronie. Oczywiście nic złego nie dzieje się z płaszczyzną Galaktyki, po prostu pyły nie zawsze pokrywają się z galaktycznym równikiem. I tak się składa, że w okolicach Vul OB1 pasma pyłowe ?przełamują się? na drugą stronę galaktycznego równika. Międzygwiezdne obłoki molekularne mają w tym rejonie bardzo ciekawy okład - są niesymetrycznie ?wygięte? ku południowemu wschodowi, co może sugerować, że w przeszłości w rejonie Vul OB1 miała miejsce eksplozja supernowej (bądź kilku supernowych), co mogło spowodować widoczne półkoliste wygięcie pasm pyłowych. Mocno zauważalna asymetria sugeruje, że taka eksplozja musiałaby mieć miejsce gdzieś na zachodnim skraju asocjacji. Schematyczna mapka rejonów pyłowych wchodzących w skład Vul OB1. S - Sharpless, L - LDN, przerywana linia - równik galaktyczny. Materia międzygwiazdowa zaznaczona w dolnej części prawdopodobnie jednak nie należy do Vul OB1. Przejdźmy jednak do właściwego obiektu. Na samym północnym krańcu pyłów, które astronomowie przypisują asocjacji Vul OB1, znajduje się mały, niepozorny, ciemny obłoczek. Skatalogowania przez E.E.Barnarda się nie doczekał, choć wiele podobnych tworów załapało się na swoją literkę ?B?. Obiekt został skatalogowany kilkadziesiąt lat później przez Beverly Lynds, która w swoim katalogu umieściła go pod numerem 810. Starsze szacunki sugerowały odległość rzędu 4500-6500 lś do obiektu, jednakże kilka nowszych podejść sugerują okolice 8100 lś na podstawie badania poczerwienienia gwiazd leżących na tle obiektu. Jest jeszcze inna wskazówka, o której za chwilę. LDN 810 w pełnej krasie. Wewnątrz globuli widać małą mgławicę refleksyjną GN. 19.43.3.01. Źródło: http://afesan.es/Deepspace/slides/LDN 810,SH2-92,Reflection nebula GN 19.43.3.01, YSO CB205YC1 (Vulpecula-Cygnus).html Czym jest LDN 810? Sporą globulą, której rozmiar szacuje się na ok. 11 lś. Jak na globulę przystało, zdjęcia w paśmie dalekiej podczerwieni pokazały rodzące się wewnątrz obłoku młode gwiazdy. W paśmie widzialnym, oprócz regularnego, owalnego kształtu potwierdza to mała mgławica refleksyjna GN 19.43.3.01. widoczna w centrum LDN 810. Idealny kształt naszego obiektu tygodnia jest zaburzony przez ciągnące się od pasmo pyłów ?wywiane? z gęstego ośrodka, będące prawdopodobnie śladem fali uderzeniowej, która mogła rozpocząć efekt kolapsu LDN 810. Warto zauważyć, że kierunek rozwiania ?warkocza? jest zbieżny z podobną strukturą w pobliskiej mgławicy LDN 812 i jest ułożeniem struktur w obrębie całej asocjacji (jest to ważna wskazówka mocno sugerująca przynależność globuli do Vul OB1). Jak widać, sporo dzieje się w północnej części Vul OB1. Górne zdjęcie w paśmie widzialnym, dolne - w dalekiej podczerwieni (źródło: Aladin). Dlaczego jednak zajmować się małą globulą na krańcu asocjacji, zamiast świetnie widocznymi NGC 6820/6823 czy bardziej rozpoznawalnymi obiektami z katalogów Sharplessa? Dlatego, że owa ciemnotka jest naprawdę wdzięcznym i łatwym obiektem, a i dla astrofotografów może być ciekawym wyzwaniem (ze względu na wspomnianą mgławicę refleksyjną GN 19.43.3.01.). Naszą czarnulkę znajdziemy w ścisłych okolicach łabędziego dziobu, niemal dokładnie 3° na wschód od Albireo. Wśród boi nawigacyjnych wymieniłbym grupę stosunkowo jasnych gwiazd wybijających się na tle kompleksu LDN 799-808 (w kółeczku), jak i trójkącik gwiazd 9-magowych leżących ok. pół stopnia na wschód od ciemnotki. Zachodnia granica LDN 810 jest wtulona w kolejny, mniejszy trójkąt gwiazd, co zdecydowanie ułatwia identyfikację. Dojazd do LDN 810 (źródło: Aladin). Pod przyzwoitym niebem oczy nastawione na łowienie pociemnień i uzbrojone w lornetkę o szerokim polu z pewnością wychwycą nieco wyciągniętą czarną kropę na dość jasnym tle Drogi Mlecznej, na lewo od Albireo. Większe lornety wyciągną z tła również wspomniany ?warkocz? pyłowy. Średnie i wielkie lornety pokażą również ciemne sąsiadki - LDN 812 oraz 813. Wielkość kątowa obiektu daje również szanse na wyłowienie mgławicy przy pomocy teleskopu - jak zwykle, warto zadbać o możliwie niewielkie powiększenie i sporą źrenicę wyjściową. A może ktoś zapoluje naprawdę sporym lustrem i pokusi się o wyłowienie GN 19.43.3.01.? Tak czy inaczej, LDN 810 jest naprawdę równie wdzięcznym i wyrazistym obiektem dla instrumentów wszelkiej maści i rozmiarów, warto więc dodać go do swojej listy ?must see?. Łabędź jeszcze długo będzie unosił swój dziób wysoko, odwiedź więc LDN 810 - i daj znać jak poszło! ---------------------------------------------------------------------------- PS Autopromocja: dla zainteresowanych, przypominam swoje zmagania z tym rejonem. PPS warto doczytać: http://articles.adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-iarticle_query?1986A%26A...167..157T&data_type=PDF_HIGH&whole_paper=YES&type=PRINTER&filetype=.pdf http://iopscience.iop.org/article/10.1088/0004-637X/712/2/797/meta;jsessionid=3FDBC92106F1C838896FD04A11ED7492.c3.iopscience.cld.iop.org

Jest to drugie i zarazem ostatnie z niedokończonych zdjęć. Zdjęcie podoba mi się na tyle że umieściłem je w oddzielnym temacie. Mgławica Hantle, materiału nie tak mało bo 27x10min ale połowa kiepskiej jakości (cirrusy) dlatego też zdecydowałem się że dozbieram lepszy materiał w następnym roku. Jednak plany się zmieniły, nie mam czym dozbierać więc publikuję to co jest:) Neq6, SW150/750, Canon 450d mod, Idas LPS D1.

Znany obiekt, aczkolwiek wielokrotnie źle opisywany jako VdB 142 podczas gdy VdB 142 to taka malutka niebieska mgławica , takie "oko słonia". Ta mgławica ma prawidłowe oznaczenie IC 1396A. Setup: Veloce RH200, ATIK ONE 9M na ASA DDM 60. Nie guidowane. Fitry Baader Ha 8 nm, SII 3 nm i OIII 8 nm. Ha: 30x1200 sekund, OII i SII 27x1200 sekund każdy.

Pierwsza moja ciemnotka - mgławica "E" czyli Barnard 143 z konstelacji Orła. Do pełnej litery E brakuje mi dolnej podstawki z Barnarda 142, która już zaczyna się wychylać. Jakoś tak poszło i na razie musi zostać, na pocieszenie mam sporo nieba nad mgławicą ;). Voila: LRGB w klatkach po 5 min 250:35:35:35. Hardware: TSAPO906+WOflatIV / f 5.3, Atik383+ mono, Atik Titan mono +StarGuider 50 , HEQ5Pro SynScan. Software: DSS, Nebulosityt, Fitswork, Ps CS6.

W końcu i ja odważyłem się pokazać efekt dwu nie przespanych nocy 1/2 maja br. Cały czas uczę się obróbki... NGC7023 w Cefeuszu - niezbyt popularna na Forum. Sky-Watcher ED80 OTA 80/600 + F/R x 0,85, montaż Celestron Advanced VX, kamera Orion StarShoot Pro v2.0 Deep Space Color Czasy: 16 x 900 sek.

Witam :) do tej obróbki przysiadałem wiele razy i teraz poświęciłem o wiele więcej czasu . Był problem z klatkami kalibracyjnymi i po nich wychodziły dziwne paski .. Tym razem poskładałem bez darków,biasów,flatów i od razu poprawiło się tło . Zdjęcie wykonane 6 marca z miasta . SW 150/750 EQ3-2 bez guide, MPCC Mark III , Canon 450D niemodyfikowany , Filtr UHC-E .

Witam wszystkich. Potrzebuję Waszej pomocy. Od kilku miesięcy patrzyłem w niebo przez lornetką 10x50 Delta Optical Silver. Muszę powiedzieć, że dobrze było widać księżyc, mgławicę Oriona, czy M31. Mieszkam na północy Polski, niebo nie jest zanieczyszczone przez sztuczne światło. Widok na niebo jest czysty i gołym okiem widać naprawdę sporo gromad i gwiazd. Jednak lornetka nie jest wystarczającą aby popatrzeć np. na pierścienie Saturna, czy pasy na Jowiszu. O bliższym spojrzeniu na mgławicę Oriona nie ma szans. Czy któryś z poniższych teleskopów na początek zaspokoi moją ciekawość i pozwoli mi się cieszyć wspomnianym widokiem pierścieni Saturna. Budżet jaki mogę przeznaczyć ok 450 PLN. Bardzo proszę o poradę: http://deltaoptical.pl/blizej_nieba/teleskop-sky-watcher-synta-bk1149eq1,d854.html http://deltaoptical.pl/blizej_nieba/teleskop-sky-watcher-synta-bk709eq1,d703.html http://deltaoptical.pl/blizej_nieba/teleskop-sky-watcher-synta-bk709eq1-czapka-delta-optical-z-bialymi-diodami-led,d3911.html http://deltaoptical.pl/blizej_nieba/teleskop-sky-watcher-synta-bkmak80sp-ota,d782.html http://deltaoptical.pl/blizej_nieba/teleskop-sky-watcher-bk804-eqta,d3568.html

Witam Tego obiektu nie trzeba nikomu przedstawiać. Żałuję tylko tego, że warunki pogodowe nie pozwoliły zebrać więcej materiału. Pojawiły się cienkie białe wysokie chmury - smugi, który spowodowały powstanie "mleka" na zdjęciach. Jednak po miesiącu oczekiwania na możliwość focenia, krabik bardzo mnie cieszy. Sprzętu na razie nie zmienię, ale oczywiście można podpowiadać na temat obróbki. Pozdrawiam

NGC 1333 ? mgławica refleksyjna znajdująca się w konstelacji Perseusza. Została odkryta 31 grudnia 1855 roku przez Eduarda Schönfelda. Znajduje się w odległości około 720 lat świetlnych od Ziemi w ramieniu Perseusza Drogi Mlecznej. Niedawno prezentowałem szeroki kadr gdzie ująłem m.in. rejon NGC1333. Tym razem zabrałem się za materiał który ukazuje zbliżenie na najbardziej interesujący fragment z tytułową NGC 1333 w środku. Zbierałem kiedy pogoda była łaskawsza i jest to chyba, łącznie, największy materiałowo projekt LRGB dla jednego kadru. FSQ z ST8300 łącznie 14h Obszar baaaardzo wymagający czego doświadczyłem jakieś 6 lat temu. Mgławica ta jest jednym z najbliższych obszarów formowania się nowych gwiazd, obfitującym w młode gwiazdy. W początkowym etapie swojego życia młode gwiazdy są niewidoczne w świetle widzialnym, gdyż są przesłonięte przez pył; NGC 1333 jest dobrym tego przykładem. Jednak obiekty te można wykryć w świetle podczerwonym. W mgławicy tej zidentyfikowano również kilka obiektów Herbiga-Haro. W szerszej perspektywie to jest tak.

Kolejny materiał doczekał cię mojej uwagi, tym razem padło na IC405:) Neq6, SW 150/750 + canon 450d mod iso800, 35x600s.