Wszechświat. Trójwymiarowa podróż pośród gwiazd

[Paweł Baran]

Wszechświat

Wydawnictwo: Debit

Tekst: Peter Bond

Ilustracje: praca zbiorowa

Oprawa twarda.

Format: 285x275

Stron: 14

Wiek: 7+

 

http://czytajki.blogspot.com/2012/11/wszechswiat-trojwymiarowa-podroz-posrod.html

Ostatnio byłem Stolicy Podkarpacia, a jak ktoś nie wie, co to za Stolica to napiszę Rzeszów. W poniedziałek 2014-06-09, byliśmy mój brat i z kuzynem, kupiłem sobie książkę w sumie innych książek nie kupuję jedynie te zaczynające się na duże A czyli Astronomia.

Co mogę napisać na temat tej książki w sumie nie wiele, ale na sam początek zrzuciło mi się w oczy gruba oprawa książki, potem wydanie, jakim jest stanie, zafascynowała mnie ta książka, dlatego że zawiera ilustracje informacjami, które są jako opisy, oraz za pomocą zakładki można podciągnąć i zobaczyć dowiedzieć się, co nie, co o naszym Wszechświecie, w sumie zdziwiłem się, dlaczego jest od 7 lat przeznaczona ta książka.

Zdjęcia pochodzą, że strony. Czytajki, znajduje się też tam opis. Linka do strony podałem wcześniej abyście sobie zobaczyli jak wygląda ta książka i co posiada w środku na swoich grubych kartkach.

Czy polecam warto ją mieć szczególnie jak ktoś ma spotkania z dziećmi, można łatwo wytłumaczyć pokazać jak powstaje deszcz meteoroidów, co to są asteroidy, co to jest Droga Mlecza itd., Czyli skarb małej, ale i konkretnej wiedzy o Wszechświecie. Zapraszam, jeśli ktoś ma blisko księgarnię nie będę wymieniałby nie robić reklamy, spytajcie się o tą książkę. :)

 

[szdom1]

Dla dzieci - owszem.

Dla nas... hmmmm, chyba raczej nie.

[Paweł Baran]

Każda książka posiada swój skarb wiedzy a szczególnie o Astronomii, w każdej książce można znaleźć coś, co jest interesujące, mnie się spodobała, więc dlatego napisałem o tym Wam wszystkim, oczywiście masz race, jak wiecie, od czasu do czasu mam spotkania w szkole koło domu z dziećmi a dzisiejszym świecie bez pokazania i wytłumaczenia czegoś młodszemu pokoleniu nie ma mowy. Więc książka będzie używana właśnie dla tych dzieciaków, co zapragną wiedzieć, co ciekawego dzieje się nad naszymi głowami we Wszechświecie. :)

[Ekolog]

W takim razie może przyda ci się rysunek  (który widziałem w jednej z książek Richarda Dawkinsa p.t. "Magia Rzeczywistości. Skąd wiemy co jest prawdziwe"),

 

Wyjaśnia on, na przykładzie kul wystrzeliwanych z dużej armaty (stojącej na na wieży), z coraz to większą prędkością,

dlaczego satelity nie spadają mimo, że nie posiadają stałego napędu rakietowego.

 

Zależy to od prędkości początkowej (musi być odpowiedni duża - pocisk, który poleciał po jaśniejszej trajektorii, nie czerwonej, miał większa prędkość na starcie).

 

Ilustracja ta obrazuje jaką drogą do specyfiki działania grawitacji (także na planety i Księżyc) doszedł Newton.

 

One (te satelity) poniekąd cały czas spadają tylko - na szczęście - Ziemia się zakrzywia akurat podobnie jak one opadają.

 

Pozdrawiam

[Panasmaras]

Dopiero zauważyłem, że wątek wisiał w dziale lornetkowym.

Wobec braku działu poświęconego wydawnictwom, przeniosłem go tutaj.